Ράφτερι: «Δεν ξεχνιέται ο Γκάλης»
Τι κι αν ο Νίκος Γκάλης αποφοίτησε εν έτει 1979 από το Σίτον Χολ ο Μπιλ Ράφτερι ακόμα τον θυμάται.
Ο προπονητής του «γκάνγκστερ» στο πανεπιστήμιο, στα 70 του πλέον, μίλησε στην εφημερίδα «Έθνος της Κυριακής» για το πώς ο Νίκος Γκάλης έκανε τους Έλληνες να ερωτευτούν το μπάσκετ, «μιλώντας» μόνο εντός παρκέ. Αναλυτικά τα όσα είπε…
Για το Νίκο Γκάλη: «Ξεχνιέται ο Νικ; Με τίποτα… Αναμφισβήτητα ήταν ο καλύτερος γκαρντ που είχα ως προπονητής. Ο καλύτερος! Εκπληκτικός σκόρερ, που μπορούσε να «σκοτώσει» τον αντίπαλο χωρίς να κάνει κατάχρηση στα σουτ. Ήξερες ότι θα πάρει 10-15 προσπάθειες αλλά θα ευστοχούσε σχεδόν σε όλες».
Για το τι θυμάται περισσότερο από εκείνον: «Ήθελε να πάρει την μπάλα για το τελευταίο σουτ, ενώ είχε το χάρισμα να αντιδρά με τον καλύτερο και πιο αποτελεσματικό τρόπο σε καταστάσεις πίεσης. Πραγματικά δεν τον θυμάμαι να χάνει βολή όταν τα παιχνίδια κρίνονταν στο τέλος. Είτε χάναμε είτε κερδίζαμε, ο Νικ θα ευστοχούσε! Πραγματικά ήταν απίθανος. Καταλάβαινε το παιχνίδι όσο κανείς άλλος. Η αντίληψή του ήταν τρομερή! Ήταν πολύ καλός συμπαίκτης. Με όλους. Όμως, ήταν πολύ ήσυχο παιδί. Δεν του άρεσαν τα μεγάλα λόγια, μόνο να παίζει μπάσκετ. Τίποτε άλλο…».
Για το ελληνικό μπάσκετ, αλλά και το λόγο που δεν έπαιξε ποτέ στο ΝΒΑ: «Ο Νικ έκανε τους Έλληνες να ερωτευθούν το μπάσκετ. «Μου είχε πει ο Ρεντ Άουερμπαχ ότι «το παιδί που είχες στο κολέγιο θα μπορούσε να παίξει άνετα στο ΝΒΑ. Ξέρω ότι έγινε είδωλο στην Ευρώπη. Και καλώς έγινε! Παρακολουθώ από την πρώτη στιγμή την εξέλιξή του και την πορεία του στην Ευρώπη και πραγματικά είμαι πολύ περήφανος για ό,τι κατάφερε στη ζωή του. Τον καμάρωσα και το 2004, όταν τον είδα να κρατάει την ελληνική σημαία στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας».
Για το μήνυμα που θα ήθελε να του στείλει: «Πραγματικά θέλω να τον ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου για την παρουσία του στο Σίτον Χολ και τα όσα έκανε για να μπει στην ελίτ του κολεγιακού πρωταθλήματος. Θα είμαστε πάντα ευγνώμονες. Και φυσικά να του ευχηθώ ό,τι καλύτερο στη ζωή του. Είναι πολύ όμορφο που θα τιμηθεί. Το αξίζει!».