«Η ζωή μου στο Μπιλμπάο»

Την πρώτη φορά που δοκίμασε την τύχη του εκτός συνόρων ήταν στη Ρωσία, όταν ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Ντιναμό Αγίας Πετρούπολης (2005-2006). Η Ισπανία, όμως, φαίνεται ότι είναι η χώρα που τον κέρδισε.

Μετά το πετυχημένο πέρασμά του από την Παμέσα Βαλένθια (2006-2008), ο Φώτης Κατσικάρης επέστρεψε στην Ισπανία τον περασμένο Ιανουάριο για λογαριασμό της Μπιλμπάο αυτή τη φορά και αγκυροβόλησε…

Η θετική του παρουσία στον πάγκο της ομάδας, επιβραβεύτηκε με την ανανέωση της συνεργασίας του με το σύλλογο μέχρι το καλοκαίρι του 2014. Μετράει 13 νίκες και 9 ήττες και ισοβαθμεί στην 5^η θέση μαζί με την Κάχα Λαμποράλ.

Ο 44χρονος τεχνικός που συνεχίζει να πρεσβεύει επάξια τη χώρα μας στο εξωτερικό, μας… ξεναγεί στο Μπιλμπάο, μιλάει για τις βλέψεις της ομάδας, αλλά και για τα ήθη και έθιμα των Βάσκων. Έχει αναπτύξει ιδιαίτερη σχέση με τους ντόπιους και δεν κρύβει ότι του αρέσει πολύ περισσότερο η ζωή στο Μπιλμπάο, από ό,τι στη Βαλένθια.

-Έχεις σκοπό να μείνεις μόνιμα στην Ισπανία;

«Αν μπορέσω ναι, γιατί όχι;  Είναι πιο οργανωμένα στην Ισπανία τα πράγματα, σε όλα τα επίπεδα. Βλέπουμε ότι σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης πολύ λίγες ομάδες βασίζονται σε έναν άνθρωπο. Στο ισπανικό πρωτάθλημα, τα πράγματα είναι ακόμη καλά. Υπάρχουν προβλήματα, όμως είμαστε σε καλύτερη κατάσταση».

-Τι σε κρατάει στη Μπιλμπάο;

«Το σημαντικότερο για μένα και αυτός ήταν και ένας από τους βασικούς λόγους που αποφάσισα να ανανεώσω τη συνεργασία μου με την ομάδα για τρία ακόμη χρόνια, είναι ότι έχω να κάνω μόνο με δύο ανθρώπους, τον ιδιοκτήτη και τον γενικό διευθυντή. Δύο ανθρώπους που γνωρίζουν το μπάσκετ και το σημαντικότερο, ότι είναι διακριτικοί και δεν επεμβαίνουν στο έργο μου. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για έναν προπονητή. Τον πρώτο λόγο για την ομάδα, τον έχω εγώ. Πάντα βέβαια σε συνεννόηση μαζί τους. Και φυσικά το γεγονός ότι έχουν υψηλές βλέψεις για την ομάδα, έχουν συγκεκριμένο πλάνο, είναι αισιόδοξοι, αλλά πάνω από όλα ρεαλιστές».

-Ποιες είναι οι βλέψεις σας;

«Για τη φετινή σεζόν, να είμαστε στα πλέι οφ, ώστε να αγωνιστούμε στο Eurocup και να μπούμε στην τετράδα. Στην αρχή της σεζόν, στους στόχους μας ήταν και το κύπελλο, ώστε να έχουμε τη δυνατότητα να διεκδικήσουμε μια θέση στην Ευρωλίγκα, δεν τα καταφέραμε. Ήμασταν όμως ανταγωνιστικοί και στον προημιτελικό σταθήκαμε και άτυχοι. Πάντως, είμαστε πολύ καλά, φέτος αγωνιζόμαστε και στο καινούργιο γήπεδο, το οποίο είναι πανέμορφο και όχι στο εκθεσιακό κέντρο που ήμασταν πέρυσι και το θετικό είναι ότι έχουμε μέσο όρο 8.000 εισιτήρια σε κάθε ματς».

