Όταν το μπάσκετ έχασε τη φωνή του!
Σαν σήμερα, τρία χρόνια πριν, ο Φίλιππος Συρίγος "έφυγε" από τη ζωή...
Ήταν ο άνθρωπος που έβαλε το μπάσκετ σε κάθε ελληνικό σπίτι. Η χαρακτηριστική φωνή του έγινε σημείο αναφοράς για ένα σπορ που «άνθισε» το 1987 και έφερε την έκρηξη τα επόμενα χρόνια, τις ηχηρές μεταγραφές, τα πολλά χρήματα και μια προβολή που ξέφευγε από τα ταπεινά μονόστηλα και μετατρέπονταν σε πρωτοσέλιδα στον αθλητικό και πολιτικό Τύπο.
Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια από την ημέρα (13 Οκτωβρίου 2013) που έφυγε από τη ζωή ο Φίλιππος Συρίγος σε ηλικία 65 ετών, δίνοντας με σθένος μια σκληρή, μα άνιση μάχη με τον καρκίνο. Η απώλειά του για τη δημοσιογραφία τεράστια, καθώς αποτέλεσε τον εμπνευστή αρκετών εκδόσεων με κορυφαία την έκδοση του εβδομαδιαίου περιοδικού «Τρίποντο», το οποίο ακολούθησε την έκρηξη του μπάσκετ μετά το ’87.
Οι μεταδόσεις του, ωστόσο, στο Ευρωμπάσκετ εκείνου του καλοκαιριού θα μείνουν αξέχαστες. Τα «κόκκινα γυαλιά» του διαιτητή Λιούμπομιρ Κοτλέμπα, στον αγώνα με την ΕΣΣΔ, το «είναι να γελάει κανείς», το «είναι το τέλος» μετά το άστοχο σουτ τριών πόντων του Γιοβάισα στον τελικό, αποτελούν φράσεις-σταθμό για το ελληνικό μπάσκετ.
Αν, όμως, το μπάσκετ έχασε με την απώλεια του Φίλιππου Συρίγου τη φωνή του, η δημοσιογραφία έχασε έναν από τους πιο μαχητικούς και διεισδυτικούς δημοσιογράφους που ανέδειξε ποτέ το επάγγελμα. Τα σχόλιά του ήταν πάντα καυστικά και η πένα του τσάκιζε κόκκαλα. Ο Φίλιππος Συρίγος δεν είχε μάθει να συμβιβάζεται, δεν χαρίζονταν και δεν χαρίστηκε ποτέ σε κανέναν… Έλεγε πάντα τη γνώμη του, ακόμη και αν δεν άρεσε στον συνομιλητή του και δεν δίσταζε να φέρει σε δύσκολη θέση on air κάποιον συνεντευξιαζόμενο για να βγάλει την είδηση.
Υπήρξε ο μόνος δημοσιογράφος που αρθρογράφησε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τεκμηρίωνε την άποψή του για το τεράστιο κόστος της διεξαγωγής τους. Και δικαιώθηκε πανηγυρικά, καθώς το κόστος το πληρώνει ακόμη ο ελληνικός λαός…
Ο Φίλιππος Συρίγος γεννήθηκε στην Ακαδημία Πλάτωνος και έπαιξε μπάσκετ στην ομάδα της γειτονιάς του, τον Αιγέα, αλλά από πολύ μικρός έμπλεξε με τη δημοσιογραφία την οποία υπηρέτησε με συνέπεια ως το τέλος.
Ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του διαδρομή στην Αθλητική Ηχώ, διετέλεσε για πολλά χρόνια διευθυντής του αθλητικού τμήματος της Ελευθεροτυπίας και άφησε το αποτύπωμά του στην ΕΡΤ, όχι μόνο γιατί επέβαλε τη μετάδοση ενός αγώνα μπάσκετ κάθε Σάββατο (το μακρινό 1984), αλλά γιατί στις σπουδαίες εκπομπές κάθε Σαββάτου, τα ρεπορτάζ των συναδέλφων ήταν προχωρημένα για την εποχή τους.
Εργάστηκε ακόμη στο Μega, τον ΑΝΤ1 και τα τελευταία χρόνια ήταν το ισχυρό όνομα στο συνδρομητικό κανάλι της Nova, έχοντας πάντα το μπάσκετ σημείο αναφοράς.
