Ομπράντοβιτς: «Δεν κράτησαν το λόγο τους Σπανούλης, Λάκοβιτς»

Ο Σέρβος τεχνικός της Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ, με δηλώσεις του στην ιστοσελίδα telegraf.rs, μίλησε μεταξύ άλλων για τους δύο γκαρντ, με τους οποίους δεν μιλάει επειδή δεν τήρησαν το λόγο τους. Αναφέρθηκε, επίσης, στους αγαπημένους παίκτες του, την καλύτερα ομάδα που έχει κοουτσάρει μέχρι στιγμής, το ΝΒΑ, αλλά και τα όνειρά του για όταν θα σταματήσει την προπονητική. Αναλυτικά τα όσα είπε…

-Σε ενοχλούν τα μικρόφωνα την ώρα των τάιμ άουτ;
«Είναι μεγάλη ταλαιπωρία! Γιατί κάποιος να ενδιαφέρεται για αυτά που λέει ο κόουτς με τους παίκτες και ακόμα να υπάρχουν εξυπνάκηδες που κάνουν κρίσεις πάνω σε αυτά; Προκαλώ ακόμα και το... Θεό να έρθει στον πάγκο και να προσπαθήσει να αντιμετωπίσει το κοουτσάρισμα, να δει τον πολιτισμό, την ηρεμία και τη φινέτσα κάτω από τέτοιο άγχος. Επιτρέψτε μου να σας ρωτήσω. Βάζουν μικρόφωνα σε μια συνάντηση της κυβέρνησης ή στις δικές σας δουλειές, έτσι ώστε οι υπόλοιποι να ακούμε τι γίνεται; Όχι, επειδή είναι ανοησία! Όλοι έχουμε κάπου έναν Big Brother κι αυτό δεν είναι καλό. Τώρα, εδώ, ενώ κάνουμε τη συνέντευξη, αρκετός κόσμος ήρθε και ζήτησε αυτόγραφο. Ζήτησε κανείς συγγνώμη που μας διέκοψε; Όχι! Όλοι νομίζουν ότι επειδή είσαι δημόσιο πρόσωπο είσαι διαθέσιμος όποτε τους ευχαριστεί. Πηγαίνω σε ένα εστιατόριο, μένω μέχρι τις δύο μετά τα μεσάνυχτα και με πλησιάζει κάποιος και μου ζητάει φωτογραφία. Βγάζουμε τη φωτογραφία και ύστερα από πέντε λεπτά είμαι στο Facebook με το σχόλιο: «Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς σε ένα καφέ στα μέσα της νύχτας».

-Ποιος ήταν ο αγαπημένος συμπαίκτης σου;
«Λοιπόν, ο Ντράζεν, ο Τόνι, ο Ράτζα και ο Ντίβατς, όπως και ο Πάσπαλι... Δεν πρέπει να ξεχνάμε εκείνη την Παρτιζάν. Όταν κάτι το αγαπάς, τότε το έχεις για πάντα στο μυαλό σου».

-Μπορείς να μας πεις την καλύτερη πεντάδα από τους παίκτες που έχει κοουτσάρει όλα αυτά τα χρόνια;
«Αυτό είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Θα μπορούσα να σκεφτώ τουλάχιστον πέντε διαφορετικές πεντάδες με πολλούς εξτρά παίκτες...».

-Τουλάχιστον έναν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις; Μήπως ο Διαμαντίδης;
«Έχω δουλέψει μαζί του για πολύ καιρό. Ας ξεκινήσουμε όμως με το Σάσα στην Παρτιζάν, το Βιγιακάμπα στην Μπανταλόνα, τους Σαμπόνις και Αρλάουσκας στη Ρεάλ Μαδρίτης, το Ρέμπρατσα στην Μπενετόν, τους Διαμαντίδη, Μποντιρόγκα και ξανά το Ρέμπρατσα στον Παναθηναϊκό. Επίσης, ο Ρότζερς, ο Μίντλετον και ο Λάζαρος Παπαδόπουλος. Από αυτές τις ομάδες με τους πολλούς καλούς παίκτες, ίσως η καλύτερη να ήταν η Εθνική στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996. Τότε είχα Τζόρτζεβιτς, Ντανίλοβιτς, Πάσπαλι, Σάβιτς, Ντίβατς και στον πάγκο Σάσα Ομπράντοβιτς, Μπέριτς, Πότερ, Μποντιρόγκα, Ρέμπρατσα, Τόπιτς και Τομάσεβιτς. Ήταν... εύκολο να προπονήσεις αυτούς τους παίκτες. Πραγματικά μου άρεσαν αυτά τα παιδιά».

