Τσαρτσαρής: «Ο Διαμαντίδης σταματά στην κορυφή»

Ο πρώην φόργουορντ του Παναθηναϊκού, μίλησε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Sport 24 Radio» και αναφέρθηκε στο… αντίο του αρχηγού των «πράσινων», την καλύτερη ομάδα των «πράσινων» και την καλύτερη πεντάδα, αλλά και για την Εθνική Ελλάδας.

Συγκεκριμένα, ο παλαίμαχος άσος μίλησε για:

Το αν παρακολουθεί ποδόσφαιρο: «Λίγα πράγματα. Έπαιζα, αλλά ήμουν ο τελευταίος παίκτης που έπαιρναν. Αυτός που έμενε και τον έπαιρναν απλά για να συμπληρώσουν. Αντιθέτως στο μπάσκετ από εμένα ξεκινούσαν. Δεν ήμουν αυτός που έμπαινε μπροστά, αλλά ήμουν ο πρώτος που διάλεγαν. Παραδείγματος χάρη με τον Διαμαντίδη δεν φτάνουν δύο ώρες να μιλάτε για το ποδόσφαιρο. Είναι ενημερωμένος ακόμα για τη Γ' Εθνική. Είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας για να ξεφύγει το μυαλό του από το μπάσκετ. Ο Βασίλης είναι το αντίθετο. Όλη τη μέρα ασχολείται με το μπάσκετ».

Την πιθανότητα του grexit: «Δεν είναι καλό για το ποδόσφαιρο και για τον αθλητισμό. Δεν ξέρω ποιος ακριβώς φταίει, διότι δεν το έχω παρακολουθήσει. Πάντα σε τέτοιες συγκρούσεις κάτι… βρωμάει. Το ποδόσφαιρο αξίζει να βρίσκεται στην Ευρώπη, το βλέπει ο κόσμος και πρέπει να βρεθεί λύση. Θα στοιχίσει στον κόσμο να βλέπει μόνο ελληνικό πρωτάθλημα, που δεν είναι κάτι τρομερό. Πρέπει να βρεθεί λύση άμεσα. Ο κόσμος έχει μεγάλες απαιτήσεις. Ο Ολυμπιακός έκανε φέτος την υπέρβαση και ο κόσμος ζητούσε περισσότερα και στεναχωρήθηκε. Τι να πουν οι φίλοι του Παναθηναϊκού που η ομάδα δεν προχώρησε ούτε βήμα; Σε μία πιο μικρή κλίμακα συμβαίνει και στο μπάσκετ με την κόντρα της Ευρωλίγκας με την FIBA. Δημιουργήθηκαν τριγμοί και έβαλαν τις ομάδες να διαλέξουν. Δεν τίθεται θέμα για το αν θα είναι στην Ευρώπη ή όχι. Οι αντιδράσεις είναι πολύ διαφορετικές. Όχι μόνο από τα αγωνιστικά τμήματα, αλλά και από τον κόσμο και τους δημοσιογράφους, οι οποίοι είναι πιο σκληροί σε σχέση με τον μπάσκετ. Ίσως επειδή το μπάσκετ έχει φέρει χαρές και βρισκόμαστε στο απυρόβλητο. Αντικειμενικά είναι πολύ δύσκολο να είναι η Ελλάδα σε υψηλό επίπεδο στο ποδόσφαιρο. Είναι θέμα χρημάτων. Στο μπάσκετ εμείς είμαστε στην ελίτ. Μπορεί να έπεσε το μπάτζετ των δυο "μεγάλων" ομάδων, αλλά υπάρχει ο κορμός από έμπειρους και ικανούς παίκτες, που οι αντίπαλοι είναι δύσκολο να αντιμετωπίσουν».

