«Πολύ μικρές οι αποστάσεις»
Ο προπονητής του ΔΑΣΑΛ θεωρεί δυσοίωνο το μέλλον του ελληνικού γυναικείου μπάσκετ, λέγοντας χαρακτηριστικά «πολύ σύντομα το γυναικείο μπάσκετ θα αναγκαστεί να ρίξει και άλλο το επίπεδο ή θα κινδυνεύσει με διάλυση», ενώ κατηγορεί την ΕΟΚ πως ουδέποτε εισάκουσε τις προτάσεις των σωματείων για ένα καλύτερο αύριο. Αναφορικά με την ομάδα του, αρκέστηκε να τονίσει πως στόχος της είναι να τελειώσει με το καλύτερο δυνατό τρόπο το πρωτάθλημα, καθώς: «Η τελευταία εικόνα μένει και δεν θα θέλαμε να τη χαλάσουμε». Αναλυτικά η συνέντευξή του:
-Πώς κρίνετε το γεγονός πως ο ΔΑΣΑΛ βρίσκεται στην 3η θέση της Α1 Γυναικών, λίγο πριν από την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος;
«Την πορεία μας έως αυτή τη στιγμή την θεωρώ κάτι παραπάνω από ικανοποιητική. Φέτος από τη δεύτερη θέση και κάτω γίνεται ένα πολύ ανταγωνιστικό πρωτάθλημα και οι αποστάσεις μεταξύ των ομάδων είναι πολύ μικρές. Ειδικά έως πριν από δύο εβδομάδες ήμασταν υπερήφανοι πρώτα για το πολύ καλό μπάσκετ που παίζαμε και έπειτα για τα αποτελέσματα που φέρναμε. Τελευταία έχουμε μια μικρή κάμψη, θέλω να πιστεύω πως θα λύσουμε τα προβλήματά μας, αγωνιστικά και μη, και θα τελειώσουμε τη χρονιά πατώντας γκάζι, γιατί η τελευταία εικόνα μένει και δεν θα θέλαμε να τη χαλάσουμε. Για μια ομάδα σαν τη δική μας που προσπαθεί να κρατήσει τα οικονομικά χαμηλά και να αξιοποιήσει τα δικά της παιδιά, όταν αυτές οι παράμετροι συνδυάζονται και με μια τόσο καλή θέση στη βαθμολογία, δεν μπορείς παρά να είσαι ικανοποιημένος»
-Ποιος είναι ο στόχος της φετινής σεζόν;
«Στόχος αυτή τη χρονιά βάλαμε να χαμηλώσουμε λίγο το μπάτζετ και να μειώσουμε τις θέσεις των πρωταγωνιστριών για να δώσουμε ευκαιρίες σε 2-3 παιδιά για τα οποία είμαστε βέβαιοι ότι μπορούν να παίξουν μπάσκετ αντάξιο της Α1 κατηγορίας. Παράλληλα, με 7 Νεάνιδες στο ρόστερ σκοπό βάλαμε να ωριμάζουν σιγά σιγά κάποιες πιο νεαρές, αλλά ελπιδοφόρες αθλήτριες για το μέλλον. Η βαθμολογική θέση δεν μας απασχολεί ιδιαίτερα. Δεν μας αρέσει να χάνουμε ούτε και θέλουμε να κινδυνεύσουμε φυσικά, αλλά τι σημασία έχει αν θα καταλήξουμε τρίτοι ή έκτοι, όταν δεν υπάρχει οικονομική δυνατότητα για να παίξουμε στο Eurocup όπως παλιότερα».
