Παπασπυριδάκος: «Τους άξιζε η άνοδος»

Το συγκρότημα της Γλυφάδας κατέκτησε τον τίτλο στο Νότιο Όμιλο της Α2 Γυναικών κι επέστρεψε στη μεγάλη κατηγορία ύστερα από μόλις ένα χρόνο απουσίας. Ο προπονητής του, με δηλώσεις του στην επίσημη ιστοσελίδα του ΣΕΠΚ, αναφέρθηκε στις πολλές δυσκολίες που αντιμετώπισαν καθ’ όλη τη διάρκεια της φετινής χρονιάς και πρόσθεσε πως περιμένει πλέον να δει πράξεις, κι όχι μόνο λόγια, εν όψει της νέας σεζόν. Αναλυτικά τα όσα είπε…

Για την κατάκτηση του πρωταθλήματος της Α2 Γυναικών: «Η κατάκτηση οποιουδήποτε πρωταθλήματος είναι αναμφίβολα μεγάλη επιτυχία για μια ομάδα. Το πρωτάθλημα της Α2 φέτος δεν είχε ξεκάθαρο φαβορί. Υπήρχαν πολλά αμφίρροπα παιχνίδια και οι περισσότερες ομάδες μπορούσαν να σου κάνουν ζημιά αν δεν ήσουν συγκεντρωμένος. Στο τέλος τα καταφέραμε κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, κάτι που κάνει την επιτυχία αυτή ακόμα μεγαλύτερη. Εννοείται ότι όλοι στην ομάδα είμαστε χαρούμενοι για αυτή την κατάκτηση».

Για τα συναισθήματά του: «Τα δικά μου συναισθήματα είναι ανάμικτα. Από τη μία αισθάνομαι εσωτερική ικανοποίηση και δικαίωση βλέποντας ότι θυσίες και κόποι δεν πήγαν χαμένοι σε μια περίεργη χρονιά για την ομάδα. Από την άλλη αισθάνομαι απογοήτευση για τη στάση κάποιων ανθρώπων που πανηγυρίζουν με την επιτυχία της ομάδας, ενώ ήταν άφαντοι όλη τη χρονιά, χωρίς να είναι συνεπείς σε αυτά που υποσχέθηκαν. Επίσης προβληματίζομαι έντονα με την απούσα δημοτική αρχή αυτά τα δύο χρόνια για τη γυναικεία ομάδα. Είναι απαράδεκτο όταν η ομάδα ήταν στην Α1, την είχε εγκαταλείψει ο χρηματοδότης της, είχε φύγει το μισό ρόστερ, να πρέπει να πληρώνεις το γήπεδο της πόλης σου για να αγωνίζεσαι σε αυτό. Γιατί πρέπει να το δεχτούμε και να σιωπήσουμε; Η σιωπή μας συμβάλλει στο παραγκωνισμό του αθλητισμού ευρύτερα. Περιμένω λοιπόν πράξεις για την ομάδα τη νέα χρονιά και όχι λόγια, αφού στην προεκλογική περίοδο που διανύουμε όλοι είναι αρωγοί μας».

Για την πορεία της Τερψιθέας Γλυφάδας μέσα στη σεζόν και τους στόχους που είχαν τεθεί στην αρχή της χρονιάς: «Αυτή η ομάδα έχει φτάσει πολλές φορές στα όρια της διάλυσης. Το ίδιο έγινε πέρυσι κατά τη διάρκεια της χρονιάς, το ίδιο και μετά τον υποβιβασμό μας. Επομένως στη σκέψη μας ήταν αρχικά η ύπαρξη της ομάδας. Αφού το εξασφαλίσαμε αυτό κρατήσαμε και βρήκαμε παίκτριες που ταίριαζαν στην φιλοσοφία μας και θα ακολουθούσαν τον τρόπο δουλείας μας. Όταν οι παίκτριές σου έχουν ικανότητες και διάθεση για δουλειά μπορείς να κάνεις πρωταθλητισμό, ανεξάρτητα από την κατάσταση που προέρχεσαι την προηγούμενη χρονιά. Έτσι μπήκαμε δυνατά τη φετινή σεζόν, αλλά δεν φανταζόμασταν τι θα ακολουθούσε. Μετά την αποχώρηση της βασικής μας πλέι μέικερ και ακόμα μίας περιφερειακής παίκτριας μείναμε με έξι μόνο Γυναίκες και τις μικρές μας, πριν τελειώσει ο πρώτος γύρος. Αργότερα ήρθε και ο τραυματισμός της φόργουορντ μας. Τα αγωνιστικά προβλήματα ήταν πολλά και έπρεπε να αλλάξουμε τον τρόπο παιχνιδιού μας στην πιο κρίσιμη στιγμή του πρωταθλήματος. Αυτό σε συνδυασμό με τα οικονομικά προβλήματα που προέκυψαν και την έλλειψη βοήθειας από βασικούς παράγοντες της ομάδας έκαναν το έργο μας πολύ δύσκολο. Αρκετές φορές σκέφτηκα να εγκαταλείψω γιατί δεν μπορούσαμε να δουλέψουμε ήρεμα και σωστά. Όταν λύναμε ένα πρόβλημα προέκυπτε κάποιο άλλο. Όμως, ακολούθησα μια φράση του Κοέλο και θα την ακολουθώ πάντα στην προπονητική «Ηττημένος δεν είναι αυτός που χάνει, ηττημένος είναι αυτός που εγκαταλείπει».

