Μίντλετον στο Onsports: «Σοκ, αλλά καλή ιδέα ο Αλβέρτης» (photos+videos)

Από αυτά που καταλαβαίνουμε από τα λεγόμενα του Αμερικανού δεν θα μας εξέπληττε αν έπαιζε μπάσκετ για πάντα, αφού ακόμη προπονείται και διατηρείται σε φόρμα παράλληλα με την άλλη μεγάλη του αγάπη που είναι η μαγειρική. Είναι σεφ στην Αλικάντε της Ισπανίας σε ρεστοράν που είναι υπό την ιδιοκτησία του. Αν δεν είχε το εστιατόριο, ακόμη θα έτρεχε στα παρκέ.

Άλλωστε, μέχρι πριν από λίγους μήνες ήταν ενεργός παίκτης. Η τελευταία του ομάδα ήταν η Μπένιντρομ, σύλλογος χαμηλότερης κατηγορίας της Ισπανίας. Στην ιβηρική χώρα πέρασε και τα περισσότερα χρόνια της πορείας του στο άθλημα αν και ό, τι καλύτερο του έχει συμβεί είναι ο τίτλος της Ευρωλίγκας με τον Παναθηναϊκό στην Μπολόνια το 2002.

Ήταν μια αξέχαστη στιγμή για αυτόν, όπως και όλα όσα έζησε στον Εξάστερο. Ο αγαπημένος του συμπαίκτης στο «τριφύλλι» ήταν ο Τζόνι Ρότζερς, αλλά πολύ καλές αναμνήσεις έχει και από τους προπονητές του, Ζέλικο Ομπράντοβιτς και Δημήτρη Ιτούδη, με τους οποίους παραμένει φίλος ακόμη και σήμερα εννιά χρόνια μετά, όπως και από τους Δημήτρη Διαμαντίδη και Φραγκίσκο Αλβέρτη.

Ο Μίντλετον δεν μας κρύβει ότι εξεπλάγην με την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας των «πρασίνων» από τον «Φράγκι», αλλά πιστεύει ότι ήταν μια σωστή επιλογή και ότι από τη στιγμή που ο Διαμαντίδης είναι στην ομάδα, το Final 4 του Μιλάνο είναι ένας εφικτός στόχος. Μάλιστα, παρακολούθησε την αναμέτρηση Αλβέρτη – Ομπράντοβιτς στο ματς Παναθηναϊκός – Φενέρμπαχτσε Ούλκερ στο ΟΑΚΑ και ενθουσιάστηκε με την υποδοχή του κόσμου στον «Ζοτς», ενώ λίγες μέρες νωρίτερα είχε βρεθεί στην Κωνσταντινούπολη για να δει τον αγώνα Ομπράντοβιτς – Ιτούδη με τις Φενέρμπαχτσε Ούλκερ και Μπάνβιτ, αντίστοιχα, για το τουρκικό πρωτάθλημα.

Οι κορυφαίες ατάκες του Μίντλετον στο Onsports: «Αν η μαγειρική ήταν σπορ θα ήμουν MVP», «Ποτέ δεν σκέφτηκα την ηλικία μου», «Δεν υπάρχει τίποτα σαν τα ντέρμπι Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός», «Στον Παναθηναϊκό ήταν σαν τον Μπάτμαν και τον Ρόμπιν», «Ήξερα ότι ο Διαμαντίδης θα γίνει σπουδαίος», «Το μόνο πρόβλημα με τον Αλβέρτη ήταν ότι δεν μπορούσε ποτέ να με κερδίσει στο ένας εναντίον ενός», «Οφείλω τα πάντα σε Ομπράντοβιτς και Ιτούδη», «Μην ξεγράφετε τον Παναθηναϊκό για το Final 4 του Μιλάνο γιατί υπάρχει ο Διαμαντίδης», «Έχασα δύο γυναίκες λόγω του μπάσκετ γιατί το έβαζα πάνω από αυτές», «Δεν θα υπάρξει ποτέ άλλος Μάικλ Τζόρνταν ή Ντάριλ Μίντλετον».

