Σάκοτα: «Ήταν άτυχη η Ελλάδα»
Στην ατυχία της Εθνικής Ελλάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας, καθώς έπεσε πάνω στη Σερβία, στάθηκε ο Ντούσαν Σάκοτα.
Ο 62άχρονος τεχνικός, με δηλώσεις του στο Sentra FM 103.3, αναφέρθηκε στην πορεία των Πλάβι στο φετινό Μουντομπάσκετ, τον ομοσπονδιακό τεχνικό τους Σάσα Τζόρτζεβιτς αλλά και το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, που όπως χαρακτηριστικά τόνισε στάθηκε άτυχο. Μίλησε, επίσης, για την παραγωγή ταλέντων και την προπονητική στην Ελλάδα. Αναλυτικά τα όσα είπε…
Για το εάν τον εκπλήσσει η πορεία της Σερβίας: «Αυτή τη στιγμή μπορούμε να πούμε ότι είναι έκπληξη, γιατί πέρασαν χρόνια να δούμε επιτυχίες. Είχαμε αλλαγές παικτών, προπονητών, από την ημέρα που διασπάστηκε η Γιουγκοσλαβία. Είχαμε ένα μικρό κράτος πλέον για να φτιάξουμε ομάδα. Εμείς πάντα έχουμε ταλέντα και πάντα περιμένουμε αποτελέσματα. Επειδή έχουμε μάθει έτσι, η νοοτροπία μας είναι αυτή. Έχουμε ομάδα που είναι πέντε φορές πρωταθλήτρια κόσμου, εφτά φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης και μία «χρυσή» Ολυμπιονίκης. Υπάρχουν ταλέντα, ωστόσο τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια δεν είχαν έρθει ποτέ όλοι οι παίκτες από το ΝΒΑ και τα λοιπά πρωταθλήματα. Δεν είχαμε πάντα όλους τους καλούς παίκτες στη διάθεσή μας».
Για το Σάσα Τζόρτζεβιτς, ως τεχνικό: «Μπορώ να πω ότι ήταν αναμενόμενο να γίνει προπονητής, γιατί έχει προσφέρει πολλά περισσότερα από άλλους. Το 2006 τον ήθελα να ξεκινήσει βοηθός μου, αλλά είχε υποχρεώσεις στο Μιλάνο. Μετά τον πήρε ο Ίβκοβιτς. Ήταν η κατάλληλη στιγμή να ξεκινήσει. Είναι ο κατάλληλος για ένα τουρνουά τέτοιο και ξέρει πώς να προετοιμάσει την ομάδα».
Για την ενότητα των Σέρβων: «Περισσότερες φορές έτσι γίνεται και σε ημιτελικούς, τελικούς που είχαμε φθάσει δεν ήμασταν φαβορί. Όμως, δίναμε τα καλύτερα ματς από το πουθενά και μας έβγαιναν και κατακτούσαμε μετάλλια. Έτσι έγινε και με την Ελλάδα και με τη Βραζιλία. Η Ελλάδα ήταν άτυχη γιατί έπεσε πάνω στη Σερβία, που έβγαλε ό,τι καλύτερο είχε αυτή τη στιγμή».
Για την παραγωγή Σέρβων παικτών: «Πριν από δέκα χρόνια είχε βγει στατιστική που η Γιουγκοσλαβία ήταν η καλύτερη ομάδα στα ομαδικά σπορ. Τώρα έχουμε και τον Τζόκοβιτς, που είναι σε ατομικό άθλημα. Η χώρα ζει για τον αθλητισμό, είναι το πρώτο πράγμα για κάθε παιδί. Είναι εύκολο μετά να δουλεύεις πάνω στα παιδιά, που έχουν πάντα κίνητρο. Το χειρότερο ήταν ότι είχαμε βγάλει 370 παίκτες που έπαιζαν εκτός της χώρας. Σε ΝΒΑ, κολέγια… Τρομερό νούμερο. Είναι σχεδόν τρεις λίγκες εκτός χώρας».
Για την Παρτιζάν και τον Ερυθρό Αστέρα κι αν θεωρεί πως βοηθούν στην εξέλιξη της Εθνικής Σερβίας: «Μην νομίζετε… Οι ομάδες είναι ομάδες, καθεμία βλέπει τα συμφέροντά της. Αυτό που γίνεται είναι ότι οι ομάδες δίνουν ευκαιρίες στους πιτσιρικάδες. Λέμε εδώ ότι στα 22 είναι νέος ο παίκτης και ταλέντο, ενώ στη Σερβία μπορεί να είναι βετεράνος! Η αλήθεια είναι ότι ευκαιρίες δίνουμε νωρίς στα μικρά παιδιά. Διαλέγουν ορισμένα παιδιά και τα αφήνουν να έχουν ευκαιρίες ακόμα κι όταν δεν παίζουν καλά».
Για την παρουσία της Ελλάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας: «Είχε καλή, θετική παρουσία μέχρι αυτό το άτυχο σημείο. Θεωρητικά μιλάμε ότι εάν ήταν άλλη ομάδα κι όχι η Σερβία η Ελλάδα σίγουρα θα περνούσε. Σαν ομάδα έπαιξε πάρα πολύ καλά. Ξέραμε ότι μπορούσαν να πάνε κάποιοι καλά, όπως Μπουρούσης, ο Ζήσης, αλλά δούλεψε καλά όλη η ομάδα. Ο τρόπος παιχνιδιού μού άρεσε πάρα πολύ καλά. Θα κρίνουμε στο μέλλον τη δουλειά του Φώτη Κατσικάρη καλύτερα».
Για τα νέα παιδιά: «Είναι τόσα πολλά ταλέντα κι αξίζουν μια ευκαιρία, αλλά εξελίσσονται σε 4-5 χρόνια. Μπορεί να ξεκινήσει κάποιος από τα εφηβικά και να τελειώσει τη σεζόν στην πρώτη πεντάδα. Παρακολουθώ και τα άλλα κλιμάκια της Εθνικής. Όταν ήμουν ομοσπονδιακός και στις τέσσερις εθνικές ομάδες πήραν χρυσά. Ρώτησα την ομοσπονδία τι θέλουμε, αποτέλεσμα ή να βγάλουμε παιδιά; Μου είπαν και τα δύο. Βάλαμε, λοιπόν, έμπειρους προπονητές και πήραμε τα χρυσά. Έχουμε πλέον κι άλλες χώρες, Ελλάδα, Τουρκία, Ιταλία, Ισπανία που δουλεύουν πολύ σωστά».
Για την προπονητική στην Ελλάδα: «Εδώ όταν δουλεύαμε με Ομπράντοβιτς, Ίβκοβιτς, Μάλκοβιτς δεν είχαμε την ευχαρίστηση να δουλεύουμε τόσο πολύ με μικρούς. Το 2005 που πήραν χρυσό στο Βελιγράδι είχαν ξεκινήσει εφτά παιδιά μαζί μου. Αλλά εδώ δεν μπορούσαμε να δουλεύουμε όπως στη Σερβία με ταλέντα, γιατί εδώ μας ζητούσαν αποτελέσματα. Η ευχή μου είναι να ξεκινήσω κάτι εδώ που θα λειτουργήσει με αυτόν τον τρόπο που ξέρω».