Παπαδόπουλος: «Με εξιτάρει το μοντέλο ομάδας του ΠΑΟΚ»

Ο αρχηγός του ΠΑΟΚ βρέθηκε στο ΙΕΚ Ξυνή, στο πλαίσιο της συνεργασίας της ΚΑΕ με τον εκπαιδευτικό όμιλο. Με τη βοήθεια του συντονιστή και υπεύθυνου του τομέα Αθλητικής Δημοσιογραφίας του ΙΕΚ, Κωνσταντίνου Χήτα, «ανακρίθηκε» από τους επίδοξους δημοσιογράφους μιλώντας όχι μόνο για το «Δικέφαλο του Βορρά», αλλά και την έως τώρα καριέρα του, τις προσωπικές φιλοδοξίες του και το μέλλον. Αναλυτικά τα όσα είπε…

Για τη θέση στην οποία θα καταλήξει ο ΠΑΟΚ στο φετινό πρωτάθλημα της Basket League ΟΠΑΠ: «Δύσκολα να πεις από τώρα πού θα καταλήξουμε. Αν συνεχίσουμε όπως μέχρι τώρα, τότε σίγουρα θα είμαστε στις 4-5 πρώτες θέσεις. Όμως, ο ΠΑΟΚ έχει βάλει άλλους στόχους, που δεν έχουν σχέση με την κατάκτηση κάποιας θέσης στο πρωτάθλημα. Ο ΠΑΟΚ είναι η μόνη ομάδα που προσπαθεί να χαράξει ένα διαφορετικό δρόμο. Το μοτίβο που ακολουθούν οι υπόλοιπες ομάδες είναι καταστροφικό. Άλλαξε φέτος ο κανονισμός και επιτρέπει έξι αντί για τέσσερις ξένους που ίσχυε μέχρι τώρα, και όλες οι ομάδες παρασύρθηκαν και πήραν ξένους. Ο ΠΑΟΚ είναι η μόνη ομάδα που δεν το έκανε, και μάλιστα έχει στην πρώτη ομάδα παίκτες από τις ακαδημίες. Αυτό είναι ένα μοντέλο ομάδας που με εξιτάρει».

Για τη φυγή του Ντόνι Μακ Γκραθ: «Δεν κάνουν οι παίκτες τις ομάδες, οι ομάδες κάνουν τους παίκτες».

Για τη μειωμένη προσέλευση των φιλάθλων του ΠΑΟΚ στο κλειστό της Πυλαίας: «Δεν θα έλεγα ότι δεν έρχεται κόσμος, αντίθετα βλέπουμε πολύ καλό κόσμο. Έρχονται παιδιά από ακαδημίες από όλη τη Βόρεια Ελλάδα. Γίνονται προσπάθειες να έρχεται κόσμος που αγαπάει το μπάσκετ. Αν συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια θα δούμε ένα «άλλο» Παλατάκι».

Για το μέλλον του κι αν θα συνεχίσει στον ΠΑΟΚ: «Δεν θέλω να απαντήσω τώρα, έχω πολλές σκέψεις στο μυαλό μου για το τι θα κάνω του χρόνου».

Για τους προπονητές με τους οποίους έχει συνεργαστεί στην καριέρα του: «Δεν υπάρχει προπονητής που να θέλει το κακό σου. Ακόμη και οι προπονητές που είχα όταν έπαιζα στα Μίνι κάτι μου έδωσαν. Είναι δύσκολο να κρίνω προπονητές. Ο Ίβκοβιτς είναι ο καλύτερος στην ψυχολογία, ο Ομπράντοβιτς στην τακτική, ο Γιαννάκης είναι ο πιο δίκαιος, αφιερώνει τον ίδιο χρόνο σε όλους τους αθλητές, ενώ ο Σούλης Μαρκόπουλος είναι δουλευταράς, συσπειρώνει τους ανθρώπους γύρω του».

Για το ΝΒΑ: «Αν μου είχε γίνει πρόταση θα πήγαινα. Παλιά ήταν το όνειρό μου, ήθελα να αγωνιστώ στο NBA, το επεδίωκα. Όμως, μετά το επίπεδο στην Ευρώπη ανέβηκε, φτάσαμε να κοιτάμε στα μάτια -και σε εθνικό επίπεδο- το NBA, οπότε λίγο μειώθηκε αυτή η επιθυμία μου. Όμως, αν είχα πρόταση θα πήγαινα».

Για τις διακρίσεις του με την Εθνική Ελλάδας: «Στο Ευρωπαϊκό πήραμε την πρώτη θέση μέσα σε μία πόλη με τεράστια μπασκετική ιστορία όπως το Βελιγράδι και στο Παγκόσμιο ήμασταν οι πρώτοι που κερδίσαμε την αήττητη μέχρι τότε εθνική ομάδα των ΗΠΑ, επομένως ένιωθα όμορφα και στις δύο περιπτώσεις».

