Καφαντάρη: «Να πρωταγωνιστήσει η Αναγέννηση Ν.Ρ.»
Για την ανοδική πορεία της Αναγέννησης Νέου Ρυσίου, αλλά και τη φθίνουσα που ακολουθεί το γυναικείο μπάσκετ, μίλησε η Ελένη Καφαντάρη.
Η 35άχρονη προπονήτρια, με δηλώσεις της στην επίσημη ιστοσελίδα του ΣΕΠΚ, εμφανίστηκε απόλυτα ικανοποιημένη από την επιστροφή της στο Νέο Ρύσιο, αλλά και έντονα προβληματισμένη για το μέλλον του γυναικείου μπάσκετ στη χώρα μας, για το οποίο ισχύει η φράση: «κάθε πέρυσι και καλύτερα». Αναλυτικά τα όσα είπε…
Για τη συνεργασία της με την Αναγέννηση Νέου Ρυσίου: «Η επιστροφή μου στην ομάδα της Αναγέννησης Νέου Ρυσίου ήταν πολύ ευχάριστη συγκυρία για εμένα. Η προηγούμενη θητεία μου στον πάγκο της ομάδας είναι από τις πιο δημιουργικές περιόδους μου στο χώρο του μπάσκετ και μου φέρνει στο μυαλό πολλές όμορφες και έντονες αναμνήσεις. Στα θετικά, συγκαταλέγω την άψογη στάση των ανθρώπων της διοίκησης προς το πρόσωπό μου, την κατανόηση και την υποστήριξή τους, τη φιλοσοφία του συλλόγου ότι μέσα από ένα ισχυρό σύνολο μπορεί να χτιστεί μια δυνατή ομάδα και τις άρτιες εγκαταστάσεις που μου παρείχαν τη δυνατότητα να δουλέψω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Έτσι λοιπόν, όταν μου τέθηκε το ερώτημα για μια εκ νέου συνεργασία με τον σύλλογο, η απάντηση ήταν εύκολη».
Για τους προσωπικούς στόχους της: «Είμαι πολύ χαρούμενη όταν συνειδητοποιώ ότι η ομάδα που πριν από λίγα χρόνια ζήτησε τη συμβολή μου για να ανέλθει από την κατώτερη κατηγορία (Β’ ΕΚΑΣΘ) πλέον στρέφεται πάλι σε εμένα, με στόχο αυτή τη φορά να φτάσει σε ψηλότερο σκαλί. Το ότι έφτασε η Αναγέννηση να πρωταγωνιστεί ήταν μια εξέλιξη που σαφώς περίμενα, εφόσον υπάρχει το ίδιο κέφι και πάθος από τους ανθρώπους που νοιάζονται και εργάζονται για τον σύλλογο. Ελπίζω και εύχομαι η χρονιά να κυλήσει όπως ακριβώς την έχω φανταστεί».
Για το πρωτάθλημα της Α2 Γυναικών: «Το πρωτάθλημα του 1ου Ομίλου Βορρά της Α2 Κατηγορίας προβλέπω ότι θα είναι λιγότερο ανταγωνιστικό. Η δυναμικότητα των ομάδων παρουσιάζει έντονες αποκλίσεις, συνεπώς τα παιχνίδια ανάμεσα σε ισοδύναμες ομάδες μάλλον θα είναι αισθητά λιγότερα. Ωστόσο, δεν μπορώ να μιλήσω ούτε για αποτελέσματα ούτε για την τελική κατάταξη. Άλλωστε, στον αθλητισμό και ειδικότερα στο γυναικείο μπάσκετ πολλές εκπλήξεις μπορεί να συμβούν και τίποτα δεν έρχεται όσο εύκολα περιμένει κανείς».
Για τους στόχους της Αναγέννησης Νέου Ρυσίου: «Ο στόχος που έχει τεθεί από νωρίς τόσο από την Αναγέννηση Νέου Ρυσίου όσο κι από εμένα είναι η πρώτη θέση εξαρχής στο Α’ Υποόμιλο Βορρά και εν συνεχεία η κατάληψη μίας εκ των δύο προνομιούχων θέσεων στο όμιλο της Α2 Βορρά. Η ομάδα καλείται να πρωταγωνιστήσει και για αυτό καταβάλουμε μεγάλες προσπάθειες και δουλεύουμε μέσα στο γήπεδο, ώστε να είμαστε σε πλήρη ετοιμότητα κατά την έναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων».
Για το ρόστερ: «Το έμψυχο δυναμικό της ομάδας είναι τέτοιας ποιότητας που με κάνει να αισιοδοξώ ότι μπορούμε να φτάσουμε στον στόχο μας. Φυσικά, θέλουμε για σύμμαχο την τύχη, που θα μας κρατήσει μακριά από τραυματισμούς και κακοτοπιές».
Για το γυναικείο μπάσκετ στη χώρα μας: «Στο γυναικείο μπάσκετ βρίσκει τέλεια εφαρμογή η φράση «κάθε πέρυσι και καλύτερα». Το επίπεδο παρουσιάζει αναμφισβήτητα φθίνουσα πορεία, όχι σε θέμα ταλέντου παικτριών, όσο σε συλλογικό επίπεδο. Σαφώς και τα κορίτσια που ασχολούνται με το άθλημα έχουν μειωθεί σε αριθμό, καθώς το μπάσκετ δεν φαίνεται πια αρκετά ελκυστικό. Ταυτόχρονα, σχεδόν τείνουν να εκλείψουν οι συνεπείς παράγοντες που ενδιαφέρονται και ακολουθούν το γυναικείο μπάσκετ, που ασχολούνται καθαρά ορμώμενοι από την προσωπική τους αγάπη. Ρόλο σε αυτό φυσικά παίζει και η δεινή οικονομική κατάσταση τόσο στο χώρο του αθλητισμού της Θεσσαλονίκης όσο και του ευρύτερου κράτους. Ομάδες που άλλοτε πρωταγωνιστούσαν οδηγήθηκαν σε διάλυση κι εκείνες που θεωρούνταν κραταιές δυνάμεις του μπάσκετ της πόλης, την οποία εκπροσωπούσαν πανελληνίως, έπεσαν σε δυσμένεια. Εύλογο το ερώτημα γιατί υπάρχει μόνο μία ομάδα της επαρχίας στην Α1 Γυναικών, εκτός των ομάδων της Θεσσαλονίκης; Όλοι εμείς που αγαπάμε το γυναικείο μπάσκετ και που έχουμε μεγαλώσει μέσα στους κόλπους του δεν μπορούμε παρά να λυπούμαστε για την κατάσταση αυτή, αλλά ταυτόχρονα και να ελπίζουμε σε καλύτερο μέλλον, να προσμένουμε στιγμές ανάλογες του παρελθόντος».