Παπαμακάριος: «Με κάλυψε απόλυτα ο Πανελευσινιακός»

Ο 33χρονος γκαρντ, με δηλώσεις του στη «Sportday», αναφέρθηκε στους λόγους που τον έκαναν να επιλέξει τους «σταχυοφόρους» παρότι είχε προτάσεις και από άλλες ομάδες, τόσο ελληνικές όσο και ισπανικές. Μίλησε, επίσης, για την επιστροφή του στην Basket League ΟΠΑΠ και την παρουσία του στο Σαν Σεμπαστιάν. Αναλυτικά τα όσα είπε…

-Πλέον, δεν θα έρχεσαι στην Ελλάδα για διακοπές μόνο, έτσι;
«(γέλια) Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί επιστρέφω ξανά στη χώρα μου και στο ελληνικό πρωτάθλημα, που πάντα είναι ανταγωνιστικό και υπάρχουν απαιτήσεις. Έχω την τιμή να αποτελώ μέλος μιας ομάδας πρότυπο και είμαι βέβαιος ότι με τον Πανελευσινιακό θα δουλέψουμε σκληρά για να κάνουμε κάτι καλό».

-Τι σε παρακίνησε να επιστρέψεις; Είχες και άλλες προτάσεις;
«Με τη νυν ομάδα μου ξεκινήσαμε τις επαφές πριν από ένα μήνα, ενώ ενημερώθηκα για τους στόχους της, αλλά και για το δικό μου ρόλο, στον οποίο θα έχω αρκετές ευθύνες. Έχω να δώσω πολλά ακόμα και η πρόταση του Πανελευσινιακού με κάλυψε. Ήταν το κίνητρο που μου έδωσε. Όπως είχα νιώσει πριν από δύο χρόνια όταν και πήγα στη Λαγκούν Αρο. Είχα πρόταση από τη Νέα Κηφισιά, αλλά και από την πρώην ομάδα μου και ενδιαφέρον από Γκραν Κανάρια, αλλά η συνολική προσφορά και ο ρόλος που μου ζητήθηκε με κάλυψαν απόλυτα και είπα το ναι».

-Έστειλες ένα αποχαιρετιστήριο μήνυμα μέσω facebook προς τους φίλους της Λαγκούν Άρο...
«Από τη μία είμαι χαρούμενος, από την άλλη ήταν μια ιδιαίτερη ημέρα για εμένα. Αρκετά δύσκολη, καθώς έχω νιώσει και έχω λάβει την αγάπη όλων. Των φιλάθλων, των συμπαικτών μου, της διοίκησης και κυρίως διατηρώ εξαιρετικές σχέσεις με την ομάδα».

-Εάν γυρίσεις τον χρόνο πίσω τι θα θυμηθείς;
«Στην αρχή υπήρχε μια δυσκολία στην προσαρμογή, αλλά ξεπεράστηκε γρήγορα και με τη βοήθεια της ομάδας και της οικογένειάς μου (πήγε με τη σύζυγό του και την κορούλα τους). Η ζωή ήταν αρκετά ήρεμη στο Σαν Σεμπαστιάν και το μόνο που μας ένοιαζε ήταν το μπάσκετ. Ταυτόχρονα, μάθαινα και ισπανικά. Μάλιστα, αρκετές φορές κάναμε παρέα με τον Κώστα (Βασιλειάδη) και τον Νίκο (Ζήση), οι οποίοι έπαιζαν στο Μπιλμπάο, με το οποίο είναι 45 λεπτά απόσταση. Αγωνιστικά, αποτέλεσα μέλος της καλύτερης πορείας που έκανε η ομάδα στη 10χρονη ιστορία της. Θυμάμαι το ματς με τη Μούρθια που μας έδωσε το εισιτήριο για το Κόπα Ντελ Ρέι, αλλά και τη νίκη κόντρα στη Ρεάλ και τον κόσμο να μας αποθεώνει όπως σε όλα τα παιχνίδια. Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν φέτος στο ματς με την Κάχασολ, χάσαμε και ήρθε και μαθηματικά ο υποβιβασμός. Ωστόσο, τα δύο χρόνια ήταν εμπειρία στη χώρα των Βάσκων και θα μου μείνουν αξέχαστα. Και πού ξέρεις, ίσως οι δρόμοι μας στο μέλλον να συναντηθούν. Βέβαια, δεν ξέρω πώς, γιατί είμαι πλέον 33 (γέλια). Το μόνο που έχω να τους πω είναι ότι «amigos (φίλοι), θα τα ξαναπούμε!».