Άντιτς: «Όνειρο τα πλέι οφ»

Οι Πειραιώτες δίνουν μάχη για να περάσουν στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας, ώστε να διατηρηθεί ζωντανό το όνειρο υπεράσπισης του τίτλου που κατέκτησαν πέρυσι στο Final 4 της Κωνσταντινούπολης. Ο Πέρο Άντιτς μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα της διοργάνωσης για τους στόχους τους, την προσεχή αναμέτρηση με τη Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ, την παραμονή του στη χώρα μας, αλλά και το Βασίλη Σπανούλη για τον οποίο αισθάνεται πολύ χαρούμενος που τον έχει συμπαίκτη. Αναλυτικά τα όσα είπε…

-Ο Ολυμπιακός έδωσε πέρυσι πολλές φορές παιχνίδια ζωής ή θανάτου και επιβίωσε. Πόσο σας γεμίζει αυτό με αυτοπεποίθηση τώρα που δίνεται μάχη για να πάτε στα προημιτελικά;
«Μας δίνει πολλή αυτοπεποίθηση γιατί είμαστε όλοι έμπειροι παίκτες, αλλά επιπλέον μας γεμίζει και ευθύνη γιατί όλοι προσπαθούν να κερδίσουν τους πρωταθλητές Ευρώπης. Θέλουμε να αποδείξουμε πως δεν πήραμε από τύχη τον τίτλο πέρυσι, αλλά με σκληρή δουλειά».

-Όπως και πέρυσι, ο Ολυμπιακός ξεπέρασε κακό ξεκίνημα στο Top 16, αφού κερδίσατε τα έξι από τα επτά παιχνίδια που ακολούθησαν. Παίζετε καλύτερα όταν είστε με την πλάτη στον τοίχο;
«Δεν ξέρω, θα πρέπει να ρωτήσετε τον προπονητή. Πιστεύω πως η περσινή χρονιά ήταν διαφορετική, με λιγότερα παιχνίδια και χρειάζονταν λιγότερες νίκες για να πάμε στο Top 16. Φέτος έχουμε τέσσερις ομάδες που ισοβαθμούν στη δεύτερη θέση. Πιστεύω πως τώρα παίζουμε καλύτερα εκτός παρά εντός έδρας και δεν ξέρω γιατί. Στην έδρα μας έχουμε περισσότερη πίεση. Δεν ξέρω, αλλά πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι, γιατί δίνουμε πολύ σημαντικό ματς την επόμενη εβδομάδα».

-Κάποιες από τις μεγάλες σας εκτός έδρας νίκες, όπως απέναντι σε Σιένα, Κίμκι και Μακάμπι Τελ Αβίβ, ήρθαν με ανατροπές στην τελευταία περίοδο. Τι σας κάνει να παίζετε δυνατά όταν βρίσκεστε πίσω στο σκορ;
«Πιστεύω πως αυτό συμβαίνει γιατί έχουμε κάποιες πολύ καλές μονάδες, αλλά και εξαιρετική χημεία ως ομάδα. Πιστεύω πως αυτό είναι το κλειδί. Ο ένας υποστηρίζει τον άλλον. Δεν έχει σημασία εάν είμαστε πίσω ή μπροστά στο σκορ με 20 πόντους. Συνεχίζουμε να παίζουμε με τον ίδιο τρόπο και δεν τα παρατάμε. Για αυτό κερδίζουμε κάποια παιχνίδια ύστερα από σκαμπανεβάσματα, που είναι φυσιολογικά».

-Αυτή την εβδομάδα παίζετε με τη Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ, ομάδα που δεν έχει ελπίδες πρόκρισης αλλά παίζει για τελευταία φορά φέτος στην έδρα της. Αυτό την κάνει πιο επικίνδυνη;
«Πρόκειται για δυνατό αντίπαλο από την αρχή της σεζόν, αλλά δεν ξέρω γιατί είχε αρνητικά αποτελέσματα. Νομίζω πως είναι η ομάδα με το μεγαλύτερο ή ένα από τα μεγαλύτερα μπάτζετ στην Ευρωλίγκα, με μεγάλα ονόματα, που απλώς δεν εξελίχθηκαν τα πράγματα όπως περίμεναν. Σίγουρα, θα προσπαθήσουν να μας κερδίσουν για να αποδείξουν στους φιλάθλους τους ότι θα πρέπει να τους υποστηρίξουν στο υπόλοιπο της σεζόν. Πιστεύω πως το παιχνίδι στην Κωνσταντινούπολη θα είναι πολύ δύσκολο».

-Σας κάνει αυτό το ταξίδι να θυμάστε τι συνέβη ένα χρόνο πριν ή προσπαθείτε να το ξεχάσετε και να αφοσιωθείτε στη φετινή σεζόν;
«Το πέρυσι είναι πέρυσι. Αν σκεφτούμε τι έγινε πέρυσι, τότε πάμε με λάθος νοοτροπία. Αυτό που μετράει είναι το τώρα. Αυτό που κάναμε πέρυσι ήταν σπουδαίο, ήταν μεγάλη επιτυχία, αλλά πρέπει να κοιτάξεις μπροστά, να πας ένα βήμα παρακάτω. Θα πάμε στην Πόλη για τη νίκη, όπως πάντα. Θα είναι ένα πολύ ωραίο παιχνίδι».