Πώς και βρέθηκες στην Κωνσταντινούπολη;

«Πήγα στην Κωνσταντινούπολη για να δω τον αγώνα ανάμεσα στους δύο καλύτερούς μου φίλους και πρώην προπονητές μου, τον Ομπράντοβιτς και τον Δημήτρη (Ιτούδη). Ήταν ένα καλό παιχνίδι, αλλά ο Δημήτρης (Ιτούδης) πήρε τη νίκη. Ήταν εξαιρετικό να τους βλέπεις να είναι αντίπαλοι και για μένα είναι σπουδαίο που ο Δημήτρης (Ιτούδη) είναι πρώτος προπονητής. Είμαι πολύ περήφανος για αυτά που έχει κάνει φέτος. Εύχομαι και οι δύο να κερδίσουν το τουρκικό πρωτάθλημα, αλλά μόνος ένας μπορεί».

Παίζεις ακόμα μπάσκετ; Ή έχεις αποφασίσει να αποσυρθείς; Υπάρχει κάποια πρόταση από ομάδα που θα σε έκανε να σκεφτείς να επιστρέψεις στα 47 σου;

«Επιχείρησα να αγωνιστώ σε ομάδα εδώ στην Αλικάντε, αλλά έχει πολύ δουλειά το ρεστοράν και είμαι το αφεντικό. Είναι πολύ δύσκολο να κάνω και τα δύο στο 100%. Ακόμη πηγαίνω, όμως, στις προπονήσεις, όταν μπορώ και κάθε μέρα στο γυμναστήριο. Κάνω βάρη, στατικό ποδήλατο και τρέχω. Πρέπει να μένω σε φόρμα. Έπαιζα για 25 χρόνια και για μένα το να μην πάω στο γυμναστήριο θα ήταν τρελό».

Τι σε έκανε να παίζεις μπάσκετ για τόσα πολλά χρόνια; Δεν είναι καθόλου κακό, αλλά ασυνήθιστο. Πώς τα κατάφερες; Ήταν η αγάπη σου για το παιχνίδι και η θέλησή σου, το μυστικό;

«Αγαπώ το μπάσκετ και να είμαι ανταγωνιστικός στις προπονήσεις. Να βοηθάω άλλους παίκτες να γίνουν καλύτεροι με το να αγωνίζομαι δυνατά εναντίον τους, ενώ και στα παιχνίδια είναι σπουδαίο να βγαίνεις να παίζεις μετά από μια εβδομάδα προπόνησης, προετοιμάζοντας τους συμπαίκτες σου να παίξουν απέναντι σε άλλους ανθρώπους. Ποτέ δεν σκέφτηκα την ηλικία μου. Απλά έπαιζα χωρίς άγχος. Σηκωνόμουν το πρωί να πάω νωρίς στην προπόνηση για να προετοιμαστώ και αυτό είναι κάτι που πρέπει να κάνεις όταν έχεις τον Ομπράντοβιτς και τον Πέσιτς προπονητή (γέλια)».

Το γεγονός ότι ξεκίνησες την επαγγελματική σου καριέρα στα 22 σου χρόνια, ήταν αυτό που σε έκανε να «επεκτείνεις» το όνειρό σου στο μπάσκετ;

«Ήρθα εδώ (στην Ευρώπη) στα 22 μου. Δεν ήξερα τι να περιμένω όταν πήρα το αεροπλάνο για την Τουρκία τον πρώτο μου χρόνο στην Ευρώπη, αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι μπορώ να ζήσω εδώ. Αγάπησα το φαγητό, τους ανθρώπους και τον πολιτισμό».

Είχες επιλεγεί στο ντραφτ του ΝΒΑ το 1988 από τους Ατλάντα Χοκς. Γιατί δεν έπαιξες εκεί;

«Έγινα ντραφτ το 1988 από τους Ατλάντα Χοκς. Ήταν μια σπουδαία ομάδα, αλλά είχαν πολλούς παίκτες στη θέση μου. Οπότε το να πάω εκεί και να μην παίζω δεν ήταν αυτό που ήθελα».

Γιατί έμεινες τόσα πολλά χρόνια στην Ισπανία;

«Αγωνίστηκα εδώ στην Ισπανία, ίσως 11 χρόνια. Μου άρεσε. Η διοργάνωση ήταν πραγματικά καλή και υπήρχαν πολύ καλές ομάδες σε αυτό το πρωτάθλημα, ένα από τα καλύτερα στην Ευρώπη».

