Οστρόφσκι: «Ανεπανάληπτος ο Γκάλης»

Ένας από τους σπουδαιότερους παίκτες που ανέδειξε το γαλλικό μπάσκετ, ηγέτης της Λιμόζ αλλά και της Εθνικής Γαλλίας τη δεκαετία του ’80, αποδέχθηκε με μεγάλη χαρά την πρόκληση των Θεσσαλονικιών, ξεκαθάρισε όμως πως δεν θα ήθελε να τεθεί ξανά αντιμέτωπος με το Νίκο Γκάλη. Δεν θα το αντέξει, άλλωστε! Μέσω της επίσημης ιστοσελίδας της ΚΑΕ Άρης θυμήθηκε τις μονομαχίες του με τον «γκάνγκστερ», τους παθιασμένους Έλληνες φιλάθλους, αλλά και τη χώρα μας γενικότερα. Αναλυτικά τα όσα είπε…

-Πώς αισθάνεστε που θα επιστρέψετε στη Θεσσαλονίκη, στο Αλεξάνδρειο και φυσικά που θα συναντήσετε το Νίκο Γκάλη;
«Επισκέφθηκα πολλές φορές την Ελλάδα για αγωνιστικούς λόγους, καθώς αντιμετώπισα ελληνικές ομάδες, αλλά και για τουριστικούς. Αγαπώ την Ελλάδα και τους Έλληνες και ήταν αρκετές οι φορές που την επέλεξα για τις διακοπές μου. Νιώθω ενθουσιασμένος επειδή θα επιστρέψω στη Θεσσαλονίκη, αλλά και γιατί θα συναντήσω το Νίκο Γκάλη».

-Τι θυμάστε από τις επισκέψεις σας στην Ελλάδα;
«Έχω τόσες αναμνήσεις. Οι αγώνες με τη Λιμόζ ή την εθνική ομάδα απέναντι στον Άρη, τον Παναθηναϊκό, την Εθνική Ελλάδας ήταν πάντα ανταγωνιστικοί, υψηλού επιπέδου και ξεχωριστοί. Λατρεύω τους Έλληνες οπαδούς, γιατί υποστηρίζουν με ιδιαίτερη θέρμη και ένταση τις αγαπημένες ομάδες τους. Θυμάμαι την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος από την Εθνική Ελλάδας το 1987. Ήταν πραγματικά απίστευτη η θέρμη και το πάθος του κόσμου».

-Ίσως θα θέλατε να βρεθείτε και τώρα αντίπαλος με το Νίκο Γκάλη…
«Σας παρακαλώ. Όχι άλλο! Ο Νίκος μάς προκαλούσε τόσα πολλά προβλήματα, κάθε φορά που τον αντιμετωπίζαμε. Σκόραρε τόσους πολλούς πόντους. Αρκετά. Αλλά θα χαρώ πάρα πολύ να τον δω και να συζητήσουμε».

-Αντιμετωπίσατε το Νίκο Γκάλη σε πολλά παιχνίδια, ποιο ήταν το βασικό χαρακτηριστικό του. Μπορείτε να μας τον σκιαγραφήσετε;
«Ήταν απίστευτος αθλητής. Μπορούσε να σκοράρει απέναντι στον οποιονδήποτε αντίπαλο της οποιαδήποτε ομάδας. Είχε τόσο μεγάλη αυτοπεποίθηση στο σουτ του. Μπορούσε να σκοράρει απέναντι σε γκαρντ, αλλά κι έχοντας μπροστά του έναν σκληρό ψηλό. Ακόμη και οι ψηλοί παίκτες που είχαν μεγάλα χέρια δεν μπορούσαν να τον σταματήσουν, γιατί ο Νικ πηδούσε πολύ ψηλά. Οφείλω να πω όμως ότι είχε εξαιρετικούς και έξυπνους συμπαίκτες οι οποίοι ήξεραν πού θα τον έβρισκαν, αλλά κι έπαιζαν για το Νίκο».