Άρης: «Απαιτητικοί οι φίλαθλοί του»

Ο παλαίμαχος και ο εν ενεργεία παίκτης των Θεσσαλονικιών Θεσσαλονικιών, που αμφότεροι είναι φόργουορντ, παραχώρησαν κοινή συνέντευξη στην επίσημη ιστοσελίδα της ΚΑΕ. Μεταξύ άλλων αναφέρθηκαν στη βαριά κίτρινη φανέλα, την πίεση που έχουν όλοι όσοι ανήκουν στον Άρη, αλλά και σε προσωπικές στιγμές της καριέρας τους. Αναλυτικά τα όσα είπαν…

-Κύριε Παπαγεωργίου, αφηγηθείτε μας την πορεία σας στον αθλητισμό και την έλευσή σας στον Άρη, τις διακρίσεις σας με το σύλλογο και την εθνική ομάδα έως τότε που σταματήσατε το μπάσκετ.
«Είναι μεγάλη ιστορία. Ξεκίνησα από τις αλάνες της Θεσσαλονίκης παίζοντας ποδόσφαιρο, με τα παιδιά της ηλικίας μου. Τότε δεν υπήρχαν πολλά γήπεδα μπάσκετ. Η «κυψέλη» ήταν το γήπεδο της ΧΑΝΘ στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Είμαι γέννημα-θρέμμα της Αγίας Τριάδας στο Φάληρο. Ασχολήθηκα με πολλά αθλήματα. Υπήρξα δεινός σκόρερ, τόσο στο ποδόσφαιρο όσο και στο μπάσκετ. Είχα «ερωτική» σχέση σε ό,τι αφορούσε τον στόχο. Γκολ στο ποδόσφαιρο και καλάθι στο μπάσκετ. Πρωτοξεκίνησα το μπάσκετ, στο τελείωμα του δημοτικού σχολείου. Κάποια στιγμή δημιουργήθηκε στην ενορία της Αγίας Τριάδας ένα γήπεδο μπάσκετ, όπου μαζεύτηκαν όλα τα παιδιά της περιοχής και ήρθαμε σε επαφή με το μπάσκετ. Παράλληλα, έπαιζα και ποδόσφαιρο, έκανα και κωπηλασία. Κάποια στιγμή έπρεπε να διαλέξω. Υπήρχε μια εκδήλωση της Εθνικής Νέων στη λίμνη των Ιωαννίνων, Πανευρωπαϊκό στην κωπηλασία και παράλληλα ένα Πανευρωπαϊκό στο μπάσκετ στη Γερμανία. Ήμουν ήδη στα κλιμάκια της Εθνικής Νέων. Σε πρώτη φάση αποτέλεσα μέλος της Εθνικής Νέων. Το 1971 στο Πανευρωπαϊκό στη Γιουγκοσλαβία ήμουν πρώτος σκόρερ και εκ των κορυφαίων. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου, όντας παίκτης ακόμη της Αναγέννησης, με διεκδίκησαν οι ομάδες των Αθηνών, αλλά και της Θεσσαλονίκης, ο Άρης και ο ΠΑΟΚ, αλλά εγώ καταγόμενος από αρειανή οικογένεια, χωρίς δεύτερη συζήτηση υπέγραψα δελτίο στον Άρη. Ήταν όνειρο ζωής για εμένα και η επιλογή με δικαίωσε απόλυτα. Αναδείχθηκα πρώτος σκόρερ, κατέκτησα Κύπελλα και πρωταθλήματα με την ομάδα. Κάναμε μεγάλη πορεία με τον Άρη και φθάσαμε τελικά στον ανεπανάληπτο άθλο του 1979, που ήταν και η αφετηρία για τη λαμπρή πορεία του συλλόγου. Από το 1971 έως το 1982 έχω προσφέρει τις υπηρεσίες μου στην εθνική ομάδα. Διεκόπη άδοξα η καριέρα μου, λόγω σοβαρού τραυματισμού στον αχίλλειο τένοντα, επέστρεψα βέβαια στα γήπεδα μέχρι το 1987 στον Άρη, οπότε και κατακτήσαμε δύο πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο από το 1985 έως το 1987».