Οι μεγαλύτερες ομάδες στην επαγγελματική σου καριέρα είναι ο Παναθηναϊκός και η Μπαρτσελόνα. Θα μπορούσες να διαλέξεις ποια από τις δύο αγάπησες περισσότερο;

«Έπαιξα σε δύο από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ευρώπη, την Μπαρτσελόνα και τον Παναθηναϊκό. Αγάπησα και τις δύο. Η Μπαρτσελόνα μου έδωσε πρώτη την ευκαιρία να αγωνιστώ σε έναν μεγάλο σύλλογο για δύο χρόνια. Αλλά όταν έφυγα ήθελα ακόμη να κερδίσω την Ευρωλίγκα και να παίξω σε μια άλλη μεγάλη ομάδα. Έξι χρόνια μετά, η ευχή μου πραγματοποιήθηκε. Με κάλεσε ο Παναθηναϊκός και ήταν εξαιρετικό. Είχαμε την καλύτερη ομάδα και τους καλύτερους παίκτες και φυσικά τους καλύτερους προπονητές, τον Ομπράντοβιτς και τον Δημήτρη (Ιτούδη). Κερδίσαμε την Ευρωλίγκα το 2002 και αυτό ήταν το πιο ωραίο πράγμα που μου συνέβη».

Για την αναμέτρηση Μπαρτσελόνα – Παναθηναϊκός ποια είναι η άποψή σου; Μπορεί ο Παναθηναϊκός να οδηγήσει την Μπαρτσελόνα στην πρώτη της ήττα στο Top 16;

«Η Μπαρτσελόνα έχει παίξει καλά. Θα είναι δύσκολο. Όπως και να ‘χει θα είναι ένα καλό ματς».

Το ρεκόρ πόντων σου στην Ευρωλίγκα είναι οι 23 από ένα παιχνίδι εναντίον του Ολυμπιακού. Ο πρώην συμπαίκτης σου στον Παναθηναϊκό, Γιάκα Λάκοβιτς μου είχε πει σε συνέντευξη ότι αγάπησε τα ντέρμπι Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός περισσότερο από αυτά ανάμεσα σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης. Εσύ έχεις την ίδια άποψη;

«Ναι, είναι καλύτερα τα ντέρμπι Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός από τα Ρεάλ Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα. Οι οπαδοί είναι εξαιρετικοί. Τραγουδούν και… μαλώνουν (γέλια). Η ατμόσφαιρα είναι άγρια. Λέω σε όλους ότι πριν πεθάνουν, πρέπει να δουν ένα ματς Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός, να πάνε στην Αθήνα και να ζήσουν αυτό το συναίσθημα του να είσαι σε αυτό το γήπεδο. Εξαιρετικό και 10 φορές καλύτερο από το Μπαρτσελόνα – Ρεάλ. Δεν υπάρχει τίποτα σαν και αυτό. Είναι πολύ διαφορετικά από οπουδήποτε έχω αγωνιστεί. Οι οπαδοί μπαίνουν μέσα στο παιχνίδι. 20.000 φίλαθλοι τραγουδούν και είναι όρθιοι σε όλον τον αγώνα».

Έχουν περάσει εννιά χρόνια από τότε που άφησες τον Παναθηναϊκό. Τι έμαθες από την ομάδα μετά από τη θητεία σου εκεί;

«Πάνε εννιά χρόνια από τότε. Νομίζω ότι αν δεν υπήρχαν οι ιατρικοί λόγοι και ο σύλλογος είχε καταλάβει το πρόβλημα που είχα, θα έπαιζα ακόμη περισσότερα χρόνια εκεί. Αλλά έμαθα να συνεχίζω να παίζω δυνατά ό, τι και αν συμβαίνει».

Με ποιον άνθρωπο στον Παναθηναϊκό ήσουν πιο κοντά;

«Έκανα πολλούς φίλους στην ομάδα. Είχαμε σπουδαίους παίκτες εντός και εκτός παρκέ. Όλοι ήταν επαγγελματίες, χωρίς προβλήματα, αλλά ήμουν πάντα κοντά με τον Τζόνι Ρότζερς. Εξαιρετικός άνθρωπος και παίκτης και θα μείνουμε σε επαφή, αλλά μου έλειψαν και οι υπόλοιποι παίκτες εξίσου. Ήταν κρίμα να μην μπορώ να παίξω ακόμη έναν χρόνο με τον Διαμαντίδη που ήξερα από τότε ότι θα γινόταν σπουδαίος. Έχει οδηγήσει την ομάδα μέχρι σήμερα. Δυνατό παιδί. Τον αγαπώ και θα ήταν χαρά μου να παίξω μαζί του οπουδήποτε».