-Ο Βασίλης Σπανούλης έχει πει πως καθένας στην ομάδα έχει το δικό του ρόλο και παίζει όπως πρέπει. Εσένα ποιος είναι ο ρόλος σου;
«Ο ρόλος μου είναι να παίρνω ριμπάουντ, να παίζω άμυνα, να προσπαθώ να σκοράρω όταν πρέπει… Όλοι στην ομάδα έχουν το ρόλο τους. Οι νέοι πρέπει να παλεύουν περισσότερο. Όλοι προσπαθούν ο ένας για τον άλλον κι αυτό σημαίνει πως υπάρχουν διακριτοί ρόλοι στην ομάδα. Θα πρέπει κάθε δεδομένη στιγμή να κάνεις το καλύτερο για την ομάδα. Μόνο τότε πετυχαίνει μια ομάδα, όπως συνέβη πέρυσι και συμβαίνει και τώρα. Έχουμε παίκτες που μπορούν να βάλουν 40 πόντους σε έναν αγώνα, αλλά θα χάσουμε εάν δεν παίζουμε σαν ομάδα. Ο Σπανούλης είναι ο ηγέτης μας και είμαστε φίλοι εδώ και καιρό. Γνωριζόμαστε από το 2001. Είναι μεγάλη χαρά για εμένα να παίζω μαζί του, όπως και με τα άλλα παιδιά».

-Τι είδους ηγέτης είναι ο Σπανούλης; Χρησιμοποιεί περισσότερο λέξεις ή πράξεις;
«Δουλεύει πολύ σκληρά, είναι πολύ επαγγελματίας. Μας βοηθάει πνευματικά, ειδικά τους νεότερους, αλλά όχι μόνο αυτούς. Για παράδειγμα, εμείς οι δύο είμαστε οι μεγαλύτεροι σε ηλικία στην ομάδα κι εκείνος έρχεται και μου μιλάει για κάποια πράγματα που πρέπει να διορθώσω ή να κάνω καλύτερα για να πάω καλύτερα και εγώ, αλλά και η ομάδα. Δεν είναι τυχαίο πως έχει επιλεγεί ως ένας από τους κορυφαίους παίκτες της Ευρώπης ή MVP. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της σκληρής του δουλειά και χαίρομαι πολύ που είμαι δίπλα του και στην ίδια ομάδα».

-Όταν ήσουν στη Λουκόιλ Ακαντέμικ είχες πει ότι σου έλειπε η Αθήνα από την εποχή που αγωνιζόσουν στην ΑΕΚ. Τι ξεχωριστό έχει αυτή η πόλη και την αγαπάς τόσο πολύ;
«Η πρώτη μου εμπειρία εκτός της πατρίδας μου ήταν στην ΑΕΚ. Ήμουν στην άλλη πλευρά της πόλης, αλλά και πάλι στην Αθήνα. Εδώ δημιούργησα τις καλύτερες φιλίες μου. Έμαθα να παίζω με τον Μπουρούση, το Ζήση, τον Ταπούτο, το Σπανούλη όταν ήταν στο Μαρούσι… Ήμασταν παιδιά τότε. Κάναμε παρέα για τέσσερα χρόνια και είχαμε πολύ καλή χημεία ως ομάδα. Την πρώτη χρονιά πήραμε το πρωτάθλημα με την ΑΕΚ και ήταν κάτι σαν όνειρο που έγινε πραγματικότητα για εμένα. Ήμουν σε μια μεγάλη ομάδα, όπως ήταν τότε η ΑΕΚ, η οποία τώρα βρίσκεται από συγκυρίες στην τρίτη κατηγορία. Είναι κρίμα για την Ελλάδα. Είχαμε φοβερή χημεία με παίκτες που έβλεπα στην τηλεόραση και έπαιζα δίπλα τους, όπως ο Κόμαζετς, ο Ντικούδης, ο Μπετς, ο Κακιούζης. Για αυτό μου έλειπε η Αθήνα και για αυτό νιώθω υπέροχα εδώ».

-Το να φθάσεις στην κορυφή είναι δύσκολο, αλλά ακόμα πιο δύσκολο να διατηρηθείς εκεί. Τι θα σήμαινε για την ομάδα σας να πάτε στα πλέι οφ και να συνεχίσετε να διεκδικείτε τον ευρωπαϊκό τίτλο;
«Θα ήταν όνειρο. Αυτός είναι ο στόχος μιας μεγάλης ομάδας. Ο Ολυμπιακός είναι μεγάλη ομάδα κι έχει μεγάλους στόχους κάθε χρόνο. Θα ήταν το κερασάκι στην τούρτα μετά τη σκληρή δουλειά που κάναμε στην προετοιμασία με το νέο προπονητή, τα νέα συστήματα και τους λίγους νέους παίκτες που είναι εξαιρετικοί. Θα είναι πολύ δύσκολο. Θα προσπαθήσουμε, δεν θα τα παρατήσουμε και ό,τι και να συμβεί θα ξέρουμε πως έχουμε προσπαθήσει σκληρά».