Χατζηγιακουμή: «Ελλάδα και επαγγελματικό μπάσκετ» (photos)

Ο 21χρονη φόργουορντ κατέκτησε ακόμα έναν τίτλο φέτος με το Φλόριντα Γκολφ Κοστ, στο κολεγιακό πρωτάθλημα των ΗΠΑ, δεν κατάφερε όμως να πάει μακριά στα πλέι οφ. Πλέον, επικεντρώνεται στην ολοκλήρωση των σπουδών της και την επιστροφή της στη χώρα μας, καθώς το κεφάλαιο «NCAA» έκλεισε για εκείνη. Με συνέντευξή της στην επίσημη ιστοσελίδα της ΕΟΚ η Ανθή Χατζηγιακουμή αναφέρθηκε στην εμπειρία της στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, την Εθνική Ελλάδας, αλλά και τους «πρεσβευτές» του ελληνικού μπάσκετ στο ΝΒΑ. Αναλυτικά τα όσα είπε…

-Πόσο σημαντικός είναι ο τίτλος που κατακτήσατε με το κολέγιό σου; Καθώς δεν είμαστε και τόσο εξοικειωμένοι στην Ελλάδα με το πώς λειτουργεί το NCAA μπορείς να μας πεις δυο λόγια για να γίνει κατανοητό ότι δεν είναι και τόσο εύκολη υπόθεση ο τίτλος που πανηγυρίσατε;
«Στο κολεγιακό πρωτάθλημα, της πρώτης κατηγορίας, υπάρχουν πάνω από τριακόσια κολέγια, τα οποία είναι χωρισμένα σε περιφέρειες. Μία από τις περιφέρειες είναι και η Atlantic Sun, στην οποία αγωνίζονται κολέγια που βρίσκονται σε κοντινές με τη Φλόριντα πολιτείες. Το πρωτάθλημά μας ξεκινάει από το Δεκέμβριο και τελειώνει στα μέσα Μαρτίου. Αρχές Μαρτίου ξεκινούν τα πλέι οφ και μετά συνεχίζουμε με παιχνίδια νοκ άουτ. Οπότε, για να κατακτήσει ένα κολέγιο τον τίτλο, θα πρέπει να παραμείνει αήττητο σε αυτά τα παιχνίδια. Έτσι καταφέραμε κι εμείς να κερδίσουμε τον τίτλο φέτος και στη συνέχεια να μπορέσουμε να πάρουμε το εισιτήριο για την «Τρέλα του Μαρτίου», το Μarch Madness, στο οποίο συμμετέχουν τα καλύτερα κολέγια των ΗΠΑ. Όπως καταλαβαίνετε, είναι σπουδαίο να είσαι μέσα σε αυτά τα 65 κολέγια, που καταφέρνουν κάθε χρόνο να μπουν στο τουρνουά».

-Βίωσες και μια ξεχωριστή στιγμή με την τιμή που σου έγινε και το εκπληκτικό πανό που είδες στην εξέδρα. Το είχαν κανονίσει οι γονείς σου; Πόσο σε ξάφνιασε;
«Εκείνη την ημέρα το κολέγιό μου βράβευσε εμένα και τη συμπαίκτριά μου Τζένα Κομπ, ως τελειόφοιτες. Συνήθως σε αυτή τη βράβευση παραβρίσκονται όλοι οι γονείς των κοριτσιών. Εμένα δυστυχώς οι δικοί μου δεν τα κατάφεραν να έρθουν, οπότε οι φίλαθλοι της ομάδας έφτιαξαν ένα πανό με τη φωτογραφία των γονιών μου. Δεν το περίμενα καθόλου πως θα αντικρίσω κάτι τέτοιο και για αυτο και έκλαψα μόλις το είδα».

-Τι είναι αυτό πάνω στο οποίο πιστεύεις ότι βελτιώθηκες περισσότερο το διάστημα που έμεινες στη Φλόριντα;
«Το κολεγιακό μπάσκετ είναι πιο γρήγορο και έχει περισσότερη επαφή. Οπότε σίγουρα βελτιώθηκα σε αυτά τα δύο κομμάτια.»

