Μπουρούσης: «Μετάλλιο στη Σλοβενία»

Ο διεθνής σέντερ, με δηλώσεις του στο περιοδικό «Top Scorer», επανέλαβε πως στόχος της Εθνικής Ελλάδας στο φετινό Ευρωμπάσκετ θα είναι η κατάκτηση ενός μεταλλίου, ενώ μίλησε γενικά για την καριέρα του στο μπάσκετ, από τα πρώτα χρόνια ενασχόλησής του μέχρι την απόρριψη της προσφοράς των Σαν Αντόνιο Σπερς για να δοκιμάσει την τύχη του στο ΝΒΑ. Αναλυτικά τα όσα είπε…

-Από πότε ξεκίνησες το μπάσκετ;
«Ξεκίνησα το μπάσκετ από τα 14. Εννοώ πως τότε πήγα σε ομάδα, γιατί και πριν ήμουν σε αθλητικό γυμνάσιο όπου έκανα στίβο και έπαιζα και ποδόσφαιρο, ως τερματοφύλακας».

-Υπήρχε στιγμή που σκέφτηκες να σταματήσεις το μπάσκετ;
«Όχι. Ποτέ δεν το σκέφτηκα. Όσο είσαι υγιής και θες να κάνεις αυτό που αγαπάς δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να το βάλεις κάτω, παρά τις δυσκολίες και τις άσχημες στιγμές. Ας πούμε εγώ στενοχωρήθηκα πολύ που δεν κατάφερα να κατακτήσω κάποιο πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό, αλλά έως εκεί».

-Ποια ήταν η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή της μέχρι τώρα καριέρας σου;
«Έχω ζήσει με την ΑΕΚ την κατάκτηση του πρωταθλήματος έστω και αν δεν έπαιζα, καθώς και την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού με την Εθνική το 2005, όταν ο Παναγιώτης Γιαννάκης μου είχε δώσει αυτή τη μεγάλη ευκαιρία. Τότε βρισκόμουν στο ξεκίνημα της καριέρας μου. Από εκεί και πέρα, δεν μου έχει μείνει κάποια άσχημη στιγμή. Κάθε φορά προσπαθείς για κάτι, μπορεί να τα καταφέρεις μπορεί και όχι. Εξάλλου, η επιτυχία δεν εξαρτάται μόνο από εσένα, αφού δεν είναι ατομικό το άθλημα αλλά ομαδικό. Έτσι, λοιπόν, τις δύσκολες στιγμές τις ξεπερνάω και κοιτάζω μπροστά».

-Η εθνική ομάδα τι σημαίνει για εσένα;
«Η εθνική ομάδα αποτέλεσε το έναυσμα της καριέρας μου. Όποιος βρεθεί σε αυτή την ομάδα θα πρέπει να τα δίνει όλα. Να μην κοιτά την πάρτη του. Δεν υπάρχουν βεντέτες. Όλοι είμαστε ίσοι. Τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει πολλά σε ό,τι αφορά στα πρόσωπα, αλλά η ομάδα παραμένει ενωμένη σαν γροθιά. Για να πούμε την αλήθεια, πέρυσι στη Βενεζουέλα δεν ήμασταν έτοιμοι με αποτέλεσμα να αποτύχουμε. Φέτος, όμως, στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας μπορούμε να κάνουμε κάτι καλό. Όποιοι και να βρίσκονται στη δωδεκάδα θα πρέπει να είναι ψυχή τε και σώματι έτοιμοι και να τα δώσουν όλα προκειμένου η ομάδα να πετύχει. Η φανέλα με το εθνόσημο αποτελεί τιμή για τον κάθε παίκτη».

-Η Εθνική μας έχει συνηθίσει να κατακτά μετάλλια. Να περιμένουμε άλλο ένα στη Σλοβενία;
«Έχουμε από το 2009 να πάρουμε κάποιο μετάλλιο. Πέρασαν ήδη τέσσερα χρόνια. Ελπίζω πως φέτος δουλεύοντας σωστά θα καταφέρουμε να φτάσουμε ψηλά κατακτώντας ένα μετάλλιο».

-Ποια η γνώμη σου για τον καινούριο μας προπονητή, τον Αντρέα Τρινκιέρι; Τον γνωρίζεις από την κοινή σας θητεία στην Ιταλία…
«Είναι διαβασμένος προπονητής και ευθύς άνθρωπος. Πιστεύω πως θα κάνει καλή δουλειά. Ωστόσο, οι παίκτες είναι αυτοί που παίζουν και όχι οι προπονητές».

-Αλήθεια, πώς ήταν η ζωή στην Ιταλία;
«Η ζωή στην Ιταλία είναι πολύ εύκολη. Αν εξαιρέσεις τους πρώτους μήνες, όπου έπρεπε να προσαρμοστώ στον τρόπο ζωής, δεν είχα κανένα πρόβλημα. Έζησα δύο όμορφα χρόνια εκεί. Δυστυχώς, η ομάδα δεν τα κατάφερε. Έγιναν αλλαγές και λάθος επιλογές».

-Ποιο είναι πλέον το μπασκετικό σου όνειρο;
«Όσο αντέχω και είμαι υγιής θέλω να παίζω και να κερδίζω τίτλους».

-Η περίπτωση να πας στο ΝΒΑ δεν πέρασε από το μυαλό σου;
«Όταν το 2009 είχα σοβαρή πρόταση από το Σαν Αντόνιο επέλεξα να μείνω στον Ολυμπιακό. Πίστευα πως θα μπορούσα να πάω την επόμενη χρονιά στο ΝΒΑ. Αυτό δεν έγινε. Μάλλον δεν πήρα τη σωστή απόφαση τότε, αλλά δεν μετανιώνω. Έτσι έκρινα τότε και έτσι έπραξα. Ποτέ δεν μετανιώνω για τις αποφάσεις μου».

-Ποιος είναι ο δυσκολότερος αντίπαλος που έχεις αντιμετωπίσει;
«Στη θέση που παίζω, αυτή του σέντερ, αγωνίζονται πολύ ποιοτικοί παίκτης. Έτσι υποχρεώθηκα να αντιμετωπίσω πολλούς δύσκολους αντιπάλους, όπως είναι ο Μπατίστ και ο Πέκοβιτς από όταν έπαιζαν στον Παναθηναϊκό, αλλά και ο Τόμιτς της Μπαρτσελόνα».