Η καλύτερη ανάμνησή σου από τον Παναθηναϊκό;

«Η καλύτερη ανάμνησή μου ήταν η κατάκτηση της Ευρωλίγκας, επειδή ήταν ο στόχος μου και τον πέτυχα, κάτι που δούλεψα για αυτό και τα καταφέραμε μετά από μια δύσκολη σεζόν κερδίζοντας εκτός έδρας στην Μπολόνια. Ήταν κάτι ιδιαίτερο».

Η πιο «τρελή» ιστορία στον Παναθηναϊκό;

«Η πιο τρελή ιστορία ήταν όταν κατακτήσαμε την Ευρωλίγκα και έπρεπε να παίξουμε με τον Ολυμπιακό στην έδρα τους. Φτάνοντας εκεί, 4-5 άνθρωποι μας πέταξαν πέτρες στο πούλμαν, έσπασαν τα παράθυρα και το ματς αναβλήθηκε για μια εβδομάδα».

Το καλύτερό σου παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό;

«Νομίζω ότι το καλύτερό μου ματς ήταν στο Final 4 εναντίον της Μακάμπι. Ήξερα ότι έπρεπε να παίξω πολύ καλά και το έκανα».

Ο καλύτερος συμπαίκτης στον Παναθηναϊκό;

«Ο καλύτερος συμπαίκτης ήταν όλοι».

Ο καλύτερος προπονητής στον Παναθηναϊκό;

«Είναι μια δύσκολη ερώτηση. Και οι δύο ήταν σπουδαίοι προπονητές. Ήξεραν τη δουλειά τους για την προπόνηση και τα παιχνίδια. Ήταν σαν τον Μπάτμαν και τον Ρόμπιν (γέλια). Αλλά ήμουν πολύ κοντά με τον Δημήτρη (Ιτούδη). Εξαιρετικός άνθρωπος και φίλος. Είμαι πολύ περήφανος για αυτά που έχει κάνει φέτος. Δούλεψε για αυτή τη στιγμή και τα πηγαίνει καλά με την ομάδα του. Του εύχομαι τα καλύτερα στα πλέι οφ».

Ποια ήταν η αντίδρασή σου όταν ο πρώην συμπαίκτης σου στον Παναθηναϊκό, Φραγκίσκος Αλβέρτης, ανέλαβε την τεχνική ηγεσία;

«Όταν έμαθα ότι ο Φραγκίσκος Αλβέρτης έγινε ο νέος προπονητής σοκαρίστηκα. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ήθελε να είναι προπονητής, αλλά μετά σκέφτηκα ότι ήταν μια καλή ιδέα. Γνωρίζει το μπάσκετ πολύ καλά και ήταν με τους καλύτερους προπονητές στην Ευρώπη για πολλά χρόνια. Συν το ότι είναι το σύμβολο του συλλόγου. Οπότε γιατί να μην είναι ο προπονητής; Σίγουρα θα είναι δύσκολο στην αρχή, αλλά είναι μια πρόκληση και γνωρίζω ότι του αρέσουν οι προκλήσεις».

Εσύ τι θυμάσαι από τον Αλβέρτη;

«Θυμάμαι ότι ήταν ένας δυνατός παίκτης, πολύ σκληρός, εξαιρετικός σουτέρ και του άρεσε να είναι ανταγωνιστικός. Αλλά το μόνο πρόβλημα ήταν ότι δεν μπορούσε ποτέ να με κερδίσει στο ένας εναντίον ενός (γέλια)».

Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη ιστορία που φέρνεις στο μυαλό σου με τον Αλβέρτη; Όλοι γνωρίζουν ότι σαν παίκτης ήταν ηγέτης. Πιστεύεις ότι μπορεί να είναι ηγέτης και σαν προπονητής και να έχει επιτυχία;

«Ήταν ένας σπουδαίος ηγέτης σαν παίκτης. Όλοι οι παίκτες τον σέβονταν. Οπότε, σαν προπονητής θα είναι το ίδιο. Απλά πρέπει να αλλάξει τον τρόπο σκέψης του και να συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί να πάει στα μπουζούκια με τους παίκτες (γέλια)».

