Παπαμακάριος: «Τα ντέρμπι στην Ελλάδα είναι… μάχη»!

Μιλώντας στην εφημερίδα «Diario Vasco», ο Παπαμακάριος τόνισε πως το μπάσκετ στην χώρα μας είναι τρόπος ζωής, ενώ σχολίασε και για την εμπειρία του στον Ολυμπιακό, αλλά και για το τι του έχει μείνει από τα ελληνικά ντέρμπι.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του Μανώλη Παπαμακάριου:

«Στους πρώτους 2-3 μήνες έπρεπε να προσαρμοστώ στον τρόπο παιχνιδιού. Είναι πολύ διαφορετικός από το ελληνικό πρωτάθλημα. Εκεί παίζουν πιο δυνατά, ενώ στην Ισπανία πιο γρήγορα. Οι συμπαίκτες και οι προπονητές μου με βοήθησαν, βρήκα το ρόλο μου και είμαι χαρούμενος. Ο καθένας έχει το δικό του ρόλο στην ομάδα, κανείς δεν θέλει να βάλει τον εαυτό του πάνω από το σύνολο και ξέρουμε πως όταν παίζουμε σαν ένα αποδίδουμε καλύτερα», δήλωσε αρχικά ο Μανώλης Παπαμακάριος.

Για την προσφορά του στην ομάδα: «Είμαι 31 ετών, έχω εμπειρία και μπορεί κάποιοι να χαίρονται όταν σκοράρουν, αλλά εγώ ξέρω πώς μπορώ να βοηθήσω την ομάδα. Γνωρίζω πως υπάρχουν καλύτεροι σουτέρ από μένα, άρα πρέπει να τους βοηθήσω να δείξουν την ικανότητά τους. Κάνω πράγματα που μου ζητά η ομάδα και ο προπονητής το αναγνωρίζει και το εκτιμά. Αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα».

Για τα όσα λένε για την εργατικότητά του οι Ισπανοί: «Πάντα θέλω να είμαι ο πρώτος που πηγαίνει στην προπόνηση και ο τελευταίος που φεύγει από αυτή. Γνωρίζω πως δεν είμαι ο πιο ταλαντούχος ή πιο αθλητικός παίκτης και πρέπει να δουλεύω σκληρά κάθε μέρα».

Σχετικά με το μπάσκετ στην Ελλάδα: «Είναι τρόπος ζωής για τον κόσμο. Μαζί με το πόλο είναι τα δύο ομαδικά αθλήματα που φέρνουν συχνά μετάλλια. Οι Έλληνες ανέκαθεν ήταν μαχητές, όπως φαίνεται και από την ιστορία. Πολέμησαν τους Τούρκους, τους Γερμανούς… δεν τα παράτησαν ποτέ».

Για την εμπειρία του από τον Ολυμπιακό: «Όταν η ομάδα πάει καλά, είναι φοβερά, αλλά όταν χάνεις, ειδικά αν είναι από τον Παναθηναϊκό, τα πράγματα είναι δύσκολα. Σε σταματούν στο δρόμο και σε ρωτούν τι έγινε, γιατί έχασες ένα σουτ, τι δεν έκανες καλά στην άμυνα. Κι εσύ πρέπει να τους εξηγήσεις ότι δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα όσο φαίνονται στην τηλεόραση… Είχα ένα πρόβλημα με το διαβατήριό μου πρόσφατα στην Ισπανία. Τηλεφώνησα στην πρεσβεία της Μαδρίτης και ο υπάλληλος τρελάθηκε. Μου είπε πως είναι fan και την επόμενη μέρα είχα το διαβατήριό μου. Αν ήταν οπαδός του Παναθηναϊκού θα περίμενα ένα μήνα (γέλια)».

Για την ατμόσφαιρα στα ντέρμπι: «Είναι τρομερό, πραγματικά τρελό. Είκοσι χιλιάδες άνθρωποι ουρλιάζουν, είναι μια μάχη, αλλά για τον παίκτη τα συναισθήματα είναι φοβερά. Σε κάνει να παίζεις 20% καλύτερα».

Για το περιστατικό που θυμάται από τα ντέρμπι: «Στο πρώτο μου ντέρμπι κάναμε προθέρμανση 45 λεπτά πριν αρχίσει το ματς. Η εξέδρα ήταν χωρισμένη, από τη μια οπαδοί του Ολυμπιακού και από την άλλη του Παναθηναϊκού. Ξαφνικά είδα κάτι από την εξέδρα να έρχεται προς το μέρος μου. Ήταν μια φωτοβολίδα, που έπεσε στη φανέλα μου και την έκαψε. Έπρεπε να πάω στα αποδυτήρια για να αλλάξω».

Για το γεγονός πως έγινε πατέρας: «Η ζωή με το παιδί μας είναι τελείως διαφορετική. Μου το είχαν πει κάποιοι φίλοι πως θα είναι έτσι, αλλά δεν είχα αντιληφθεί πόσο. Όταν έχεις προβλήματα στο κεφάλι σου, επιστρέφεις σπίτι, το βλέπεις να σου χαμογελά και ξεχνάς τα πάντα».

Για τη ζωή στο Σαν Σεμπαστιάν: «Η ποιότητα ζωής είναι πολύ καλή. Η σύζυγός μου κι εγώ κάνουμε βόλτες με το μωρό στην παραλία. Η πόλη είναι πολύ όμορφη και σε χαλαρώνει. Είμαι πολύ χαρούμενος εδώ. Μου αρέσει ο τρόπος ζωής, ο κόσμος είναι φιλικός και ήσυχος».

Ο Μανώλης Παπαμακάριος σχολίασε και την προσπάθεια που κάνει για να μάθει ισπανικά: «Κάνω μαθήματα εδώ και περίπου τέσσερις μήνες, δύο φορές την εβδομάδα. Μιλάω λίγο, αλλά καταλαβαίνω αρκετά. Η σύζυγός μου μιλάει καλύτερα, αλλά εκείνη διαβάζει περισσότερο, ενώ εγώ μελετώ μόνο λίγες ώρες πριν από κάθε μάθημα. Θέλω να μάθω καλά τη γλώσσα για να επικοινωνώ καλύτερα».

Σχετικά με τις σπουδές του: «Πέρασα στο οικονομικό πανεπιστήμιο. Έχω ακόμη κάποια μαθήματα να δώσω, αλλά ελπίζω να πάρω το πτυχίο μου αυτό το καλοκαίρι ή το επόμενο».

Τέλος, για το πώς ασχολήθηκε με το μπάσκετ: «Έκανα το χόμπι μου επάγγελμα. Ο Θεός με ευλόγησε και αισθάνομαι τυχερός. Αν έπρεπε να διαλέξω ξανά τι θα έκανα, πάλι μπάσκετ θα έπαιζα».