Αντετοκούμπο: «Θα γίνω μεγάλος παίκτης»

Ο 18άχρονος φόργουορντ των Μιλγουόκι Μπακς, με συνέντευξή του στην αμερικανική ιστοσελίδα onmilwaukee.com, αναφέρθηκε στα δύσκολα χρόνια στη χώρα μας και τους ήρωες γονείς του, την απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας, αλλά και τη γνωριμία του με το Σπύρο Βελλινιάτη που του άλλαξε ολόκληρη τη ζωή. Παραδέχθηκε, επίσης, πως θέλει να είναι ο καλύτερος σε ό,τι κι αν κάνει και πως κάποια στιγμή θα επιστρέψει στην Ελλάδα, την οποία άλλωστε θεωρεί πατρίδα του. Αναλυτικά τα όσα είπε…

Για τις συνθήκες διαβίωσης στα Σεπόλια: «Ένα δωμάτιο σαν αυτό (σ.σ. ζωγράφισε ένα μικρό χώρο) για τέσσερις από εμάς. Το άλλο δωμάτιο σαν αυτό, μικρό, για τη μητέρα μου και τον πατέρα μου. Πάνε αυτά. Τώρα, θα είναι σαν αυτό (σ.σ. ζωγράφισε έναν τεράστιο).

Για τον ερχομό του στην Ελλάδα από τη Νιγηρία: «Οι γονείς μου ήθελαν ένα καλύτερο μέλλον και μια καλύτερη ζωή. Είπαν να έρθουν στην Ελλάδα και να έχουν καλύτερη ζωή. Ακόμα κι έπειτα τον ερχομό στην Ελλάδα δεν είχαν καλύτερη ζωή. Η ζωή εξακολουθούσε να είναι δύσκολη. Η μητέρα μου είναι 50 ετών. Και ο πατέρας μου. Για 50άχρονους η ζωή ήταν δύσκολη. Επί είκοσι χρόνια ήταν παράνομοι. Είναι πολύ δύσκολο να ζεις επί είκοσι χρόνια χωρίς χαρτιά. Πολύ, πολύ δύσκολο. Έχεις παιδιά και πρέπει να βγεις να εργαστείς χωρίς χαρτιά. Ανά πάσα στιγμή οι αστυνομικοί μπορούν να σε σταματήσουν και να σου πουν «Έλα εδώ και επίτρεψέ μου να σε στείλω πίσω στη χώρα σου». Για εμένα οι γονείς μου είναι ήρωες».

Για την απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας: «Ήμουν τόσο χαρούμενος. Ένα μικρό πράγμα σημαίνει πολλά για εμένα. Αυτό το μικρό πράγμα σημαίνει πολλά για εμένα και για την οικογένειά μου».

Για τις δηλώσεις, εις βάρος του, της Χρυσής Αυγής: «Δεν αισθάνομαι πίεση ή κάτι άλλο από όσα έγιναν, πέραν από τους φίλους μου, την οικογένειά μου και το μπάσκετ. Τίποτε άλλο δεν μπορεί να με πιέσει. Επομένως δεν μπορούν να με αγγίξουν. Ό,τι κι αν πει ο κόσμος για εμένα και για την οικογένειά μου δεν μπορεί να με αγγίξει. Με αυτό εννοώ πως μπορώ μόνο να παίξω το άθλημά μου. Δεν μπορούν να με πιέσουν ή κάτι άλλο. Δεν με αγγίζει. Θα είναι ωραίο να έχω την οικογένειά μου εδώ, μακριά από ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Αλλά αγαπώ τη χώρα μου. Η Ελλάδα είναι η χώρα μου. Θα επιστρέψω. Αλλά θα είναι ωραίο να έχω την οικογένειά μου στις ΗΠΑ. Μακάρι να έρθει στο Μιλγουόκι, να της αρέσει το Μιλγουόκι, να αγαπήσει το Μιλγουόκι και να περάσουμε ωραία, ως οικογένεια».

Για την οικογενειακή παράδοση στο ποδόσφαιρο: «Όταν ήμουν μικρός, όταν άρχιζα κάτι, ήθελα να είμαι ο καλύτερος σε αυτό. Ήμουν τόσο συγκεντρωμένος σε ό,τι έκανα. Θα έπαιζα ποδόσφαιρο, ήμουν συγκεντρωμένος. Θα γινόμουν μεγάλος παίκτης. Εντάξει, δεν έκατσε. Πήγα στο μπάσκετ, τελείωσε. Θα γίνω μεγάλος παίκτης. Αυτό είναι. Από την πρώτη ημέρα έχουμε αυτό το στόχο. Τελείωσε. Να είσαι ο καλύτερος σε ό,τι κάνεις. Σε όλα. Κάθε ημέρα. Σε βοηθά να προχωράς».

Για τη γνωριμία του με το Σπύρο Βελλινιάτη, προπονητή ακαδημιών της Ελευθερίας Μοσχάτου, ο οποίος τον ανακάλυψε το 2009: «Ήμουν αρνητικός. Είπα «Όχι, όχι μπάσκετ». Έπρεπε να βρω δουλειά και να βοηθήσω την οικογένειά μου».

Για τη στήριξη του Σπύρου Βελλινιάτη: «Μας έδινε χρήματα. Και δεν είχε χρήματα. Δανειζόταν για εμάς! Μας αγαπούσε τόσο πολύ. Δε μπορώ να πω από πού πηγάζει τόση αγάπη. Δεν τον γνώριζα καν. Δεν τον γνώριζα τόσο καλά. Μας βοήθησε τόσο πολύ. Μακάρι να έρθει στην Αμερική και να μείνει μαζί μας. Ο Σπύρος είναι σπουδαίος, σπουδαίος τύπος, σαν δεύτερος πατέρας μου. Πιστεύω, χωρίς τον Σπύρο ίσως αυτή τη στιγμή να μην ήμουν εδώ».

Για το εάν τον άλλαξε ως άνθρωπο η επιλογή του στο ντραφτ: «Η συμπεριφορά μου ποτέ δεν άλλαξε. Ποτέ. Πήγα κι είδα ένα σπίτι κι ήταν πολύ ακριβό. Επειδή έχεις κάνει δύσκολη ζωή, μέσα στη φτώχεια κι υπήρξες τόσο φτωχός, κοιτάς το πόσο και, παρότι έχεις τα χρήματα, δεν θες να το δώσεις, καταλαβαίνεις;».

Ακολουθούν οι φωτογραφίες που συνόδευσαν τη συνέντευξή του…