Μπανκς στο Onsports: «Ίσως ξανά στον Παναθηναϊκό!» (photos+videos)

Ο Αμερικανός γκαρντ βοήθησε τον Εξάστερο να σηκώσει το Κύπελλο Ελλάδας και λίγο πριν πανηγυρίσει το νταμπλ αποχώρησε για οικογενειακούς λόγους, όμως αγάπησε την ομάδα και θα έβλεπε με καλό μάτι μια ενδεχόμενη επιστροφή.

Μετά από τους «πράσινους» έπαιξε στη γαλλική Νανσί, όπου δεν μπόρεσε να γιορτάσει με κάποια κούπα αγκαλιά και αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο, αν τα φέρει έτσι η ζωή, να φορέσει και πάλι την πράσινη φανέλα. Εξάλλου, του λείπει και η Ελλάδα σαν χώρα και πιο πολύ το φαγητό, όπως λέει.

Η χαρακτηριστική του κίνηση με τα μπράτσα του έγινε σήμα κατατεθέν στους φίλους του «τριφυλλιού», οι οποίοι του έκαναν μεγάλη εντύπωση, όπως και οι αγώνες με τον Ολυμπιακό, όπου ο Μπανκς παραδέχεται ότι η ατμόσφαιρα είναι καλύτερη ακόμη και από το ΝΒΑ.

Τι συνέβη στον Παναθηναϊκό και ήθελες να φύγεις, κάτι που έκανες μόλις λίγες ημέρες πριν από τους ελληνικούς τελικούς με τον Ολυμπιακό;

«Ήταν λόγω ενός προσωπικού οικογενειακού θέματος που αφορούσε την ευημερία της κόρης μου στις ΗΠΑ. Ενημέρωσα την ομάδα και έκανα το αίτημα στη διοίκηση, γνωρίζοντας ότι παίζαμε στους τελικούς».

Πριν από λίγες μέρες ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το πρωτάθλημα κόντρα και στον Ολυμπιακό, όπως έγινε και πέρσι. Εσένα, ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από τα παιχνίδια Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός; Πολλοί Αμερικανοί παίκτες λένε ότι δεν έχουν ζήσει κάτι παρόμοιο, κατά τη διάρκεια αυτών των αγώνων. Πώς ήταν η δική σου εμπειρία;

«Ναι, είναι μεγάλη αλήθεια ότι η ένταση των οπαδών και η δυναμική των δύο κλασικά αντίπαλων ομάδων όπως ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός επέφερε ένα πολύ διαφορετικό περιβάλλον, ακόμη και από τα περισσότερα ματς του NBA. Ωστόσο, μου αρέσει το πόσο αφοσιωμένοι και αληθινοί είναι οι οπαδοί αυτοί υποστηρίζοντας τις ομάδες τους.

Σαν παίκτης σημαίνει ότι πρέπει να δουλέψουμε και να παίξουμε πιο σκληρά γιατί θέλουμε να δούμε τους φιλάθλους μας χαρούμενους και να τους δώσουμε το δικαίωμα να είναι περήφανοι. Το να πρέπει να αποφύγεις ιπτάμενα αντικείμενα ήταν λίγο διαφορετικό, αλλά ο ενθουσιασμός, τα τραγούδια, και η υποστήριξη ήταν ένα σπουδαίο συναίσθημα».

Γιατί το 2012 αποφάσισες να αφήσεις το NBA για τον Παναθηναϊκό;

«Ήμουν ελεύθερος και ήταν επίσης η χρονιά που πολλά πράγματα συνέβαιναν με το ΝΒΑ μετά από το lockout. Δεν ήθελα να περάσω όλη τη σεζόν χωρίς να παίζω και έτσι αποφάσισα να πάω σε μια ομάδα διαμετρήματος ΝΒΑ, όπως ο Παναθηναϊκός, όπου θα μπορούσα να συμβάλω σε μια σπουδαία σεζόν και να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ που είναι το μπάσκετ».

Είσαι ακόμα σε επαφή με πρώην συμπαίκτες σου στον Παναθηναϊκό; Μιλάτε ο ένας στον άλλο και για ποιο πράγμα;

«Κρατάω ακόμα επαφή με μερικά παιδιά από την ομάδα. Είναι πραγματικά δύσκολο να επικοινωνείς συχνά, αλλά όταν το κάνουμε, κυρίως για το μπάσκετ και για το πώς είναι οι οικογένειες και τα παιδιά μας».

Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον Δημήτρη Διαμαντίδη στον Παναθηναϊκό, έναν από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών στην Ευρώπη;

«Ο Διαμαντίδης είναι ένας πραγματικά μεγάλος τύπος, ήταν ένας εξαιρετικός συμπαίκτης και φίλος κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στην Ελλάδα».

Πώς ήταν η παραμονή σου στην Ελλάδα, εκτός από την πλευρά του παιχνιδιού; Έμεινες ικανοποιημένος με τη ζωή σου στη χώρα μας ως μέρος;

«Η Ελλάδα ήταν μια απίστευτη εμπειρία, η ίδια η πόλη, η ιστορία, οι άνθρωποι, το φαγητό, η κουλτούρα, ήταν όλα καταπληκτικά. Έλαβα καλή υποδοχή από την πρώτη μέρα και ένιωσα την Ελλάδα σαν το σπίτι μου αν και μακριά από το δικό μου. Έχω υπέροχες αναμνήσεις από τη θητεία μου στην Ελλάδα και τεράστια αγάπη για κάθε πτυχή του πολιτισμού εκεί. Περισσότερο μου λείπει το φαγητό από μερικά από τα αγαπημένα μου εστιατόρια, τα Barque, Hama, & Dionysis, πραγματικά δεν υπάρχει κανένα μέρος σαν και αυτά στο φαγητό που ήταν πάντα εξαιρετικό».

Μετά τον Παναθηναϊκό έμεινες εκτός μπάσκετ για κάποιους μήνες. Γιατί;

«Ένας παίκτης δίνει τα πάντα όταν είναι στο παρκέ. Το να ξεκουραστεί 2-3 μήνες το καλοκαίρι είναι πολύ σημαντικό για την ξεκούραση και την ανάκτηση του οργανισμού μας από την ένταση της σεζόν. Επίσης, για ορισμένους Αμερικανούς παίκτες που παίζουν στο εξωτερικό οι οικογένειές μας δεν είναι σε θέση να έρχονται μαζί μας. Οπότε το να είσαι εκτός είναι μια κρίσιμη στιγμή για να δέσω με την οικογένειά μου και τα παιδιά μου και να ανασυνταχθώ για τον καιρό που ήμουν μακριά».

Από το 2014 είσαι στη Γαλλία και παίζεις για τη Νανσί. Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον; Θα παραμείνεις στην Ευρώπη ή θα επιστρέψεις στο ΝΒΑ;

«Σε αυτόν τον κόσμο ποτέ δεν ξέρεις πραγματικά, αφού όλα μπορούν να συμβούν. Για μένα, όσο καιρό παίζω μπάσκετ θα είμαι πάντα χαρούμενος. Θα παίζω όσο πιο σκληρά μπορώ για την ομάδα μου και για την πόλη μου και να κάνω τους κατοίκους, τους οπαδούς και την οικογένειά μου περήφανους ανεξάρτητα από το πού είμαι».

Μπορείς να συγκρίνεις το γαλλικό πρωτάθλημα με το ελληνικό;

«Για έναν παίκτη, το παιχνίδι είναι το παιχνίδι στο οποίο θα επικεντρωθείς για τους αντιπάλους σου προκειμένου να επωφεληθείς από τις αδυναμίες τους και να δίνεις στο ματς αυτό που οι οπαδοί έχουν έρθει για να δουν, το 150% του εαυτού σου. Αυτό είναι το ίδιο σε όλα τα επαγγελματικά πρωταθλήματα, είτε πρόκειται για το NBA, το ελληνικό ή το γαλλικό, παίζεις για να νικήσεις και να κάνεις την πόλη σου περήφανη».

Πώς θα περιέγραφες την καριέρα σου στο ΝΒΑ μετά το 2003, όταν επιλέχθηκες στο νούμερο 13 του ντραφτ από τους Μέμφις Γκρίζλις;

«Το να επιλεγώ για το ΝΒΑ το 2003 ήταν μια στιγμή που άλλαξε για πάντα τη ζωή μου. Είχα ήδη δουλέψει και προετοιμαστεί όλη μου τη ζωή για αυτή τη στιγμή, για αυτή την ευκαιρία, και τελικά έγινε το 2003. Το NBA μού έχει διδάξει πάρα πολλά, όχι μόνο για το μπάσκετ, αλλά και για τη ζωή γενικότερα και με βοήθησε να εξελιχθώ ως άτομο.

Η καριέρα μου είχε μια σειρά από συναισθήματα, αλλά ένα πράγμα που ποτέ δεν άλλαξε ήταν ότι ήξερα πως ήμουν ευλογημένος, μου δόθηκε η ευκαιρία να κερδίζω τα προς το ζην κάνοντας ακριβώς αυτό για το οποίο ήμουν πιο παθιασμένος στη ζωή και δεν υπάρχει τίποτα πιο σπουδαίο από αυτό!»

