Δέδας: «Την πάθαμε όπως η Ελλάδα»

Ο άμεσος συνεργάτης του Γιούρι Ζντοβτς στην τεχνική ηγεσία της Σλοβενίας, με δηλώσεις του στην επίσημη ιστοσελίδα του ΣΕΠΚ, αναφέρθηκε στην πορεία τους στο φετινό Μουντομπάσκετ η οποία κρίθηκε από όλους επιτυχημένη. Οι Σλοβένοι έφθασαν μέχρι τα προημιτελικά, στο πλαίσιο των οποίων γνώρισαν την ήττα από τις ΗΠΑ. Συνειρμούς με το «πάθημα» του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, που επίσης έμεινε από νωρίς εκτός συνέχειας, έκανε ο 32άχρονος τεχνικός. Αναλυτικά τα όσα είπε…

Για την πορεία της Εθνικής Σλοβενίας στο φετινό Μουντομπάσκετ: «Είμαστε ευχαριστημένοι. Πήγαμε αρκετά καλά. Θα μπορούσαμε να πάμε ακόμα καλύτερα αν κερδίζαμε τη Λιθουανία στη φάση των ομίλων και δεν πέφταμε πάνω στην Αμερική στους «8». Αντιμετωπίσαμε όμως αυτό το πρόβλημα, έτσι όπως είναι το σύστημα διεξαγωγής. Έτσι την έπαθε και η Ελλάδα, για παράδειγμα, που ενώ ήταν πρώτη έπαιξε με τη Σερβία».

Για την εικόνα τους, που στα φιλικά ήταν αρνητική: «Μετά τα πρώτα φιλικά οι περισσότεροι ήταν αρνητικοί και λόγω του τρόπου που παίξαμε και λόγω των αποτελεσμάτων, ειδικά μετά το τουρνουά στη Λιθουανία που δεν ήμασταν καλοί. Όλοι πίστευαν ότι αυτή η ομάδα δεν θα κάνει τίποτα το ιδιαίτερο. Εμείς, όμως, ετοιμάζαμε την ομάδα ώστε να είναι δυνατή στο ξεκίνημα του τουρνουά και ειδικά στο παιχνίδι με την Αυστραλία που ήταν το ματς-«κλειδί» για να ξεκινήσουμε καλά τη διοργάνωση. Όπως λέει και ο Γιούρι, το χαρακτήρα μια ομάδα τον χτίζει μέσα στο τουρνουά. Όχι πριν. Δεν έχει σημασία εάν παίζεις καλά στην προετοιμασία ή όχι. Τα φιλικά δεν σημαίνουν τίποτα».

Για το αήττητο στα επίσημα ματς, της Εθνικής Ελλάδας, και κατά πόσο μέτρησε στο πρώτο νοκ άουτ παιχνίδι: «Αυτό που μάθαμε είναι ότι για να πας ψηλά δεν μπορείς να είσαι τέλειος. Χρειάζεται να φας τη σφαλιάρα σου, νωρίς όμως και όχι στα νοκ άουτ. Η Ελλάδα για παράδειγμα πήγε πολύ καλά στον όμιλο, αλλά στο πρώτο καθοριστικό ματς δεν ήταν όπως έπρεπε. Καμιά φορά χρειάζεται να προσγειωθείς σε μια φάση που η ήττα δεν θα είναι τόσο οδυνηρή. Το αντίθετο παράδειγμα, του πώς μια ομάδα χτίζει το χαρακτήρα της μέσα στο τουρνουά, είναι η Σερβία. Είχε προβλήματα στην πρώτη φάση, αλλά τώρα δείχνει δυνατή».

Για το σύστημα διεξαγωγής του Παγκοσμίου Κυπέλλου: «Αυτά τα τουρνουά είναι 1-2 κομβικά ματς. Δεν είναι πάντα αντιπροσωπευτικά της αξίας της ομάδας. Μια καλή ομάδα μπορεί να καταστραφεί σε μια βραδιά. Οπότε το νόημα είναι ο κόσμος να είναι χαρούμενος με αυτό που βλέπει. Να δουν καλό μπάσκετ, να δουν μέλλον, να δουν νέους παίκτες. Το εάν θα πας καλά εξαρτάται από ένα σουτ, από μια ημέρα, ή τη διαιτησία».

