Αγγέλου: «Παγίδες με Πανιώνιο»

Ο προπονητής του Άρη βρέθηκε στο ΙΕΚ Ξυνή, στη Θεσσαλονίκη, και μίλησε για όλους και για όλα. Δεν αναφέρθηκε μόνο στον Άρη αλλά μίλησε και για την προσωπική καριέρα του, το τρίπτυχο που έχει ως φιλοσοφία ζωής, την Εθνική Ελλάδας, το Δημήτρη Διαμαντίδη, το Βασίλη Σπανούλη, το ΝΒΑ και το Γιάννη Αντετοκούμπο. Αναλυτικά τα όσα είπε ο Βαγγέλης Αγγέλου…

Για τη φιλοσοφία του: «Μέσα από την εμπειρία μου στο χώρο και τη συνεργασία μου με σπουδαίους ανθρώπους έφτιαξα το δικό μου τρίπτυχο. Πρώτον, σε ένα σεμινάριο προπονητικής το 2000 επίσημος καλεσμένος ήταν ένας συνεργάτης του Φιλ Τζάκσον στους Σικάγο Μπουλς. Είχε συνταξιοδοτηθεί από το κολέγιο και ουσιαστικά θεωρούταν γκουρού της τακτικής. Μας είπε λοιπόν ότι στην πρώτη προπόνηση τραγουδούσε παιδικά τραγούδια. Προφανώς οι αθλητές παραξενεύτηκαν, στην πραγματικότητα όμως με αυτή την τακτική έφτιαξε τη διάθεση των παικτών. Άρα το πρώτο πράγμα που απαιτείται είναι η καλή διάθεση. Δεύτερον, στην πρώτη χρονιά μου στον Ολυμπιακό ο Ντούσαν Ίβκοβιτς είχε παράλληλη εργασία στην Εθνική Σερβίας. Συνεπώς, επωμίστηκα τις δυσκολίες του καλοκαιρού. Στις μεγάλες ομάδες όπως ο Ολυμπιακός υπάρχει στρες. Ξεκίνησα στην πρώτη προπόνηση με ένα ανέκδοτο. Ένας άνεργος βρήκε μια δουλειά ως οδηγός νταλίκας. Αν έκανε τρία δρομολόγια την εβδομάδα Αθήνα - Πάτρα θα έπαιρνε 2.000 ευρώ το μήνα κι αν έκανε τέσσερα, 5.000 ευρώ. Ενθουσιάστηκε και ξεκίνησε, αλλά έξω από το Δαφνί έπαθε λάστιχο. Εκεί που ήταν αποσβολωμένος εμφανίστηκε ένας τρελός από το Δαφνί και του έδωσε τη λύση, αν και αρχικά ο οδηγός τον αμφισβήτησε. Και τον ρώτησε ο οδηγός… «Καλά, εσύ που είσαι τρελός, πώς σκέφθηκες αυτή τη λύση και μου έδωσες αυτή τη πληροφορία;». Ο τρελός του απάντησε: «Κοίτα να δεις, είμαι τρελός, αλλά όχι και μαλάκας». Τρίτον, πάντα στη ζωή σου πρέπει να χτίζεις γέφυρες με σκοπό να πετύχεις στόχους. Η γέφυρα θα βοηθήσει εσένα για να πετύχεις αλλά και τους επόμενους. Είναι επίσης απαραίτητο να ασχοληθείς με κάτι που οι άλλοι είτε δεν μπορούν να το κάνουν, είτε δεν τολμούν να το επιχειρήσουν. Και είναι αναγκαίο να μιλάς στην ψυχή του ανθρώπου. Μπορεί να δεις έναν αντιπαθητικό άνθρωπο, που να κρύβει όμως μια ευαίσθητη ψυχή. Από την άλλη, μπορεί να δεις μια ευγενική φυσιογνωμία που να είναι killer. Για αυτό, πάντα μιλάς στην ψυχή του άλλου».

