Παναθηναϊκός: Λατρεία Μπράμος για τον κόσμο

Ο άσος του εξάστερου δεν έκρυψε την αγάπη του για τον κόσμο του Παναθηναϊκού και τη στήριξη που προσέφερε στην ομάδα από την αρχή μέχρι το ιδανικό φινάλε της χρονιάς.

Αναλυτικά όσα γράφει:

«Γεια σε όλους!

Φτάσαμε στο τέλος της χρονιάς… Μιας μεγάλης και πραγματικά ενδιαφέρουσας σεζόν, μέσα στην οποία «μεγαλώσαμε» πολύ! Την πρώτη μέρα δεν νομίζω να γνώριζε κάποιος, κάποιον. Συστηθήκαμε ουσιαστικά και όταν σκεφτείς εκείνη την πρώτη μέρα, το να κλείνει η σεζόν με έναν τίτλο στο ΣΕΦ, είναι πραγματικά εκπληκτικό.

Αν και για μένα ήταν και λίγο πιο περίεργο, γιατί μάλλον ήμουν ο… στόχος! Δεν ξέρω… Ίσως να πρέπει να αλλάξω κούρεμα ή κάτι άλλο. Όπως φαίνεται έχω κάτι που τραβά τα αντικείμενα. Έγινε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, έγινε στον τρίτο τελικό. Ελπίζω μόνο να μην συνεχίσει να γίνεται (γελώντας). Αυτά τα παιχνίδια έχουν κάτι τελείως διαφορετικό. Ήταν κάτι περίεργο. Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι οι οπαδοί θα προσπαθήσουν να σπάσουν τη συγκέντρωσή σου. Είναι δύσκολο, δεν θα πω ψέματα, αλλά από τη στιγμή που ο αγώνας αρχίζει, είναι ξανά μπάσκετ.

Πρέπει να μπλοκάρεις ότι άλλο συμβαίνει όσο καλύτερα μπορείς από τη στιγμή που ο αγώνας συνεχίζεται. Το σκέφτεσαι, αλλά αφού συνεχίζεις να παίζεις, πρέπει να σκεφτείς το παιχνίδι. Ομολογώ ωστόσο ότι εντυπωσιάστηκα από τον εαυτό μου βλέποντας αυτή τη φωτογραφία μου που πηδάω πάνω από το τραπέζι της γραμματείας. Ίσως θα έπρεπε να το γυρίσω στο… στίβο. Πάντως δεν χτύπησα κανέναν!!!

Η σεζόν γενικότερα ήταν μεγάλη, αλλά πιστεύω ότι η στιγμή που τα πράγματα έδειξαν να αλλάζουν, ήταν μετά τον Ιανουάριο. Από τη στιγμή που πήραμε και τον Γκιστ, η ομάδα ουσιαστικά σχηματίστηκε και μπορέσαμε να δουλέψουμε όλοι μαζί. Δεν ξέρω πότε ακριβώς άρχισε πραγματικά να αλλάζει, την ακριβή στιγμή. Μπορεί να ήταν ο τελικός του Κυπέλλου, τώρα που το σκέφτομαι. Πιστέψαμε ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι πραγματικά καλό. Ίσως όχι εκπληκτικό, αλλά καλό! Ο τελικός ήταν το σημείο κλειδί και απλά από εκεί και πέρα αρχίσαμε να βελτιωνόμαστε και να μαθαίνουμε τη φιλοσοφία του προπονητή που ήταν πολύ βασικό!

