Βασιλειάδης: «Στο Μπιλμπάο αγάπησα το μπάσκετ...»

Αναλυτικά ο Βασιλειάδης μίλησε:

Για το γεγονός πως συνέχεια μετά από καλάθι πιάνει το σήμα της ομάδας:

«Είναι κι αυτός ένας τρόπος να ξεσηκώνεις το κοινό, άλλωστε είναι καλύτερα να σε γουστάρουν παρά να σε γιουχάρουν στο παιχνίδι».

Για τις κλήσεις του κ. Ζούρου στην Εθνική εν όψει του προολυμπιακού τουρνουά:

«Δεν έχουν γίνει ακόμη και δεν ξέρω αν είμαι μέσα, θα πρέπει να ρωτήσετε τον κ. Ζούρο. Δεν ξέρω αν θα είμαι τελικά αλλά θέλω να είμαι, η Ολυμπιάδα είναι κάτι ξεχωριστό, δεν έχω αγωνιστεί σε Ολυμπιακούς Αγώνες και θα ήθελα πολύ να είμαι με την Εθνική στο Λονδίνο».

Για το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια αρκετοί διεθνείς προτιμούν να μην αγωνίζονται στην Εθνική και ζητούν να μην κληθούν:

«Είναι προσωπικοί οι λόγοι, τέτοιοι αθλητές κάνουν για χρόνια πολύ μεγάλες σεζόν, με πολλά παιχνίδια σε υψηλό επίπεδο και λίγες μέρες ξεκούραση. Όταν αγωνίζονται συνέχεια, χειμώνα - καλοκαίρι και φτάσουν σε μια ηλικία πάνω από 30 ετών είναι λογικό νομίζω να θέλουν ξεκούραση και να βάλουν την ομάδα αλλά κυρίως την οικογένεια τους σε πρώτη μοίρα. Ρωτάς για τον Διαμαντίδη υποθέτω, δεν μπορούμε να κρίνουμε έναν παίκτη με τόσο μεγάλη προσφορά, είχε και κάποιους τραυματισμούς τα τελευταία χρόνια και πιστεύω ότι είναι λογικό να θέλει να ξεκουραστεί».

Για τις επιλογές που έχει κάνει στην καριέρα του:

«Δεν έχω μετανοιώσει για καμία επιλογή που έχω κάνει, έδωσα ότι μπορούσα σε κάθε ομάδα. Αν ήταν να διαλέξω όμως για την καλύτερη επιλογή που έχω κάνει, θα έλεγα το να πάω στο Σαντιάγκο, στην Ομπραντόιρο, τότε άρχισα να βλέπω αλλιώς το μπάσκετ και άλλαξα προτεραιότητες. Πήγα εκεί μετά την Μοντεγκρανάρο, όπου είχα πάει μετά τον ΠΑΟΚ του Δρόσου».

Ειδικότερα για την επιλογή του τότε να γυρίσει στον ΠΑΟΚ:

«Δεν ήταν λίγοι αυτοί που μου έλεγαν τότε να μην πάω στον ΠΑΟΚ αλλά πίστεψα ότι κάτι καλό θα μπορούσε να γίνει. Αποφάσισα με το συναίσθημα αλλά δεν το θεωρώ πισωγύρισμα. Είχαμε καλή ομάδα και μπορούσαμε να βγούμε Ευρωλίγκα αλλά στην μέση της σεζόν άρχισαν τα προβλήματα με τον Δρόσο, για τον οποίο νομίζω ότι ήθελε να επενδύσει και να κάνει μια καλή ομάδα αλλά ακούστηκαν πολλά για αυτόν, έγιναν διάφορα και ο κόσμος έχει μια σαφή άποψη για αυτόν τώρα».