Για τον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, απέναντι στον Πανιώνιο, στο «Nick Galis Hall»: «Δεν θεωρώ ότι ο αγώνας με τον Πανιώνιο έχει καταλυτικό χαρακτήρα. Αντιλαμβάνομαι ότι με τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί στην κοινωνία χρειάζονται πάντα οι μικρές χαρές. Για εμένα, όμως, πιο σημαντικό παιχνίδι είναι αυτό με τον Ίκαρο Χαλκίδας. Παιχνίδια όπως αυτό με τον Πανιώνιο κρύβουν πολλές παγίδες. Κερδίζεις, μπορεί να μην είσαι συγκεντρωμένος για τον επόμενο αγώνα με τον Ίκαρο. Χάνεις, ενδεχομένως να σε καταβάλλει η απογοήτευση. Στο πλάνο που έχουμε καταστρώσει στον Άρη δεν εξαρτώνται όλα από ένα παιχνίδι. Υπάρχει σαφέστατος προσανατολισμός, υπάρχει μεγάλη επιθυμία για να βρεθούμε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, αλλά αυτό το παιχνίδι δεν θα μας βγάλει από τη γενικότερη στρατηγική μας».

Για τον Πανιώνιο: «Ο Πανιώνιος έχει πλήρες ρόστερ. Διαθέτει παίκτες που είναι γαλουχημένοι στα δύσκολα παιχνίδια και θα έλεγα ότι είναι πιο ώριμοι σε σχέση με εμάς. Τακτικά, παίζει δυνατό πρέσινγκ στα όρια του φάουλ. Κατά μέσο όρο σε ένα παιχνίδι σφυρίζονται σε μια ομάδα 30 φάουλ. Ο Πανιώνιος στηρίζεται σε αυτό, αλλά και στο βάθος του. Η δύναμή του είναι η ικανότητα των γκαρντ στο ένας εναντίον ενός και η αποτελεσματικότητα των επιθετικών τριγώνων του, όπου χωρίς ντρίμπλα παίρνει 1,4 πόντους ανά κατοχή. Εμείς πρέπει οπωσδήποτε να τον αναχαιτίσουμε».

Για την παρουσία του στην τεχνική ηγεσία του Άρη: «Άρης και ΠΑΟΚ είναι δύο ομάδες που στήριξαν πολύ το μπάσκετ και αντιμετωπίζονται με δέος. Ο Άρης έχει κάτι… Δεν είναι αερόθερμο ούτε τζάκι. Είναι ζωντανό ηφαίστειο που βγάζει λάβα. Για εμένα ήταν πρόκληση να αναλάβω τη τεχνική ηγεσία του Άρη. Δεύτερον, όπως σας είπα και νωρίτερα, πάντα κάνω κάτι που δεν μπορούν ή δεν τολμούν οι άλλοι. Όλοι μου είπαν να μην έρθω στον Άρη κι αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απόφασή μου. Το να λειτουργείς στον Άρη είναι σαν να κάνεις ράφτινγκ»

Για την κριτική που του έχει ασκηθεί: «Να ξέρετε ότι το άδικο είναι κανόνας και το δίκαιο αγώνας. Μπορεί μια κριτική να σε νευριάσει, να σε τσατίσει, αλλά προσωπικά δεν με επηρεάζει. Το αποτέλεσμα ενός αγώνας είναι 60% η οργάνωση και οι πληροφορίες για τον αντίπαλο και στο υπόλοιπο 40% μπαίνουν η ικανότητα, η τακτική και η τύχη. Προσωπικά, πριν από κάθε παιχνίδι κάνω την προσευχή μου και ζητώ να ανταποκριθώ στην ευθύνη, να έχουμε σωστή διαχείριση των καλών και των κακών στιγμής, αλλά και της κρίσης που σίγουρα θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε, αλλά και τη νίκη».