-Μιχάλη, πώς ξεκίνησε η δική σου ενασχόληση με τον αθλητισμό και πώς ήρθες στον Άρη;
«Από μικρός ήμουν παιδί που του άρεσε ο αθλητισμός. Στην Α’ Δημοτικού ασχολήθηκα με την ελληνορωμαϊκή πάλη και στη συνέχεια με το στίβο. Μέσω κάποιου γνωστού πήγα στις ακαδημίες του Περιστερίου για να δοκιμαστώ και από εκεί ξεκίνησα. Έφθασα μέχρι την πρώτη ομάδα, στη συνέχεια πήγα για δύο χρόνια στην ΑΕΚ, ακολούθησε ο Πανελλήνιος. Έκανα το μεγάλο άλμα στη συνέχεια και πήγα στη Ρεάλ Μαδρίτης και μετά γύρισα στην Ελλάδα για να παίξω στον Ολυμπιακό. Πήγα δανεικός για ένα χρόνο στο Μαρούσι και όταν τελείωσε το συμβόλαιό μου με τον Ολυμπιακό ξεκίνησαν οι συζητήσεις με τον Άρη, με τον οποίο βρήκαμε τον τρόπο να συμφωνήσουμε και να έρθω στην ομάδα πέρυσι το καλοκαίρι».

-Πόσο σημαντική είναι η σκληρή δουλειά για έναν αθλητή, ώστε να καθιερωθεί με τη φανέλα του Άρη;
Χ.Π.«Η σκληρή δουλειά είναι απαραίτητο συστατικό για την επιτυχία. Ο ανταγωνισμός στην εποχή μας είναι πολύ υψηλός. Σε ό,τι αφορά στον Άρη θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η μεγάλη και ένδοξη ιστορία του συλλόγου. Ο αθλητής που εντάσσεται στο δυναμικό του είναι υποχρεωμένος να λάβει υπόψη του και αυτήν την παράμετρο και θεωρώ πως είναι χρέος του και όλων των παιδιών που είναι αυτή τη στιγμή στον Άρη να συνεχίσουν την ένδοξη ιστορία του συλλόγου και να τη γράψουν και αυτοί με τα δικά τους χρυσά γράμματα».
Μ.Π. «Όταν παίζεις σε μια ομάδα όπως ο Άρης πρέπει να δουλεύεις πάρα πολύ, είτε είσαι έμπειρος είτε είσαι ένα νέο παιδί που έχει ταλέντο. Για να καθιερωθείς στον Άρης πρέπει να δουλέψεις πάρα πολύ, γιατί έχει μεγάλη ιστορία η ομάδα και πρέπει να είσαι αντάξιός της».

-Κύριε Παπαγεωργίου, ποιος είναι ο παίκτης που σας έχει δυσκολέψει περισσότερο στην καριέρα σας;
«Πραγματικά, δεν μπορώ να σκεφτώ κανέναν παίκτη που να με δυσκόλεψε. Μπορεί να ακούγεται εγωιστικό, αλλά το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Έχω προσπαθήσει να σκεφτώ και κάποιον με την εθνική ομάδα. Δυσκολίες προέκυπταν όταν οι αντίπαλοι προπονητές προσπαθούσαν να με ανακόψουν με σύνθετες άμυνες, με δύο τρεις παίκτες πάνω μου. Εκεί υπάρχει ένας βαθμός δυσκολίας. Θα ήθελα να πω κάποιον, αλλά στα καλά μου δεν υπήρχε κάποιος που να με δυσκολέψει».

