Η μπασκέτα της γιαγιάς Μπανκς

Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, αν ένας άνθρωπος γεννηθεί ταλαντούχος σε πολλά πράγματα αυτό μπορεί και να μην του βγει σε καλό.

Η περίπτωση του Μπάρκους Μπανκς είναι χαρακτηριστική, αφού λίγο έλειψε να πέσει... θύμα των ίδιων του των ταλέντων και αυτήν την στιγμή να μην είχε την 10ετή καριέρα στο ΝΒΑ και να μην βρίσκεται εδώ για χατίρι του Παναθηναϊκού.

Μεγαλωμένος στην Αμερική, ένιωσε από τα δύο του, κιόλας, χρόνια να «χτυπάει» η καρδιά του δυνατά για την πορτοκαλί «Θεά». Η γιαγιά του, του έκανε δώρο μια μικρή μπασκέτα με το όνομά του και από τότε ξεκίνησε ένας μεγάλος έρωτας. Και όπως όλοι οι μεγάλοι έρωτες πέρασε τους σκοπέλους του. Το μπέιζμπολ, το αμερικάνικο φούτμπολ, ακόμα και το μπόουλινγκ φλέρταραν επιμόνως με τον Μάρκους Μπανκς, προτού εκείνους πάρει την απόφαση να «ενωθεί» για πάντα με το μπάσκετ. Πριν κι εκείνος ομολογήσει πως «He loves this game» ύστερα από το απαραίτητο σπρωξιματάκι του πατέρα του, αλλά και του ξαδέλφου του, Ρον Ράιλι, που έκανε την δική του καριέρα στον «μαγικό» κόσμο του ΝΒΑ, με την φανέλα των Σιάτλ Σούπερ Σόνικς.

- Μάρκους, πώς πήρες την απόφαση να γίνεις μπασκετμπολίστας; «Νομίζω ότι την απόφασή μου την πήρα σταδιακά. Όταν ήμουν μικρός, 2-3 ετών η γιαγιά μου, μου πήρε ένα δώρο. Μια μικρή μπασκέτα που έγραφε Mr.Banks. Εκείνη την στιγμή δεν μπορούσα να καταλάβω τι σημαίνει αυτό. Λίγο μετά, όμως, δυστυχώς η γιαγιά μου πέθανε. Εγώ κράτησα την μπασκέτα και με την πάροδο του καιρού έγινε το αγαπημένο μου παιχνίδι. Είχα ποδήλατο, είχα σκέιτ, αλλά η μπασκέτα ήταν το καλύτερό μου παιχνίδι. Και κάπως έτσι ξεκίνησα να εξοικειώνομαι πολύ με το παιχνίδι του μπάσκετ.

- Έχοντας διαβάσει το βιογραφικό σου ξέρουμε πως υπήρχαν και υπάρχουν κι άλλα αθλήματα που σε… συγκινούν και πως δοκίμασες την τύχη σου σε αυτά. Και μάλιστα με επιτυχία. Τι ήταν αυτό, όμως που σε κράτησε πιστό στο μπάσκετ; «Αλήθεια είναι αυτό. Πέρασα από διάφορα στάδια μέχρι να πάρω την τελική μου απόφαση. Μεγαλώνοντας έπαιξα αμερικάνικο φουτμπολ. Και η αλήθεια είναι πως ήμουν πάρα πολύ καλός. Κι εγώ και η οικογένειά μου νομίζαμε ότι θα γίνω επαγγελματίας. Έπαιξα πολλά χρόνια μέχρι το λύκειο και μάλιστα πήρα και υποτροφία για να σπουδάσω και να συνεχίσω να παίζω. Αλλά ο πατέρας μου, με έπεισε ότι αυτό δεν θα ήταν το καλύτερό για μένα. Και μου είπε ότι το μπάσκετ θα μπορούσε να με πάει πιο μακριά. Έτσι, αποφάσισα να παίξω μπάσκετ και… μπέιζμπολ.

-Το φούτμπολ τι ρόλο έχει τώρα στην ζωή του Μάρκους Μπανκς; «Το φουτμπολ το λατρεύω. Ακόμα μένω ξύπνος τα βράδια και παρακολουθώ. Αγαπώ το συγκεκριμένο άθλημα. Πολύ. Έπαιξα πολλά χρόνια και όπως σας είπα ήμουν αρκετά καλός. Αλλά ο έρωτάς μου είναι το μπάσκετ. Στο φουτμπολ έκανα πολλά touch down, αλλά με κέρδισε το μπάσκετ».

- Το ότι σε κέρδισε το μπάσκετ είναι κάτι που το επαναλαμβάνεις συνεχώς. Τι είναι αυτό που σε κέρδισε στο μπάσκετ και αποφάσισες να το ακολουθήσεις επαγγελματικά; «Είναι πολλά τα στοιχεία που με έκαναν να αποφασίσω υπέρ του μπάσκετ. Το σημαντικότερο, όμως, είναι η αμεσότητά του και η απλότητά του. Όπου και αν είσαι, όσο κρύο κι αν κάνει, όση ζέστη κι αν κάνει, μπαίνεις σε ένα γήπεδο, παίρνεις μία μπάλα και μία μπασκέτα και παίζεις. Τόσο απλά».

- Αυτό μπορείς να το κάνεις και με το μπόουλινγκ βέβαια. Που είναι από τα αγαπημένα σου: «Αλήθεια είναι αυτό. Το μπόουλινγκ μαζί με το ψάρεμα είναι τα αγαπημένα μου χόμπι. Το μπάσκετ όμως είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Είναι φοβερό άθλημα. Είναι το σπορ των κορυφαίων. Παίζουν οι καλύτεροι. Οι καλύτεροι των κολλεγίων. Οι καλύτεροι των λυκείων. Οι καλύτεροι του draft. Εγώ έπαιζα στο ΝΒΑ 10 χρόνια και ξέρω πώς είναι. Δεν ξέρω αν αυτό το κεφάλαιο έχει κλείσει για μένα, αλλά είναι σίγουρο ότι στον Παναθηναϊκό έχει ανοίξει ένα άλλο. Και είμαι αποφασισμένος να δώσω όλον τον Μάρκους Μπανκς στον Παναθηναϊκό».