Για το πόσο χρειάζεται μια ομάδα για να δέσει: «Ένας κορμός φτιάχνεται σε δύο χρόνια κι ένας καινούριος παίκτης μπαίνει στην ομάδα σε διάστημα έξι μηνών. Σε μια ομάδα πρέπει πάντα να μπαίνουν οι αρχές μιας οικογένειας. Είναι αναγκαίο να βάλεις αυτά τα συστατικά. Οι Έλληνες παίκτες του Άρη έχουν στρες καριέρας διότι έχουν στο μυαλό τους δύο λέξεις, το «πρέπει» και το «γρήγορα». Εκτιμώ, όμως, ότι θα κάνουν καριέρα στον ελληνικό χώρο, κάποιοι εξ αυτών και στην Ευρώπη».

Για την πίεση που δέχονται στον Άρη: «Γίνεται πολύς λόγος για την πίεση. Ένας μαθητής λυκείου έχει να διαβάσει τουλάχιστον 15 διαφορετικά μαθήματα την ημέρα. Στις σχολικές ώρες προσθέστε και τις ώρες που θα κάνει είτε σε φροντιστήριο είτε σε ιδιαίτερα, αλλά και αυτές που θα πρέπει να επενδύσει διαβάζοντας τα μαθήματά του. Για να διαχειριστείς την πίεση είναι απαραίτητο να βάλεις προτεραιότητες».

Για την απουσία φιλάθλων από το «Nick Galis Hall»: «Κατ’ αρχάς, εγώ ουδέποτε έχω γκρινιάξει. Αυτό που είχα πει στους παίκτες μου είναι ότι σε κάθε παιχνίδι πρέπει να φέρνουμε κι έναν φίλαθλο ακόμα. Ο κόσμος θέλει παραστάσεις, θέλει καλή performance. Από την πρώτη ημέρα στον Άρη είχα πει στα παιδιά ότι πρέπει να αναγκάσουμε τον κόσμο να ασχοληθεί μαζί μας. Πρέπει, όμως, να καταλάβουμε κάτι. Το παρελθόν είναι παρελθόν και δεν πρέπει να ζούμε με αυτό. Πριν από 5-6 χρόνια μπορούσαν οι περισσότεροι να αγοράσουν δέκα παλτά, τώρα μπορούν ένα. Μπορούσαν να αγοράσουν δέκα πουκάμισα, πλέον δεν έχουν τη δυνατότητα. Αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Ο αθλητισμός δεν μπορεί να αποτελέσει εξαίρεση. Πρέπει να εκτιμήσουμε αυτό που διαθέτουμε και με τη συνεργασία, αλλά και την υποστήριξη όλων, να επιδιώξουμε να το βελτιώσουμε».

Για τη δουλειά του προπονητή: «Αγωνίστηκα στην Α1 για 12 χρόνια και είχα την τύχη να συνεργαστώ με σπουδαίους ανθρώπους του χώρου. Η δουλειά του προπονητή έχει μια μορφή πορνείας. Πολύ εύκολα σε διώχνουν, έρχεται ο ένας, φεύγει και ακολουθεί ένας άλλος, μετά έρχεται ένας τρίτος. Την πορεία του Ολυμπιακού άλλαξαν προπονητικά δύο άνθρωποι. Ο Γιάννης Ιωαννίδης και μετά ο Ντούσαν Ίβκοβιτς. Στον πρώτο χρόνο της συνεργασίας μου με τον Ίβκοβιτς στον Ολυμπιακό νομίζω ότι κατέρρευσε κι ένας μύθος που είχε καλλιεργηθεί περί μιας αμφιλεγόμενης μπασκετικής προσωπικότητας. Τότε, το μπάτζετ μειώθηκε από τα 39 εκατ. ευρώ στα 15. Δημιουργήθηκε κάτι καινούριο με το γνωστό αποτέλεσμα, όπου σε 12 λεπτά το -19 έγινε +1 και πήραμε το Ευρωπαϊκό. Είναι αλήθεια, πάντως, ότι μετά και τις επιτυχίες με τον Ολυμπιακό δεν έχω στρες καριέρας».

