Από το ζενίθ στο ναδίρ το Μαρούσι

Οδυνηρό είναι το τέλος για το Μαρούσι. Έπειτα από τόσα χρόνια επιτυχιών, με αποκορύφωμα την κατάκτηση του Κυπέλλου Σαπόρτα το 2001 και τη συμμετοχή στους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος το 2004, η ομάδα κινδυνεύει πλέον με αφανισμό, καθώς κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πως τη νέα σεζόν θα παίξει στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία του ελληνικού μπάσκετ. Πολύ πιθανό πλέον είναι το ενδεχόμενο να δηλώσει, οικειοθελώς, συμμετοχή στη Β’ Εθνική. Οι πλέον απαισιόδοξοι μιλούν ακόμα και για συμμετοχή του στη Γ’ κι αυτό μόλις δύο χρόνια μετά την άκρως επιτυχημένη παρουσία του στην Ευρωλίγκα, οπότε τρέλανε την Ευρώπη φθάνοντας μέχρι το Top 16 και χάνοντας στις λεπτομέρειες την είσοδό του στα πλέι οφ.

Η κόλαση από τον παράδεισο δεν απέχει πολύ για το Μαρούσι, το οποίο επί σειρά ετών λειτουργούσε ως ομάδα πρότυπο, αλλά φέτος εξελίχθηκε σε σκιά του εαυτού του, γνωρίζοντας απόλυτα φυσιολογικά τον υποβιβασμό. Το 1998, με προπονητή το Νίκου Παύλου και τον Άρη Βωβό να έχει αρχίσει να «ζεσταίνεται» σε διοικητικό επίπεδο, το συγκρότημα των βορείων προαστίων πήρε το «εισιτήριο» της ανόδου για την Α1. Από την πρώτη κιόλας χρονιά του στα μεγάλα σαλόνια, μάλιστα, έδειξε πως ήρθε όχι μόνο για να μείνει, αλλά και για να πρωταγωνιστήσει. Με προπονητή τον Κώστα Πετρόπουλο και παίκτες όπως οι Τζον Κόρφας, Πιτ Παπαχρόνης, Έρικ Μικ και Χένρι Τέρνερ το Μαρούσι εξασφάλισε τη συμμετοχή του στο τότε Κύπελλο Κόρατς. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, ο Κώστας Πετρόπουλος ανέλαβε την Εθνική Ελλάδας, με το Βαγγέλη Αλεξανδρή να καλείται να τον αντικαταστήσει. Ο Μακεδόνας τεχνικός δεν άλλαξε την επιτυχημένη συνταγή του προκατόχου του και με αυτόν στον πάγκο το Μαρούσι «απογειώθηκε», με την κορύφωση να έρχεται το 2001 στη Βαρσοβία. Η ομάδα των βορείων προαστίων κατέκτησε το Κύπελλο Σαπόρτα κόντρα στη Σαλόν Σαονέ, με το Βαγγέλη Αλεξανδρή στον πάγκο κι έχοντας στο ρόστερ τους Τζίμι Όλιβερ, Ασράφ Αμάγια, Βασίλι Εφθίμοφ, Γιώργο Μασλαρινό, Σωτήρη Νικολαΐδη, Δημήτρη Μαρμαρινό, Αλέξη Φαλέκα, Βαγγέλη Βουρτζούμη και Δημήτρη Καραπλή.

Μέσα στα επόμενα χρόνια το Μαρούσι απέδειξε πως η επιτυχία της κατάκτησης του Κυπέλλου Σαπόρτα δεν ήταν περιστασιακή. Τη σεζόν 2001-2002 η ομάδα των βορείων προαστίων έφθασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κόρατς, αλλά και στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας στο Φάιναλ Φορ που πραγματοποιήθηκε στο ΣΕΦ, αν και γνώρισε την ήττα από τον Ολυμπιακό. Την επομένη χρονιά ανέλαβε τα ηνία του πάγκου ο Παναγιώτης Γιαννάκης, κάνοντας ρεκόρ νικών (14), όμως τα καλύτερα δεν είχαν έρθει ακόμη, αφού την επόμενη αγωνιστική περίοδο (2003-2004), και πάλι με το «δράκο», το Μαρούσι είχε απολογισμό 21 νίκες και μόλις πέντε ήττες στην κανονική περίοδο και στα πλέι οφ έφθασε μέχρι τους τελικούς. Η ήττα από τον Παναθηναϊκό δεν στερεί ούτε στο ελάχιστο την αίγλη της επιτυχία της κατάληψης της 2ης θέσης της Α1. Μέχρι και τον τελικό έφθασε και στη FIBA Europe League, αλλά έχασε τον τίτλο από την Ούνιξ Καζάν.