Για την άμεση επιστροφή της ομάδας στην Α1 Γυναικών κι αν την περίμενε: «H επιστροφή στην Α1 δεν ήταν αυτοσκοπός. Αυτό που θέλαμε με τους συνεργάτες μου και τα κορίτσια που έμειναν ή ήρθαν στην ομάδα ήταν να δουλέψουμε σκληρά κι όπου βγει. Ήμασταν 20 αγωνιστικές από τις 22 στην πρώτη θέση κι αυτό μας έκανε παρά τα προβλήματά μας να το πιστεύουμε. Όπως βέβαια υπήρξαν και στιγμές που αισθανόμασταν ότι δεν θα αντέξουμε μέχρι το τέλος. Τελικά, τα καταφέραμε και πλέον αν συνεχίσω και τη νέα χρονιά ο πρώτος στόχος μας θα είναι να λυθούν όλα τα προβλήματα και η ομάδα να είναι ανταγωνιστική στην Α1».

Για την Τερψιθέα Γλυφάδας και την προσπάθεια που κάνει: «Η ομάδα μετράει δέκα χρόνια από την επανίδρυσή της και οκτώ χρόνια στο γυναικείο μπάσκετ. Τα τελευταία πέντε χρόνια μετράμε τρεις ανόδους και έναν υποβιβασμό. Σε πολύ μικρό χρόνο ζωής έχουμε ζήσει με τους συνεργάτες μου πολλά. Η έλλειψη μεγάλης χρηματοδότησης μας έκανε να στραφούμε σε μια λογική προώθησης νέων παιδιών. Στη γυναικεία ομάδα είναι έξι παίκτριες ηλικίας 14-17 ετών. Μάλιστα, τέσσερα κορίτσια από αυτά είναι στα κλιμάκια της Εθνικής και αποτελούν μέλη ή θα στελεχώσουν τις εθνικές ομάδες της ηλικίας τους. Αυτό μας κάνει ιδιαίτερα υπερήφανους και μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε τη δουλειά».

Για τα υπόλοιπα μέλη του τεχνικού επιτελείου: «Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συνεργάτες μου Μάριο Μπορίνο, Κώστα Φατόυρο και Τάκη Οικονομόπουλο γιατί έχουν τεράστια συμβολή τόσο στην άνοδο της ομάδας όσο και στη δουλειά που γίνεται στα υπόλοιπα τμήματα υποδομής. Ένας προπονητής γίνεται καλύτερος και μια ομάδα ανεβαίνει αγωνιστικά όταν υπάρχουν καλοί συνεργάτες! Τέλος, θα ήθελα να πω στις παίκτριές μου ένα μεγάλο ευχαριστώ για την υπομονή, την τρομερή προσπάθειά τους και το καταπληκτικό κλίμα που έφτιαξαν στην ομάδα, παρ’ όλα τα προβλήματα που αντιμετώπισαν μέσα στη χρονιά. Η μεγαλύτερη χαρά μου ήταν που είδα στα πρόσωπά τους μετά την επιτυχία της ομάδας τα χαμόγελά τους. Το χάρηκαν και τους άξιζε».