Για την αποχώρησή του από την Εθνική: «Από την Εθνική δεν έφυγα λόγω άσχημων εμφανίσεων. Είχα εκφράσει δημόσια τις διαφωνίες μου με την τακτική της ομοσπονδίας και από αυτό εξαρτάται τυχόν επιστροφή μου στην εθνική ομάδα».

Για το ρόλο που έπαιξε η τύχη στην πορεία του: «Όσο πιο πολύ δουλεύεις τόσο πιο τυχερός είσαι. Στο μπάσκετ η τύχη είναι δευτερεύων παράγοντας, μετρούν περισσότερο η θέληση, η ψυχολογία και οι ικανότητες».

Για τον τραυματισμό του: «Όπως λένε το βόλεϊ παίζεται με τα χέρια, το ποδόσφαιρο με τα πόδια και το μπάσκετ με το μυαλό.  Ο τραυματισμός μου δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αρκεί να είμαι μέσα στον αγώνα και να διαβάζω τις φάσεις».

Για την ακαδημία GBA, που είναι εκ των ιδρυτών της: «Με το Διαμαντίδη, το Χατζηβρέττα και το Χαραλαμπίδη ξεκινήσαμε την ακαδημία για να οργανώσουμε ένα διαφορετικό μοντέλο. Θέλουμε να χαράξουμε έναν διαφορετικό δρόμο.  Η ιδέα της ακαδημίας ξεκίνησε επειδή δεν μας άρεσε το δελτίο του αθλητή. Μέχρι τώρα η πορεία είναι πάρα πολύ καλή. Στόχος είναι του χρόνου να δημιουργήσουμε και ανδρική ομάδα. Επειδή όμως η ομοσπονδία δεν επιτρέπει να συμμετέχεις σε ανταγωνιστικό πρωτάθλημα χωρίς δελτία στην ακαδημία μας τα δελτία θα τα έχουν οι ίδιοι οι αθλητές».

Για τα σχέδιά του για το μέλλον, μετά το τέλος της καριέρας του: «Είμαι αναποφάσιστος πότε θα σταματήσω την αθλητική καριέρα μου. Σκέφτομαι σοβαρά να γίνω προπονητής. Σίγουρα θα παρακολουθήσω τη σχολή που θα γίνει».

Για την κλασική σύγκριση ανάμεσα σε Γκάλη και Διαμαντίδη: «Κι εγώ βάζω στον εαυτό μου ερωτήματα τι θα γινόταν αν ο Μάτζικ Τζόνσον έπαιζε με τον Κόμπι Μπράιαντ. Όμως, το μπάσκετ εξελίσσεται. Δεν ξέρω αν θα μπορούσε ο Διαμαντίδης να παίξει σε μια ομάδα πριν από 15 χρόνια, όπως δεν ξέρω αν ο Γκάλης θα μπορούσε να παίξει σήμερα. Δεν είναι αντικειμενική η σύγκριση. Είναι η φαντασίωσή μας».

Για τα παιδικά ινδάλματά του: «Όταν ήμουν μικρός θαύμαζα τον Πάτρικ Γιούιν, έβλεπα κασέτες με τους αγώνες του, διάβαζα τις συνεντεύξεις του, προσπαθούσα να επαναλάβω τις κινήσεις του στο γήπεδο. Από την Ελλάδα μου άρεσε ο Φασούλας».

Για την ατάκα του Χάτσερ, ότι είναι το αφεντικό του ΠΑΟΚ: «Είμαι αρχηγός της ομάδας, αλλά ο αρχηγός δεν κρίνεται μόνο από τον τίτλο. Προσπαθώ να είμαι σωστός με τους παίκτες, και αν με λένε αφεντικό αυτό με κολακεύει».

Για το Λίνο Χρυσικόπουλο: «Αν δουλέψει, μπορεί να γίνει μεγάλος ο οποιοσδήποτε. Ο Χρυσικόπουλος πρέπει να δουλέψει, έχει πολύ ταλέντο, και έχει και το σωστό σώμα για το σύγχρονο μπάσκετ. Είναι στο κρίσιμο σημείο στην καριέρα του, αν θα κάνει το άλμα ή αν θα μείνει ταλέντο».

Για το τι ομάδα είναι: «Όταν ήμουν πολύ μικρός ήμουν ΠΑΟΚ. Όταν όμως πήγα στον Ηρακλή έγινα Ηρακλής. Δεν μου αρέσει να είμαι οπαδός. Συμπαθώ τον Ηρακλή γιατί έπαιξα στις μικρές ομάδες του και κέρδισα τίτλο με αυτές».

Για το τι θα άλλαζε αν γινόταν υφυπουργός Αθλητισμού: «Θα άλλαζα τα πάντα. Ο αθλητισμός στην Ελλάδα αντιμετωπίζει τεράστια κρίση».