Οι αναμνήσεις σου από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς ποιες ήταν; Τι θυμάσαι από τη συνεργασία του με τον Φραγκίσκο Αλβέρτη;

«Έχω εξαιρετικές αναμνήσεις από τον Ομπράντοβιτς σαν προπονητή μου. Ήταν σκληρός, αλλά δίκαιος. Απλά ήθελε οι παίκτες του να παίζουν στο 100% και να δίνουν όλα όσα έχουν στο γήπεδο και την προπόνηση. Νομίζω ότι αυτός είναι ο λόγος που με έφερε εκεί. Ήξερε τι άνθρωπος είμαι. Οφείλω τα πάντα σε αυτόν και τον Δημήτρη (Ιτούδη). Μου έδωσαν την ευκαιρία να παίξω στην καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη. Να είμαι μέλος ενός σπουδαίου συλλόγου και τώρα απλά αντιμετώπισε τον πρώην παίκτη του.

Ήταν πολλά χρόνια προπονητής του Αλβέρτη και τώρα ο Αλβέρτης έπρεπε να τον αντιμετωπίσει. Θα πρέπει να ήταν ένα περίεργο συναίσθημα, αλλά στο τέλος έχασε το ματς. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι ο Αλβέρτης είναι καλύτερος προπονητής από αυτόν. Είναι αυτό το γήπεδο και συν το ότι του έγινε αυτό το καλωσόρισμα. Δεν θα κοιμήθηκε πολύ ο Ομπράντοβιτς. Ήταν πολύ ωραίο αυτό που έκαναν οι φίλαθλοι για αυτόν και σίγουρα δεν θα το ξεχάσει ποτέ».

Πώς είδες τον Αλβέρτη στα πρώτα του παιχνίδια σαν προπονητή του Παναθηναϊκού;

«Ο Αλβέρτης έχει μπροστά του μια μεγάλη πρόκληση. Σαν παίκτη όλοι τον σέβονταν. Ήταν εξαιρετικός και μαχητής. Θα είναι διαφορετικά σαν κόουτς, αλλά πιστεύω ότι θα τα πάει καλά. Έχει καλούς παίκτες στην ομάδα του που καταλαβαίνουν το ματς. Οπότε μην τους ξεγράφετε για το Final 4 του Μιλάνο. Έχουν τον Διαμαντίδη και με αυτόν πιστεύω ότι έχουν μεγάλες πιθανότητες να είναι εκεί».

Ο μεγαλύτερος αντίπαλός σου σαν παίκτης;

«Ο μεγαλύτερος αντίπαλός μου. Ουάου. Έπαιξα εναντίον πολλών παικτών και όλοι είχαν διαφορετικό στιλ. Ήμουν απλά ο τύπος παίκτη που μελετούσε το παιχνίδι των αντιπάλων του, τους έκανε να κάνουν αυτό που δεν ήθελαν με την μπάλα και τους μάρκαρε για να μην την πάρουν. Πάντα έπαιζα πρώτα άμυνα, όχι μόνο όταν ο αντίπαλος έπαιρνε την μπάλα και αυτό με βοήθησε πάρα πολύ επειδή αγαπούσα να παίζω άμυνα».

Μου είπες ότι είσαι ιδιοκτήτης ενός ρεστοράν και σεφ. Τι είδους φαγητό φτιάχνεις; Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό να μαγειρεύεις και να τρως;

«Τώρα είμαι ιδιοκτήτης ενός ρεστοράν εδώ στην Αλικάντε. Έχω εξαιρετικό φαγητό. Σερβίρουμε το καλύτερο κρέας και ψάρι, σχεδόν τα πάντα και εξαιρετικό επιδόρπιο. Έρχομαι κάθε μέρα και τα φτιάχνω φρέσκα επειδή αυτό είναι το καλύτερο. Πολλοί άλλοι αγοράζουν τα επιδόρπια και πολλά είναι κατεψυγμένα. Αυτό τα κάνει να χάνουν τη γεύση τους. Οπότε, εγώ τα φτιάχνω κάθε μέρα και τα περισσότερα είναι επιδόρπια από τις ΗΠΑ, επειδή πιστεύω ότι οι άνθρωποι εδώ θα ήθελαν να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό. Όχι κάτι ίδιο με αυτό που έχουν συνηθίσει να τρώνε».

Τι άλλα πράγματα κάνεις τώρα που δεν παίζεις μπάσκετ;

«Δεν έχω χρόνο να κάνω πολλά πράγματα τώρα. Απλά προπονούμαι και μαγειρεύω».

