Μιχαλόπουλος: «Το μπάσκετ με βοήθησε με τις πανελλήνιες εξετάσεις»

Ο 18άχρονος φόργουορντ, που ξεκίνησε την ενασχόλησή του με το μπάσκετ στους Θρακομακεδόνες, κατάφερε να περάσει στη σχολή που είχε δηλώσει, την Ιατρική, όντας μάλιστα πρώτος σε μόρια από όλους τους μαθητές των εκπαιδευτηρίων Δούκα. Με δηλώσεις του στην επίσημη ιστοσελίδα του ΑΣΕΔ εξήγησε πώς κατάφερε να συνδυάσει τις σπουδές του με το μπάσκετ. Αναλυτικά τα όσα είπε…

-Πες μας κατ’ αρχάς τη «μαγική συνταγή»... Μπάσκετ σε επίπεδο πρωταθλητισμού και πρώτος σε μόρια μαθητής των εκπαιδευτηρίων Δούκα στις πανελλήνιες εξετάσεις... Πώς γίνεται;
«Αρχικά, αγαπάω πολύ το μπάσκετ αλλά και την Ιατρική, που ήταν ο μαθητικός στόχος μου. Ήθελα πραγματικά να τα κάνω και τα δύο και αυτό ήταν το ισχυρότερο κίνητρο. Έπειτα, έδωσα προσοχή σε καθημερινές λεπτομέρειες, όπως η σωστή οργάνωση του χρόνου μου και η συγκέντρωση κατά τη μελέτη, που απέφερε παραγωγικές ώρες διαβάσματος. Σίγουρα, θεωρώ πολύ σημαντική και τη βοήθεια των καθηγητών του σχολείου, που ήταν εξαιρετικοί και πιστεύω ότι με προετοίμασαν άριστα για τις εξετάσεις».

-Πώς νιώθεις και τι γενικότερα σημαίνει για εσένα το γεγονός ότι τα κατάφερες εξίσου άριστα σε αθλητικό και εκπαιδευτικό επίπεδο, αποτελώντας ζωντανό πρότυπο για τα παιδιά που ψάχνουν την ισορροπία τους;
«Η φετινή χρονιά ήταν μια μεγάλη πρόκληση, οπότε το γεγονός ότι στέφθηκε με επιτυχία μου έδωσε μεγάλη ικανοποίηση και χαρά. Βέβαια, όταν κατακτάς ένα στόχο αποκτάς και την αυτοπεποίθηση αλλά και τη διάθεση για να κυνηγήσεις τους επόμενους».

-Υπήρξαν στιγμές που αισθάνθηκες ότι αποκλείεται να χωρέσουν και τα δύο «καρπούζια» μαζί;
«Η αλήθεια είναι πως συχνά άκουγα ότι θα χρειαστεί να αφήσω το μπάσκετ για ένα χρόνο, γιατί θα με εμπόδιζε να αποδώσω στις εξετάσεις. Η κινδυνολογία που επικρατεί γύρω από τις πανελλήνιες εξετάσεις είναι φοβερή. Στη δική μου περίπτωση, το μπάσκετ περισσότερο με βοήθησε παρά με εμπόδισε. Ήταν για εμένα σημαντικό να ξεφεύγω από το διάβασμα, να ξεχνιέμαι, να αποβάλλω το άγχος και να νιώθω υγιής. Χωρίς το μπάσκετ θα είχα βαρεθεί στη μέση της χρονιάς και τα πράγματα τώρα θα ήταν διαφορετικά».

-Τι ρόλο έπαιξε το οικογενειακό περιβάλλον σου στην πορεία πρωταθλητισμού σε μπάσκετ και μαθητικές επιδόσεις;
«Σαφώς η οικογένειά μου έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο. Πάντοτε είχα την απαιτούμενη στήριξη από το σπίτι τόσο σε μαθητικά όσο και σε αθλητικά θέματα. Και ιδιαίτερα φέτος οι γονείς μου έκαναν μέχρι και το σοφέρ, το φίλαθλο και τον ψυχαναλυτή μου, όντας παρόντες και αρωγοί σε καθετί που έκανα».

