«Έφυγε» ο Τάσσος Στεφάνου

Από τα μέσα του Οκτωβρίου, ο Τάσσος Στεφάνου έδωσε μεγάλη «μάχη», μετά το εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη και διακομίστηκε στο «Υγεία», έτσι ώστε να κρατηθεί στη ζωή. Πάλεψε για να κερδίσει και αυτό τον αγώνα, όπως έκανε από το 1957 με τον Παναθηναϊκό. Τότε ήταν που πρώτη φορά εντάχθηκε στα τμήματα υποδομής του Συλλόγου και έμεινε στις τάξεις του ως και τις τελευταίες ημέρες της ζωής του.

Ο Τάσσος Στεφάνου γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου 1945 και από τις αρχές της δεκαετίας του ’50, όταν παιδί ακόμα είχε δει τον μπασκετικό Παναθηναϊκό να επικρατεί της ΧΑΝΘ είχε αποφασίσει πως θα υπηρετεί την ιδέα του «τριφυλλιού» για τα επόμενα χρόνια της ζωής του. Από το 1957 εντάχθηκε στους «πράσινους» και συμμετείχε σε όλα τα τμήματα των υποδομών της ομάδας, αρχικά ως παίκτης και μετέπειτα σαν έφορος. Αγωνίσθηκε στην ανδρική ομάδα του Παναθηναϊκού, στέφθηκε μαζί της Πρωταθλητής το 1967 και συνέχισε, από διοικητικό πόστο πλέον, να υπηρετεί το «τριφύλλι» με ευλάβεια. Είτε ως παίκτης, είτε ως προπονητής, είτε ως έφορος, ο Τάσος Στεφάνου γνώρισε λαμπρές επιτυχίες. Ρίσκαρε για τον Παναθηναϊκό, αφιέρωσε την ζωή του σ’ αυτόν, γέλασε, έκλαψε και πορεύθηκε πιστά στο πλευρό του.

Ο εκλιπών, διετέλεσε επί σειρά ετών Γενικός Διευθυντής της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, ενώ σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες και με προσωπική του δήλωση, είναι ο άνθρωπος που έδωσε το όνομα «Τάφος του Ινδού» στο κλειστό γήπεδο της Λεωφόρου. Είχα πάει με κάτι συμπαίκτες μου στο σινεμά «Αρζεντίνα», το οποίο βρισκόταν πολύ κοντά στο γήπεδο της Λεωφόρου. Παρακολουθήσαμε την ταινία «Τάφος του Ινδού» του Φριτς Λανγκ. Στο σενάριο, για να πάει ο πρωταγωνιστής στον τάφο έπρεπε να κατέβει μια σειρά με σκαλιά. Ήταν ίδια με εκείνα του κλειστού! Όταν τα είδα, είπα στην παρέα: «Ο τάφος του Ινδού είναι ίδιος με το γήπεδό μας». Το τι έγινε δεν περιγράφετε. Αυτό ήταν! Το όνομα έμεινε για πάντα», είχε πει χαρακτηριστικά.

Για πάντα, όμως, θα μείνει και στη μνήμη όλων όσοι αγαπούν τον Παναθηναϊκού και ο ίδιος ο Τάσσος Στεφάνου, για την προσφορά και τη συμβολή του στον Σύλλογο, τον οποίο υπηρέτησε πιστά για δεκαετίες. Ένας «πιστός στρατιώτης» της Παναθηναϊκής Ιδέας, δυστυχώς, δεν είναι πια ανάμεσά μας και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να εκφράσουμε τη θλίψη μας και τα συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του…  

Πηγή: Leoforos.gr