Την αντίδρασή του έπειτα από το πρώτο του εύστοχο τρίποντο κόντρα στις ΗΠΑ, στον ημιτελικό του 2006: «Ήταν η πρώτη φορά που μου βγήκε κάτι σε αυτόν τον αγώνα. Τα είχα με τον εαυτό μου. Σε εκείνο το ματς είχαν συμβεί φοβερά πράγματα. Είχε βάλει ο Μήτσος (σ. σ. Διαμαντίδης) τρίποντο στο ένα πόδι, κάτι παρόμοιο είχε κάνει και ο Μπίλι (σ. σ. Σπανούλης). Είναι πολύ πιθανό να σκέφτηκα ότι αφού το έβαλα και εγώ να δούμε τι θα γίνει. Ήταν ένα από τα παιχνίδια που στιγμάτισαν την καριέρα μου. Πάντως παίξαμε πολλά και μεγάλα παιχνίδια. Κάποια τα κερδίσαμε, σε κάποια άλλα προσπαθήσαμε, αλλά δεν τα καταφέραμε, όπως με τους Ισπανούς στην Ισπανία, το 2007. Όπως και με τον Παναθηναϊκό, ο ημιτελικός στην Κωνσταντινούπολη, με την ΤΣΣΚΑ. Δεν θυμόμαστε μόνο τα παιχνίδια που κερδίσαμε, αλλά και τα υπόλοιπα σαν καλές αποδόσεις. Κάθομαι και συζητάω με φίλους και σκέφτομαι τις καλές στιγμές για λίγο. Ωστόσο στις κακές μένω παραπάνω. Βλέπω ξανά το παιχνίδι. Τις ήττες τις διαχειριζόμαστε διαφορετικά. Αυτή ήταν η νοοτροπία του Παναθηναϊκού και του Ομπράντοβιτς. Άλλωστε και εσείς θυμάστε ότι μετά τις ήττες γινόταν χαμός. Κλεινόμασταν στο δωματιάκι για ώρες. Κάθε ήττα ήταν ένα τεράστιο μάθημα και γινόμασταν καλύτεροι. Δεν είναι όπως στο ΝΒΑ, που η ήττα περνάει. Οι προπονήσεις μετά τις ήττες ήταν πιο επίπονες. Όλοι ξέρουμε πως ό,τι γινόταν ήταν για το καλό μας και το βλέπαμε στην πορεία. Το βίντεο είναι πολύ σημαντικό διότι η εικόνα μένει στον παίκτη. Αν βλέπεις τον εαυτό σου εύκολα θα πεις: Ήμουν τόσο χάλια;».

Το αν πρέπει να σταματήσει ο Δημήτρης Διαμαντίδης: «Ο Μήτσος έχει ξεκινήσει από πολύ χαμηλά. Είναι ταπεινός και δούλεψε όσο κανένας άλλος. Όταν ήρθε ήταν κακός σουτέρ και οι αντίπαλοί μας τον άφηναν να σουτάρει. Δούλεψε πάρα πολύ, στα ρεπό, στις διακοπές και πριν και μετά από τις προπονήσεις. Δηλαδή σε κάποιες στιγμές όταν το γήπεδο ήταν άδειο νόμιζα ότι άκουγα τον Διαμαντίδη να σκάει την μπάλα. Όπως και ο Βασίλης έχει δουλέψει πολύ και για αυτό και οι δύο βρίσκονται εκεί που βρίσκονται. Και εγώ έκανα προπόνηση, αλλά όχι τόση. Είναι και θέμα φιλοδοξιών. Οι ηγέτες, ξέροντας ότι είναι ηγέτες, προσπαθούν να ηγηθούν παντού και να διορθώσουν τα μειονεκτήματά τους. Ο Μήτσος θέλει να σταματήσει εκεί που πρέπει. Να τον θυμάται ο κόσμος στην κορυφή. Ήταν έμφυτο να θέλει να δουλεύει τόσο πολύ, αλλά έκανε κουβέντες και με τον προπονητή. Όταν δε σούταρα καλά έκανα 800 σουτ την ώρα. Ο Πέκοβιτς δούλευε στο λόου ποστ. Προπονητικά μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα, το θέμα είναι να το θέλει ο παίκτης. Η προπόνηση είναι τεράστια επένδυση και την παίρνεις πίσω. Αυτό που θα ζήσει ο Διαμαντίδης, το έζησα και εγώ, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Και οι… πέτρες θα τον προσκυνούν. Ο Δημήτρης ό,τι πει το κάνει. Από το πιο μικρό έως το μεγαλύτερο. Δεν ξέρω τι θα ειπωθεί στα αποδυτήρια με τους ανθρώπους της ομάδας και το αν θα θελήσουν να τον κρατήσουν για την επόμενη σεζόν, με έναν πιο μικρό ρόλο. Άποψή μου είναι ότι πρέπει να σταματήσει για να είναι στην κορυφή, να νιώθει καλά με τον εαυτό του και να κοιμάται καλά το βράδυ. Στον Μήτσο δεν μπορεί να πει κανείς τίποτα, ακόμα κι αν σέρνεται την τελευταία του χρονιά. Έχει πει ότι θα σταματήσει και νομίζω έχει τελειώσει το θέμα. Καμία φορά πρέπει να τιμούμε τα παντελόνια που φοράμε. Ο Δημήτρης μέχρι τα 29 του δεν είχε κανέναν τραυματισμό. Ήταν ο… Έι Σι Γκριν της Ελλάδας. Ξαφνικά έβγαλε πολλούς τραυματισμούς από κόπωση, διότι κουβαλούσε στην… πλάτη του τον Παναθηναϊκό και την Εθνική. Είπε ότι το κορμί του τού χτύπησε καμπανάκι και ότι αν συνέχιζε έτσι θα σταματούσε το μπάσκετ στα 30. Έτσι πήρε την απόφαση να κάνει ένα διάλειμμα από την Εθνική το 2009 και μετά μου είπε ότι θα έπαιζε άλλη μία χρονιά. Μου τόνισε ότι το κορμί του δεν μπορεί να τον ακολουθήσει και ότι όταν ξεκινούσε η σεζόν, δεν είχε διάθεση να παίξει μπάσκετ. Πάντα έκανε μία εβδομάδα διακοπές και μετά πάλι στα παρκέ. Το σκέφτηκε πολύ σωστά και κατάφερε έως τα 36 να είναι σε υψηλό επίπεδο».

Το Final 4 που θυμάται περισσότερο: «Όλα τα θυμάμαι. Το πιο οδυνηρό ήταν το γεγονός ότι είχαμε σκαμπανεβάσματα, τις χρονιές μετά τους τίτλους. Δηλαδή μετά το 2007 μπαίναμε ως φαβορί, είχαμε καλή ομάδα και αποκλειστήκαμε πριν από το Φάιναλ 4. Το ίδιο και το 2010. Πόνεσαν πάρα πολύ αυτά. Πιστεύαμε στους εαυτούς μας, θέλαμε να κάνουμε το back-to-back, που δεν το είχαμε πετύχει και δεν το είχε πετύχει έως τότε καμία ελληνική ομάδα. Στο… δακτύλιο δουλεύαμε σωστά και το παίρναμε τις μονές σεζόν».

Την καλύτερη ομάδα του Παναθηναϊκού που έχει παίξει: «Αυτή του 2009, όταν το ρόστερ στελεχωνόταν από έμπειρους αθλητές. Το 2007 ήταν η πρώτη φορά για πολλούς, ήταν, όμως στην Αθήνα, είχαμε πίεση και καταφέραμε να φτάσουμε εκεί που θέλαμε. Το 2009 ξέραμε πως θα το κάνουμε. Με την ομάδα του 2009 έτριβες τα μάτια σου. Αν την έβαζες στο ΝΒΑ θα έκανε περισσότερες νίκες από τους… Σίξερς».

Τη νίκη επί της ΤΣΣΚΑ στον τελικό: «Ειπώθηκαν πολλά για τη διαιτησία, αλλά έγιναν λάθη και από εμάς. Για να γυρίσει ένα τέτοιο ματς πρέπει να κάνεις… τέρατα. Βέβαια παίζουν και οι άλλοι μπάσκετ. Το σημαντικό είναι ότι δείξαμε χαρακτήρα, επειδή όταν ο αντίπαλος επιστρέφει από διαφορά 20 πόντων είναι σαν ένα τρένο χωρίς φρένα».

