Μίνιτς: «Κάποιοι ήταν χαρούμενοι όταν χάναμε»

Ο Σέρβος τεχνικός δεν πρόκειται να συνεχίσει στους Θεσσαλονικείς και τη νέα αγωνιστική περίοδο, αφού η συνεργασία τους ολοκληρώθηκε. Στην τελευταία συνέντευξή του επί ελληνικού εδάφους, στην εφημερίδα «Metrosport», αναφέρθηκε στον υπέροχο κόσμο του Άρη, αλλά και σε εκείνους που τους απασχολεί μόνο πώς θα εισχωρήσουν στην ομάδα χωρίς κόστος: «Θα ήθελα να ευχαριστήσω και τους πραγματικούς Αρειανούς φιλάθλους, που βοήθησαν την ομάδα με την ατμόσφαιρα που δημιούργησαν υπέρ μας παντού. Μας βοήθησαν να βγάλουμε περισσότερη ενέργεια και να δείξουμε έτσι την ποιότητά μας. Αυτοί μας βοήθησαν να σηκωθούμε, μας έδωσαν το χέρι όταν πέφταμε μετά από μια ήττα. Τους ευχαριστώ πολύ, είναι, πράγματι, οι καλύτεροι. Υπήρχαν όμως και αυτοί που ήταν θυμωμένοι όταν κερδίζαμε και χαρούμενοι όταν χάναμε! Πίσω από αυτούς, όμως, πιστεύω ότι βρίσκονται προσωπικά συμφέροντα. Κρύβονται πίσω από αυτούς τους κακούς φιλάθλους αυτοί που θέλουν ο Άρης να δουλεύει για αυτούς και θέλουν να έχουν μια ειδική θέση στην ομάδα, χωρίς να πληρώσουν καν ένα διαρκείας. Μου έκανε, πάντως, μεγάλη εντύπωση πόσο γρήγορα οργανώνονται αυτοί για να κάνουν ζημιά στον Άρη». Είπε ακόμα…

-Ποιοι είναι αυτοί;
«Ξέρουν ποιοι είναι αυτοί, ξέρουν να κάνουν ζημιά στον Άρη και συνεχίζουν να την κάνουν. Είναι από την οικογένεια του Άρη, κάποιος που θέλει να γίνει πρόεδρος στη θέση του προέδρου, κάποιος που θέλει να γίνει τζένεραλ μάνατζερ και κάποιος που θέλει να γίνει προπονητής! Αυτοί είναι κι ας το ψάξει καλύτερα η οικογένεια του Άρη».

-Ο Άρης έχει πάντα απαιτητικό κόσμο και πίεση. Το γνωρίζατε, όπως γνωρίζατε και το ρόστερ. Γιατί δεχτήκατε;
«Ήξερα ότι δεν έχει ξένους, ήξερα ότι έχει κάποια οικονομικά προβλήματα, αλλά δεν ήξερα το μέγεθος. Για εμένα ήταν μια πρόκληση να έρθω να βοηθήσω τον Άρη. Ήταν η κλήση του προέδρου, που το θεώρησα τιμή και είπα ότι ο Άρης είναι Άρης! Τέλος! Είμαι ευγνώμων γιατί ύστερα από πολύχρονη παρουσία μου σαν βοηθός προπονητή η πρώτη ευκαιρία για να γίνω πρώτος προπονητής μου ήρθε πάλι από τον Άρη. Δεν κάναμε παζάρι, επίσης, για όσα μου προσέφεραν, ό,τι μου είπαν το δέχθηκα, γιατί ήθελα να βοηθήσω και να δεχθώ τον Άρη όπως ήταν. Άλλωστε από την πρώτη φορά, από το 2001, ήταν άποψή μου πως αν δεν έχουμε λεφτά δεν θα χρειαζόταν ξένοι και είπα από τότε πως με καλή δουλειά θα μπορούσαμε να είμαστε ανταγωνιστικοί με τις άλλες ομάδες που είχαν ξένους, με πίστη στα ελληνόπουλα και στην ομάδα. Και στο τέλος το δείξαμε».

-Η κλασική ερώτηση σε έναν προπονητή που τελείωσε μια σεζόν. Τι αποτέλεσμα βγάζει ο δικός σας απολογισμός;
«Πρέπει να πούμε πρώτα τι αξιόλογο είχε ο Άρης όταν ήρθα και τι βρήκα. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο του Άρη είναι οι άνθρωποι του συλλόγου. Μιλάμε για το τεχνικό επιτελείο, τους ανθρώπους που δουλεύουν για την ομάδα. Είναι όλοι ποιοτικά πολύ καλοί, έχουν πάθος για τη δουλειά που κάνουν και αυτό που είναι πιο σημαντικό έχουν και αγάπη για την ομάδα. Σε μια ομάδα που έχει πολλά και μεγάλα οικονομικά προβλήματα, αλλά δεν επηρεάστηκε ποτέ η προσφορά τους στην ομάδα. Ξεκινάω από τον Παρασκευά Μουρατίδη, που είναι ο άνθρωπος πίσω από τα φλας, που έκανε τη δύσκολη δουλειά. Είναι άνθρωπος που λατρεύει το μπάσκετ και έκανε πολλά πράγματα για την ομάδα που είχαν άμεση επιρροή στην εικόνα της. Έκανε ό,τι ήταν απαραίτητο, για να μπορείς σαν προπονητής να αφοσιώνεσαι στη δουλειά της ομάδας. Θέλω να τον ευχαριστήσω προσωπικά γιατί ήταν πολύ καλός συνεργάτης και στον τεχνικό τομέα και παντού. Θέλω να ευχαριστήσω τον τιμ μάνατζερ, Βασίλη Βουρτζούμη, που είναι από το 2001 στη θέση αυτή. Είχα πολύ καιρό να νιώσω τέτοια ευχαρίστηση να συνεργαστώ με έναν καλό άνθρωπο που γνωρίζει τη δουλειά και είναι αφοσιωμένος στην ομάδα, κάτι που απέδειξε πολλές φορές κάτι τέτοιο. Οργάνωσε όλα όσα χρειαζόταν για τον Άρη στη δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται. Εμείς σαν ομάδα δεν καταλάβαμε τις δυσκολίες στα οργανωτικά χάρη σε αυτόν. Είχε τρόπο να επικοινωνεί με τους παίκτες και τους έλυνε τα προβλήματα για να μπορούν να αφοσιώνονται στην ομάδα. Έχει προσωπικότητα σεβαστή, και πολλές φορές πριν καν εμφανιστεί το πρόβλημα έκανε ενέργειες για να μην εμφανιστεί αυτό. Έπρεπε να τονίσω αυτούς τους δύο ανθρώπους, γιατί η προσφορά τους είναι απεριόριστη, και σέβομαι και αυτούς και το έργο τους για τον Άρη».

