ΝΒΑ: 5 παίκτες για τους οποίους άλλαξαν οι κανονισμοί

Η σεζόν στο ΝΒΑ ξεκίνησε και άπαντες έχουμε βγάλει –κι ας είναι νωρίς- τα πρώτα συμπεράσματά μας. Οι εντυπωσιακές φάσεις κλασικά δεν λείπουν από τους αγώνες, οι τραυματισμοί (δυστυχώς) κάνουν παρέλαση, οι ρεφς συνεχίζουν να κάνουν ότι δεν βλέπουν βήματα και έναν Γιάννη Αντετοκούνμπο ασταμάτητο ο οποίος κάνει πάρτι όπου βρεθεί και σταθεί.

Ο «Human Alphabet» κάνει τα πάντα (και) φέτος. Σουτ, διεισδύσεις, καρφώματα (προφανώς), ριμπάουντ, «φυστίκια» και γενικότερα ότι λαχταρά ο κάθε θεατής που τον απολαμβάνει να παίζει. Όπως και να το κάνουμε ο άσος των Μπακς έχει ένα κορμί που ούτε η φυσική δεν μπορεί να εξηγήσει, που σε συνδυασμό με το ταλέντο του, κάνουν δύσκολη έως αδύνατη την αποστολή οποιουδήποτε κακόμοιρου (πραγματικά) αντιπάλου κληθεί να τον σταματήσει.

Βλέποντας τις ασταμάτητες πτήσεις του Giannis ο κομισάριος της λίγκας, Άνταμ Σίλβερ εκτός από το να πανηγυρίζει που έχει τέτοιο παίκτη στη πρωτάθλημά του, δεν αποκλείεται να έχει μπει σοβαρές σκέψεις προκειμένου να βρεθεί η φόρμουλα που θα βάλει STOP στον Έλληνα παίκτη. Και όχι προς Θεού, δεν πρόκειται να του επιβάλλει κάποια τιμωρία – όλο το Μιλγουόκι θα βγει στους δρόμους – αλλά δεν είναι αδύνατο να τροποποιήσει κάποιο κανονισμό που ευνοεί τον Έλληνα φόργουορντ.

Όσο περίεργο και αν ακούγεται, έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν και μάλιστα σε ιερά τέρατα του αθλήματος, για χάρη των οποίων εντοπίζονται ορισμένες διαφορές στους κανονισμούς του ΝΒΑ σε σχέση με εκείνους του παγκόσμιου μπάσκετ. Ιδού λοιπόν οι 5 παίκτες για τους οποίους μεγαλύτερους αντίπαλος ήταν ο νόμος (εντός παρκέ).

Ρέτζι Μίλερ

Αθυρόστομος, πικραμένος λόγω της σύγκρισης με την αδερφή του Σέριλ, αλλά παικταράς, ηγέτης και κυρίως αδίστακτος πίσω από τη γραμμή των 7,25. Ο θρύλος των Πέισερς μπορεί να είναι 5ος στη λίστα με το καλύτερο ποσοστό τριπόντων στην ιστορία του ΝΒΑ, ωστόσο την πρωτιά για το… 4ποντο την έχει κλειδωμένη! Δηλαδή γκολ-φάουλ από το τρίποντο. Όσο περίεργο (και ταυτόχρονα δύσκολο) και αν ακούγεται, ο Ρέτζι Μίλερ είχε βρει ένα τρόπο να κερδίζει συχνά φάουλ σε προσπάθεια για τρίποντο με μια κίνηση που είναι πολύ της μοδός στα ευρωπαϊκά γήπεδα.

Σουτ και ταυτόχρονα απλώνουμε πόδι έτσι ώστε ο αντίπαλος να πέσει πάνω και να φανεί σαν φάουλ. Στα μέρη μας μπορεί να συνηθίζεται αυτή η τακτική, στην άλλη πλευρά του ΝΒΑ ωστόσο απαγορεύεται δια ροπάλου. Όχι μόνο δεν επιτρέπεται αλλά επιβάλλεται ποινή επιθετικού φάουλ σε όποιον το τολμήσει.

Ουίλτ Τσάμπερλεϊν

Όταν ένας τύπος, όπως ήταν ο Τσάμπερλεϊν κάνει πραγματικά ότι θέλει επειδή πολύ απλά ΜΠΟΡΕΙ, τότε κάνεις τα πάντα προκειμένου να τον περιορίσεις. Βλέπεις ο «Mr. 100» του ΝΒΑ εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι κανείς εκτός του Μπιλ Ράσελ δεν μπορούσε να τον ματσάρει, έβρισκε διαρκώς… κλεψιές προκειμένου να γράφει πόντους. Επειδή απλώς ΜΠΟΡΟΥΣΕ. Ο πιο γνωστός είναι το ριμπάουντ που έπαιρνε από τη βολή, καθώς συχνά αστοχούσε επίτηδες προκειμένου να αρπάξει το ριμπάουντ και να βάλει άλλο ένα δίποντο.

Όλα καλά πήγαιναν για τον «Στιλτ» μέχρι που το ΝΒΑ αποφάσισε να του βάλει φρένο, καθώς πλέον δεν μπορούσε να μπουκάρει από τη γραμμή των βολών αν δεν είχε χτυπήσει η μπάλα τη στεφάνη ή το ταμπλό.