Το γεγονός ότι έπαιξε άμυνα και δεν έκανε φάουλ ο Παναθηναϊκό στην τελευταία φάση: «Ο Ομπράντοβιτς μας ρώτησε και εμείς του είπαμε ότι θα παίξουμε άμυνα. Αυτό ήταν το μεγαλείο του. Το 95% των αποφάσεων ήταν δικές του, αλλά πάντα ρωτούσε και τους παίκτες. Το πως είναι, το αν είναι κουρασμένοι και αν έχουν αυτοπεποίθηση. Είναι σημαντικό για έναν προπονητή να ξέρει πως νιώθουν οι παίκτες. Μπορεί στο Μπάμπεργκ και την ήττα του Ολυμπιακού ο κ. Σφαιρόπουλος να ρώτησε τους παίκτες του τί θέλουν. Εμείς απέξω μπορούμε να πούμε πολλά, αλλά πάντα ο προπονητής ξέρει καλύτερα. Θεωρώ ότι έπραξε σωστά. Με μία λεπτομέρεια μπορεί αυτό το σουτ να μην ήταν ελεύθερο, αν άλλαζαν παίκτες ο Μάντζαρης με τον Σπανούλη. Υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες τις οποίες δεν τις βλέπει ο κόσμος από την τηλεόραση. Ήταν πάντως μία ωραία κομπίνα».

Το Final 4 που ευχαριστήθηκε περισσότερο: «Αυτό που χαρήκαμε περισσότερο ήταν στη Βαρκελώνη. Πήγαμε ως αουτσάιντερ, μια και η Μακάμπι και η Σιένα έρχονταν με φόρα. Ουσιαστικά το Final 4 το πήραμε στους "8", όταν αποκλείσαμε την Μπαρτσελόνα, αφού ο Ομπράντοβιτς είναι μοναδικός στο είδος του για να προετοιμάζει μία ομάδα για το Final 4, όπου υπάρχει άγχος».

Την ιδανική πεντάδα του Παναθηναϊκού: «Υπάρχουν πολλοί παίκτες. Τι να επιλέξεις; Γιασικεβίτσιους ή Σπανούλη; Δηλαδή επειδή παίζει στον Ολυμπιακό πρέπει να τον διαγράψουμε από τα βίντεο στο youtube και να παίζουμε με τέσσερις; Πάντως στον "άσο" είναι ο Διαμαντίδης. Στο "δύο" είναι ή ο Νίκολας ή ο Χατζηβρέττας και θα επιλέξω τον Νίκο. Στο «τρία» ο Σισκάουσκας, στο "τέσσερα" ο Φώτσης και στο "πέντε", παρότι υπάρχουν πολλοί παίκτες όπως ο Πέκοβιτς και ο Τομάσεβιτς, θα επέλεγα τον Μπατίστ».

Το ότι… ξέχασε τον Φραγκίσκο Αλβέρτη είπε: «Δεν έβαλα τον Αλβέρτη ε; Φράγκι χίλια συγγνώμη, αν ακούς!».

Το πως αντιμετώπιζαν τη σεζόν μετά τους αποκλεισμούς από την Ευρωλίγκα: «Έπρεπε να το διαχειριστούμε, καθώς δεν ολοκληρωνόταν η σεζόν. Είχαμε έναν ή δύο τίτλους μπροστά μας να διεκδικήσουμε και μάλιστα σημαντικούς. Έπρεπε σκύψουμε το κεφάλι και να προπονηθούμε. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Η ομάδα πρέπει να λειτουργεί σωστά από την πρώτη ως την τελευταία ημέρα. Το γεγονός ότι χάναμε την Ευρωλίγκα δεν σήμαινε ότι τελείωνε η σεζόν».

Το αν είχε προτάσεις για να φύγει από τον Παναθηναϊκό: «Υπήρχαν, αλλά ο Παναθηναϊκός «καθάριζε» από νωρίς αυτές τις περιπτώσεις. Το Φλεβάρη ή το Μάρτη όλα ήταν τελειωμένα, για να έχουμε καθαρό μυαλό στους τελικούς. Επίσης, και για να μην υπάρχει πλειστηριασμός το καλοκαίρι, κάτι που θα ήταν ζημιογόνο και για την ομάδα. Εγώ έπαιξα στη… χρυσή δεκαετία του Παναθηναϊκού οπότε δεν πολυσκέφτηκα να φύγω. Ήταν εύκολη απόφαση».

Το ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος: «Ο Αλφόνσο Φορντ, τον οποίον αντιμετώπιζα στις προπονήσεις του Περιστερίου και συνέχεια βρισκόμουν στο… πάτωμα. Ο Σμόντις ήταν εξαιρετικά ταλαντούχος, όπως και ο Άντερσεν στα καλά του. Πάντα είχαμε προβλήματα και με τον Σκόλα».

Το παιχνίδι που θα ήθελε να ξαναπαίξει: «Ο ημιτελικός του 2007 με την Ισπανία. Το 2006 ο τελικός χάθηκε δύο ημέρες πιο πριν. Από τη χαρά ήμασταν ξύπνιοι ως το πρωί, υπήρχαν πολλοί δημοσιογράφοι μέσα και έξω από το ξενοδοχείο και όλοι ήθελαν ένα κομμάτι. Σημαντικό ήταν και ότι ο Γκαζόλ ήταν τραυματίας και θεωρούσαμε ότι είχε τελειώσει. Το χάσαμε με κάτω τα χέρια. Και πέντε ημέρες να παίζαμε θα χάναμε».

Το φετινό Παναθηναϊκό: «Σημαντικό είναι ότι έγιναν καίριες επιλογές. Από τον Χέινς περιμένουμε κάτι παραπάνω. Ο Ουίλιαμς είναι κάτι φοβερό και αν δεν είχε τους τραυματισμούς δε θα ήταν στην Ευρώπη. Ο Χάντερ άλλαξε τη φιλοσοφία εντός παρκέ και μπορεί να παίξει ψηλά. Είναι ένας διαφορετικός παίκτης σε σχέση με τους Κούζμιτς και Ραντούλιτσα. Βέβαια, ακόμα ο Παναθηναϊκός ψάχνει σταθερότητα. Δε είναι εύκολο να εντάξεις τόσους παίκτες σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Με την Εφές ο Παναθηναϊκός έπρεπε να νικήσει για να πάρει ρυθμό».

Την περίπτωση του Νίκου Παππά: «Οι πληροφορίες που βγαίνουν από την ομάδα είναι λίγες. Είναι κάτι μεταξύ του προπονητή και του παίκτη. Προφανώς δεν είναι τρελός ο προπονητής. Πρέπει ο Νίκος να σκεφτεί κάποια πράγματα για το καλό του, είτε μείνει στον Παναθηναϊκό, είτε πάει σε άλλη ομάδα. Ακόμα κι αν έχει δίκαιο, ο Νίκος πρέπει να αποδείξει πράγματα».

Το αν αισθάνθηκε ριγμένος από κάποιον προπονητή: «Ναι, και ήταν λάθος. Το αναγνώρισα χρόνια μετά. Την πρώτη χρονιά, στην πρώτη προπόνηση έφαγα… γκάζια χωρίς λόγο. Επίσης, την τρίτη σεζόν μου, το 2005, είχα αποφασίσει να φύγω. Το είχα πει στον Αλβέρτη, ο οποίος μου είπε να μείνω. Ο Παναθηναϊκός τότε μου ανανέωσε το συμβόλαιο και ήμουν βασικός».

Την αντίπαλο του Παναθηναϊκού στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας, Λαμποράλ Κούτσα: «Ο Παναθηναϊκός θα πάει στο Final 4. Ωστόσο δεν πρέπει να υποτιμούμε την Λαμποράλ. Έχει τον καλύτερο σέντερ της Ευρώπης, τον Μουρούση, παίζει καλό μπάσκετ και έχει πάθος. Αν ο Παναθηναϊκός κάνει μπρέικ στη Βιτόρια θα την… τελειώσει στο ΟΑΚΑ. Μεγάλο στοίχημα είναι το ματς απ του Ραντούλιτσα με τον Μπουρούση. Αν περιορίσουν τον Γιάννη, ο Παναθηναϊκός έχει μεγάλη τύχη. Στα παιχνίδια που δεν παίζει καλά ο Γιάννης, η Λαμποράλ έχει πρόβλημα. Στο ΟΑΚΑ θα ζοριστεί πολύ η Λαμποράλ σε σχέση με κάποιο άλλο γήπεδο. Είναι μία απαιτητική φάση».

Τα υπόλοιπα ζευγάρια: «Ο Αστέρας έφτασε εδώ πανάξια, έκανε φοβερή προσπάθεια και ζημιές, αλλά έχει ταβάνι. Πιστεύω θα κερδίσει 3-0 τη σειρά η ΤΣΣΚΑ, που δεν είναι αυτό που ήταν άλλες χρονιές. Η Μπαρτσελόνα έχει φοβερό ρόστερ και την περιμένουμε να κάνει το μπαμ, αλλά δεν το κάνει. Η Λοκομοτίβ παίζει ανορθόδοξο μπάσκετ που είναι όμορφο να το βλέπεις. Παίζει πολύ καλή άμυνα, έχει μεγάλα κορμιά. Παίκτη σαν τον Κλαβέρ στο "τρία" δε βρίσκεις στην Ευρώπη. Δημιουργεί προβλήματα επιθετικά, έχει φοβερή σταθερότητα και παίζει με το γκάζι πατημένο. Τον πρώτο λόγο η Λοκομοτίβ. Στο άλλο ζευγάρι, αν πιάσει απόδοση η Ρεάλ και ο Ρούντι έχουν τον πρώτο λόγο. Το πρόβλημα της Φενέρ είναι ο Βέσελι, που είναι βασικό γρανάζι. Βέβαια ο Ζοτς ξέρει να καλύπτει τα κενά, έχει και τον Ούντο που παίζει πολύ καλά. Έχει και τον Ντίξον που μπορεί να τα τινάξει όλα στον αέρα. Βλέπω πέμπτο ματς».

Τον Ολυμπιακό: «Είχε ατυχίες. Είχε στηρίξει πολλά στον Γιανγκ, που τραυματίστηκε και μένει εκτός για όλη τη χρονιά. Είχε τα θέματα με τον Λοτζέκσι. Ο Όντομ δεν έδωσε κάτι, σε αντίθεση με τον Παπανικολάου που παίζει καλά εσχάτως. Είναι σημαντική μεταγραφή, είναι Έλληνας, ξέρει τις ανάγκες της κερκίδας, έχει φοβερό κίνητρο. Είναι πολύ σημαντική μεταγραφή. Έπεσε σε πολύ δύσκολο όμιλο, δεν έδειξε το 100% και είναι φυσιολογικό που μένει εκτός. Όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης. Όλοι πρέπει να αναλύσουν τι έχει συμβεί. Έτσι είναι ο αθλητισμός. Του χρόνου μπορεί να είναι στο Final 4 και να είναι πρωταθλητές. Κανείς δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο με την επιτυχία. Καμία φορά κάνει καλό για μία ομάδα ένα τέτοιο στραπάτσο. Ήταν μία σεζόν που ξεκίνησε με πολλές φιλοδοξίες, αλλά στην πορεία φάνηκαν οι αδυναμίες. Η διοίκηση πήρε παίκτες, αλλά το γλυκό δεν έδεσε. Τώρα πρέπει να σκύψουν το κεφάλι, όπως κάναμε και εμείς, να δουλέψουν και πάντα ο χρόνος είναι με το μέρος του. Ο Βασίλης έχασε την έκρηξή του, που ήταν το κύριο πλεονέκτημά του. Δεν ξέρω αν είναι η κούραση ή κάποιος τραυματισμός. Είναι από τους καλύτερους παίκτες που έχει βγάλει η Ευρώπη. Ο Ολυμπιακός στηρίζει πολλά πάνω του και αυτό είναι λάθος. Πέρσι ήταν ο Σλούκας που έκανε τη διαφορά όταν ο Σπανούλης δεν ήταν καλά. Φέτος τα περιμένει από τον Μάντζαρη, είναι άλλο στυλ και δεν μπόρεσε να αποδώσει. Ίσως ήταν λάθος που άφησαν τον Κώστα, που είχε κρύο… αίμα και καθαρό μυαλό όταν η μπάλα έκαιγε. Δύσκολο αντικαθίσταται. Επίσης, κάποια στοιχήματα του Σφαιρόπουλου δε βγήκαν, όπως ο Αγραβάνης. Αντιθέτως ο Παπαπέτρου έπαιξε και θα παίξει. Έχει δεμένο κορμί. Είναι σημαντικό για έναν αθλητή να θέλει να παίξει στη θέση που θέλει ο προπονητής και να προσαρμοστεί στις ανάγκες. Το έχω κάνει και εγώ και έτσι στο τέλος ήμουν στο πάνελ με τους κερδισμένους».

