Κώστας - Λίνα Τσαρτσαρή: Τρίποντο στην ευτυχία (photos)

Ο παλαίμαχος φόργουορντ παραχώρησε συνέντευξη στο free press περιοδικό των νοτίων προαστίων «Life» και παραδέχθηκε πως, αφού ξεκουραστεί και απολαύσει την οικογένειά του, θα επιστρέψει στις… επάλξεις από άλλο πόστο. Ο Κώστας Τσαρτσαρής φωτογραφήθηκε μαζί με τη σύζυγό του Λίνα στη Λίμνη Βουλιαγμένης και μίλησαν για τη γνωριμία τους, τα παιδιά τους, αλλά και τις αναμνήσεις τους από το μπάσκετ. Αναλυτικά τα όσα είπαν…

-Τι ήταν αυτό που αγάπησες και αγαπάς ακόμα στον Κώστα και τι ήταν αυτό που σε έκανε να επιλέξεις τη Λίνα για γυναίκα της ζωής σου; Και ποιο είναι το ελάττωμα του καθενός;
Κώστας: «Η όμορφη εμφάνισή της, το ότι περνάω ωραία μαζί της, ότι είναι ταπεινή, ότι είναι υπερπροστατευτική με τα παιδιά (και μαζί μου βέβαια, και εγώ λίγο τρελαίνομαι…), ότι μαγειρεύει τέλεια, ότι κάθεται και με ακούει και καταλαβαίνει τους προβληματισμούς μου, είναι πάρα πολλά, είναι ένα σύνολο πραγμάτων. Το ελάττωμά της θα έλεγα ότι έχει μεγάλη περιέργεια. Ρωτάει συνεχώς και για τα πάντα».
Λίνα: «Στην αρχή θέλω να πω ότι μου φάνηκε τεράστιος. Τον ερωτεύτηκα γιατί είναι πολύ καλό παιδί, δεν θα πει ποτέ κακιά κουβέντα για κανέναν. Όσον αφορά το ελάττωμα δεν μπορώ να πω ότι έχει κάτι τρομερό, απλά το ότι είναι λίγο ακατάστατος».

-Ποια ήταν η πιο αστεία στιγμή στην περίοδο που ακόμα βγαίνατε;
Κώστας: «Νομίζω ίσως με τη διαφορά ύψους είχαμε έτσι κάτι αστεία σκηνικά και πειράγματα».
Λίνα: «Κοίτα γενικά υπάρχει πολύ χιούμορ στη σχέση μας, οπότε δεν μπορώ να επιλέξω μία συγκεκριμένη».

-Ποια είναι η συμβουλή που σας έχει δώσει κάποιος και θέλετε να τη «μεταλαμπαδεύσετε» στα παιδιά σας;
«Ποτέ να μην σκύβεις το κεφάλι, ότι από την ήττα μαθαίνεις περισσότερα, ότι χρειάζεται σκληρή δουλειά γιατί ένα ταλέντο δεν μπορεί να σε φτάσει πουθενά μόνο του».

-Τι θα συμβουλεύατε τώρα τον 20άχρονο εαυτό σας;
Κώστας: «Νομίζω ότι έκανα αυτό που έπρεπε. Μπορεί να του έλεγα ζήσε περισσότερο αλλά θα έχανα άλλα πράγματα επαγγελματικά που με έκαναν αυτόν που είμαι τώρα. Οπότε δεν θα ήθελα να αλλάξω τίποτα νομίζω ή να του πω κάτι διαφορετικό».
Λίνα: «Να μην αλλάξω τίποτα από αυτά που έκανα. Όσα έκανα μου βγήκαν σε καλό και μου αρέσει η ζωή μου όπως εξελίχθηκε, οπότε νομίζω θα του έλεγα απλά να κάνει τα ίδια. Και αυτό θα ήθελα να κάνουν και τα παιδιά μου. Να ζήσουν αυτά που πρέπει στην ηλικία που πρέπει».

-Σας φοβίζει η σκέψη ότι το μέλλον στην Ελλάδα για τα παιδιά σας δεν είναι ευοίωνο; Ή θεωρείτε ότι όποιος είναι ικανός επιβιώνει παντού;
«Νομίζω ότι όλοι γονείς σκέφτονται το μέλλον των παιδιών τους. Το καλό είναι ότι έχουμε την δυνατότητα να τους προσφέρουμε κάποια πράγματα. Απλά στην πορεία πρέπει να χρησιμοποιήσουν υπέρ τους όλα αυτά τα εφόδια, να τα χρησιμοποιήσουν υπέρ τους για να προκόψουν. Πιστεύω όμως ότι σε 10-15 χρόνια θα γυρίσει ο τροχός και θα είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα».

