Κι όμως δεν το πήραν ποτέ! (video+photos)

 (Προσοχή, κάποιες από τις παρακάτω ομάδες έχουν κατακτήσει έστω και μια φορά το δαχτυλίδι του πρωταθλητή ωστόσο εστιάζουμε σε συγκεκριμένες περιόδους των ομάδων ώσπου να κλείσει ουσιαστικά ο κύκλος τους).

L.A. Lakers (1958-68)

Οι Lakersείναι μία εκ των πιο θρυλικών ομάδων στην ιστορία του ΝΒΑ, ωστόσο υπήρξε μια περίοδος κατά την οποία φαινόταν να είναι κυριολεκτικά… φτυσμένη!  Ίσως είναι ο μόνος όρος που μπορεί να περιγράψει το γεγονός ότι η ομάδα της περιόδου 1958-1968, δεν κατάφερε να κατακτήσει κανένα τίτλο. Ο λόγος βεβαίως έχει τρεις «άξονες»: BillRussell, RedAuerbach, BostonCeltics – οι δυνάστες της εποχής. Όχι βέβαια ότι οι Lakersδεν είχαν καλή ομάδα, κάθε άλλο μάλιστα. Το δίδυμο JerryWest – ElginBaylorθα τρόμαζε τους πάντες εκείνη την περίοδο εάν δεν υπήρχαν οι Celticsπου κατέκτησαν 11 πρωταθλήματα σε 13 χρόνια. Κι όμως κατάφεραν μέχρι το 1968 να φτάσουν 6 φορές μέχρι τους Τελικούς του πρωταθλήματος, καταφέρνοντας και τις 6 να χάσουν από τους άσπονδους εχθρούς τους! Πλάι στο παραπάνω δίδυμο, υπήρχαν ακόμα οι GailGoodrich, DarrellImhoff,ArchieClark, καιJerryChambers, ωστόσο το καλοκαίρι του 1968 οι τρεις τελευταίοι αποχώρησαν για να έρθει στην ομάδα ο μεγάλος WiltChamberlain. Ουσιαστικά ο κύκλος της ομάδας έκλεισε με την αποχώρηση του Baylor το 1971, ενώ είχαν ακολουθήσει δύο ακόμα χαμένοι Τελικοί τη διετία 1969-70 απέναντι σε Knicksκαι (μία ακόμα φορά) Celtics.

Phoenix Suns (1992-96 & 2004-2010)

Αν σας έλεγε κάποιος πως μια ομάδα σε σειρά Τελικών του ΝΒΑ, έχοντας κερδίσει μάλιστα δύο εκτός έδρας παιχνίδια θα κατάφερναν να χάσουν, σίγουρα θα γελούσατε. Κι όμως οι Sunsστις αρχές του 90’ το κατάφεραν!

To 1992 οι «Ήλιοι» πραγματοποίησαν ίσως την καλύτερη ανταλλαγή της ιστορίας τους, φέρνοντας στην Arizonaτον CharlesBarkley ο οποίος με την παρουσία του πρόσθεσε κύρος και ποιότητα στο Phoenix. Την πρώτη του σεζόν μάλιστα αναδείχτηκε MVPτης κανονικής περιόδου οδηγώντας την ομάδα του στους Τελικούς, απέναντι στους Bullsτου MichaelJordan. Και στους συγκεκριμένους Τελικούς, παρότι όπως είπαμε αρχικά πήραν δύο παιχνίδια στο Chicago, κατάφεραν να χάσουν όλα τα παιχνίδια στην έδρα τους βλέποντας τον «Air» να σηκώνει το τρίτο πρωτάθλημα της καριέρας του.

