Αγγέλου: «Σαν να γλείφεις το μέλι από το αγκάθι»

Ο 50άχρονος τεχνικός παρέθεσε συνέντευξη Τύπου, στην αίθουσα Τύπου «Ηλίας Ζυγούρης» στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο, και μίλησε για όλα όσα έζησε φέτος στη Θεσσαλονίκη από την ημέρα που ανέλαβε την ομάδα. «Θα ήθελα να ξεκινήσω αυτή τη μικρή αναδρομή από την Τετάρτη 25/11 στις 18.00, όταν ο πρόεδρος του Άρη κ. Αρβανίτης μου έκανε ένα τηλεφώνημα στη Χαλκίδα και στις 22.45 με πήρε ο υπεύθυνος για τα εισιτήρια και αποφάσισα το πρωί της Πέμπτης (26/11) να έρθω σε αυτήν την ομάδα. Θα ήθελα να πω ότι η μόνη σκέψη που είχα όταν ήρθα ήταν το γεγονός ότι με μία συζήτηση δύο ωρών με ανθρώπους του περιβάλλοντός μου μού είπαν να μην το κάνω αυτό, γιατί είναι λάθος. Ο αθλητισμός για ακόμα μία φορά επαληθεύτηκε όμως, γιατί εκτός από τον εθισμό που προσφέρει στους ανθρώπους προσφέρει και την ικανοποίηση να αντιμετωπίζεις ίσως την πιο άνιση μάχη που υπάρχει στη ζωή, να είσαι απέναντι στον εαυτό σου», ανέφερε στον πρόλογό του ο Βαγγέλης Αγγέλου.

Είπε ακόμα: «Ξεκινήσαμε με το πρώτο παιχνίδι στις 27 του μηνός με τον Ηλυσιακό και προγραμματίζοντας αυτό με την Ελευσίνα, που για εμένα ήταν κομβικά παιχνίδια. Σταδιακά φθάσαμε στο σήμερα, για να μιλήσουμε με αριθμούς και να πούμε ότι η ομάδα του Άρη μέχρι το τελευταίο παιχνίδι με τον Πανιώνιο είχε 265 ημέρες έργου και 197 ημέρες από τότε που ήρθα εγώ στην ομάδα. Σε αυτό το χρονικό διάστημα έγιναν 160 προπονήσεις μπάσκετ, 160 προπονήσεις φυσικής κατάστασης και υπήρχαν και 50 ημέρες ρεπό για τους παίκτες. Η ομάδα έπαιξε 24 παιχνίδια πρωταθλήματος, με ένα πρόγραμμα σε μια χώρα που δυσκολεύεται να οργανώσει το οτιδήποτε. Από την αρχή μαζί προσπαθήσαμε να οργανώσουμε τα πράγματα, με σύμμαχο την αλήθεια και να φτιάξουμε ένα βραχυπρόθεσμο σχεδιασμό που να στηρίζεται σε τρεις κατηγορίες. Πρώτα στις προτεραιότητες ανάγκης, δεύτερον στις μικρές νίκες που θα μας έδιναν το δικαίωμα ύστερα από ένα τρίμηνο να θέτουμε κάποιους στόχους. Τρίτον, όλα αυτά μαζί να μπορέσουν μαζί με κάποιες άλλες κινήσεις που έγιναν να δώσουν στους παίκτες τη δύναμη εκείνη, ώστε να αποδώσουν σαν σύνολο και να μπορέσουν να ικανοποιήσουν ένα πολύ δύσκολο μπασκετικό κοινό, όπως είναι ο Άρης, πολύ αληθινό, πολύ ιδιαίτερο και εθισμένο ιστορικά σε κάποια στοιχεία. Στην ανταγωνιστικότητα, στην οικογένεια και στις νίκες. Το τελευταίο είναι και ο πιο δύσκολος αντίπαλος, γιατί όλοι οι άνθρωποι που ασχολούμαστε με τον Άρη έχουμε αντιληφθεί ότι οι απαιτήσεις από την ομάδα του Άρη έχουν σχέση μόνο με τη νίκη.

Χωρίσαμε δύο ομάδες, μία ομάδα του γηπέδου και μία των γραφείων. Προσπαθήσαμε με τους ανθρώπους της διοίκησης στην αρχή να συζητήσουμε για αυτό τον σχεδιασμό. Σε ό,τι αφορά στο γήπεδο, εμείς προσπαθήσαμε με μια κοινή προπονητική λογική και σε σχέση με τις δυνατότητες που έχει ο Άρης να χωρίσουμε τέσσερις κατηγορίες. Στους βασικότατους, στους βασικούς, στους αναπληρωματικούς και στους παίκτες προπόνησης. Οι βασικότατοι και οι βασικοί παίκτες του Άρη κατά τη διάρκεια όλων αυτών των μηνών έχασαν 1 με 1,5 μήνα. Οι νεαροί παίκτες του Άρη έχασαν από 1,5 έως 2 μήνες σε 8,5 μήνες από την αρχή της σεζόν. Αυτό σημαίνει ότι σε μία χρονιά που η ομάδα είχε μόνο το ελληνικό πρωτάθλημα, με τόσο μεγάλες διακοπές, υπήρχε πάρα πολύ μεγάλη απώλεια από πλευράς τραυματισμών και αυτό αν το αναλύσει κάποιος θα δει ότι ή υπάρχει πρόβλημα προπονητικής επιλογής ή υπάρχει πρόβλημα προπονητικής διαχείρισης σε σχέση με την εικόνα που πρέπει να περνάει κάποιος προς τα έξω.