-Μπορεί η Μπιλμπάο με την πορεία της, να υποχρεώσει την Ευρωλίγκα να επανεξετάσει τα κλειστά συμβόλαια που έχει στη διοργάνωση (Μπαρτσελόνα, Κάχα Λαμποράλ, Μάλαγα, Ρεάλ Μαδρίτης);

«Ήδη γίνονται κάποιες κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση από την Ευρωλίγκα. Είναι κάτι που είναι προς εξέταση, γίνονται διάφορα μίτινγκ γι' αυτό το θέμα και πιστεύω ότι σύντομα θα αλλάξει αυτό. Σίγουρα μέσα στις βλέψεις μας είναι και η Ευρωλίγκα και ελπίζω κάποια στιγμή να καταφέρουμε να αγωνιστούμε στη διοργάνωση».

-Πώς είναι να ζεις στο Μπιλμπάο;

«Η ίδια η πόλη έχει τεράστια δυναμική, έχει αναπτυχθεί πολύ τα τελευταία χρόνια και στο πολιτιστικό κομμάτι, διότι παραδοσιακά ήταν βιομηχανική πόλη, κάνοντας εξαγωγές στο σίδηρο προς την Αγγλία. Από μια πόλη εργατών τα τελευταία χρόνια έγινε προσπάθεια από την κυβέρνηση των Βάσκων ώστε να επενδυθούν χρήματα και να μετατραπεί σε μια όμορφη πόλη. Εκμεταλλεύτηκαν το ποτάμι που περνάει μέσα από την πόλη, έγιναν μουσεία, πολιτιστικά γεγονότα, εκθεσιακά κέντρα».

-Η νοοτροπία των ντόπιων πώς είναι; Κάνοντας μια σύγκριση με τη ζωή στην Ελλάδα;

«Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, τα πράγματα δεν είναι και τόσο καλά, με την κρίση που περνάει η χώρα μας και οποιαδήποτε σύγκριση στην παρούσα φάση δεν είναι και ό, τι καλύτερο. Από κει και πέρα, εκείνο που μου αρέσει στην Ισπανία όσον αφορά την καθημερινότητα, είναι ότι έχουν πολλά κοινά στοιχεία, όσον αφορά την ποιότητα του φαγητού και τη διασκέδαση, με την Ελλάδα. Όταν θα βγουν για φαγητό, ή για να διασκεδάσουν θα το κάνουν με την ψυχή τους, ανεξάρτητα αν έχουν το πρωί να ξυπνήσουν για δουλειά. Ανέκαθεν διακρίνονταν για την ποιότητα ζωής τους.
Εντάξει έχουν και τις ιδιαιτερότητές τους, ότι μιλούν τρεις διαφορετικές γλώσσες στην ίδια χώρα. Επίσης στο βόρειο κομμάτι της Ισπανίας είναι λίγο πιο κλειστοί, αλλά πιο ειλικρινείς».

-Η καθημερινότητα είναι πιο εύκολη;

«Όσον αφορά τους δρόμους, την κίνηση, τη συμπεριφορά των οδηγών, οι συναλλαγές σου με τις υπηρεσίες, η ζωή σου είναι πολύ πιο εύκολη, σε σχέση με την Ελλάδα. Για παράδειγμα όταν ήμουν στην ΑΕΚ, επειδή έμενα στο Καλαμάκι, υπήρχαν φορές που όταν έβρεχε δεν προλάβαινα να φτάσω στο γήπεδο. Τέτοια προβλήματα εδώ δεν βιώνω ή για παράδειγμα στην Ελλάδα αν μπλέξεις με τη γραφειοκρατία είσαι χαμένος. Και γενικότερα όμως η ποιότητα ζωής είναι πολύ καλύτερη. Το βλέπεις από το σεβασμό που δείχνουν οι άνθρωποι στο περιβάλλον, μέχρι και από τα σχολεία και τις δραστηριότητες των παιδιών σου. Τα πράγματα είναι πολύ πιο οργανωμένα, οι εγκαταστάσεις, η λειτουργία τους».