-Αν θελήσει ο γιος σας να ασχοληθεί με το μπάσκετ θεωρείτε ότι θα είναι υπέρ του το γεγονός ότι ο πατέρας του είναι ένας θρύλος στο χώρο του αθλητισμού ή η πίεση του να είναι αντάξιος των προσδοκιών θα λειτουργήσει κατά του;
«Κοίτα αν το μπάσκετ είναι αυτό που αγαπάει και το κάνει τότε πιστεύω ότι θα είναι καλός. Σημασία έχει μόνο να κάνεις αυτό που αγαπάς».

-Ποια είναι η πιο ωραία στιγμή της καθημερινότητάς σας;
Κώστας: «Όταν ξυπνάνε τα παιδιά το πρωί, έχουν πλάκα γιατί ο μικρός θα ξυπνήσει πάντα κεφάτος και με γέλια ενώ η μικρή θα γκρινιάζει λίγο στην αρχή».
Λίνα: «Το βράδυ όταν κοιμίζουμε τα παιδιά και ξαπλώνουμε να δούμε μία ταινία. Αλλά φυσικά και όταν ξυπνάνε το πρωί τα παιδιά».

-Πώς ένιωσες όταν σου ανακοίνωσε η Λίνα ότι είναι έγκυος;
«Από τις πιο ευτυχισμένες ημέρες της ζωής μου. Γενικά όμως ήταν μία δύσκολη κύηση και είχα πολύ άγχος στην πορεία. Βέβαια και ο πρώτος καιρός με τα δίδυμα ήταν δύσκολος. Εγώ δεν τα έζησα πολύ τα δύσκολα γιατί έλειπα αρκετά, αλλά όταν ήμουν σπίτι προσπαθούσα να βοηθάω όσο μπορώ».

-Το αγαπημένο σας μέρος;
«Η Σίφνος, περάσαμε τρεις υπέροχες ημέρες για αυτό δεν θέλουμε να ξαναπάμε. Για να μη χαλάσει η ανάμνηση».

-Ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που του εκμυστηρεύτηκες ότι θα σταματήσεις το μπάσκετ και πώς ένιωσες ακούγοντας τον εαυτό σου να το λέει δυνατά;
«Αρχικά να πω ότι ήταν μία απόφαση που δεν πάρθηκε μέσα σε μία νύχτα, αλλά το σκεφτόμουν έναν ολόκληρο χρόνο. Το συζήτησα με τη Λίνα και μετά με τον Διαμαντίδη. Ο Δημήτρης φυσικά προσπάθησε να με μεταπείσει. Το ανακοίνωσα την τελευταία ημέρα με τη φιέστα και ήταν γενικότερα μία ιδιαίτερη ημέρα, οπότε απλά βγήκαν τα λόγια από το στόμα μου και ακόμα μπορώ να πω ότι δεν το έχω συνηθίσει. Πιστεύω ότι από το Σεπτέμβριο που κανονικά θα ξεκινούσα προπονήσεις, τότε θα συνειδητοποιήσω πιστεύω ότι μου λείπει».

-Εσύ Λίνα πώς ένιωσες όταν σου το είπε;
«Μία μικρή μελαγχολία. Γιατί έχω ζήσει τόσα πράγματα μαζί του σε αυτό το κομμάτι. Ένιωσα ότι ένα κομμάτι της κοινής μας ζωής σταματάει».

-Πότε έκλαψες για πρώτη φορά για τον αθλητή Κώστα;
«Α, καλέ, συνέχεια κλαίω. Όταν έπαιρνε κάποιον τίτλο, όταν χάνανε, όταν τραυματιζόταν. Είμαι πολύ ευσυγκίνητη».

-Σε ποιο βαθμό συμβάλλει η Λίνα στις επαγγελματικές σου αποφάσεις;
«Οποιαδήποτε απόφαση πάρω πάντα φυσικά θα τη συζητήσω με την Λίνα, μπορεί να μην τον γνωρίζει καλά τον χώρο του μπάσκετ, γενικά και ο αθλητής είναι πολύ εγωιστής και πεισματάρης σε αυτά αλλά πάντα θα λάβω υπόψη μου τη γνώμη της».