-Τι γνώμη έχετε για τις αλλαγές στον τρόπο διεξαγωγής του ελληνικού πρωταθλήματος (πλέι οφ, πλέι άουτ);
«Οι αλλαγές ήταν επιβεβλημένες από τη στιγμή που μειώθηκαν οι ομάδες και “περίσσευαν” τέσσερις αγωνιστικές σε σχέση με πέρυσι. Με αυτόν τον τρόπο έγινε πιο αξιόπιστο το πρωτάθλημα αφού έως και αυτή τη στιγμή, τέσσερις αγωνιστικές πριν από το τέλος, δεν υπάρχουν αδιάφορες ομάδες/περίεργα αποτελέσματα και η συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων κράτησε τις ξένες αναγκαστικά έως το τέλος. Από τη στιγμή που μετρούν τα αποτελέσματα της κανονικής περιόδου, το αβαντάζ που έχει η ομάδα που τελειώνει το πρωτάθλημα ψηλότερα στη βαθμολογία είναι μεν μεγάλο, αλλά έως την τελευταία αγωνιστική οι αδύνατοι θα έχουν ελπίδα για την ανατροπή».
-Πώς αντιμετωπίζετε την πρόκληση του Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου Ελλάδος;
«Ύστερα από εφτά χρόνια περάσαμε στο Φάιναλ 4 του Κυπέλλου. Είμαστε χαρούμενοι που θα συμμετάσχουμε ξανά σε αυτή τη γιορτή του γυναικείου μπάσκετ. Η κλήρωση της προηγούμενης εβδομάδας μας έφερε βέβαια αντιμέτωπους στον ημιτελικό με τον αήττητο για χρόνια Αθηναϊκό, οπότε θα κατέβουμε να παίξουμε ένα παιχνίδι χωρίς άγχος και ελπίζουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί έως το τέλος».
-Μπορεί να συνδυαστεί η παραγωγή ταλέντων και ο πρωταθλητισμός;
«Καταρχήν πρωταθλητισμό στην Ελλάδα κάνει πια μόνο ο Αθηναϊκός. Όλοι όμως είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε παραγωγή ταλέντων και γιατί οφείλουμε να βοηθήσουμε στην ανάπτυξη του αθλήματος και γιατί με την τωρινή οικονομική κατάσταση δεν υπάρχει σωματείο που να μπορεί να συντηρήσει 12 επαγγελματίες αθλήτριες. Επίσης, στο γυναικείο οι περισσότεροι προπονητές χρησιμοποιούμε στα κλειστά ματς το πολύ 8-9 αθλήτριες, οπότε η ύπαρξη 12 επαγγελματιών σε μια ομάδα δεν συνίσταται. Καλύτερα να έχεις 8-9 έμπειρες και 5-6 νεαρές που θα παίρνουν ευκαιρίες όποτε υπάρχει η δυνατότητα και παράλληλα θα δουλεύουν και θα βελτιώνονται...».
-Η ομάδα σας έχει παράδοση στις καλές Αμερικανίδες που προέρχονται από κολέγια. Πώς γίνεται το scouting και ποια είναι τα κριτήρια επιλογής;
«Σε μια ομάδα με πολλά νεαρά παιδιά σαν τη δική μας χρειαζόμαστε ξένες που να είναι πρωταγωνίστριες. Να ανεβάζουν το επίπεδο, να δουλεύουν σοβαρά, να δίνουν εικόνες και ψυχολογική υποστήριξη στις υπόλοιπες. Έτσι ψάχνω όλες τις περιφέρειες του κολεγειακού για παίκτριες που έχουν ανάλογους ρόλους κατά προτίμηση και στα τέσσερα χρόνια που μένουν στη σχολείο τους. Στα 13 χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά έχω τις γνωριμίες που χρειάζονται, ξέρω πώς δουλεύει το σύστημα, από πού έρχονται και πού θέλουν να φτάσουν. Έχω τη δυνατότητα μέσω της τεχνολογίας να παρακολουθώ παιχνίδια και στατιστικά όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Πηγαίνω 1-2 φορές το χρόνο στην Αμερική για να έχω και από κοντά εικόνα, συζητήσεις, ενημέρωση, για αυτές που στο τέλος της χρονιάς θεωρώ πιο κατάλληλες. Στις θέσεις που συνήθως μας ενδιαφέρουν έχουμε πάντα αρκετές επιλογές γιατί τα χρήματά μας δεν αρκούν για αυτές που ξεχωρίζουν με την πρώτη ματιά. Θεωρώ σημαντική και τη βοήθεια που έχουν από την ομάδα και τα υπόλοιπα παιδιά μετά από την άφιξή τους στην Ελλάδα. Υπάρχουν καλές αθλήτριες που έρχονται στη χώρα μας και δεν παίζουν ανάλογα με την αξία τους, γιατί ομάδες και προπονητές δεν τις διαχειριζόμαστε όπως πρέπει».
