Μπατίστ: «Ο ουρανός το ταβάνι μας»

Αναλυτικά τα όσα έγραψε ο σέντερ του Παναθηναϊκού στο προσωπικό του μπλογκ στην επίσημη ιστοσελίδα της ομάδας:

«Hello, to you!

Μιλάμε ξανά και μιλάμε πια με τη χρονιά να έχει ολοκληρωθεί. Το πιο σημαντικό είναι ότι πήραμε αυτό που θέλαμε όπως το θέλαμε και μάλιστα έχοντας αναγκαστεί να παίξουμε χωρίς τον ηγέτη αυτής της ομάδας, τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Ήταν λίγο δύσκολο για εμάς και θα πρέπει να το παραδεχθούμε. Ένιωσα ότι η καρδιά μου σταματά όταν είδα ότι δεν μπορούσε να παίξει και να μας βοηθήσει. Από την άλλη ήταν θετικό το ότι από την αρχή μας είπαν ότι δεν θα παίξει και δεν έπαιξε, γιατί συγκεντρωθήκαμε άμεσα και προσπαθήσαμε όλοι άμεσα να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για την ομάδα, έτσι ώστε να φτάσουμε στη νίκη που θέλαμε. Με έναν παράξενο τρόπο ήταν θετικό το ότι δεν έμεινε ερωτηματικό το αν θα μπορέσει να επιστρέψει, γιατί ίσως αν το προσπαθούσε και πονούσε, να μην ήταν ο γνώριμος εαυτός του. Όταν ξεκαθάρισε ότι δεν θα μπορέσει να αγωνιστεί, ξέραμε όλοι ότι θα πρέπει να προσπαθήσουμε ακόμη περισσότερο. Και τα καταφέραμε και γι’ αυτόν!

Το κίνητρο έτσι κι αλλιώς ήταν ισχυρό. Όλη αυτή η συζήτηση όλο το χρόνο, όλοι οι τραυματισμοί. Ήταν ο ιδανικός τρόπος για να κλείσει η χρονιά. Για μένα ο τέταρτος τελικός ήταν ένα από τα καλύτερα παιχνίδια Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού που έχω βιώσει όσο είμαι εδώ. Μπορεί να μην ήταν το καλύτερο, ήταν σίγουρα ένα από τα καλύτερα δύο – τρία. Είμαι χαρούμενος που είμαι πρωταθλητής Ελλάδας για μία ακόμη χρονιά. Μετά από ότι καταφέραμε φέτος, ο ουρανός είναι το… ταβάνι για εμάς. Κάποιος με ρώτησε αν έχω βαρεθεί να κατακτώ τίτλους. Μπορώ μόνο να γελάσω με αυτή την παρατήρηση. Γελάω… Αυτή είναι η απάντησή μου. Και για όποιον δεν το κατάλαβε, όχι, δεν βαρέθηκα. Κι επίσης μου είπαν ότι ο Ομπράντοβιτς έκανε μια παρατήρηση για την ηλικία μου, χαρακτηρίζοντάς με τον νεότερο παίκτη της ομάδας.

Η παρατήρηση του κόουτς ήταν κομπλιμέντο, πρέπει να το παραδεχθώ. Είχα πολύ ενέργεια στον αγώνα. Ήθελα να κάνω ότι είναι δυνατό να βοηθήσω την ομάδα μου. Προσπάθησα να κάνω το καλύτερο και δεν ήμουν ο μόνος. Ο Καλάθης, ο Φώτσης, ο Καϊμακόγλου, ο Ντρου, ο Σάτο, ο Μιλένκο, όλοι όσοι έπαιξαν είχαν το δικό τους μερίδιο στη νίκη και είμαι χαρούμενος από τον τρόπο με τον οποίο φτάσαμε στη νίκη. Και όταν ο κόουτς με βλέπει να παίζω άμυνα όπως έπαιζα, να παίζω στην επίθεση όπως έπαιξα, γι’ αυτό είπε ότι είπε. Για να πω την αλήθεια πάντως, ένιωσα κι εγώ λίγο νεότερος την Κυριακή. Και ελπίζω να συνεχίσω να παίζω έτσι.