Για τους φιλάθλους της Σλοβενίας: «Ήταν χαρούμενοι. Είχαμε αρκετό κόσμο και στα Κανάρια Νησιά και στη Βαρκελώνη. Είμαστε ευχαριστημένοι, διότι σε πέντε παιχνίδια στον όμιλο είχαμε μόνο ένα κακό δεκάλεπτο, το τελευταίο με τη Λιθουανία. Ήταν η μοναδική κακή μας παρένθεση. Παίξαμε πάρα πολύ καλά, ακόμα και παίκτες που δεν περιμέναμε ούτε εμείς. Κι εμείς ως τεχνικό τιμ είμαστε χαρούμενοι. Νομίζω ότι θα πηγαίναμε ακόμα καλύτερα αν ήμασταν πιο τυχεροί ή πιο πονηροί και χάναμε επίτηδες από την Αγκόλα όταν είχαμε την ευκαιρία. Σε αυτή την περίπτωση θα είχαμε βγει εμείς τρίτοι αν χάναμε στο τελευταίο ματς ή πρώτοι εάν κερδίζαμε. Όπως έκαναν, δηλαδή, οι Αυστραλοί. Ο Γιούρι, όμως, δεν ήθελε να χάσουμε επίτηδες».

Για το εάν επηρέασε την ομάδα τα όσα έγιναν στο Αυστραλία - Αγκόλα: «Ασφαλώς. Με το που χάσαμε από τη Λιθουανία συνειδητοποιήσαμε ότι το ταβάνι μας πλέον είναι οι προημιτελικοί. Θεωρητικά είναι αδύνατο να κερδίσεις την Αμερική. Ειδικά εμείς, με το υλικό που είχαμε. Υπήρχε απογοήτευση, αλλά με τη νίκη επί της Δομινικανής Δημοκρατίας χαρήκαμε, το ίδιο και οι 3.000 Σλοβένοι που είχαν έρθει. Πήραμε μέρος στις εκδηλώσεις με την ομάδα και τον κόσμο και τελικά το τουρνουά έκλεισε με γλυκιά γεύση. Όλοι ήταν ευχαριστημένοι αν αναλογισθούμε τα προβλήματα με τους περιορισμούς στο χρόνο συμμετοχής στα παιχνίδια και στις προπονήσεις του Ντράγκιτς ή τον τραυματισμό του Έραζεμ Λόρμπεκ. Είχαμε ένα υλικό που απαρτιζόταν από παίκτες που ήταν αλλαγή σε μεσαίες ομάδες και όχι πρωταγωνιστές. Μια ομάδα με ρολίστες, αν εξαιρέσουμε τους αδερφούς Ντράγκιτς. Είχαμε αδυναμία στο καλάθι με παίκτες που ήταν σε όλη τους την καριέρα αναπληρωματικοί. Ήταν δύσκολο να βρούμε λύσεις στη φροντ λάιν. Το γεγονός ότι τερματίσαμε με ρεκόρ 5-2, έχοντας χάσει μόνο από τη Λιθουανία και την Αμερική, είναι σίγουρα επιτυχία».

Για την αγωνιστική παρουσία της Σλοβενίας στα ισπανικά παρκέ: «Είμαστε ευχαριστημένοι από την ομαδικότητά μας και την κυκλοφορία της μπάλας. Στα περισσότερα παιχνίδια παίξαμε ως ομάδα. Είχαμε εξάλλου και την εικόνα από το προηγούμενο Ευρωμπάσκετ, που η ομάδα έπαιζε ατομικά και παρορμητικά, ειδικά από τη στιγμή που όλα τα ματς γινόντουσαν με πολύ κόσμο στις εξέδρες. Τώρα βγάλαμε ομαδικότητα, είχαμε καλές επιλογές και περιορίσαμε τον αριθμό των λαθών. Πολλές φορές πετύχαμε να κατεβάσουμε τα λάθη μας κάτω από τα δέκα. Είμαστε ευχαριστημένοι από τη βελτίωση της ομάδας στους τομείς που υστερούσε. Η περσινή ομάδα, για παράδειγμα, έκανε πέντε ήττες «εντός έδρας» επί της ουσίας».