Η απογοήτευση της σεζόν ήταν για εμάς ο αποκλεισμός από το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας. Για να είμαστε ειλικρινείς, όταν άρχιζε η χρονιά, ποιος πίστευε ότι θα είχαμε αυτή την ευκαιρία; Αλλά την είχαμε, ήταν εκεί στα χέρια μας. Απογοητευτήκαμε που δεν πήραμε αυτή τη νίκη, παίζοντας άσχημα στον τέταρτο αγώνα στο δικό μας σπίτι. Αν όμως κοιτάξεις πίσω, ήταν μια επιτυχημένη χρονιά!
Κάτι που πολλοί δεν γνωρίζουν ήταν πόσο εκπληκτική ατμόσφαιρα είχαμε ως ομάδα. Ήταν πραγματικά ξεχωριστή. Ακόμη και τα παιδιά που ήρθαν τελευταία, ο Κάρι και ο Γκουίν, έμοιαζε σαν να ήταν εδώ από πάντα! Ακόμη κι αν δεν γνωρίζαμε ο ένας τον άλλον τον Αύγουστο, τα πήγαμε μια χαρά. Περάσαμε τόσο πολύ χρόνο μαζί στο δρόμο, σε ξενοδοχεία, αεροδρόμια, που μάθαμε τα πάντα ο ένας για τον άλλον. Ίσως και περισσότερα από όσα θα θέλαμε (γέλια).

Όλοι ήταν εκπληκτικοί, υπάρχουν ξεχωριστοί χαρακτήρες σε αυτή την ομάδα και είναι κάτι που φαίνεται και στο γήπεδο, γιατί πάντα φροντίζαμε ο ένας να καλύπτει την πλάτη του άλλου. Δεν θα ήθελα να έχω κανέναν άλλον δίπλα μου αυτή τη χρονιά από αυτά τα παιδιά.
Ο κόσμος κατάλαβε όλη αυτή τη μεγάλη προσπάθεια που κάναμε. Ήταν δίπλα μας. Έδειξα τα βίντεο από το Divani Caravel σε φίλους στις ΗΠΑ και σοκαρίστηκαν! Δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να το καταλάβει αν δεν το ζήσει όλο αυτό. Ήταν απίστευτο. Δεν έχω ξαναδεί ποτέ κάτι τέτοιο στη ζωή μου.

Στις 3 το πρωί, Τετάρτη και να είναι 5000 κόσμος στο δρόμο. Δεν μπορείς να περιγράψεις τα συναισθήματα. Δεν το περίμενα. Φεύγοντας για τον πρώτο τελικό ήταν έκπληξη για μένα να δω κόσμο να μας περιμένει. Ήξερα ότι θα είναι εκεί όταν γυρίζαμε από τον τρίτο τελικό, αλλά όχι τόσο πολλοί. Όχι… Ήταν απίστευτο. Και έπρεπε να ανέβω κι εγώ εκεί στην οροφή του πούλμαν! Δεν μπορούσα να αφήσω τους άλλους να το διασκεδάσουν μόνοι τους!

Σε αυτούς τους τρεις αγώνες με τον Ολυμπιακό, παίξαμε ίσως το καλύτερο μπάσκετ. Είναι μια πολύ καλή ομάδα, είναι πρωταθλητές στην Ευρωλίγκα. Θέλουμε να θυμόμαστε το τέλος, αλλά ήταν μακρύς ο δρόμος να φτάσουμε ως εδώ και πρέπει να το θυμόμαστε κι αυτό. Ήταν δύσκολο. Αλλά, με αυτή την ομάδα ήταν εύκολο να επιστρέφεις στο γήπεδο κάθε μέρα. Οκ…

Ίσως θα ήταν καλύτερα να έχουμε μια μέρα ρεπό παραπάνω, αλλά το να συναντιέσαι με αυτούς τους ανθρώπους κάθε μέρα, με τους συμπαίκτες σου, τους προπονητές, όσους ήταν κοντά στην ομάδα τα έκανε όλα ευκολότερα. Τώρα σειρά έχει η ξεκούραση και θα επιστρέψω για την Εθνική ομάδα.

Ανυπομονώ γι’ αυτό, όπως και για την επόμενη αγωνιστική περίοδο. Να δω τα παιδιά και πάλι, να δω εσάς και πάλι.

Να είστε καλά,

Μάικ»