Σιαφαρίκας: «Είμαστε τα Τρίκαλα»

Ο πρώην πρόεδρος των φετινών πρωταθλητών της Β’ Εθνικής, με δημόσια επιστολή του, κατέθεσε τις προτάσεις του για την επιβίωση της ομάδας και υπογράμμισε την αναγκαιότητα παραμονής του Γιάννη Τζήμα στην τεχνική ηγεσία, αλλά και των υπαρχόντων παικτών στο ρόστερ.

Η επιστολή του Δημήτρη Σιαφαρίκα: «Θεωρώντας ότι ύστερα από μια τεράστια επιτυχία συνήθως η λογική μάς εγκαταλείπει για λίγο καιρό, θα ήθελα με αυτήν την παρέμβαση να βάλω, στο μέτρο του δυνατού, στη συζήτηση ορισμένους προβληματισμούς για την επόμενη ημέρα του τρικαλινού μπάσκετ. Αναφέρω τον όρο τεράστια επιτυχία στο γεγονός της ανόδου του Αιόλου Τρικάλων διότι πραγματικά είναι μία από τις ελάχιστες ομάδες που έφτασαν έως εδώ ξεκινώντας από την τελευταία κατηγορία του τοπικού πρωταθλήματος, χωρίς να είναι προϊόν συγχωνεύσεων, αναδιαρθρώσεων κ.τ.λ. Επίσης, ο Αίολος Τρικάλων είναι ένας αθλητικός σύλλογος, ο οποίος δημιούργησε γεγονότα και δεν τα περίμενε. Αυτά για την ιστορία… Πάμε, λοιπόν, στο σήμερα.

Στο μυαλό όλων μας και όταν εννοώ όλων αναφέρομαι στην οικογένεια της ομάδας με την ευρύτερη έννοια, τους φιλάθλους, τους επιχειρηματίες, την τοπική αυτοδιοίκηση, τους εκπροσώπους των άλλων σωματείων, την πόλη γενικότερα υπάρχει το ερώτημα για την επόμενη ημέρα. Το μεγάλο ερώτημα όμως, κατά τη γνώμη μου, που πρέπει να μας απασχολεί δεν είναι η επόμενη ημέρα αλλά τι ακριβώς αθλητισμό θέλουμε σε αυτήν την πρωτοφανή συγκυρία για όλους μας. Απαντώντας ειλικρινά μέσα μας σε αυτό το ερώτημα είναι σίγουρο ότι εύκολα θα βρεθούμε μπροστά στη μοναδική απάντηση, που πραγματικά μπορεί να οδηγήσει σε επιβίωση. Άλλωστε, όπως σε όλους τους τομείς της ζωής μας σήμερα, δυστυχώς η επιβίωση είναι το ζητούμενο. Πώς ήταν δυνατόν ο αθλητισμός να μην ακολουθεί και αυτός την ίδια λογική;

Ευτυχώς μπροστά μας ξετυλίγονται παραδείγματα μεγάλων και ιστορικών συλλόγων στην Ελλάδα, με εκατομμύρια φιλάθλους, οι οποίοι αγωνίζονται να δημιουργήσουν εταιρίες λαϊκής βάσης, να απλώσουν δηλαδή το παιχνίδι σε πολλούς με λίγα και όχι σε λίγους με πολλά. Αυτό βέβαια προϋποθέτει μια σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στις διοικήσεις και στους… πολλούς, έτσι ώστε η ούτως ή άλλως πολύ απαραίτητη σήμερα βοήθεια να πιάνει τόπο. Στα Τρίκαλα τα πράγματα λόγω επαρχίας (μικρότερος αριθμός διασποράς, προσωπικές σχέσεις, γνωριμίες κ.τ.λ.) είναι πιο εύκολα. Μια προσεκτική επιλογή στις τιμές των εισιτηρίων διαρκείας για παράδειγμα θα μπορούσε να ενεργοποιήσει τουλάχιστον χίλιους φιλάθλους, οι οποίοι θα έδιναν έτσι μια μεγάλη (περίπου στο 50% του συνολικού μπάτζετ) βοήθεια στην ομάδα. Μια προσεκτική επιλογή χορηγικών πακέτων, που λόγω μικρού κόστους θα προσέλκυε μεγάλο αριθμό χορηγών, είναι επίσης απαραίτητη. Μια επιλογή στελέχωσης του Δ.Σ. από ανθρώπους, που πραγματικά θέλουν να βοηθήσουν με ένα μικρό αλλά τόσο απαραίτητο για την ομάδα ποσό αλλά και χρόνο είναι μια λογική κίνηση. Μια μικρή βοήθεια της τοπικής αυτοδιοίκησης όπως το να αναλάβει την μεταφορά της αποστολής στα εκτός έδρας παιχνίδια όπως πάρα πολλοί άλλοι Δήμοι το κάνουν εδώ και χρόνια είναι επίσης σημαντική βοήθεια. Άλλωστε, η ομάδα την πόλη και τον νομό εκπροσωπεί σε όλη την Ελλάδα με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε έμμεση διαφήμιση. Μια μικρή βοήθεια από όλους τους συλλόγους της πόλης έτσι ώστε στο εγγύς μέλλον να μην χρειάζεται η ομάδα να κάνει καμία επένδυση σε αθλητές εκτός νομού είναι απαραίτητη. Δογματισμοί και εγωισμοί δεν χωράνε μπροστά στο κοινό καλό.

Βλέπετε πως μερικές φορές τα μικρά είναι αυτά, που πολλές φορές κάνουν τη διαφορά στην ύπαρξη ή την καταστροφή ενός συλλόγου. Το κακό είναι ότι όλα αυτά τα μικρά αποτελούν αλυσίδα και όπως όλοι γνωρίζουμε σε μια αλυσίδα όλοι οι κρίκοι είναι απολύτως απαραίτητοι. Ο Αίολος Τρικάλων ή Α.Ο. Τρίκαλα ή όπως αλλιώς θέλει ο καθένας να τον ονομάσει έχει την τύχη αυτήν την στιγμή να διαθέτει έναν προπονητή, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά τις συνθήκες, αγαπά την πόλη και κατανοεί την κατάσταση γενικότερα. Έχω τη βεβαιότητα ότι θα βάλει το προσωπικό του συμφέρον κάτω από αυτό της ομάδας εάν του δοθεί ένα όραμα. Ο σύλλογος έχει επίσης την τύχη να έχει ήδη αθλητές, που είτε είναι γηγενείς με μεγάλη αγάπη για τον σύλλογο είτε στην πορεία έγιναν γηγενείς λόγω της αγάπης τους για την πόλη. Θεωρώ ότι η μαγιά υπάρχει ήδη εκτός εάν… η επιλογή μας ως πόλη είναι να δούμε έναν ακόμη συμπολίτη μας να καταστρέφεται οικονομικά, ακόμη μία ομάδα της πόλης μας να αφανίζεται από τον χάρτη του ελληνικού αθλητισμού και μια πόλη, η οποία δεν θα έχει καμία διέξοδο υπερηφάνειας μέσα σε ένα από άκρη σε άκρη μίζερο περιβάλλον…

Η επιλογή είναι, ίσως για πρώτη φορά τόσο καθαρά, δική μας. Και για να το πω πιο λαϊκά όλοι μας, είμαστε τα Τρίκαλα, ρε γαμώτο».