Εκεί, λοιπόν, αποφασίσαμε ότι θα κάνουμε υπομονή 1 με 1,5 μήνα, θα ρισκάρουμε, στηριζόμενοι στην ομάδα μας και στους συνεργάτες που θα είχαμε και καταφέραμε να φτάσουμε σε κάποιες καθοριστικές στιγμές, όπου η μόνη μας δυσκολία ήταν να περάσουμε στους παίκτες το ειδικό βάρος αυτής της φανέλας. Έχω ξαναπεί ότι όταν πηγαίνεις σε μια επαγγελματική ομάδα και ιδιαίτερα στην Αμερική υπάρχουν άνθρωποι που με πολύ απλό και κατανοητό τρόπο θα σου πουν πού ήρθες και πώς θα προσαρμοστείς. Θεωρώ ότι αυτό το διάστημα είναι πάρα πολύ δύσκολο και είναι ικανότητα σε μια ομάδα να μπορεί να εντάσσει έναν επαγγελματία που δουλεύει για αυτήν ή έναν νεαρό που δουλεύει για αυτήν, να μπορεί να τον αγκαλιάσει μέσα από τη γνώση του περιβάλλοντος στο οποίο έρχεται.

Εμείς, λοιπόν, παρά την προσπάθεια βλέπαμε δυσπιστία από τους παίκτες, ότι ενώ μπορούσαμε να παίξουμε πολύ καλύτερα υπήρχαν κάποια προβλήματα. Βλέπαμε ότι αυτή η ομάδα έχει ένα πολύ μεγάλο ειδικό βάρος και ότι εάν καταφέρουν οι παίκτες να το αντέξουν ο κόσμος θα έρθει μαζί μας και ότι αυτός ο κόσμος όταν θα σας βλέπει έξω θα σας χτυπάει το χέρι στην πλάτη, μπορεί επικριτικά κάποιες φορές, αλλά πάντα με ενθάρρυνση. Φτάσαμε και ευτυχήσαμε όλοι μας να μας το δώσει αυτό το νόημα του συλλόγου η εκδήλωση για το Νίκο Γκάλη. Είδα στα μάτια των παικτών ότι αυτές οι εκδηλώσεις ενθάρρυναν την άποψή μου ότι η ιστορία μιας ομάδας είναι η κολόνα της, είναι η βάση της. Βγήκε ένα μαγικό και αληθινό αποτέλεσμα. Την αύρα αυτού του αποτελέσματος εξέλαβε αυτή η ομάδα και τελείωσε με τον τρόπο που τελείωσε η χρονιά. Δεν θέλω να μιλήσω πιο συγκεκριμένα, έχει αναλυθεί πολλές φορές και έχει γίνει.

Θα ήθελα σαν επίλογο αυτής της τοποθέτησης με πολύ απλό τρόπο να ευχαριστήσω κάποιους ανθρώπους που για εμένα τα λόγια δεν μπορούν να εκφράσουν αυτά που νιώθω και δυσκολεύτηκα πολύ να τα βάλω σε κατηγορίες και να τα πω. Πρώτα, θέλω να ευχαριστήσω τη διοίκηση, χωρίς να αναφερθώ σε ονόματα, γιατί η διοικητική ομάδα του Άρη όσο πιο ομάδα γίνει τόσο πιο ομαδικό προϊόν θα παράγει. Ειλικρινά ένα ευχαριστώ σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που μιλήσαμε, χαιρετηθήκαμε, με πήραν τηλέφωνο, μας έστειλαν μηνύματα, μας υποστήριξαν, μας ανέχθηκαν. Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στο διοικητικό προσωπικό, στους ανθρώπους που είναι στα γραφεία του Άρη. Για εμένα είναι ένα από τα έμπειρα και από τα ικανά σταφ στην Ευρώπη, που μέσα από τις καλές και τις κακές στιγμές έβλεπες στο βάθος της ψυχής τους ότι πονούν και αγαπούν αυτήν την ομάδα και άντεξαν και μας βοήθησαν πάρα πολύ.