Είσαι πόιντ γκαρντ, αλλά έχεις το σώμα ενός σέντερ. Πώς είναι αυτή η κατάσταση;

«Ακούω πάντα ότι το σώμα μου είναι για μια άλλη θέση ή ακόμα και σε ορισμένες περιπτώσεις, για άλλα αθλήματα, όπως το αμερικανικό ποδόσφαιρο. Έχω κάνει πολλά σπορ μεγαλώνοντας, αλλά το μπάσκετ ήταν πάντα το άθλημα που είχα στην καρδιά μου, ήταν το πάθος μου, και αυτός είναι ο λόγος που επιδίωξα μια καριέρα τόσο έντονα σε αυτό. Οι μύες μου είναι κάπως απλά σαν ένα μέρος της γενικής σύστασης του σώματος μου και τους χρησιμοποιώ προς όφελός μου αμυντικά, ειδικά όταν παίζω απέναντι σε ομάδες με γκαρντ με μικρότερα σώματα».

Όταν σκοράρεις, αρκετά συχνά, κάνεις τη χαρακτηριστική κίνηση με τους μυς σου. Μπορείς να μας πεις την ιστορία για αυτό;

«Απλά κάπως συνέβη μια μέρα μετά από ένα πραγματικά μεγάλο παιχνίδι. Προσπαθούσα να δείξω στο πλήθος ότι ήταν μια δυνατή φάση, όχι απαραίτητα ότι ήμουν εγώ δυνατός. Άντλησα τόσο μεγάλη ενέργεια και αγάπη από τους οπαδούς που δεν το σκέφτηκα. Ένας φωτογράφος το κατέγραψε και συνεχίστηκε. Από εκείνο το σημείο και μετά οι οπαδοί μού ζητούσαν να το κάνω και να ποζάρω για φωτογραφίες με αυτή την κίνηση. Μόλις είδα ότι έπιανε δεν μπορούσα να σταματήσω να το κάνω. Οι οπαδοί το αγάπησαν και ήταν κάτι, στο οποίο συνέβαλαν».

Θα ήθελες να στείλεις ένα μήνυμα στους φιλάθλους του Παναθηναϊκού;

«Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους οπαδούς του Παναθηναϊκού για την τεράστια αγάπη και την υποστήριξη κατά το χρόνο μου εκεί. Εύχομαι στην πόλη μεγάλη επιτυχία και νίκες κατά τη διάρκεια της επόμενης περιόδου. Για όποιον επιθυμεί να με υποστηρίξει ως παίκτη και να ακολουθήσει την καριέρα μου θα ήθελα να τους δω στο Instagram στο Mbanks3_ και στο twitter στο Mbanks3_. Ποτέ δεν ξέρεις αν οι δρόμοι μας κάποια μέρα θα συναντηθούν ξανά».

Έχεις δημιουργήσει ένα ίδρυμα για κακοποιημένες γυναίκες και παιδιά. Έχεις προσωπική εμπειρία από αυτό και είναι ο λόγος που αποφάσισες να προχωρήσεις σε αυτή την κίνηση;

«Δεν είχα άμεσα προσωπική εμπειρία, αφού η μητέρα και ο πατέρας μου είναι ακόμα παντρεμένοι. Έγινε πάθος περισσότερο με το να βλέπω τους φίλους της γειτονιάς μου να μεγαλώνουν και να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις με το να μεγαλώνουν από ανύπαντρες μητέρες και από αυτά που πέρασαν».

Λέγεται ότι πριν από κάθε αγώνα κάνεις μια μυστική τελετή με τον εαυτό σου. Μπορείς να μας πεις τι είναι αυτό και γιατί το κάνεις;

«Είναι μυστικό και δεν μπορώ να σου πω ακριβώς τι είναι (γελάει), αλλά είναι αλήθεια ότι αποτελεί μια προσωπική τελετή που έχω με τον εαυτό μου πριν από κάθε παιχνίδι που παίζω. Άρχισα να το κάνω όταν ήμουν έφηβος και ποτέ δεν θα το σταματήσω όσο παίζω μπάλα. Είναι κάτι σαν είδος προσευχής στο παρκέ που ετοιμάζομαι να πατήσω και με προετοιμάζει πνευματικά για κάθε ματς».

Δείτε βίντεο και φωτογραφίες από τον Μάρκους Μπανκς στα πράσινα: