Γκιστ: Το κομμάτι που τόσο έλειψε

Πόσο πολύ φάνηκε η απουσία του. Υπήρχαν ματς μέσα στη σεζόν που έλεγες «αν ήταν εδώ ο Γκιστ ο Παναθηναϊκός Superfoods θα κέρδιζε». Και τα ματς αυτά με την κλειστή διαφορά δεν ήταν και λίγα (βλ. Ρεάλ στη Μαδρίτη, Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, Ούνικς στη Ρωσία) όπου στο τέλος χρειαζόταν το κάτι παραπάνω, μια πινελιά… καρδιάς και πάθους για να έρθει το δίποντο. Και ο υγιείς Αμερικανός είναι μανούλα σε τέτοιες περιπτώσεις.

Σίγουρα ο Γκιστ αυτή τη στιγμή δεν είναι 100% έτοιμος. Έχει να αγωνιστεί από τον περασμένο Νοέμβριο και σίγουρα θα χρειαστούν αρκετά παιχνίδια για να βρει το ρυθμό του. Ακόμα και έτσι όμως απέδειξε το πόσο σημαντικό ρόλο παίζει μέσα στην ομάδα. Μετά από τόσους μήνες απραξίας βρέθηκε μετά το... ζέσταμα με τον Απόλλωνα Πατρών να παίζει 21 λεπτά απέναντι στη Ρεάλ και να πετυχαίνει 11 πόντους (5/7 δίποντα) και 4 ριμπάουντ στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα ότι επέστρεψε για τα καλά.

Είναι ο μόνος που θα παίξει άμυνα με μανία, ο τύπος που ξέρει –τόσα χρόνια πλάι στον Διαμαντίδη είναι αυτά- πώς να κινηθεί στο pick n’ roll ενώ με μια του και μόνο ενέργεια μπορεί όχι μόνο να ανεβάσει, αλλά να «τρελάνει» τους συμπαίκτες του!

Οι Μαδριλένοι χτες έμοιαζαν ικανοί για το «διπλό» στο ΟΑΚΑ ωστόσο οι «πράσινοι» δεν επέτρεψαν να γίνει αυτό. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που το ΟΑΚΑ έμοιαζε με «κολαστήριο», η νίκη φαινόταν ότι θα έρθει. Είχε φροντίσει ο Γκιστ νωρίτερα να το σηκώσει στο πόδι κάνοντας αυτό που ξέρει καλύτερα από κάθε άλλον. Να καρφώνει, να παίζει για την ομάδα, να κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες του. Να παίζει και να δίνει τα πάντα με το πάθος του να φαίνεται σε κάθε του προσπάθεια. Είτε αυτό λέγεται κάρφωμα, είτε χειροκρότημα, είτε οτιδήποτε άλλο. Χρόνια τώρα…