Θα πρέπει όμως εδώ να πω και το αρνητικό της ιστορίας για μένα… Ο τρόπος που τελείωσε ο αγώνας μου προκάλεσε ντροπή για τον κόσμο που μπήκε μέσα στο παρκέ και φέρθηκε αντιαθλητικά. Για μένα το μόνο που έδειξαν είναι ότι δεν εκτιμούν τη δική τους ομάδα. Νικούσαμε. Ας γιορτάσουμε, χωρίς να ανησυχούμε για επιθέσεις εναντίον παικτών ή για να δώσουμε μια μάχη την οποία είχαμε ήδη κερδίσει γ’ αυτούς, για εμάς. Το να κλείνει με βία μια νίκη, ένας εορτασμός ήταν ντροπή. Πρέπει να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα, πριν να είναι πολύ αργά, πριν έχουμε κάποιο σοβαρό τραυματισμό, πριν δούμε κάποιον θάνατο στο παρκέ. Κι αυτό ισχύει για όλα τα γήπεδα και όχι μόνο για το ΟΑΚΑ. Ότι συνέβη «έκλεψε» κάτι από τη χαρά μας και την προσπάθειά μας.

Αυτή τη στιγμή αυτό που όλοι θέλουμε είναι να ξεκουραστούμε. Θέλουμε λίγη ηρεμία. Θα ξεκουραστούμε και όταν είμαστε έτοιμοι θα επιστρέψουμε στο γήπεδο. Όταν κάθεσαι σπίτι αρκετό καιρό, έρχεται η στιγμή που απλά θέλεις να γυρίσεις στο γήπεδο και να βρεις τη φόρμα σου και πάλι. Ξέρεις ότι η άλλη οικογένειά σου, η άλλη σου πατρίδα, κόσμος που σε αποδέχεται σε περιμένουν. Και τότε θα είμαι έτοιμος για να επιστρέψω εδώ, στον Παναθηναϊκό, στην Ελλάδα, σε εσάς.

Η ξεκούραση χρειάζεται γιατί η χρονιά ήταν πολύ δύσκολη, ίσως η δυσκολότερη από τότε που ήρθα. Δεν είχαμε ίσως το συσσωρευμένο ταλέντο που υπήρχε στο παρελθόν. Έπεσε αρκετό βάρος στους ώμους των παικτών, ανέλαβαν ευθύνες, αλλά όλα πήγαν καλά. Πήραμε δύο τίτλος και είμαι πραγματικά πολύ ευχαριστημένος. Δεν θα πείραζε φυσικά να πάρουμε με το Κύπελλο Ελλάδας, αλλά δεν θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενος γι’ αυτή την ομάδα. Με πλησίασε κάποιος και με ρώτησε “πώς γίνεται να είμαστε τόσο διψασμένοι για τίτλους μετά από τόσα τρόπαια;” Έχω να πω ένα πράγμα: Όλα ξεκινούν από τον κόουτς. Η ομάδα αυτή έχει ηγέτες, έχει εξαιρετικούς παίκτες, αλλά αυτός είναι το νούμερο ένα.

Όταν οι παίκτες βλέπουν να έχει τόσο μεγάλο κίνητρο ένας άνθρωπος που έχει κατακτήσει δεν ξέρω, εκατοντάδες τίτλους, έχουν κι αυτοί την ίδια δίψα να φτάσουν ή να παραμείνουν στην κορυφή. Είναι χαρούμενος που δουλεύει μαζί μας, είμαστε και οι 15 παίκτες του στην ίδια σελίδα με ένα κοινό στόχο και βεβαιώνεται πως σε κάθε προπόνηση, σε κάθε αγώνα θα τα δώσουμε όλα για την ομάδα. Νιώθω ευλογημένος που είμαι κομμάτι αυτής της κατάστασης. Είμαστε ήδη εκεί ως παίκτες. Θέλουμε να είμαστε στην προπόνηση, θέλουμε να παίζουμε μπάσκετ, διασκεδάζουμε το παιχνίδι, αλλά όταν έχεις κάποιον σαν τον Ομπράντοβιτς ή τον Ιτούδη ή τα άλλη μέλη του επιτελείου που δουλεύουν τόσο σκληρά για να είναι έτοιμοι για εμάς στο βίντεο ή στην προπόνηση, οι παίκτες θα πατήσουν στο παρκέ έτοιμοι να κάνουν το ίδιο. Και τότε το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι επιτυχημένο.
Η επόμενη χρονιά θα είναι μια συνέχεια για εμάς. Η ίδια.. ιστορία: Ξεκινάμε έχοντας τρεις στόχους. Ελπίζω να έχουμε την ίδια επιτυχία και –γιατί όχι;- ακόμη μεγαλύτερη. Το έχουμε ξανακάνει άλλωστε! Για την ώρα αυτό που όλοι χρειαζόμαστε είναι ξεκούραση, ώστε να βελτιωθούμε. Και θα είμαστε πίσω όταν πρέπει για να διεκδικήσουμε κι άλλους τίτλους για τον Παναθηναϊκό.

Να είστε όλοι καλά, να απολαύσετε το καλοκαίρι σας και θα μιλήσουμε και πάλι σύντομα…

Blessed to be here »