Για τους περιορισμούς σχετικά με τη χρησιμοποίηση του Γκόραν Ντράγκιτς: «Είναι μεγάλο πρόβλημα. Είχε περιορισμό και στις προπονήσεις και στους αγώνες. Πήγαμε στην Κίνα χωρίς τον Ντράγκιτς, ενώ έπαιζε στο ένα φιλικό και όχι στο άλλο. Αυτό δημιουργούσε αναστάτωση στο χτίσιμο της ομάδας. Υπήρχε και ένας άνθρωπος των Σανς στην αποστολή, που μετρούσε το χρόνο του. Για παράδειγμα, στο φιλικό με την Ελλάδα έβγαινε ξαφνικά εκτός παρκέ. Αυτό επηρέασε την ομάδα και τους παίκτες που έβλεπαν τον Ντράγκιτς να κάνει ατομικό πρόγραμμα. Όλα αυτό ήταν έξω από την ευρωπαϊκή λογική».

Για το παιχνίδι με τις ΗΠΑ: «Δυστυχώς για εμάς, που τους αντιμετωπίσαμε, είναι ομάδα που δεν έχει μεγάλα αστέρια. Εάν έπαιζαν με περισσότερα ίσως να μπορούσαμε να τους κοντράρουμε περισσότερο, διότι θα έπαιζαν πιο μπλαζέ και με λιγότερη ενέργεια. Ο Χάρντεν, για παράδειγμα, στο πρώτο ημίχρονο ήταν ο... καλύτερός μας παίκτης. Δεν προσπαθούσε καθόλου. Αυτοί που παίζουν είναι πιο συνειδητοποιημένοι, πιο νέοι, πιο ενεργητικοί. Δεν έχουν τόσο ταλέντο όσο οι Ντουράντ, Μπράιαντ και Τζέιμς, αλλά παίζουν στο μάξιμουμ και έχουν βάθος. Αυτό σε καταβάλει. Σιγά σιγά αυτοί ανεβαίνουν κι εσύ πέφτεις. Το μυστικό τους είναι ότι δεν έχουν μεγάλα ονόματα, τη μισή 12άδα για παράδειγμα τη γνωρίζουν μόνο όσοι παρακολουθούν στενά το αμερικάνικο πρωτάθλημα».

Για το επίπεδο του φετινού Μουντομπάσκετ, συνολικά: «Αλλάζει η γενιά των παικτών, γίνονται πιο αθλητικοί, πιο ενεργητικοί, έστω κι αν υστερούν σε μπασκετικό μυαλό. Αυτό κάνει τα παιχνίδια πιο αμφίρροπα, καθώς υπάρχουν λιγότερες σταθερές και μικρότερη παρέμβαση από τους προπονητές. Το 2009 είχαμε παίκτες με υψηλό μπασκετικό ΙQ, όπως είναι ο Σμόντις, ο Μπρέζετς, ο Λόρμπεκ ακόμα και ο Λάκοβιτς. Από τη νέα γενιά λείπει αυτός ο χαρακτήρας. Οπότε πιστεύω ότι το χαρακτηριστικό της διοργάνωσης ήταν η αλλαγή στο DNA των παικτών. Για παράδειγμα, η Λιθουανία έχει μεν δύο ψηλούς της νέας γενιάς, το Μοντεγιούνας και το Βαλατσιούνας, ωστόσο εάν δεν είχαν τους Λαβρίνοβιτς και το Γιανκούνας δεν θα πήγαιναν τόσο καλά. Οι παλιοί τούς έσωσαν σε αρκετά ματς, όπως με τη Νέα Ζηλανδία ή στο μεταξύ μας. Υπάρχουν, βέβαια, και ομάδες που έχουν παίκτες με καλό μπασκετικό ΙQ όπως η Ελλάδα, αλλά βλέπουμε ξεκάθαρα αυτή τη μετάβαση από τους έξυπνους παίκτες στους αθλητικούς/ενεργητικούς. Επίσης, είδαμε ότι όλες οι χώρες παίζουν μπάσκετ. Η Νέα Ζηλανδία ήταν πολύ καλή, το ίδιο και το Μεξικό που ήταν στο δικό μας όμιλο. Γνωρίζεις έτσι και άλλες σχολές, που πολύ συχνά είναι δύσκολο να αντιμετωπίσεις. Αυτό είναι επίσης άλλο ένα χαρακτηριστικό των Παγκοσμίων Κυπέλλων».

Για το μέλλον του στην Εθνική Σλοβενίας: «Έχουμε άλλον έναν χρόνο συμβόλαιο κι εφόσον προκριθούμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες ή στο προολυμπιακό τουρνουά θα συνεχίσουμε. Αυτός είναι οπότε ο στόχος μας και για αυτό αναμένεται του χρόνου μια συστράτευση στην Εθνική Σλοβενίας».