-Μιχάλη, πόσο σημαντικά είναι τα λάθη και οι ήττες στη διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός νέου αθλητή;
«Παίζουν μεγάλο ρόλο, αρκεί να ξέρεις να τα διαχειριστείς σωστά. Πρέπει να δεις τι λάθη έκανες και ήρθε η ήττα και ο ίδιος και οι συμπαίκτες σου, για να δυναμώσεις και στο επόμενο παιχνίδι να είσαι καλύτερος».

-Κύριε Παπαγεωργίου, ποια είναι η πιο έντονη ανάμνησή σας με τη φανέλα του Άρη, εκείνη που σας έχει σημαδέψει;
«Αναμφίβολα η χρονιά σταθμός του 1979. Ήταν μια αλησμόνητη χρονιά για όλους μας. Κάναμε το απραγματοποίητο όνειρο πραγματικότητα. Ήταν ένας ανεπανάληπτος άθλος, αποτέλεσε την απαρχή μιας μεγάλης αυτοκρατορίας. Δημιούργησε μεγάλη παράδοση και έκανε τη Θεσσαλονίκη μητρόπολη του μπάσκετ και σημείο αναφοράς».

-Μιχάλη, έχει πίεση η φανέλα του Άρη και αν ναι πώς ένας παίκτης προσαρμόζεται ή διαχειρίζεται την πίεση αυτή;
«Έχει μεγάλη πίεση η φανέλα του Άρη, γιατί είναι από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Έχει μεγάλη ιστορία. Το να αγωνίζεσαι για αυτήν την ομάδα είναι τιμή για τον κάθε παίκτη. Όταν είσαι έμπειρος και έρχεσαι στον Άρη ξέρεις πώς να το διαχειριστείς. Όταν είσαι νεαρός θέλεις βοήθεια από τους μεγαλύτερους, ώστε να σε αποφορτίσουν και να μην έχεις την πίεση για να μπορείς να προσφέρεις την ομάδα».

-Κύριε Παπαγεωργίου, ποια είναι τα συστατικά της επιτυχίας για μια ομάδα; Τι πρέπει να κάνει, ώστε να πρωταγωνιστήσει;
«Αρχικά, θα πρέπει να υπάρχει μια διοίκηση η οποία θα αποπνέει υγεία, σοβαρότητα, θα εμπνέει τους αθλητές και θα είναι απαλλαγμένη από τα οικονομικά βάρη. Το τεχνικό τιμ και ο προπονητής παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο, γιατί το μπάσκετ είναι άθλημα που συνεχώς εξελίσσεται και πρέπει οι προπονητές να παρακολουθούν τις εξελίξεις του αθλήματος. Η απόδοση των παιδιών και η απόδοση που καταγράφεται μέσα στο γήπεδο. Θα πρέπει να είναι όλοι απαλλαγμένοι από το άγχος των οικονομικών πόρων. Θα πρέπει να έχουν ταλέντο, αγάπη για το μπάσκετ, να είναι αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουν και να είναι αποφασισμένοι να τα δώσουν όλα για την ομάδα. Οι φίλαθλοι του Άρη είναι απαιτητικοί, γιατί ο Άρη έχει τεράστια ιστορία».

-Μιχάλη, ποιες είναι οι σκέψεις σου σε ό,τι αφορά στους προσωπικούς σου στόχους, αλλά και τον Άρη;
«Οι προσωπικοί μου στόχοι είναι να πετύχει η ομάδα. Έχουμε μπροστά μας έναν ημιτελικό, που είναι μεγάλη ευκαιρία για την ομάδα και την ιστορία του συλλόγου, να διεκδικήσουμε κάτι καλό και να πάμε στον τελικό. Θα είναι ένα παιχνίδι, θα το διεκδικήσουμε και από εκεί και πέρα μακάρι να πάνε όλα καλά, να κερδίσουμε και να δώσουμε χαρά στον κόσμο. Όσο για το πρωτάθλημα, θέλουμε να φτάσουμε όσο πιο ψηλά μπορούμε. Οι προσωπικοί μου στόχοι ταυτίζονται με τις φιλοδοξίες μου για την ομάδα».