Τσαρλς Μπάρκλεϊ

Ένας κανονισμός που αν δεν υπήρχε ο Σερ Τσαρλς, κανείς δεν θα αμφισβητούσε το περσινό buzzer beater του Γιάνναρου μέσα στο Μάντισον Σκουέρ απέναντι στους Νικς. Βλέπεις τότε ο Γιάννης κατηγορήθηκε ότι υπερέβη τον κανόνα των 5 δευτερολέπτων με πλάτη στο καλάθι, κάτι που μόνο στο ΝΒΑ υπάρχει. Και η αιτία έχει και ο ονοματεπώνυμο: Τσαρλς Μπάρκλεϊ.

Πολλοί έχουν να λένε για το ότι ένας τύπος με ύψος 1,98 μπορούσε να τα βάζει με θηρία 10-20 πόντων ψηλότερους από εκείνον, ωστόσο η αλήθεια είναι πως με τέτοια… οπίσθια μπορείς να την κάνεις τη δουλειά. Ο θρυλικός φόργουορντ είχε πάρει πρέφα πως με τη δύναμή του και εφόσον έπαιζε με πλάτη μπορούσε να φτάσει μέχρι τη μπασκέτα οποιονδήποτε τον μάρκαρε. Δεν ήταν λίγες οι φορές που για να το κάνει αυτό ποστάριζε συνεχόμενα για καμιά 15αριά δευτερόλεπτα.

Κάπου εκεί λοιπόν ήταν που ο τότε κομισάριος, Ντέιβιντ Στερν είπε «ως εδώ», ανακοινώνοντας τον μυστήριο κανονισμό που απαγορεύει το ποστάρισμα πάνω από 5 δευτερόλεπτα. Εξαιτίας σου Τσαρλς, εξαιτίας σου.

Σακίλ Ο’ Νιλ

Είναι ίσως ο μόνος κανονισμός που έγινε προκειμένου ο παίκτης να μπορέσει να βάλει πόντους και όχι να του τους κόψουν. Όχι ότι στην περίπτωση του Σακ αυτό ήταν κάτι δύσκολο, απλώς το γεγονός το ότι πιο εύκολα λύνεται το κυπριακό από το να ευστοχήσει σε ελεύθερες βολές, δημιούργησε το περιβόητο «Hack a Shaq». Δηλαδή  την επιμονή των προπονητών να κάνουν φάουλ εκτός φάσης στον «Diesel» ή γενικότερα σε οποιονδήποτε αδύναμο παίκτη στην εκτέλεση βολών (βλ. Μπεν Γουάλας, Αντρέ Ντράμοντ), προκειμένου να  κερδίζουν κατοχές, την ώρα που ο αντίπαλός τους θα ρίχνει… τούβλα από τη γραμμή της φιλανθρωπίας.

Λίγο το γεγονός ότι οι προπονητές δεν εμπιστεύονταν πλέον τους καλύτερούς τους ψηλούς στις κρίσιμες στιγμές των αγώνων λόγω της αδυναμίας τους, λίγο το αποκρουστικό θέαμα οδήγησαν τον Στερν να αναπροσαρμόσει τα δεδομένα του «Hack». Όχι, δεν το εξαφάνισε –στην τελική ντροπή παίκτες τόσων εκατομμυρίων να μην μπορούν να βάλουν βολή - απλώς απαγόρευσε να πραγματοποιείται στο τελευταίο δίλεπτο κάθε περιόδου. Αλλιώς; Τεχνική Ποινή.

Και… ξανά Σακίλ

Όταν το ψευδώνυμό σου είναι «Diesel», αυτό δηλώνει ότι η παρουσία σου είναι αν μη τι άλλο, σαρωτική. Και όσοι έχουν δει τον άλλοτε οδοστρωτήρα του ΝΒΑ να αγωνίζεται, αν μπορούν να βρουν μια λέξη που να ταιριάζει γάντι παιχνίδι του αυτή είναι «επιβλητικός». Τόσο επιβλητικός μάλιστα για χάρη του οποίου μπήκε ίσως ο πιο εκνευριστικός κανονισμός όλων των εποχών στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ποιος είναι αυτός; Μα τα αμυντικά 3 δευτερόλεπτα.

Σύμφωνα με αυτό, όπως και οι επιτιθέμενοι, το ίδιο και οι αμυνόμενοι δεν έχουν το δικαίωμα να βρίσκονται για πάνω από 3 δευτερόλεπτα μέσα στη ρακέτα εκτός και αν βρίσκονται πολύ κοντά στον αντίπαλό τους.

Αυτό έγινε διότι όλα τα χρόνια της κυριαρχίας του, ο Σακ κατασκήνωνε κάτω από το καλάθι και περίμενε  να τον επισκεφτούν. Και όπως μπορείς να φανταστείς όποιος το προσπαθούσε δύσκολα έβαζε καλάθι. Μέχρι που ο Ντέιβιντ Στερν του χάλασε τα σχέδια.

Βέβαια εκεί όπου υπάρχουν γομάρια (Χάουαρντ, Ουάιτσαϊντ, Γκασόλ), και «σκιάχτρα» (Γκομπέρ, Τζόρνταν, Μαριάνοβιτς) ίσως και να μην είναι τόσο λάθος να τους βγάζουν αραιά και πού από τη ρακέτα.

Bonus: Θα μπορούσαμε να γράψουμε και για τον Ντάριλ Ντόκινς, ωστόσο για εκείνον δεν άλλαξε κάποιος κανονισμός, αλλά το είδος της μπασκέτας. Βλέπεις ο άλλοτε σέντερ του ΝΒΑ κάρφωνε με τόση μανία τα αντίπαλα καλάθια, σε τέτοιο βαθμό που τα έκανε θρύψαλα. Και κάπως έτσι τα στεφάνια έγιναν ελαστικά.