-Πώς κρίνετε την κατάσταση που επικρατεί στο γυναικείο μπάσκετ;
«Η κατάσταση στην Ελλάδα όλο και χειροτερεύει. Αρχικά όσον αφορά στην υποδομή. Η πολιτεία κάνει το παν για να στρέψει τα παιδιά μακριά από τον αθλητισμό. Δεν μας φτάνουν οι καφετέριες, το ίντερνετ και η παραπαιδεία, τελευταία ψαλιδίστηκαν απελπιστικά και τα μπόνους με αποτέλεσμα να μην μπορούμε στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου να κρατήσουμε στο γήπεδο ούτε τα παιδιά που ξεχωρίζουν. Στην Αμερική οι ελπιδοφόροι αθλητές επιδοτούνται με υποτροφίες από σχολεία που τους αναπτύσσουν και αθλητικά, εδώ τους αναγκάζουμε να σταματήσουν να αθλούνται μήπως και περάσουν στο Πανεπιστήμιο. Με την ελλιπέστατη οικονομική υποστήριξη προς τους συλλόγους έχουμε φτάσει στο σημείο όχι μόνο να μην επιχορηγούνται αλλά και να πληρώνουν ακόμη και τα αυτονόητα (π.χ. κριτές και σύντομα και διαιτητές).
Η ομοσπονδία που έχει την ευθύνη της διοργάνωσης των περισσοτέρων πρωταθλημάτων ασχολείται με τα προβλήματα πολύ επιδερμικά και με τρομερή καθυστέρηση. Με τις συγχωνεύσεις αρχικά και την οικονομική κρίση στη συνέχεια υπάρχει μεγάλη συρρίκνωση σωματείων και πολύ σύντομα το γυναικείο μπάσκετ θα αναγκαστεί να ρίξει και άλλο το επίπεδο ή θα κινδυνεύσει με διάλυση. Έχουμε κάνει ως σωματείο αρκετές προτάσεις στην ΕΟΚ για ένα καλύτερο αύριο, αλλά ουδέποτε εισακούστηκαν. Οι καινοτομίες που θα αύξαναν το ενδιαφέρον κοινού και επενδυτών δεν τολμούνται, για τηλεόραση και χορηγούς που τέτοια τύχη, όσο δε για πίεση στην πολιτεία για ένα καλύτερο αύριο ας μην μιλάμε καλύτερα».
-Το σχόλιό σας για το μέλλον του ΔΑΣΑΛ;
«Εμείς αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε ένα πολύ δύσκολο σταυροδρόμι. Παρότι κρατήσαμε τα οικονομικά χαμηλά, αντιμετωπίσαμε μεγάλο οικονομικό πρόβλημα. Πρόσφατα αλλάξαμε διοίκηση και όλα αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι ρευστά. Πρώτη προτεραιότητα είναι να τηρηθούν οι συμφωνίες που έχουν γίνει και να κλείσει η χρονιά. Τα κορίτσια Ελληνίδες και ξένες έχουν κάνει μεγάλη υπομονή, αλλά... Έχουμε κάνει μεγάλο αγώνα για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Με τα δικά μας παιδιά παίζουμε καλό μπάσκετ, είμαστε τρίτοι στο πρωτάθλημα, ετοιμαζόμαστε για το Φάιναλ Φορ και όχι μόνο δεν το ευχαριστιόμαστε, αλλά δεν ξέρουμε και τι μας ξημερώνει αύριο. Ελπίζουμε στην άμεση στήριξη του Δήμου και των φορέων της περιοχής μας, γιατί αλλιώς ένας σύλλογος πρότυπο σύντομα θα κατέβει πολλά επίπεδα».