-Είπες ότι θα ήθελες να αναλάβεις την Εθνική Ελλάδας ή της Τουρκίας. Σωστά;
«Αυτό δεν είναι αλήθεια! Έμεινα κατάπληκτος στο πώς μπορούν να παρερμηνεύσουν τα ΜΜΕ τη συνέντευξή μου στο διάσημο Έλληνα δημοσιογράφο Βασίλη Σκουντή. Δεν έχω πει κάτι τέτοιο ή κάτι παρόμοιο ούτε τότε και φυσικά ούτε τώρα. Είμαι προπονητής της Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ και οι σκέψεις μου έχουν να κάνουν αποκλειστικά με την ομάδα».

-Υπάρχουν παίκτες με τους οποίους πλέον δεν έχετε καλές σχέσεις;
«Ο Σπανούλης και ο Λάκοβιτς είναι οι μόνοι με τους οποίους δεν μιλάω σήμερα. Αυτοί γνωρίζουν το γιατί. Υποσχέθηκαν να απαντήσουν στην προσφορά της ομάδας και τελικά δεν εμφανίστηκαν ποτέ. Τους σέβομαι πολύ, είναι εξαιρετικοί επαγγελματίες και ως παίκτες του μπάσκετ είναι αφοσιωμένοι στη δουλειά τους. Τους εύχομαι τα καλύτερα, αλλά πλέον δεν τους μιλάω. Όταν δίνω τον λόγο μου, τότε πιστεύω σε αυτόν. Αν ερχόντουσαν και μου έλεγαν «αποφασίσαμε να φύγουμε», δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Εξάλλου, υπήρχαν και υπάρχουν πολλοί παίκτες που δεν ήθελαν να ανανεώσουν το συμβόλαιό τους ή ακόμα και να έρθουν στις ομάδες μου. Οι δύο τους, όμως, δεν κράτησαν το λόγο τους και εκεί ξεκινάει και τελειώνει η όλη ιστορία».

-Τι έγινε τελικά με το NBA;
«Το έχω ήδη εξηγήσει αυτό... Ήθελαν να πάω σε κάποιες συνεντεύξεις κι εγώ αρνήθηκα. Όλοι ξέρουν ποιος είμαι και τι είμαι, επομένως όποιος με θέλει, εδώ είμαι και μπορεί να με βρει... Δεν ξέρω εάν η ιστορία του NBA είναι για εμένα αυτή τη στιγμή. Είμαι σε ένα σύλλογο πολύ οργανωμένο, με εξαιρετικές συνθήκες εργασίας και πολλούς φιλάθλους».

-Τι είδες στην Αμερική; Υπάρχουν διαφορές;
«Αυτούς τους μήνες που βρέθηκα εκεί είδαμε πολλά και ουσιαστικά γίναμε... μέρος της προσπάθειας. Αυτό που διαπίστωσα είναι πως το μπάσκετ είναι το ίδιο παντού, ωστόσο η διαφορά είναι στην οργάνωση. Το παιχνίδι όμως είναι το ίδιο, αφού στο ένα μέρος πρέπει να αμύνεσαι και στο άλλο να βάζεις την μπάλα στο καλάθι. Πιστεύω πως πολλοί προπονητές πρέπει να είναι στο NBA».

-Από ποιους παίκτες έμεινες εντυπωσιασμένος;
«Υπάρχουν πολλοί φανταστικοί παίκτες αλλά υπάρχει και ο ένας... Ο Λεμπρόν Τζέιμς. Είναι φαινόμενο. Ήταν περίοδος προετοιμασίας και ο Λεμπρόν δούλευε σαν να έχει να παίξει τελικούς NBA! Έχει τρομακτικά φυσικά προσόντα, πηδάει, παίζει άμυνα, «πετάει» στο παρκέ και σκοράρει όποτε χρειάζεται. Υπάρχει και ο Ντουράντ, ένας κορυφαίος σκόρερ ή ο Κόμπι Μπράιαντ και ο Ντουέιν Γουέιντ. Ιδιαίτερη αναφορά, όμως, θα κάνω στον Τιμ Ντάνκαν, για τον οποίο έχω μιλήσει πολλές φορές με τον Γκρεκ Πόποβιτς».

-Πόσο ρεαλιστικό είναι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς να καθίσει ξανά στον πάγκο της Παρτιζάν;
«Η Παρτιζάν έχει το Βουγιόσεβιτς, ο οποίος είναι σπουδαίος προπονητής, στηρίζει το κλαμπ και το κοινό τον αγαπάει! Οι ευχές υπάρχουν, αλλά η πραγματικότητα φοβάμαι πως είναι τελείως διαφορετική».

-Τι θα ήθελες να κάνεις όταν τελειώσεις την καριέρα σου;
«Να ανοίξω ένα μπαρ σε μία από τις παραλίες της Αθήνας το οποίο θα το ονομάσω «Teenagers» (γέλια). Να έρχονται εκεί οι φίλοι μου και η οικογένειά μου και να παρακολουθούμε αγώνες μπάσκετ».

Δείτε βίντεο από όλο τον πλανήτη.