Το 2006 η ομάδα των βορείων προαστίων συμμετείχε στον τελευταίο μεγάλο τελικό και συγκεκριμένα σε αυτόν του Κυπέλλου Ελλάδας, όμως και πάλι έχασε το τρόπαιο, στο κλειστό του Γαλατσίου από τον Παναθηναϊκό. Με τον Άρη Βωβό να παραμένει στις επάλξεις κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί το κακό που θα ερχόταν σε μερικά χρόνια, αν και ουσιαστικά η αντίστροφη μέτρηση είχε ήδη ξεκινήσει. Η αρχή του τέλους για το Μαρούσι ξεκίνησε το 2009. Σε μια περίοδο που ο σύλλογος δεν έχει προλάβει να δημιουργήσει τα δυσβάσταχτα χρέη που ακολούθησαν, ο πρόεδρος της ΚΑΕ αποφασίζει να εγκαταλείψει το πόστο του. Η έξοδος της ομάδας των βορείων προαστίων στην Ευρωλίγκα, όμως, τον «γλύκανε» και αποφάσισε να παραμείνει στον προεδρικό θώκο για ακόμα ένα χρόνο. Το 2010, με το Γιώργο Μπαρτζώκα πλέον στον πάγκο, το Μαρούσι έκανε την υπέρβαση, φθάνοντας μέχρι τους «16» της Ευρωλίγκας, αλλά παράλληλα τα οικονομικά προβλήματα έχουν αρχίσει να αυξάνονται επικίνδυνα. Ο Άρης Βωβός ανακοίνωσε πως το καλοκαίρι θα φύγει, αλλά θα αναλάβει τα χρέη του. Το μοιραίο λάθος, όμως, είχε ήδη γίνει, ενώ το κακό έγινε ακόμα μεγαλύτερο από τη στιγμή που παρέδωσε τα κλειδιά της ΚΑΕ στους Γκάμαρη και Μάρη.

Τα χρέη γίνονται ακόμη μεγαλύτερα και οι πληγές απλώς καλύπτονται. Με το Βασίλη Κωνσταντίνου στην προεδρία και το Βαγγέλη Αλεξανδρή στην τεχνική ηγεσία το Μαρούσι πραγματοποίησε πέρυσι αξιοπρεπέστατη πορεία στο πρωτάθλημα, αλλά το καλοκαίρι σημαίνει, επί της ουσίας, η αρχή του τέλους. Ο ισχυρός άνδρας της ΚΑΕ αδυνατεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, ο Μακεδόνας τεχνικός αποχωρεί για τον Άρη και ο Νίκος Λινάρδος, που αναλαμβάνει να καθοδηγήσει αγωνιστικά την ομάδα, γνωρίζει εκ των προτέρων πως πηγαίνει σε αποστολή αυτοκτονίας. Εξάλλου, τα χρέη από την εποχή του Άρη Βωβού παραμένουν ανοιχτή πληγή, ενώ η υπόθεση του Τζάρεντ Χόμαν αποτελεί τη σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Απαγόρευση μεταγραφών, προσφυγές και η παραδοχή του Βασίλη Κωνσταντίνου πως το καράβι βουλιάζει! Ανατριχιαστικές στιγμές για όσους έζησαν από κοντά την πορεία αυτής της ομάδας κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας. Ο ένας μετά τον άλλον οι παίκτες αποχωρούν και η σεζόν ολοκληρώνεται με το Μαρούσι να μετράει μόλις μία νίκη στην κανονική περίοδο, γνωρίζοντας οδυνηρό υποβιβασμό.