Για τις πόλεις που έχει αγωνιστεί:

«Το Μοντεγκρανάρο είναι δίπλα στην Αγκόνα, ένα χωριό, δεν το ήξερα και το έψαχνα στο ίντερνετ. Μου είχε πει ο μάνατζερ ότι είναι μια ωραία πόλη και τέτοια αλλά πήγα και δεν είχε ούτε 1 ξενοδοχείο, έπαθα ένα σοκ στην αρχή αλλά μετά είδα ότι ήταν μια πολύ οργανωμένη ομάδα, είχε στόχο τα play-off και στο γήπεδο ερχόταν 5.000 κόσμος σε κάθε αγώνα. Ήταν μια καλή εμπειρία σε ένα δύσκολο πρωτάθλημα. Μετά πήγα στην Ομπραντόιρο, μια ομάδα που προσπαθούσε 15 χρόνια να ανέβει στην μεγάλη κατηγορία και το κατάφερε κερδίζοντας ένα δικαστήριο που εκκρεμούσε 15 χρόνια. Η πόλη ήταν το Σαντιάγκο Ντε Κομποστέλα και έβρεχε 8 στους 10 μήνες που ήμουν εκεί, μουντό μέρος και σε φόβιζε λίγο αλλά ο κόσμος αγάπησε την ομάδα, την αγκάλιασε και κάναμε καλή προσπάθεια αλλά τελικά πέσαμε, ακόμη και τώρα όμως έχω πολλούς φίλους εκεί, ήμουν συμπαίκτης με τον Μαρκ Τζάκσον και τον Ρεϊσόν Τέρι που έπαιξε στον Άρη».

Για την παρουσία του στο Μπιλμπάο:

«Στην Ομπραντόιρο ήμουν το πρώτο βιολί αλλά είναι καλύτερα να είσαι σε μια ομάδα με πολλούς καλούς παίκτες και όχι ένα που βάζει 20 πόντους αλλά χάνεις το παιχνίδι. Στο Μπιλμπάο λοιπόν ξεκινούσα από τον πάγκο και έμπαινα συνήθως στο 8ο λεπτό, δεν είναι άσχημα έτσι, ξέρεις όταν είσαι στον πάγκο αρχικά μπορείς και διαβάζεις καλύτερα το παιχνίδι ενώ στην Μπιλμπάο ήταν και γούρι αυτό και ακόμη και όταν είχα καλή απόδοση στα παιχνίδια, πάλι από τον πάγκο ξεκινούσα στο επόμενο. Απο την παρουσία μου εκεί κατάλαβα ότι πρέπει να δουλέψω περισσότερο για να έχω ρόλο στην ομάδα, ήθελα να μπαίνω μέσα και να παίζω όσο καλύτερα μπορώ για να βοηθώ την ομάδα να κερδίζει. Πιο παλιά είχα θέματα με την άμυνα αλλά βελτιώνομαι».

Συνεχίζοντας ανέφερε επίσης:

«Στο Μπιλμπάο οι ομάδες μπάσκετ και ποδοσφαίρου δεν είναι ΠΑΕ και ΚΑΕ όπως στην Ελλάδα, είναι τελείως διαφορετικές ομάδες, η ομάδα μπάσκετ έχει μόλις 12 χρόνια ιστορία. Το κοινό είναι δύσκολο λόγω του ποδοσφαίρου και το μπάσκετ δεν είχε αίγλη στην πόλη, στην ομάδα μπάσκετ άλλωστε παίζουν Αμερικανοί και Ισπανοί, δεν έχει Βάσκους παίκτες. Το καλό στην Μπιλμπάο ήταν όλοι οι παίκτες ξέραμε από την αρχή ότι κανείς παίκτης δεν θα έφευγε στην μέση της σεζόν, μας το είχαν ξεκαθαρίσει αυτό οι διοικούντες και αυτό μας έδωσε κίνητρο και αυτοπεποίθηση για να προσπαθήσουμε περισσότερο όλοι. Στην αρχή είχαμε σκαμπανεβάσματα αλλά ανεβάσαμε απόδοση γρήγορα, πήγαμε καλά στο κύπελο και μπήκαμε στα play-off την πρώτη χρονιά. Η πρώτη φορά που γέμισε το γήπεδο ήταν σε παιχνίδι με την Βαλένθια, είχαμε κάνει break και μετά παίζαμε εντός, με νίκη θα περνούσαμε στα ημιτελικά με αντίπαλο την Ρεάλ. Η ατμόσφαιρα τότε θύμισε Ελλάδα, περάσαμε την Βαλένθια μετά στα ημιτελικά κάναμε πάλι break στην έδρα της Ρεάλ και επιστρέψαμε για 2 παιχνίδια στο Μπιλμπάο. Έγινε αμέσως sold-out και μάλιστα μπήκαν έξτρα κερκίδες στο γήπεδο, κανείς δεν πίστευε αρχικά ότι μπορούσαμε να κερδίσουμε την Ρεάλ αλλά σε εκείνα τα παιχνίδια ζήσαμε συγκλονιστικές στιγμές. Τότε ήταν που άλλαξαν 100% τα συναισθήματα του κόσμου για την ομάδα μπάσκετ και άρχισαν να βγάζουν την τρέλα που βγάζουν για το ποδόσφαιρο».

Σε ερώτηση για το αν ο κόσμος κερδίζει παιχνίδια:

«Ο κόσμος δεν κερδίζει παιχνίδια αλλά σου δίνει θάρρος ενώ ο αντίπαλος νιώθει πίεση. Η φωνή του κόσμου σου δίνει κουράγιο, μια ώθηση για το βήμα παραπάνω. Στο εξωτερικό πάντως υπάρχουν όρια στον φανατισμό, φωνάζουν, γιουχάρουν αλλά μέχρι εκεί. Δεν έχει αντικείμενα να πέφτουν και μπούκες στο γήπεδο».

Για την βελτίωση στο παιχνίδι του όσο είναι στην Μπιλμπάο:

«Στο Μπιλμπάο αγάπησα το μπάσκετ περισσότερο, μίλησα με τον Φώτη τότε και μου ζήτησε να δουλέψω για να εξαλείψω τις ατέλειες στο παιχνίδι μου. Με βοήθησε πολύ και μάλιστα δεν με έβγαζε από το παιχνίδι με το πρώτο λάθος. Μου έδειξε εμπιστοσύνη και η δουλειά που κάναμε μαζί με ωφέλησε, έφτασε στο σημείο μάλιστα να μου βάζει τις φωνές όχι γιατί σουτάρω αλλά γιατί δεν σούταρα σε κάποιες στιγμές, την ίδια εμπιστοσύνη μου έδειξαν οι συμπαίκτες μου και αυτό είναι επίσης πολύ σημαντικό».

Για υποθετική πρόταση από τον Άρη:

«Δεν θα δεχόμουν ποτέ να πάω στον Άρη, όσο καλή πρόταση και αν μου έκανε η ομάδα».

Για τις γυναίκες στο Μπιλμπάο και για τους "κολλητούς" του:

«Στο Μπιλμπάο οι όμορφες γυναίκες είναι η εξαίρεση, η Τσιμισκή μόνο με το Μιλάνο μπορεί ίσως να συγκριθεί. Η πόλη είναι πανέμορφη και κάθε χρόνο γίνεται καλύτερη αλλά για διασκέδαση δεν λέει πολλά, η παρέα μου εκεί είναι ο Μαυροειδής και ο Τζάκσον. Ο καλύτερος αμυντικός που συνάντησα είναι ο Ντούμας της Βαγιαδολίδ ενώ το μεγαλύτερο παλτό που είχα συμπαίκτη ήταν ο Άλτον Φορντ στον ΠΑΟΚ, είχε μια γάμπα 2 φορές το κεφάλι σου. Ο καλύτερος συμπαίκτης μέσα κι έξω από το γήπεδο ήταν ο Μουλαομέροβιτς ενώ παιδί - διαμάντι είναι ο Νίκος Ζήσης. Οι παίκτες που με δυσκόλεψαν αμυντικά ήταν αμέτρητοι αλλά ξεχωρίζει ο Ναβάρο».

Για το μέλλον του:

«Αυτή την στιγμή μπορώ να φύγω αν θέλω από την Μπιλμπάο με 1 ευρώ ενώ η ομάδα έχει όψιον για να ανανεώσει αυτόματα το συμβόλαιο του στο τέλος του μήνα. Περνάω καλά στο Μπιλμπάο αλλά αν έρθει πρόταση από ομάδα Ευρωλίγκας θα την προτιμήσω και δεν νομίζω η Μπιλμπάο να έχει αντίρρηση, δεν θέλει να σταθεί εμπόδιο. Θα ήθελα να αγωνιστώ σε μια ομάδα με μεγάλο όνομα στην Ευρωλίγκα, θεωρώ ότι μπορώ να σταθώ και να τα καταφέρω. Θα ήθελα επίσης να επιστρέψω στον ΠΑΟΚ σε μερικά χρόνια για να κλείσω την καριέρα μου».