-Πώς θα σχολίαζες την αγωνιστική περίοδο 2012-2013 για την ανδρική ομάδα του ΑΣΕΔ που έσωσε την παρτίδα στο «παρά 1», αλλά και την εφηβική που κατετάγη στην 3η θέση της ΕΣΚΑ;
«Όσον αφορά στην ανδρική ομάδα η κατηγορία μεν σώθηκε, αλλά κανείς από τους συντελεστές της δεν πιστεύω ότι έμεινε ικανοποιημένος με αυτό. Αυτή η ομάδα δεν πλησίασε τις δυνατότητες που, ομολογουμένως, είχε, ενώ στάθηκε άτυχη σε ορισμένα ματς που κρίθηκαν στον πόντο. Η εφηβική ομάδα ήταν μια ομάδα με προοπτικές που, για διαφόρους λόγους, όπως οι απουσίες παικτών δεν εκπλήρωσε τις προσδοκίες και αρκέστηκε στην τρίτη θέση, ενώ στο μυαλό όλων ήταν ότι στοχεύαμε ψηλότερα».

-Πώς βίωσες τη συνύπαρξη με το Γιάννη Γιαννούλη, έναν από τους κορυφαίους ψηλούς του ελληνικού μπάσκετ;
«Ο Γιαννούλης είναι αδιαμφισβήτητα μια μεγάλη μορφή του ελληνικού μπάσκετ και ήταν ευτύχημα για εμένα που ήμασταν συμπαίκτες. Ο Γιάννης έχει να δώσει πολλά στους νεαρούς αθλητές, καθώς αποτελεί πρότυπο προς μίμηση τόσο εντός όσο και εκτός παρκέ».

-Τι δεν θα ξεχάσεις ποτέ από όσα έζησες τα τελευταία χρόνια μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου και τι θα ήθελες πραγματικά να ξεχάσεις;
«Νομίζω ότι από τις στιγμές που πέρασα τα τελευταία χρόνια θα ξεχώριζα το Final 6 των Παίδων του 2011 και το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Λυκείων του 2012, ειδικά εκείνον τον αξέχαστο ημιτελικό. Πάντως, δεν υπάρχει κάτι που θα ήθελα να ξεχάσω. Θεωρώ πως το να ξεχνά κανείς μπορεί μόνο να βλάψει. Ακόμα και οι ισχυρότερες απογοητεύσεις, οι χαμένοι τελικοί και οι τραυματισμοί είναι εμπειρίες που αν μετουσιωθούν σε πείσμα, γνώση και ωριμότητα ωφελούν τον αθλητή σε μέγιστο βαθμό».

-Ένα σχόλιο για το μεγάλο repeat του αργυρού μεταλλίου από την παιδική ομάδα του 2013, μετά τη δική σας επιτυχία δύο χρόνια νωρίτερα (αργυρό μετάλλιο στην Κύμη)...
«Τα παιδιά του φετινού παιδικού με αυτή τη διάκριση εξαργύρωσαν τους κόπους μιας ιδιαίτερα απαιτητικής χρονιάς. Δικαιούνταν και με το παραπάνω αυτή την επιτυχία και αξίζουν συγχαρητήρια στους αθλητές και τους προπονητές αυτής της ομάδας. Να σημειώσω, επίσης, ότι η νίκη της ομάδας στο τρίτο παιχνίδι του Πανελληνίου Πρωταθλήματος, επιστρέφοντας από το -23, είναι από τις πλέον εντυπωσιακές ανατροπές που έχω δει».

-Τι να περιμένουν από εσένα οι φίλοι της ομάδας σχετικά με τη νέα χρονιά;
«Αυτό που είμαι σε θέση να πω είναι πως θα προπονηθώ σκληρά και θα δώσω το 100% ώστε η ομάδα μου να κερδίζει και να κατακτά τους στόχους της».

-Ποια τα σχέδια σου για το μέλλον σε επαγγελματικό επίπεδο;
«Θέλω να ασχοληθώ με την Ιατρική, μια επιστήμη που με συναρπάζει, και, ει δυνατόν, να παίξω μπάσκετ στο υψηλότερο επίπεδο».

-Τι άλλο ξεχάσαμε και θα ήθελες να αναφέρεις;
«Νομίζω ότι χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συμπαίκτες μου, με τους οποίους μοιράστηκα αξέχαστες στιγμές, και στους προπονητές που στέκονται δίπλα μας όλα αυτά τα χρόνια».