Τα επόμενα χρόνια με τον Barkley να έχει πλάι του τους DanMajerle, KevinJohnson, A.C. Green, DannyManning, WaymanTisdale και CendricCeballos οι Sunsήταν πάντοτε υπολογίσιμοι αντίπαλοι, ωστόσο ποτέ ξανά δεν μπόρεσε να ξαναφτάσει μέχρι τους Τελικούς αφού δυο φορές έχασε από τους πρωταθλητές Rocketsτη διετία 1994-95. Η σεζόν 1995-96 αποτέλεσε το κύκνειο άσμα της ομάδας, όταν μετά τον αποκλεισμό από τους Spursστον πρώτο γύρο της postseason, ο Barkley«αποχαιρέτησε» με προορισμό τους Rocketsενώ μία σεζόν νωρίτερα ο Majerleείχε μετακομίσει στους Cavaliers. Την ίδια χρονιά ήταν που οι Sunsεπέλεξαν στο νο.15 του draft έναν παίκτη τον οποίο αρχικά δεν εκτίμησαν όπως έπρεπε, ωστόσο αργότερα θα έγραφε ιστορία με τη φανέλα τους.

Ο λόγος για τον ιδιοφυή playmaker, SteveNashο οποίος όντας τα πρώτα του δύο χρόνια η ρεζέρβα των JasonKidd– KevinJohnson, δόθηκε το 1998 στους Mavericksμε τους οποίους μεγαλούργησε στο πλάι του DirkNowitzki. Όταν λοιπόν το 2004 ο MarkCuban(ιδιοκτήτης των Mavs) δεν θέλησε να του δώσει το maximumσυμβόλαιο που ήθελε, οι Sunsδεν έκαναν δεύτερη φορά το ίδιο λάθος και τελικά δεν θα το μετάνιωναν. Έχοντας ήδη ένα γερό σύνολο αποτελούμενο από τους Amar’eStoudamire, ShawnMarionκαι JoeJohnson, τερμάτισαν στην πρώτη θέση της regularseason έχοντας ένα από τα πλέον ελκυστικά στιλ μπάσκετ που έχει δει ο κόσμος στην ιστορία του ΝΒΑ. Η ομάδα πετούσε φωτιές στην επίθεση (111.7 πόντοι μέσο όρο), και τον Nashνα αναδεικνύεται MVPτης σεζόν (όπως και την επόμενη), ωστόσο οι 101.2 πόντοι που δέχονταν ανά αγώνα καταστούσε σαφές πως αμυντικά… έμπαζαν! Το γεγονός αυτό είναι ουσιαστικά ο κύριος λόγος που δεν μπόρεσαν ποτέ να φτάσουν παραπάνω από τους Τελικούς της Δύσης, καθώς το σύστημα «όσους βάλουμε, όσους φάμε», όσο ελκυστικό κι αν ήταν δεν έδειχνε ικανό να τους φτάσει μέχρι τέλους.

Ακόμα και με τις προσθήκες των ShaquilleO’Neal, BorisDiaw, LeandroBarbosa ή JasonRichardson, δεν κατάφεραν να διακριθούν, με τον κύκλο της σπουδαίας αυτής ομάδας να αρχίζει να κλείνει το 2010 με την αποχώρηση του Stoudamire για τελειώσει οριστικά το 2012 με το «αντίο» του Nash, ο οποίος μετακόμισε στους Lakers.

Miami Heat (1995-2003)

Πριν το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας τους επί Wade – O’Nealκαι ακόμη πιο πριν τη «Big 3», οι MiamiHeatείχαν προς το τέλος των 90’sμια εξαιρετική ομάδα η οποία πρόβαλε διαρκώς ως εκ των φαβορί για τον τίτλο. Πρώτη και πιο σημαντική (ακόμα και σήμερα) κίνησή τους, ήταν η ταυτόχρονη πρόσληψη τόσο ως προπονητή όσο και ως προέδρου, του PatRiley. Ο πολυνίκης τεχνικός, έπιασε αμέσως δουλειά φέρνοντας στο Miami, τον ηγέτη των HornetsAlonsoMourningκαι το πιο γνωστό μέλος της «RunTMC» των GoldenStateWarriors, TimHardaway. Παρά την παρουσία τους το Miamiκατάφερε μόλις μια φορά να φτάσει σε Τελικούς της Ανατολής, το 1997 όταν και αποκλείστηκαν από τους Bulls. Τις υπόλοιπες φορές έπεσαν πάνω στον κακό τους δαίμονα, Knicksοι οποίοι τους απέκλεισαν ισάριθμες φορές την τριετία 1998-00, ενώ μέχρι το 2003 δεν ξανάπαιξαν στα PlayOff. Ποιος μπορούσε άραγε να προβλέψει πως 3 χρόνια μετά, θα έφταναν (με άλλους πρωταγωνιστές) στην κατάκτηση του τροπαίου;