-Τι σου έχει κάνει μεγαλύτερη εντύπωση;

«Η αποφασιστικότητα των ανθρώπων που κυβερνούν τη χώρα. Για παράδειγμα κάποια στιγμή η κυβέρνηση των Βάσκων αποφάσισε, από τη στιγμή που ήταν και δυνατή οικονομικά, ήταν από τις πιο πλούσιες πόλεις το Μπιλμπάο, να κάνει το μουσείο Guggenheim  στο ποτάμι  -το οποίο μέχρι τότε το χρησιμοποιούσαν κατά κύριο λόγο για να μπαίνουν και να βγαίνουν τα πλοία - προκειμένου να αναμορφώσει την περιοχή. Τότε έπρεπε να πείσει το κοινοβούλιο για να προχωρήσει αυτό το έργο, διότι θα κόστιζε πάρα πολλά χρήματα πάνω από 100.000.000 δολάρια. Τότε κλήθηκε ο κάθε Βάσκος να δώσει από 55 ευρώ για να ενισχύσει οικονομικά τη συγκεκριμένη προσπάθεια. Όπως και έγινε. Στην Ελλάδα αυτό λείπει, το κόστος να πάρουμε την απόφαση και να λέμε την αλήθεια, γι' αυτό έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο. Πραγματικά ελπίζω να αλλάξει αυτή η κατάσταση».

-Τα ήθη και τα έθιμά τους;

«Ένα έθιμο είναι ότι στις αρχές κάθε σεζόν, ανοίγουν τα βαρέλια με μπύρα από μηλίτη και αυτό λέγεται «Sidreria de Bizkaia». Φέτος, είχα τη χαρά να παρευρεθώ και να κάνω τα εγκαίνια στις 19 Ιανουαρίου σε ένα από τα εστιατόρια που γίνεται αυτό. Είναι πολύ όμορφα, μαζεύεται πολύ κόσμος και πραγματικά το διασκεδάζει».

-Η σχέση σου με τους ντόπιους πώς είναι;

«Αν και είναι πολύ κλειστοί οι Βάσκοι στην αρχή, όταν σε γνωρίσουν αλλάζουν και κάνουν ο,τιδήποτε για να σε εξυπηρετήσουν. Εμένα με έχουν αγκαλιάσει πάρα πολύ κι αυτό με ευχαριστεί ιδιαίτερα. Πρόσφατα μάλιστα, μαζί με τον προπονητή του ποδοσφαίρου (Χοακίν Καπαρός) σε ένα εστιατόριο 100 χρόνων, μας έβαλαν τους παραδοσιακούς μπερέδες (Τxapela) που είναι κάτι σαν σύμβολο. Αυτή η κίνηση με συγκίνησε ιδιαίτερα και ήταν μεγάλη τιμή για μένα. Πλέον, με θεωρούν δικό τους άνθρωπο και αυτό είναι για μένα πολύ σημαντικό.
Επίσης με έχουν καλέσει αρκετές φορές σε κάποια εστιατόρια που είναι μόνο για άντρες, στα οποία δεν μπαίνει οποιοσδήποτε. Μέχρι και μαύρες λίστες υπάρχουν. Πρέπει να είσαι μέλος. Τα συγκεκριμένα ανοίγουν κάθε Πέμπτη και Παρασκευή μεσημέρι και όποιος πηγαίνει εκεί φέρνει μαζί του και φαγητό, διότι δεν έχει προσωπικό. Εκεί φεύγοντας πληρώνεις μόνο τα ποτά και τα αναψυκτικά».

 -Σε σχέση με τη Βαλένθια;

«Εντάξει η Βαλένθια είναι πιο μεσογειακή. Στο Μπιλμπάο έχει πιο πολύ στιλ και άλλη κλάση. Στο Μπιλμπάο προσέχουν και το φουλάρι που θα φορέσουν και την ομπρέλα που θα κρατήσουν… Αν και είναι κλειστοί σαν άνθρωποι, είναι μερακλήδες και ξέρουν να περνούν καλά τη ζωή τους. Εμένα προσωπικά μου αρέσει καλύτερα η ζωή στο Μπιλμπάο, από ό,τι στη Βαλένθια».

-Ποιο παραδοσιακό φαγητό τους, είναι το αγαπημένο σου;

«O μπακαλιάρος με πράσινη σάλτσα. Είναι φιλέτο μπακαλιάρου το οποίο το βάζουν στη σχάρα και μετά το σερβίρουν με λάδι, λεμόνι και βασιλικό. Είναι εκπληκτικό!».