Ευχαριστώ τους παίκτες μας, γιατί έγιναν παίκτες μας και κομμάτι μας. Είναι πολύ δύσκολο να σας μεταφέρω την εικόνα από το τελευταίο παιχνίδι στη Νέα Σμύρνη, που ήταν άκρως συγκινητική. Τους ευχαριστούμε έναν έναν, για το ότι κατάφεραν και άντεξαν τις αμφιβολίες που κάποιοι τους μετέδωσαν και έδειξαν τι μπορούν να κάνουν. Στους συνεργάτες μας και ιδιαίτερα τους Θανάση Μολυβδά, Σάββα Καμπερίδη και Παναγιώτη Ζάλογγο. Πρώτη φορά συνεργάστηκα μαζί τους, δεν κάναμε κανέναν μίτιγκ, τρέχαμε να προλάβουμε την πραγματικότητα, με ανέχτηκαν -δεν ξέρω πώς- και αυτό που έδωσαν ήταν από μέσα τους και τους ευχαριστώ για αυτό. Στο υπόλοιπο σταφ, στους γιατρούς, τους εξωτερικούς συνεργάτες, το φυσιοθεραπευτή, το φροντιστή, τους υπαλλήλους στο γήπεδο που στήριξαν την προσπάθεια σε δύσκολες ημέρες και αργίες. Στους συνάδελφους προπονητές στη Θεσσαλονίκη που όταν ήρθα εδώ σχεδόν χαμένος με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν επικριτικά σχόλια, αλλά πάντα μού έδιναν μία κατεύθυνση και πώς πρέπει να κινηθώ.

Θέλω να ευχαριστήσω τον πυρήνα των παλαιμάχων του Άρη, που από ένα σημείο και μετά γνώρισα ανθρώπους, συζήτησα μαζί τους και κατάλαβα ότι αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν και έχουν τον Άρη μέσα τους και είναι διαθέσιμοι να στηρίξουν κάθε προσπάθεια. Στους φιλάθλους που ήρθαν στο γήπεδο και βοήθησαν την ομάδα σε αυτές τις δύσκολες εποχές. Ο Άρης είχε εντυπωσιακή εικόνα, με αποκορύφωμα αυτήν την εκδήλωση για το Νίκο Γκάλη, αλλά και την παρουσία τους στο δεύτερο παιχνίδι της σειράς με τον Πανιώνιο. Τέλος, τους δημοσιογράφους του Άρη, που αυτό που θέλουν είναι να ακούν ότι υπάρχει όραμα στον Άρη.

Θα ήθελα να τονίσω ότι πολλοί μου λένε «σε καταλαβαίνουμε». Πολλές φορές δεν καταλαβαίνω κι εγώ τον εαυτό μου, αλλά ξέρω τι νιώθω. Υπάρχουν κάποια μότο που χαρακτηρίζουν έναν άνθρωπο και μια ομάδα. Τα έχω ξαναπεί και έχουν σημασία, όπως το ότι για μια ομάδα είναι πάρα πολύ σημαντικό το εξής: αν χαθεί το καρφί χάνεται το πέταλο. Εάν χαθεί το πέταλο δεν υπάρχει άλογο. Εάν δεν υπάρχει άλογο δεν υπάρχει μήνυμα και εάν δεν υπάρχει μήνυμα χάνεται ο πόλεμος. Στην περίπτωσή μας, από το καρφί μέχρι τον πόλεμο που δώσαμε και χάσαμε με τον Πανιώνιο, αυτό που μας έμεινε είναι ότι ήμασταν ομάδα. Το δεύτερο μότο που δίνει μια παροιμία σχετίζεται με τη ζωή και πώς είναι η ζωή στον Άρη. Είναι σαν να γλείφεις το μέλι από το αγκάθι. Εμείς γευτήκαμε αυτή τη γλύκα της ιστορίας, χωρίς να ματώσουμε και πιστεύω ότι βγήκαμε πιο δυνατοί. Τελειώνοντας, θέλω να σταθώ στο Σοφοκλή που είχε πει το εξής: να προσέξουμε όλοι μας, γιατί η αλαζονεία γεννά τον τύραννο. Δηλαδή, πρέπει να υπάρχει μέτρο σε όλα τα πράγματα, γιατί έχουμε εμπειρίες από το παρελθόν και το πολύ μπράβο φέρνει την αλαζονεία και η αλαζονεία στον άνθρωπο είναι κακός σύμβουλος και σύμμαχος». Συζητούσα με τον αδερφό μου στην Αμερική. Εδώ και λίγο καιρό μου είπε ότι στη ζωή της Αμερικής κυριαρχεί το μότο «think big, act small». Μπορείς να σκέφτεσαι μεγαλόπνοα, αλλά πρέπει να δρας με σύνεση και μέχρι εκεί που φτάνει η κουβέρτα σου.

Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω μεμονωμένα τον πρόεδρο και για κάτι που μου είπε. Κάποιες φορές δίνουμε έναν αγώνα και λυπάμαι που δεν μπορώ να υλοποιήσω κάποιες επιθυμίες του, αλλά μου είπε: «να ξέρεις ότι είναι πολύ εύκολο να χρεώνεις ένα σύλλογο και πολύ δύσκολο να τον ξεχρεώνεις». Μακάρι να βρει τη δύναμη και αυτός και η ομάδα να βρουν χημεία τέτοια, ώστε ο Άρης να παρουσιάζεται κάθε φορά και πιο δυνατός, γιατί αυτό που λέμε εμείς στην ομάδα, το εμείς των διαφωνιών, δηλαδή συνεργασία με διαφωνίες, αυτό είναι το ζητούμενο».