-Μιλάτε με πολλή ζεστασιά για όλο το «οικοδόμημα» του Άρη…
«Όλοι αγαπούν την ομάδα και πρέπει να τους ευχαριστήσω. Επίσης, ήθελα να ευχαριστήσω πολύ τους παίκτες, που ουσιαστικά μαθαίναμε ο ένας από τον άλλον καθημερινά και θα είμαι ευτυχισμένος αν στο τέλος της σεζόν, φανεί σε όλον τον κόσμο ότι βελτιώθηκαν και έγιναν καλύτεροι σαν παίκτες. Έδωσαν ό,τι μπορούσαν, κάναμε πολύ καλές προπονήσεις, παίξαμε καλό μπάσκετ στο τέλος, λυπούμαστε μόνο που φτάσαμε μόνο ένα βήμα πριν από την 6άδα και δεν το πετύχαμε. Δείξαμε ποιότητα γιατί ύστερα από μια τέτοια ήττα που μας πόνεσε, παλέψαμε και παίξαμε καλό μπάσκετ, μπροστά στους φιλάθλους μας και μας χειροκρότησαν. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι πέντε αγωνιστικές πριν από το τέλος χάσαμε τον μόνο «καθαρόαιμο» πλέι μεικερ που είχαμε, αλλά με ομαδικότητα τα καταφέραμε».

-Ο απολογισμός του προγράμματος σας στον Άρη, πέραν των ευχαριστιών, τι πρόσημο βγάζει;
«Ο Άρης, για να το πω συνοπτικά, είχε όλη τη χρονιά έναν προπονητή με τρία ονόματα. Αυτά ήταν: Αγγέλου, Μουρατίδης, Μίνιτς. Το πρόγραμμα και η στρατηγική της ομάδας ήταν όμοια και για τους τρεις, δεν βγήκαμε από αυτό, όσοι κι αν αλλάξαμε σαν άτομα. Για να παρουσιάσουμε ξεκάθαρα τι εννοώ: το πρόγραμμα ήταν επί ενάμιση χρόνο και από την 6η καλύτερη άμυνα φτάσαμε στην 3η καλύτερη άμυνα σε όλη τη λίγκα, με το ρόστερ που είχαμε. Αλλά το πραγματικό μήνυμα της ομάδας ήταν η πολλή δουλειά που χρειαζόταν και πόσο χρόνος χρειαζόταν για να φτάσεις σε αυτό το σημείο, να κάνεις την 3η καλύτερη άμυνα της λίγκας με νέα παιδιά και χωρίς ξένους. Από την αρχή όλοι είχαμε την ίδια φιλοσοφία. Και η διοίκηση είχε την υπομονή να περιμένει να βγουν αυτά τα αποτελέσματα της δουλειάς μας. Και θα ήθελα να τονίσω ότι ο Άρης αυτή τη στιγμή έχει μια υπεύθυνη διοίκηση και πρέπει να έχεις κότσια για να οδηγείς αυτό το καράβι σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση. Τίποτα δεν κάνει σήμερα για το... σήμερα, αλλά κάνει τα πάντα αναλυτικά με το βλέμμα στο αύριο, στο μέλλον. Είχαν το θάρρος να πάρουν μια δύσκολη απόφαση για να φύγει π.χ. ο Αθηναίου, είδαν μπροστά και πήραν τη δύσκολη απόφαση, που έπρεπε να γίνει. Ήταν πολύ δύσκολη απόφαση, αλλά έπρεπε να γίνει. Και εδώ να τονίσω τη συμβολή του κ. Θανάση Πλιάκη που μας βοήθησε πάρα πολύ, η μεγάλη αγάπη στη ζωή του είναι ο Άρης. Ό,τι χρειαζόμασταν το είχαμε χάρη σε αυτόν. Μιλάμε για αγάπη 63 ετών, είναι πρακτικός και ποιοτικός άνθρωπος και λύνει τα προβλήματα. Είμαι βέβαιος ότι από την πρώτη ημέρα της προετοιμασίας δεν θα μπορούσε ο Άρης να ολοκληρώσει τη σεζόν χωρίς αυτόν. Ποτέ δεν ζήτησε κάτι για να μαθευτεί αυτή η μεγάλη του προσφορά, ένα απλό «ευχαριστώ» του έφτανε, πάντα ήταν κοντά μας και ακόμη κι όταν χάναμε έναν αγώνα. Προσωπικά θέλω να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, ήταν και είναι ένας κύριος κοντά μας».