Για τις διαφορές του ρωσικού πρωταθλήματος με το ελληνικό: «Η διαφορά είναι τα ρούβλια. Σε επίπεδο τακτικής και επιπέδου μπάσκετ δεν υπάρχουν διαφορές. Ξέρετε, μετά τις καθεστωτικές μεταρρυθμίσεις που έγιναν στη Ρωσία, μια πανεπιστημιακή έρευνα απέδειξε ότι τα αθλητικά πρότυπα της νεολαίας ήταν κάποιοι μαφιόζοι. Τότε, λοιπόν, η κυβέρνηση της Ρωσίας έκρινε αναγκαίο να δημιουργήσει πρότυπα. Και θα σας πω μια ιστορία. Πριν από 1-2 χρόνια ο υιός μου ήταν ομαδάρχης σε μια κατασκήνωση και μου ζητήθηκε να την επισκεφθώ και να μιλήσω στα παιδιά. Φθάνοντας εκεί συνάντησα έναν κύριο που ήταν υπεύθυνος της κατασκήνωσης, με ρώτησε κάποια πράγματα και ο κύριος ουδεμία σχέση είχε με τον αθλητισμό. Ακολούθως, τον ρώτησα κι εγώ «τι κάνετε εσείς εδώ πέρα;» και μου έδωσε μια συγκλονιστική απάντηση: «Εμείς γεννάμε αναμνήσεις».

Για το εάν θεωρεί πως η Ευρώπη θα γίνει ΝΒΑ: «Κάποια στιγμή, σε ένα συνέδριο του ΝΒΑ με την Ευρώπη στη Μόσχα, είχαν συζητηθεί οι προϋποθέσεις για την ένταξη του ευρωπαϊκού μπάσκετ στο ΝΒΑ και οι αξιωματούχοι του ΝΒΑ είχαν θέσει μία προϋπόθεση. Οι αγώνες να γίνονται σε Βερολίνο, Παρίσι, Λονδίνο και Μόσχα. Δηλαδή, σε τρεις πόλεις που είναι καθαρά ποδοσφαιρικές. Και οι μαρκετίστες του ποδοσφαίρου δεν το επιτρέπουν αυτό. Οι γκουρού του αθλήματος εκτιμούν ότι σε 5-6 χρόνια θα γίνει αυτή η ένωση, συνεπώς τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα θα έχουν τη μορφή του σημερινού NBDL και το ελληνικό πρωτάθλημα αυτό του κολεγιακού πρωταθλήματος».

Για το Γιάννη Αντετοκούμπο: «Πάντα με στεναχωρεί να αναφέρομαι στον Αντετοκούμπο, διότι καταβάλαμε τεράστια προσπάθεια για να τον κρατήσουμε στο ελληνικό μπάσκετ, δίχως να τα καταφέρουμε. Τουλάχιστον, τον κρατήσαμε στην εθνική ομάδα. Αυτό που συμβαίνει στο Μιλγουόκι με τον Αντετοκούμπο είναι πραγματικά απίστευτο. Σε μια ομάδα που κυριαρχεί το στοιχείο των βετεράνων σε κάθε παιχνίδι υπάρχει sold out μόνο και μόνο γιατί ο κόσμος θέλει να παρακολουθήσει αυτόν το θαυμάσιο πιτσιρικά. Οι εκτιμήσεις λένε ότι θα γίνει 2,13μ. κι αν είναι υγιής, που το ευχόμαστε, θα αφήσει εποχή. Εγώ ξέρω ότι είναι τεράστιο κεφάλαιο για το ελληνικό μπάσκετ, σε επίπεδο εθνικής ομάδας».

Για την παρουσία Έλληνα προπονητή στον πάγκο της Εθνικής: «Στην Ελλάδα είναι περισσότεροι οι προπονητές της εξέδρας και οι δημοσιογράφοι προπονητές, σε σχέση με τους προπονητές. Δεν μου αρέσει να στέκομαι στην εθνικότητα. Είδαμε τι έγινε με τον Ηλία Ζούρο στην Εθνική. Έτυχε σε ένα παιχνίδι ένας παίκτης να βάλει διαδοχικά τρίποντα, που έγινε για μία και μοναδική φορά στην καριέρα του, κι επειδή χάθηκε ένας στόχος πυροβολήσαμε τον προπονητή. Μετά φέραμε έναν ξένο… Αυτή τη στιγμή, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έχουν επενδύσει στον κορμό της εθνικής ομάδας. Η επιτυχία ή όχι δεν εξαρτάται από την ταυτότητα του προπονητή».

