Παναθηναϊκός: Το αφιέρωμα στον Βράνκοβιτς

«Αφιερωμένο σε αθλητή που φόρεσε τη φανέλα με το τριφύλλι και όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει κανείς μας δεν τον έχει ξεχάσει!

Μαζί με αυτόν τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ αθλητή και άνθρωπο, ο Παναθηναϊκός μας υπήρξε η 1η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ομάδα που σήκωσε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα…

Στόγιαν Βράνκοβιτς λοιπόν…

(«Στόγιαν, Στόγιαν οε οε οε…!!!»)», ήταν το μήνυμα των ανθρώπων των εξάκις πρωταθλητών Ευρώπης στην επίσημη σελίδα των νταμπλούχων Ελλάδας στο facebook (www.facebook.com).

Δείτε το αφιέρωμα για τον Βράνκοβιτς που φιλοξενεί η επίσημη ιστοσελίδα του Παναθηναϊκού (www.paobc.gr):

«Είναι από τους πλέον αγαπητούς παίκτες που έχουν φορέσει τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Ο Στόγιαν Βράνκοβιτς συστήθηκε στους φίλους του Τριφυλλιού ως… εχθρός. Είτε με τη φανέλα του Άρη, είτε σε επίπεδο Εθνικών Ομάδων, καθώς αγωνιζόταν στην Εθνική Γιουγκοσλαβίας και στη συνέχεια στην Εθνική Κροατίας. Παναθηναϊκός και Εθνική Ελλάδας τον έβρισκαν απέναντί τους. Δεν χρειάστηκε όμως και πολύ καιρός από την πρώτη φορά που φόρεσε τα πράσινα για να φτάσει από Στόγιαν Βράνκοβιτς, να γίνει ο αγαπημένος Στόικο όλων. Στην εξέδρα, αλλά και μέσα στην ομάδα.

Πανύψηλος, αθλητικός, ήταν ο ιδανικός παίκτης για να οδηγούν σ’ αυτόν οι συμπαίκτες του τους αντιπάλους τους. Η κατάληξη ήταν τις περισσότερες φορές ένα αυτοκρατορικό κόψιμο. Η παρουσία του στο παρκέ είχε έναν και μοναδικό σκοπό: Να βοηθά τους συμπαίκτες του, την ομάδα του όσο μπορεί περισσότερο. Γι’ αυτόν αυτό ήταν το μπάσκετ. Να κάνει ότι χρειάζεται η ομάδα, να κάνει ότι θα διευκολύνει τη ζωή των παικτών που ήταν στο ίδιο στρατόπεδο μ’ αυτόν. Φιλοσοφία που όσοι τον ξέρουν μπορούν να διαβεβαιώσουν ότι ίσχυε και στη ζωή του εκτός παρκέ, αφού πάντα ήταν εκεί για όποιον είχε ανάγκη, για όποιον του ζητούσε βοήθεια.

Γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 1964 στο Ντρνις της Κροατίας. Αγωνίστηκε στην ΚΚ Ζαντάρ (1982-89) και στον Άρη (1989-90), πριν μπουν τα… τριφύλλια στη ζωή του. Αρχικά μέσω των Μπόστον Σέλτικς (1990-92) και στη συνέχεια μέσω του Παναθηναϊκού (1992-96). Άφησε τους «πράσινους» για μια τελευταία απόπειρα στο ΝΒΑ, αρχικά μέσω των Μινεζότα Τίμπεργουλβς (1996-97) και στη συνέχεια μέσω των Λος Άντζελες Κλίπερς (1997-99). Επέστρεψε στην Ευρώπη για να κλείσει την καριέρα του στη Φορτιτούντο Μπολόνια (1999-2001).

Σε επίπεδο εθνικών ομάδων έχει κατακτήσει το χρυσό στο Ευρωμπάσκετ 1989, το ασημένιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ (1988) και της Μπαρτσελόνα (1992), το χάλκινο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1986 και του 1994, καθώς και στα Ευρωμπάσκετ 1987, 1993 και 1995.

Στη θητεία του με τον Παναθηναϊκό κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας (1993) και στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης (1996). Στην κατάκτηση του δεύτερου τίτλου η συμβολή του ήταν ανεκτίμητη και σίγουρα είναι ο παίκτης που οι περισσότεροι θυμούνται. Μια δική του τάπα επί του Ζέλικο Ρέμπρατσα και της Μπενετόν Τρεβίζο σφράγισε την παρουσία του «τριφυλλιού» στο φάιναλ φορ του Παλέ ντε Μπερσί. Μια δική του τάπα πάνω στον Χουάν Αντόνιο Μοντέρο σφράγισε τη νίκη στον τελικό της διοργάνωσης και την κατάκτηση του τίτλου επί της Μπαρτσελόνα στο Παρίσι. Σε ένα σπριντ στα τελευταία δευτερόλεπτα που κανείς δεν θα ξεχάσει. Σε μια παρουσία τεσσάρων χρόνων στον Παναθηναϊκό που κανείς δεν θα ξεχάσει».