Έχεις πραγματοποιήσει, όμως, το όνειρό σου στο μπάσκετ; Ή υπάρχει κάτι που θα ήθελες να κάνεις και δεν το έκανες;

«Ο μόνος τίτλος που δεν κέρδισα ήταν το Κύπελλο Ισπανίας. Όλα τα άλλα όνειρά μου και στόχοι μου έχουν επιτευχθεί».

Αυτό που έκανες είναι πολύ σπάνιο. Κανείς δεν συνεχίζει μετά τα 40, αλλά εσύ το πέτυχες. Από τους τωρινούς παίκτες του μπάσκετ ποιος είναι ο καλύτερος κατά τη γνώμη σου;

«Σαν τον Μάικλ Τζόρνταν δεν θα υπάρξει ποτέ άλλος τέτοιος παίκτης. Αυτή τη στιγμή, το μπάσκετ έχει αλλάξει τόσο πολύ που είναι πολύ διαφορετικό από ό, τι ήταν 10 χρόνια πριν. Είμαι ακόμη θαυμαστής του Διαμαντίδη του Παναθηναϊκού. Αγαπώ αυτό το παιδί. Είναι ο καλύτερος γκαρντ μαζί με τον Σπανούλη του Ολυμπιακού. Αυτοί οι δύο είναι οι καλύτεροι.

Εγώ απλά προπονούμουν προσπαθώντας να γίνω καλύτερος. Έπρεπε να το κάνω, γιατί δεν ήμουν προικισμένος παίκτης. Όλα όσα έχω πετύχει, δούλεψα για αυτά. Ποτέ κανείς δεν μου χάρισε τίποτα. Ήμουν από τους παίκτες που θα ήταν εκεί όλο το καλοκαίρι, πέντε μέρες την εβδομάδα, έξι ώρες την ημέρα, προπόνηση. Έχασα δύο γυναίκες λόγω του μπάσκετ. Είναι λυπηρό, αλλά έβαζα το μπάσκετ πάνω από αυτές, επειδή ήθελα να αποδείξω σε όλους ότι μπορούσα να παίξω παντού».

Εσύ έχεις βρει ποιος μπορεί να είναι ο επόμενος Ντάριλ Μίντλετον;

«Δεν θα υπάρξει ποτέ άλλος Μάικλ Τζόρνταν ή Ντάριλ Μίντλετον (γέλια). Δούλεψα πολύ σκληρά για αυτό που κατάφερα. Κανείς δεν μου χάρισε τίποτα και δε νομίζω ότι κάποιος θα άφηνε τις τρίμηνες διακοπές του πηγαίνοντας σε γυμναστήριο από τις 8 το πρωί μέχρι τις τρεις, από τη Δευτέρα μέχρι την Παρασκευή. Για αυτό και εγώ είχα δύο πρώην γυναίκες. Νομίζω ότι έβαλα ό, τι είχα στο μπάσκετ. Ήθελα να είμαι ο καλύτερος και έπρεπε να αποδείξω σε όλους αυτούς που δεν πίστευαν ότι θα μπορούσα να γίνω εξαιρετικός παίκτης».

Με τα άλλα σπορ πώς τα πας; Παρακολουθείς ποδόσφαιρο ή θαυμάζεις κάποια ομάδα και παίκτη;

«Δεν έχω πολύ χρόνο για άλλα αθλήματα. Απλά πηγαίνω στο γυμναστήριο όσο πιο πολύ μπορώ, κάθε μέρα 8-10 και μετά στο ρεστοράν από τις 10 μέχρι τις 11 τη νύχτα. Αν η μαγειρική ήταν σπορ θα ήμουν MVP (γέλια). Αλλά όποτε μπορώ παρακολουθώ ποδόσφαιρο, τους τελικούς στην Ισπανία και του Τσάμπιονς Λιγκ. Μόνο, όμως, τα σημαντικά ματς. Μου αρέσει να βλέπω τη Ρεάλ Μαδρίτης κόντρα στην Μπαρτσελόνα. Μου αρέσει να βλέπω τον Κριστιάνο (Ρονάλντο), επειδή είναι δυνατός και καλός και φυσικά είναι cool. Οι παίκτες της Ρεάλ παίζουν βρώμικα και είναι σκληροί, όπως εγώ στο μπάσκετ (γέλια)».

Δείτε αποκλειστικά βίντεο στο Onsports TV

Δείτε βίντεο και φωτογραφίες με τον Ντάριλ Μίντλετον: