Μενσά-Μπονσού: «Δεν φοβάμαι κανέναν»

Ο Βρετανός φόργουορντ/σέντερ, με δηλώσεις του στο OTE TV, έκανε λόγο για αστεία κατάσταση στο πρωτάθλημα της Basket League, με τους «αιώνιους» να παίζουν κάθε χρόνο στους τελικούς για τον τίτλο, κι εξέφρασε την πεποίθησή του πως η «Ένωση» μπορεί να μπει ανάμεσά τους και μάλιστα σύντομα. Παραδέχθηκε, επίσης, πως θα ήθελε να τελειώσει την καριέρα του στην ΑΕΚ, ενώ αναφέρθηκε και στο «ναυάγιο» της μεταγραφής του στους Πειραιώτες, το καλοκαίρι. Αναλυτικά τα όσα είπε…

Για την προοπτική να μείνει για χρόνια στην ΑΕΚ: «Ο κόσμος μπορεί να λέει ότι έχω αλλάξει πολλές ομάδες στην καριέρα μου, αλλά αυτή η διαδικασία με έκανε αυτό που είμαι σήμερα και βρίσκομαι αυτή τη στιγμή εδώ μπροστά σου. Στα 31 μου πια λέω ότι ναι, προτιμώ πια να παραμείνω σε μια ομάδα μέχρι το τέλος της καριέρας μου. Για αυτή η ομάδα να μην είναι η ΑΕΚ».

Για το «δίπολο» στο ελληνικό πρωτάθλημα: «Όταν ρωτούσα τι γίνεται στην ελληνική λίγκα η απάντηση ήταν συνεχώς η ίδια. Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός παίζουν στους τελικούς. Κι αυτό συνέβαινε κάθε χρόνο. Από τότε που πάτησα το πόδι μου στην Ευρώπη μόνο αυτό ακούω. Τώρα όμως, που είμαι εδώ και είμαι μέσα στο πρωτάθλημα, δεν θα ήθελα με τίποτα να γίνω κομμάτι αυτού του αστείου. Είναι αστείο όταν είσαι απέξω και παρακολουθείς, αλλά όταν είσαι μέσα είναι ένας παράγοντας που σου δίνει κίνητρο. Διότι σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελες να είσαι αυτός με τον οποίο γελάει ολόκληρη η Ευρώπη, επειδή όλοι αναγνωρίζουν τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό ως τις μοναδικές ομάδες στην Ελλάδα. Ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα είναι ο εξής: γιατί όχι εμείς; Γιατί όχι τώρα; Ίσως σε κάποιοι γελάσουν με αυτό που λέω και με την κατάσταση που περιγράφω, αλλά όταν μπαίνω στο γήπεδο, με όποιον κι αν παίζω αντίπαλος, δεν φοβάμαι κανένα».

Για τους φιλάθλους της ΑΕΚ: «Δεν ήξερα ότι θα αγκαλιάσουν τόσο θερμά οι οπαδοί της ΑΕΚ, αλλά ήξερα ότι η ατμόσφαιρα θα είναι τρελή. Αυτοί είναι οι οπαδοί της ΑΕΚ. Θυμάμαι ένα παιχνίδι της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό, σε κάποιο μικρότερο γήπεδο. Ένας οπαδός είχε σκαρφαλώσει στην μπασκέτα. Είναι μία από τις έντονες αναμνήσεις που είχα όταν έφερνα στο μυαλό μου την ΑΕΚ. Στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό ο τύπος είχε ανέβει στην μπασκέτα, φωνάζοντας και πιέζοντας τον υπόλοιπο κόσμο. Ήταν απίστευτο αυτό για εμένα. Μόνο στην Ελλάδα μπορούν να συμβούν αυτά. Όταν ήρθα εδώ ανυπομονούσα να συναντήσω αυτό το πάθος, διότι με θρέφει αυτό το πάθος και όσα κάνουν οι οπαδοί. Φωνάζουν, πανηγυρίζουν, βγάζουν τις φανέλες τους, τραγουδούν κι εκείνη τη στιγμή εγώ αισθάνομαι ότι είμαι όμοιός τους».

Για το «ναυάγιο» της μεταγραφής του στον Ολυμπιακό: «Στον Ολυμπιακό δεν πίστεψαν ότι μπορεί να προχωρήσει η συνεργασία μας και αποφάσισαν να ακολουθήσουν διαφορετική κατεύθυνση. Δεν κρατάω κακία. Για να είμαι ειλικρινής, δύο ημέρες πριν έρθω εδώ είχα παίξει το έκτο παιχνίδι του τουρκικού πρωταθλήματος και για αυτό δεν πιστεύω ότι υπήρξε ποτέ ιατρικό πρόβλημα. Θα το θέσω έτσι και δεν με ενδιαφέρει πώς θα το πάρει ο κόσμος. Δεν με ενδιαφέρει. Μπορώ να σου εγγυηθώ ότι δεν υπάρχει άλλος ψηλός στην Ευρώπη τόσο αθλητικός, που φέρνει τόσα πολλά πράγματα στο παιχνίδι, όπως εγώ. Ακόμα και τώρα που είμαι 31 ετών. Δεν με ενδιαφέρει τι μπορεί να λέει ο κόσμος για την κατάστασή μου και την υγεία μου. Εγώ αισθάνομαι ότι είμαι ακόμα ένας από τους καλύτερους ψηλούς στην Ευρώπη. Ακόμα και σε αυτή την ηλικία μπορώ να κάνω τόσα πράγματα, που παιδιά τα οποία έχουν τη μισή ηλικία από τη δική μου δεν μπορούν. Ίσως ο κόσμος να πιστέψει ότι είμαι αλαζονικός ή αναιδής, αλλά είναι η αυτοπεποίθηση που έχω από την τόση πολλή δουλειά που έχω κάνει εδώ και χρόνια».

Για τον Τζέι Αρ Χόλντεν: «Ο Τζέι Αρ Χόλντεν είναι ο μέντοράς μου. Μπορεί να παίξαμε για λίγους μήνες μαζί στη Ρωσία, αλλά με έμαθε σε αυτό το διάστημα πώς να γίνω καλύτερος επαγγελματίας και καλύτερος άνθρωπος. Μου είπε τις ιστορίες που έζησε στην Ελλάδα, τις δυσκολίες που συνάντησε τη χρονιά που κατέκτησε με την ΑΕΚ το πρωτάθλημα. Ήταν απίστευτο. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν τη δική του διάθεση και το ανταγωνιστικό πνεύμα του. Εύχομαι να ήμουν σαν κι αυτόν, διότι θα ήμουν καλύτερος σε όλα».

Για τη «φτωχή» αγγλική παράδοση στο μπάσκετ: «Είμαι τόσο Βρετανός όσο δεν πάει άλλο. Γεννημένος στο Τότεναμ, φανατικός οπαδός της Τότεναμ και μπορεί να έχω ξοδέψει μεγάλο διάστημα της ζωής μου μακριά από το Λονδίνο, αλλά εκεί είναι το σπίτι μου. Όταν πας σε κάποιον και λες ότι είσαι Βρετανός μπασκετμπολίστας μπορεί να σε περάσει για ανόητο. Νομίζω, όμως, ότι τα τελευταία δέκα χρόνια έχουμε αποδείξει ότι στην Αγγλία υπάρχει ταλέντο. Πολύ ταλέντο. Δες το Λουόλ Ντενγκ και τον Τζο Φρίλαντ που αγωνίζονται στο ΝΒΑ, εμένα. Υπάρχουν κι άλλα παιδιά που έρχονται από πίσω. Θα ήταν εύκολο το μπάσκετ να αποκτήσει τεράστιο μέγεθος στην Αγγλία. Είναι, όμως, ένα ξένο σπορ. Δεν είναι κάτι που οι Βρετανοί νιώθουν και καταλαβαίνουν. Το τρελό που συνέβη με τους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν με πλησίαζαν Άγγλοι και μου έλεγαν: «Δεν είχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου μπάσκετ. Αλλά λάτρεψα κάθε δευτερόλεπτο από αυτό που παρακολούθησα στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να είσαι σίγουρος ότι θα ξαναδώ». Οι προοπτικές είναι εκεί. Αλλά θα χρειαστεί πολύ καιρός. Όλοι πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση. Να έρθει το μπάσκετ στο Λονδίνο και στην Αγγλία. Το ΝΒΑ, η Ευρωλίγκα, όλοι! Και με ευχαριστεί αυτό».