Θεοδωρίδης: «Δεν πάει καλά το μπάσκετ στη Δράμα»

Ο Δραμινός τεχνικός, ο οποίος είχε βρεθεί στο πλευρό του Φώτη Τακιανού στον ΚΑΟΔ, μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα του ΣΕΠΚ για την έλλειψη παραγωγής παικτών, το γηπεδικό πρόβλημα, αλλά και τη νέα προσπάθεια που ξεκινάει, στον Απόλλωνα Δράμας, με στόχο την ανάδειξη των τοπικών ταλέντων. Αναλυτικά τα όσα είπε…

Για το μπάσκετ στη Δράμα: «Άσχετα από το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή έχουμε μία ομάδα στην Α1 (ΚΑΟΔ), μία στη Γ’ Εθνική (Τιτάνες) και μία στην Α2 Γυναικών (Τιτάνες) νομίζω ότι δεν πάμε καλά. Στην Α1 υπήρχε μόνο ένας Δραμινός παίκτης, ο Φώτης Στυλίδης, με λίγα λεπτά συμμετοχής. Πριν από την άνοδο στην Α1 υπήρχε πάλι μόνο ο Στυλίδης κι όλα αυτά τα χρόνια που δουλεύουμε στις ακαδημίες δεν καταφέραμε να βγάλουμε ένα αθλητή υψηλού επιπέδου. Αυτό δείχνει κάτι. Έχουμε να βγάλουμε αθλητή από την εποχή του Γαϊτάνη και του Κατσούλη. Αναρωτιέμαι ποιοι είναι οι λόγοι που δεν έχουμε παραγωγή. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι με τις ακαδημίες ασχολούνται άνθρωποι που δεν έχουν τα απαραίτητα προσόντα μόνο και μόνο για οικονομικούς λόγους».

Για τη νέα προσπάθεια που ξεκινάει, στον Απόλλωνα Δράμας: «Με αφορμή αυτά που είπα πριν για τις ακαδημίες αποφάσισα να δημιουργήσω μία ακαδημία μπάσκετ, τον Απόλλωνα Δράμας, με σκοπό τη μύηση των παιδιών στα μυστικά του αθλήματος. Είναι μία σκέψη που υλοποιείται ύστερα από πολλά χρόνια προβληματισμού και έντονης αναζήτησης στη ρίζα του κακού. Ένα σημαντικό πρόβλημα είναι το γηπεδικό και αναγκαστικά στη Δράμα θα πρέπει να γυρίσουμε στα ανοιχτά γήπεδα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το καλό είναι ότι ακόμα το μπάσκετ ζει και αναπνέει δυνατά στη καρδιά του Δραμινού, που εξακολουθεί να δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για το άθλημα και σπρώχνει τα παιδιά του προς τον υγιή αθλητισμό».

Για τη πρώτη χρονιά του ΚΑΟΔ στην Α1: «Αγωνιστικά νομίζω ότι πήγε πολύ καλά και σώθηκε εύκολα. Ο κόουτς Καλαφατάκης μαζί με το τιμ του πήγαν πολύ καλά, παρ’ όλο που η ομάδα άργησε πολύ να στηθεί. Αυτό που μου προξένησε μεγάλη εντύπωση είναι ότι την ομάδα δεν την αγκάλιασε όσο θα μπορούσε ο κόσμος. Το γήπεδο γέμιζε μόνο στα μεγάλα παιχνίδια. Έπαιξε ρόλο ότι η τοπική κοινωνία δεν έβλεπε ντόπιους στο ρόστερ».