Sacramento Kings (1998-2004)

Τα προηγούμενα χρόνια οι «βασιλιάδες» είχαν ως ηγέτη τον  MitchRichmond, ωστόσο στην επταετία του στην ομάδα δεν στελεχώθηκε σωστά ώστε να απομακρύνει την ομάδα του από τη μετριότητα. Με την αποχώρησή του το 98’, οι Kingsέκαναν πολλές αλλαγές, που θα άλλαζαν εντελώς την εικόνα τους για τα επόμενα χρόνια.

Επέλεξαν αρχικά τον JasonWilliamsστο draft, ενώ απέκτησαν τους Σέρβους VladeDivac και PejaStojakovic  και κυρίως τον ChrisWebber, ενώ στον πάγκο τους βρισκόταν πλέον ο RickAdelman. Το υλικό ήταν κάτι παραπάνω από αξιόλογο, ενώ με τα χρόνια έγινε ακόμα πιο δυνατό μετά την ανταλλαγή που έφερε τον MikeBibbyστη θέση του Williams αλλά και την προσθήκη του DougChristie.

Οι Kingsδεν ήταν πλέον ένας σάκος του μποξ αλλά πραγματικοί βασιλιάδες! Με τον Webberνα μετατρέπεται σε ηγέτη τους, και τον Stoyakovic να τον συμπληρώνει τέλεια από την περιφέρεια  οι Kingsμετατράπηκαν το 2001 από καλή ομάδα, σε διεκδικητές τίτλου με αποκορύφωμα τη σεζόν 2001-02, όπου τερμάτισαν στην πρώτη θέση της κανονικής περιόδου. Η πορεία τους έφτασε μέχρι τους Τελικούς, όπου έχασαν από τους μετέπειτα πρωταθλητές Lakers με 4-3, σε μια σειρά όπου στιγματίστηκε από απίστευτα διαιτητικά σφυρίγματα σε βάρος των Kingsκαθ’ όλη τη διάρκεια των αγώνων. Πολλά έχουν γραφτεί για τις εν λόγω αδικίες, και η απογοήτευση στο στρατόπεδο των «βασιλιάδων» ήταν κάτι παραπάνω από έκδηλη, ωστόσο κανείς δεν περίμενε πως ο αποκλεισμός αυτός ήταν η απαρχή της σταδιακής τους κατάρρευσης.

)

Την επόμενη χρονιά έφτασαν και πάλι στους Τελικούς περιμένοντας μ ε ανυπομονησία να εκδικηθούν τους «λιμνάνθρωπους», ωστόσο η ατυχία τους χτύπησε την πόρτα αφού ο Webber διέλυσε το γόνατό του επιστρέφοντας την επόμενη πια χρονιά. Οι Kings δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν το σοκ, με αποτέλεσμα οι Mavericks να τους κερδίσουν στους ημιτελικούς της Περιφέρειας με 4-3. Το ίδιο συνέβη και την επόμενη χρονιά, απλώς στη θέση των Mavs ήταν οι Timberwolves του MVP της σεζόν KevinGarnett. Οι Kings πλέον δεν ήταν τόσο δυνατοί όσο τα προηγούμενα χρόνια με τους πρωταγωνιστές της ομάδας να φεύγουν σταδιακά ο ένας άλλον.  Στο τέλος της σεζόν 2004-05, κανείς εκ των Christie, Stojakovic, Divac, Webber αλλά και Adelman δεν βρισκόταν πλέον στο Sacramento, με εκείνη τη χρονιά να αποτελεί ορόσημο καθώς είναι η τελευταία μέχρι σήμερα κατά την οποία συμμετείχαν στα PlayOff