Την εθνική ομάδα: «Το ρόστερ είναι το καλύτερο που είχαμε ποτέ. Και εμείς είχαμε ταλέντο, αλλά είχαμε "δέσει" και ήμασταν μία καλή παρέα. Είχαμε βρει καλά τους ρόλους μας, είχαμε αφήσει πίσω το "εγώ" μας κι κάναμε ότι μας ζητούσε ο προπονητής μας. Αυτό δε βρίσκεται εύκολο και αυτό λείπει από την τωρινή ομάδα. Είναι δύσκολο να διαχειριστείς πρωτοκλασάτους παίκτες, αλλά αν στο τέλος έρθει το μετάλλιο όλοι θα δουν τα κέρδη. Επίσης, πρέπει να δούμε και τη φιλοσοφία της ομάδας, μετά την αποχώρηση του Σπανούλη. Θα δώσουν τα κλειδιά σε έναν παίκτη, ή θα δημιουργήσουν μία ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Πάντως, το υλικό υπάρχει, με τους Ζήση, Μπουρούση, τον Πρίντεζη και τον Αντετοκούνμπο».

Τον Γιάννη Αντετοκούνμπο: «Να δούμε αν θα είναι το καλοκαίρι, διότι έχει πει ότι θέλει να προπονηθεί με τον Λεμπρόν. Εγώ του δίνω δίκαιο αν δεν έρθει, καθώς απλώνεται μπροστά του μία τεράστια καριέρα. Μπορεί να γίνει all star και να μιλάει για αυτόν όλος ο κόσμος. Ίσως πρέπει η ομοσπονδία να τον αφήσει δύο χρόνια να φτάσει στο 100%, παρά να τον έχει στα μισά. Βέβαια, το να μην κυνηγήσεις μία διοργάνωση είναι δύσκολη απόφαση, καθώς η εθνική είναι η βιτρίνα του ελληνικού μπάσκετ».

Τον Γιώργο Πρίντεζη: «Είναι ο πιο αδικημένος παίκτης της εθνικής. Είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του Ολυμπιακού και είναι πολύ σημαντικός για την ομάδα. Ο Πρίντεζης πρέπει να έχει περισσότερες δικαιοδοσίες στην εθνική, όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και στα αποδυτήρια. Και οικονομικά είναι ριγμένος, όχι ότι δεν παίρνει καλά χρήματα, αλλά δε γίνεται στη Ρωσία να υπάρχουν παίκτες που παίρνουν περισσότερα. Υπάρχει καλύτερο τεσσάρι από τον Πρίντεζη;».

Το φορτωμένο πρόγραμμα των διεθνών: «Ένας παίκτης δεν μπορεί να βελτιωθεί στην Ευρώπη, έτσι όπως είναι το μπάσκετ. Αντιθέτως στην Αμερική σε βάζουν σε καμπ και δουλεύουν τα πάντα. Οι ομάδες πρέπει να στείλουν παίκτες, όπως ο Αγραβάνης και ο Χαραλαμπόπουλος, εκεί. Στο ΝΒΑ βελτιώνονται έως τα 32 τους, αλλά εκεί σε βαφτίζουν είτε ρολίστα είτε franchise player. Ο Κουφός είναι ρολίστας, θα πάρει πέντε σουτ κι αν ευστοχήσει μπορεί να πάρει ένα παραπάνω. Στο ΝΒΑ δεν παίζουν οι καλύτεροι, αλλά οι πιο χρήσιμοι».

Τα πρώτα βήματα της καριέρας του: «Όλα έπαιξαν ρόλο. Έκανα ένα βήμα τη φορά. Πήγα στην Ισλανδία, έκαναν το αγροτικό μου, απογαλακτίστηκα και επέστρεψε στην Ελλάδα. Η Νήαρ Ηστ ήταν ένα τεράστιο σχολείο, ήταν σα το δημοτικό. Στο Περιστέρι, επί Πεδουλάκη, έφτασα κοντά στο ταβάνι μου».