Τρόντζος: «Η κατάκτηση του τροπαίου δεν θα ξεχαστεί ποτέ»
Σαν σήμερα πριν 46 χρόνια η ΑΕΚ κατακτούσε το Κύπελλο Κυπελλούχων, επικρατώντας 89-82 της Σλάβια Πράγας και ο Γιώργος Τρόντζος μίλησε για τον αλησμόνητο θρίαμβο.
Ο εκ των πρωταγωνιστών της μεγάλης επιτυχίας της Ένωσης, μίλησε στον Sentra 103,3 για εκείνη τη βραδιά, αλλά και την απώλεια του Αμερικάνου.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του Τρόντζου:
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, είναι απότιση τιμής και χρέους σύσσωμης της ελληνικής αθλητικής κοινωνίας, να θυμόμαστε την μεγάλη επιτυχία αυτής της ομάδας: «Ναι, θα συμφωνήσω μαζί σου. Είναι κάτι που το κάνουμε κάθε χρόνο, μοιάζει ρουτίνα. Αξίζει, όμως, γιατί ήταν το πρώτο τρόπαιο ομάδας, ήταν καθαρά από Ελληνες παίκτες, σε ένα στάδιο που έχει ακόμα το ρεκόρ Γκίνες προσέλευσης 80.000 θεατών, με φιλάθλους όλων των ομάδων. Οσοι το έζησαν, ακόμα το θυμούνται…Εχει μείνει στο μυαλό όλων μας».
Με Ελληνες παίκτες με ένα… Αμερικάνο: «Ναι… Είναι μεγάλη η απώλεια του Γιώργου. Δυστυχώς τα ΄χει αυτά η ζωή. Πρέπει να το δεχθούμε σαν κάτι που γίνεται. Ο Γιώργος πήγαινε κάθε χρόνο στο Καλλιμάρμαρο. Εμείς όχι κάθε φορά, ο Γιώργος κάθε φορά. Μας έπαιρνε τηλέφωνο πρωί-πρωί και πηγαίναμε μαζί».
Η πιο ανεξίτηλη εικόνα που του έχει μείνει από κείνη τη βραδιά: «Εκείνη τη βραδιά δεν ξεχνάς ότι ήμασταν από την Ελλάδα, νιώθαμε ότι είχαμε μία φοβερή αποστολή για την Ελλάδα και έπρεπε να κάνουμε κάτι καλό. Σαν να είχε πέσει αυτή η ευθύνη, να παίξουμε και να κερδίσουμε για την Ελλάδα, απ' άλλους στα ραδιόφωνα, απ' άλλους μέσα και έξω από το Καλλιμάρμαρο, μας γέμιζε αισιοδοξία και ευθύνη. Το να ΄ρθεις δεύτερος κάποια στιγμή ξεχνιέται, η κατάκτηση του τροπαίου, όμως, μένει για πάντα».
Για το ματς με τη Βαρέζε και το περιβόητο διάστρεμμα: «Με την Βαρέζε είχα πάθει ένα φοβερό διάστρεμμα, είχε γίνει τούμπανο. Είχα βάλει ένα επίδεσμο, είχε χαθεί και αυτός ο επίδεσμος από το διάστρεμμα. Τότε δεν είχε βγαίνουμε έξω και καθόμαστε, το βάλαμε και περάσαμε. Ηξερα πως αν μέναμε ισόπαλοι, θα είχε επαναληπτικό, στον οποίο δεν θα μπορούσα να παίξω. Ετσι πήρα την προσπάθεια, το έβαλα με τη ραβέρσα και περάσαμε».