Για την απουσία του Δημήτρη Διαμαντίδη από την Εθνική κι αν λείπει από την ομάδα: «Ασφαλώς και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό, διότι πρόκειται για έναν αθλητή κεφάλαιο στο ελληνικό μπάσκετ. Δεν ξέρω τι τον ώθησε σε αυτή την απόφαση. Πρέπει, πάντως, να γράψει ένα βιβλίο το οποίο θα αποτελέσει το σωστό εγχειρίδιο για όλους τους αθλητές. Ξέρετε, ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλης, ο Παπαλουκάς, ο Παπαδόπουλος, ο Φώτσης είναι παιδιά με τεράστια προσφορά. Κι εδώ υπάρχει ένα μεγάλο κρίμα. Αναφέρομαι στο Χρήστο Ταπούτο, ένα διαστημικό ταλέντο που τελικώς δεν αξιοποιήθηκε, βάσει τουλάχιστον του μπασκετικού μεγέθους του».

Για το Βασίλη Σπανούλη: «Ο Σπανούλης είναι απίστευτος και κάνει πράγματα που δεν μπορούν να κάνουν οι άλλοι. Αν τον κλειδώσεις σε ένα δωμάτιο και του πεις «επέλεξε αν θα βγεις από το παράθυρο ή την πόρτα» αυτός θα γκρεμίσει τον τοίχο και θα βγει. Σας άκουσα να καταθέτετε τη διαπίστωση ότι οι σχέσεις του Σπανούλη με το Διαμαντίδη δεν είναι καλές. Μύθος. Να ξέρετε ότι ο Διαμαντίδης είχε έρθει πρώτος στο γάμο του Σπανούλη κάνοντας το ταξίδι Καστοριά - Αθήνα. Και γενικά να γνωρίζετε ότι οι σχέσεις μεταξύ των παικτών της Εθνικής είναι πολύ στενές. Ο Σπανούλης είναι επαγγελματίας ρουτίνας. Και δεν σπάει τη ρουτίνα του. Πολλές φορές έχει ένα απλανές βλέμμα, σε εσένα τον ουδέτερο δημιουργείται η εντύπωση ότι κάτι δεν πάει καλά, στην πραγματικότητα όμως αυτός ακολουθεί τη ρουτίνα του. Στη πρώτη χρονιά στον Ολυμπιακό συγκεκριμένες ώρες έκανε συγκεκριμένα πράγματα. Έκανε δηλαδή κάτι συγκεκριμένο πριν από την προπόνηση, μετά την προπόνηση, το μασάζ του. Ακολουθούσε ένα πρόγραμμα που εγώ το λέω ρουτίνα. Η μεγαλύτερη προσφορά του Σπανούλη στον Ολυμπιακό ήταν ότι ενέπνευσε και τους υπόλοιπους που άρχισαν να αντιγράφουν τη ρουτίνα του, προφανώς για να του μοιάσουν. Πρέπει κι αυτός να γράψει ένα βιβλίο οδηγό για τους νέους αθλητές».

Για το μπασκετικό μοντέλο που θαυμάζει: «Αυτό της Μπάγερν Μονάχου. Έχει αποδειχθεί ότι στο μπάσκετ προοδεύουν οι ομάδες που εδρεύουν σε μεγαλουπόλεις. Η Σιένα αποτελεί εξαίρεση, αλλά εκεί κι άλλοι παράγοντες έπαιξαν ρόλο. Για να πετύχει ένα μοντέλο πρέπει να επικρατεί η συνεργασία και όχι ο εσωτερικός ανταγωνισμός. Ο καθένας να δραστηριοποιείται στον τομέα που ειδικεύεται και διακρίνεται».

Δείτε βίντεο από όλο τον πλανήτη.