-Πολλοί πιστεύουν ότι άτομα του καλλιτεχνικού, πολιτικού και αθλητικού κόσμου ζουν μακριά από τα καθημερινά προβλήματα όπως η οικονομική κρίση. Τι έχετε να πείτε σε αυτούς;
«Δεν ζούμε μακριά από την πραγματικότητα διότι και οι οικογένειές μας και οι φίλοι μας οι περισσότεροι είναι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν καθημερινά προβλήματα. Και μπορεί εμείς να έχουμε ας πούμε μία άλφα οικονομική δυνατότητα αλλά δεν λείπει το άγχος για το μέλλον».

-Οι περισσότερες γυναίκες κάποιων αθλητών έχουν «εκμεταλλευτεί» τη φήμη του άντρα τους. Δεν έχεις σκεφτεί να χρησιμοποιήσει αυτή την αναγνωρισιμότητα του Κώστα, επαγγελματικά;
«Κοίτα η αλήθεια είναι ότι εκμεταλλεύομαι τη φήμη του όταν δεν βρίσκω πάρκινγκ στο γήπεδο. Εκεί λέω ότι είμαι η γυναίκα του Τσαρτσαρή και με αφήνουν να παρκάρω παντού. Όχι, μωρέ, δεν θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω το όνομα του Κώστα για αυτό το λόγο. Ό,τι κάνω θέλω να το κάνω με τις δικές μου δυνάμεις και ικανότητες».

-Αν αυτή τη στιγμή σου έλεγαν να πεις κάτι στον άνθρωπο που σε ανακάλυψε, τον Μπένεντικτ Ρούναρ Γκούντμουντσον, τι θα ήταν αυτό;
«Σίγουρα ήταν ένα άνθρωπο που με βοήθησε στην αρχή αλλά ήταν τόσο πολλοί αυτοί που με βοήθησαν και με στήριξαν στην πορεία που νομίζω ότι θα ήταν άδικο να τους αφήσω απέξω. Ο καθένας μου προσέφερε κάτι μικρό ή μεγάλο που ήταν σημαντικό για την καριέρα μου. Κάτι όμως που θέλω να πω για πρώτη φορά και είναι ευκαιρία είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φασούλα… Χάρη σε αυτούς ξεκίνησα και με αυτούς λάτρεψα το μπάσκετ».

-Θα ασχολιόσουν με την πολιτική;
«Δεν μου αρέσει να λέω ποτέ. Απλά είναι ένας τομέας που γενικά δεν με γοητεύει. Δεν νιώθω και άνετα γενικά να μιλάω σε πολύ κόσμο. Γενικά, πλέον δεν θεωρώ ότι πρεσβεύει κάτι η πολιτική πια πέρα από την υποκρισία και τα συμφέροντα».

-Η επόμενη ημέρα για τον Κώστα;
«Τον πρώτο χρόνο θα ήθελα να καθίσω να χαρώ την οικογένειά μου, να κάνω κάποια πράγματα μαζί τους που πριν δεν είχα τον χρόνο να τα κάνω, διακοπές, γιορτές. Πράγματα που δεν ζήσαμε. Αλλά θα ήθελα να συνεχίσω στον αθλητισμό. Είτε ως προπονητής είτε από κάποιο άλλο πόστο».

-Μπορούμε να ξεχωρίσουμε την πιο συγκινητική, την πιο αστεία αλλά και την πιο άσχημη στιγμή της πορείας σου στον Παναθηναϊκό;
«Είναι τόσες πολλές οι αστείες στιγμές… Στα αποδυτήρια, είναι τόσες πολλές οι αστείες στιγμές που ζήσαμε, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια συγκεκριμένη όπως αντίστοιχα και με τις συγκινητικές. Η πιο δύσκολη στιγμή νομίζω ήταν αυτή του αποχαιρετισμού, το τελευταίο παιχνίδι».

-Τι σου έμαθε το μπάσκετ;
«Τα πάντα, μου έμαθε τη ζωή, την πειθαρχία. Έκανα αρκετές θυσίες αλλά δεν μετανιώνω καθόλου. Ανακάλυψα τα όριά μου, έζησα ασύλληπτες στιγμές, εικόνες… Αν μπορούσα να κάνω ένα κολάζ από τις αναμνήσεις μου όλα αυτά τα χρόνια νομίζω θα ήταν κάτι καταπληκτικό».