Η αποκάλυψη του μυστικού του καθηγητή Μπανκς

Όμως, κάποια στιγμή έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και ο ίδιος ο πρωταγωνιστής αισθάνεται την άνεση, την υποχρέωση, ή την ανάγκη να μοιραστεί με τους υπόλοιπους κάτι που τόσα χρόνια το κρατούσε μέσα του σαν «επτασφράγιστο» μυστικό. Και αυτό συνέβη με τον Μάρκους Μπανκς. Ο Αμερικανός του «τριφυλλιού» στην συνέντευξή του στην «Πράσινη» δεν δίστασε ούτε για λίγο να αποκαλύψει το μίνι τελετουργικό που ακολουθεί σε κάθε παιχνίδι που αγωνίζεται. Ένα τελετουργικό που δεν έχει να κάνει μόνο με τον εαυτό του, αλλά για όλους τους παίκτες του αγώνα. Για συμπαίκτες και για αντιπάλους. Δείγμα της ποιότητας του ανθρώπου Μάρκους Μπανκς.

Προερχόμενος από μία οικογένεια άκρως προσηλωμένη στα θρησκευτικά της «πιστεύω» ο Μάρκους Μπανκς δεν θα μπορούσε να παρεκκλίνει από αυτό το μονοπάτι. Η μητέρα του, αλλά και η γιαγιά του, του έμαθαν μια προσευχή. Μια προσευχή που κάνει σε κάθε αγώνα τρεις φορές την ώρα που βρίσκεται στην γραμμή των βολών. Και όπως αποκαλύπτει για πρώτη φορά στην καριέρα του, δεν έχει να κάνει με το να είναι ο καλύτερος παίκτης, αλλά με το να υπάρχει υγεία και θετική ενέργεια σε όλους τους παίκτες στο παρκέ.

-Μάρκους, γνωρίζουμε ότι πριν από κάθε παιχνίδι, όλα αυτά τα χρόνια που αγωνίζεσαι, ακολουθείς ένα συγκεκριμένο τελετουργικό. Και μάλιστα όχι μία φορά αλλά τρεις. Αν και δεν το έχει αποκαλύψει μέχρι στιγμής, θα ήθελες να μας πεις περί τίνος πρόκειται;

«Είναι κάτι που το κάνω την ώρα του αγώνα. Η μητέρα μου και η γιαγιά μου μου το έμαθαν. Είμαστε οικογένεια. Λέω την προσευχή τρεις φορές. Το κάνω όταν είμαι στις βολές κατά την διάρκεια του αγώνα. Δεν είναι για να είμαι ο καλύτερος, αλλά για να έχουν όλοι υγεία μέσα στο παιχνίδι. Να μην υπάρχουν κακά πνεύματα. Να είναι όλα αγνά και «καθαρά». Και γι αυτό φορούσα μέχρι στιγμής το Νο3 στις ομάδες μου. Η άλλο νούμερο πολλαπλάσιο του 3 και το 15 είναι πολλαπλάσιο του 3. Δεν ξέρω αν οι φίλαθλοι το ξέρουν αλλά είναι κάτι δικό μου. Όλοι έχουν κάτι δικό τους στα αποδυτήρια. Που το κάνουν πριν βγουν έξω. Είναι πολύ καλό αυτό».

-Το πρώτο πράγμα που είχε εντυπωσιάσει τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού σε εσένα, είναι πως την πρώτη στιγμή που ήρθε στην Ελλάδα, από το αεροδρόμιο κιόλας στις 12 τα μεσάνυχτα, ζήτησες να πας για προπόνηση. Δεν είναι κάπως περίεργο;

«Για εμένα δεν είναι περίεργο. Πρέπει όλοι να καταλάβουν πως το μπάσκετ είναι η ζωή μου. Δεν με ενδιαφέρει η ώρα, η μέρα ή ότιδήποτε άλλο. Ήθελα να αισθανθώ το γήπεδο. Να σουτάρω από 50 βολές σε κάθε μπασκέτα. Να νιώσω το γήπεδο. Να δω την ιστορία και την παράδοση. Πως είναι να σουτάρεις στο ΟΑΚΑ. Πριν μπω με τους συμπαίκτες μου. Δεν είχα τζετ λαγκ. Ήξερα τι έλεγα και τι ζήταγα. Κοιμήθηκα πολύ στην πτήση και ονειρεύτηκα το μπάσκετ και όσο μπορώ να πετύχω στον Παναθηναϊκό. Ήμουν ανυπόμονος… Να πατήσω το παρκέ. Το μπάσκετ δεν έχει ώρα. Μόνο μπάσκετ μπορείς να πας και να παίξεις σε όλον τον κόσμο, ότι ώρα και να είναι. Παίρνεις μια μπάλα και παίζεις. Πήρα την σωστή απόφαση στην ζωή μου, με το να γίνω μπασκετμπολίστας».

-Εκτός από μεγάλος αθλητής και πολύ καλός οικογενειάρχης, ο Μάρκους Μπανκς είναι και πτυχιούχος της κοινωνιολογίας. Πως και προέκυψε αυτό; Θα σε δούμε κάποια μέρα να διδάσκεις σε κάποιο πανεπιστήμιο;

«Η μητέρα μου, μου έλεγε πάντα ότι έχω πολύ καλή ευφράδεια. Ότι γίνομαι πειστικός. Ότι έχω ταλέντο στο να μιλάω. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω σκεφτεί να γίνω καθηγητής, αλλά προπονητής. Να η ευκαιρία μου να γίνω καθηγητής του μπάσκετ. Να διδάσκω αυτό που αγαπώ. Το παιχνίδι του μπάσκετ. Μπορώ να διδάξω μπάσκετ».