-Ποια είναι η συνέχεια για εσένα στο κεφάλαιο μπάσκετ;
«Μετά την αποφοίτησή μου θα γυρίσω στην Ελλάδα και θα ξεκινήσω προπονήσεις. Με τη νέα σεζόν θα ήθελα να κλείσω σε ομάδα και να παίξω επαγγελματικά».

-Είσαι από τα κορίτσια που έχουν παρουσία στις «μικρές» εθνικές ομάδες. Τι σημαίνει για εσένα να φοράς τη φανέλα της Εθνικής τα καλοκαίρια;
«Είναι τόσο ωραίο συναίσθημα να φοράς την φανέλα της Εθνικής και να παίζεις για τη χώρα σου. Και νιώθω πολύ τυχερή που ήμουν μέλος της γενιάς του ’93. Τα περισσότερα κορίτσια ήμασταν μαζί για πάνω από πέντε χρόνια συνεχόμενα. Κάθε καλοκαίρι για ένα μήνα, προπονήσεις πρωί κι απόγευμα, όλες με έναν κοινό στόχο! Είχε γίνει μια γλυκιά συνήθεια και μου ‘χει λείψει πολύ. Νομίζω ότι οι εμπειρίες που έχω με όλες τις μικρές Εθνικές θα μου μείνουν αξέχαστες!».

-Η Εθνική Γυναικών είναι όνειρο;
«Φυσικά και είναι όνειρο!».

-Παράλληλα με το μπάσκετ παίρνεις και το πτυχίο σου, σωστά; Τι ακριβώς σπούδασες και ποιος είναι ο στόχος σου και σε αυτόν τον τομέα;
«Θα πάρω το πτυχίο μου στα παιδαγωγικά. Μου αρέσει πάρα πολύ να ασχολούμαι με παιδιά, οπότε στο μέλλον κι αφού θα έχω τελειώσει με το μπάσκετ θα ήθελα να ασχοληθώ με αυτό».

-Επιστρέφοντας στην Ελλάδα τι είναι αυτό που θα κάνεις πρώτα; Τι σου έχει λείψει περισσότερο εκτός από την οικογένειά σου;
«Μου έχουν λείψει πολλά πράγματα! Εκτός από την οικογένειά μου, μου έχουν λείψει οι φίλοι μου, το ελληνικό φαγητό, η ελληνική κουλτούρα γενικά. Το πρώτο πράγμα που κάνω πάντα όταν επιστρέφω είναι να τρώω ένα γεύμα φτιαγμένο από τα χεράκια της μαμάς μου».

-Υπήρχαν Έλληνες κοντά σου στη Φλόριντα, υπάρχει το ελληνικό στοιχείο;
«Υπήρχαν κάποιοι Έλληνες, αλλά όχι και πάρα πολλοί. Όμως, ακόμα και αυτοί οι λίγοι που βρίσκονταν εκεί ήταν πολύ σημαντικοί για εμένα. Επίσης, δύο ώρες μακριά από εμένα είναι μια πόλη της Τάμπα, που λέγεται Τάρπον Σπρινγκς, κι εκεί βρίσκεται το μεγαλύτερο ποσοστό Ελληνοααμερικανών από κάθε άλλη περιοχή της Αμερικής. Οι δρόμοι εκεί έχουν ελληνικά ονόματα, όπως επίσης και τα μαγαζιά».

-Πιστεύεις ότι η παρουσία στο ΝΒΑ παικτών όπως ο Αντετοκούνμπο και ο Παπανικολάου και στο κολεγιακό η παρουσία πλέον πολλών αθλητών και αθλητριών από την Ελλάδα λειτουργεί ως «συν» για το ελληνικό μπάσκετ;
«Φυσικά και ναι! Νομίζω μόνο θετικό θα μπορούσε να είναι αυτό. Ειδικά το NBA παρακολουθείται από ολόκληρο τον κόσμο, οπότε με αυτόν τον τρόπο προβάλλεται το ελληνικό μπάσκετ και το πόσο καλή δουλειά γίνεται στη χώρα μας».