Σπανούλης: «Το πιο πιθανό είναι να παίζω και του χρόνου»!

Ο αγώνας με την Φενέρμπαχτσε θα μείνει για πάντα στην ιστορία της Euroleague και του ελληνικού μπάσκετ. Ο Βασίλης Σπανούλης ξεπέρασε τον Χούαν Κάρλος Ναβάρο και έγινε ο κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία της Euroleague, ωστόσο δεν μοιάζει διατεθειμένος να σταματήσει εδώ. Αντίθετα, ο αρχηγός του Ολυμπιακού αποκάλυψε πως σκοπεύει να μείνει στα παρκέ και την επόμενη σεζόν.

«Το πιο πιθανό, ναι», απάντησε λακωνικά σε πρώτη φάση ο Σπανούλης για το αν σκέφτεται να συνεχίσει το μπάσκετ και μετά το τέλος της φετινής αγωνιστικής χρονιάς, προτού προσθέσει: «Κρατάω το σώμα μου, προσέχω, δουλεύω. Το κίνητρό μου είναι η αγάπη μου για το παιχνίδι. Θα ήμουν διαφορετικός χωρίς αυτό. Να βοηθήσω την ομάδα μου να κερδίζει, να πετυχαίνει στόχους. Να πάω σε ένα Final Four, σε μία ακόμα σειρά πλέι-οφ. Σκέφτομαι συνέχεια τι κάνω σωστά, τι λάθος. Αυτή είναι η ζωή μου. Νιώθω ευλογημένος. Αλλά για μένα ήταν πολύ σημαντικό να κερδίσουμε. Υπάρχει στεναχώρια γι'αυτό, γυρίζω πίσω με μία γλυκόπικρη γεύση».

Στην αρχική του τοποθέτηση πάντως, ο πολύπειρος γκαρντ ανέφερε: «Το περίμενα λίγο διαφορετικά. Εμένα με ενδιαφέρει να κερδίζει η ομάδα μου, αυτό έχω δείξει όλα τα χρόνια στην καριέρα μου. Δυστυχώς δεν κάναμε σήμερα αυτά που έπρεπε να κάνουμε».

Παράλληλα, πρόσθεσε: «Θέλω να ευχαριστήσω τους συμπαίκτες μου, τον κόσμο που είναι δίπλα μου συνέχεια, τους προπονητές και την διοίκηση. Ποτέ δεν σκέφτηκα τα στατιστικά μου, με ενδιαφέρει να κερδίζει η ομάδα μου. Κάνω παραπάνω λάθη γιατί σκέφτομαι να βάλω έναν παίκτη στο παιχνίδι σε κακό timing. Δεν με νοιάζουν οι πόντοι και οι ασίστ, κοιτάω πάντα την ομάδα μου».

Σε ερώτηση που αφορούσε τα παιδικά του χρόνια και το αν περίμενε ποτέ την σημερινή του κατάληξη και το ρεκόρ, σημείωσε: «Ήμουν ένα παιδί με στόχους, με μεγάλη αυτοπεποίθηση. Μόνο εγώ ξέρω πόσες ώρες έχω δουλέψει στη ζωή μου. Μόνο η επιθυμία μου με έφερε εδώ και να μιλάμε τώρα γι'αυτό. Πάντα προσπαθούσα να κερδίσω την θέση μου στο γήπεδο και να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ».

Τέλος, σχολίασε την επιρροή που έχει ως όνομα και παρουσία στην συνείδηση μικρών παιδιών που ασχολούνται με το μπάσκετ, λέγοντας: «Αυτή είναι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη για μένα. Να μπορώ να εμπνεύσω παιδιά ώστε να ασχοληθούν με το μπάσκετ».