Γιατί η Ducati και ο Ρόσι δεν κερδίζουν (photos+video)

Η χρονιά του 2011 είναι μία από τις χειρότερες για τον Βαλεντίνο Ρόσι στα MotoGP από τότε που ξεκίνησε να οδηγεί για την Ducati, ενώ ο Κέισι Στόνερ, ο αναβάτης που αντικατέστησε, είναι πολύ κοντά στο να κατακτήσει ένα παγκόσμιο τίτλο. Τί έγινε και η Ducati δεν κερδίζει;

Ducati: Η Ferrari των μοτοσικλετών. Το κόκκινο χρώμα, οι δυνατοί κινητήρες με τον χαρακτηριστικό ήχο, ο χαρακτήρας. Όλα αυτά αποτελούσαν ένα συνδυασμό, που κέρδιζε τα συμβατικά γιαπωνέζικά τετρακύλινδρα… μηχανάκια. Η Ducati είναι η μοτοσικλέτα, που γίνεται αφίσα σε εφηβικό (και γραφείο ενήλικα) δωμάτιο, αλλά είναι και το δίκυκλο που είναι status symbol ακόμη και στις Η.Π.Α.

Η Ducati τόλμησε και νίκησε την κυρίαρχο Honda στην πρώτη χρονιά των 800 κ.εκ, το 2007, παρά το ότι παρουσίασε μία καινοτόμο κατασκευή. Ο Στόνερ κέρδισε 10 αγώνες στο κυνήγι του τίτλου το 2007 και 7 το 2009 με το πρωτοποριακό πλαίσιο από ανθρακόνημα.

Όμως τι συμβαίνει ώστε  ακόμη και το φαινόμενο με το όνομα Ρόσι απλά πέτυχε ένα τερματισμό στο πόντιουμ σε 14 αγώνες;  Κανείς δεν θεωρούσε πως η αλλαγή θα ήταν εύκολη αλλά όχι πως θα ήταν και τόσο δύσκολη!Τι άλλαξε από την τελευταία νίκη της Ducati;

Όταν ο Ρόσι πήγε στην Ιταλική ομάδα, έφερε μαζί του τους ίδιους ανθρώπους που τον βοήθησαν να πάρει τους τίτλους στα 500 και 990 κ.εκ (Honda) στα 990 και 800 κ.εκ (Yamaha). Μπορούσαν οι άνθρωποι αυτοί να δουλέψουν με την Ducati και να φέρουν τη μοτοσικλέτα στα μέτρα του;

Μία ματιά στο βιβλίο της σύγχρονης ιστορίας δείχνει πως ο μηχανικός του «Doctor» , Τζέρεμι Μπουργκές  δημιούργησε από το μηδέν την HondaV5 RC211V. Στη Yamaha η δική τους μοτοσικλέτα δεν διέφερε πολύ ενώ ο αρχιμηχανικός της (Μασάο Φουρασάουα) ήταν παρόν σε κάθε αγώνα και έκανε συνεχείς βελτιώσεις.

Στην Ducati, ο Φίλιπο Πρισιόζι, που δημιούργησε το δίκυκλο με το οποίο πήρε πρωτάθλημα ο Στόνερ απέκτησε πρόβλημα με τις μετακινήσεις μετά το ατύχημα που τον καθήλωσε σε αναπηρική πολυθρόνα. Έτσι είναι δύσκολο να μετακινηθεί και δίνει κατευθύνσεις από μακριά.

Κάτι άλλο που δεν ταίριαξε είναι ο συνδυασμός δικύκλου / αναβάτη. Όμως μιλάμε για τον Δόκτορ Βαλεντίνο Ρόσι. Κανείς δεν θα ξεχάσει την πρώτη του χρονιά με την Yamaha (για το 2004) η οποία μας έκανε να τον… προσκυνήσουμε. Η Honda έλεγε μάλιστα πως είχε τότε την ταχύτερη μοτοσικλέτα (για να τον κερδίσει). Ο Ιταλός κέρδισε 9 αγώνες και η Honda 7 με τρεις διαφορετικούς αναβάτες! Τον επόμενο χρόνο κέρδισε 11 αγώνες και ένα ακόμη τίτλο. Φυσικά όλοι περίμεναν πως το άγγιγμα του «Μίδα» θα έκανε χρυσή και την Ducati με το νούμερο 46 το 2011.Επίσης η ομάδα είχε την οικονομική υποστήριξη της Philip Morris (Marlboro) και την εμπειρία από τη κυριαρχία της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Superbike.

Μήπως η απαγόρευση των δοκιμών (ανάμεσα σε κάθε αγώνα) ήταν καθοριστική για τους Ιταλούς. Ας μη ξεχνάμε πως οι εργοστασιακές ομάδες «έλιωναν» στις δοκιμές τα δίτροχά τους με ικανούς αναβάτες ώστε οι παγκόσμιοι να έχουν την «mega» βελτίωση στον αγώνα. Μήπως τελικά αυτή η απαγόρευση ήταν τόσο καθοριστική, που ο σχεδιασμός και οι δοκιμές στο CAD-CAM, δεν αρκούν;

Πάντως οι Ιταλοί άργησαν να καταλάβουν πως το πρόβλημα τους είναι ο συνδυασμός πλαίσιο μονοκόκ από ανθρακόνημα με  Βαλεντίνο Ρόσι. Aκόμη και αν η Ducati αποφασίσει να κλέψει στις δοκιμές για το 1000άρι και τεστάρει πλαίσια για το 800σάρι θα κάνει κακό και στο επόμενο project. Δεν μπορούν λοιπόν οι Ιταλοί ούτε να… κλέψουν.

Έτσι φτάνουμε στο συμπέρασμα πως η μοτοσικλέτα είχε φτιαχτεί πάνω στο στυλ οδήγησης του Στόνερ, το οποίο δεν… υπάρχει αφού ο Αυστραλός προσαρμόζεται στη μοτοσικλέτα. Τα αποτελέσματα το αποδεικνύουν με 7 νίκες για το δίκυκλο με το μονοκόκ πλαίσιο από ανθρακόνημα. Ο πρωταθλητής του 2007 κατάλαβε αμέσως πως για να οδηγήσει την Ducati έπρεπε να θυμηθεί το στυλ από τους αγώνες dirt track: Καμία αίσθηση στον εμπρός τροχό, καλό ζέσταμα στον πίσω και κίνηση στα όρια της κατασκευής σε σημείο να δείχνει πως θα πέσει σε κάθε γύρο.  Δεν είναι τυχαίο πως ο Λίβιο Σούπο της Honda τον αποκαλεί «The Animal» γιατί κάνει τη δουλειά ανεξάρτητα από τις συνθήκες και το πως είναι η μοτοσικλέτα.

Αντίθετα ο Ρόσι έρχεται από την γενιά και τη θητεία στα δίχρονα Minibikes. Εκεί όπου τα δίκυκλα έχουν ρυθμίσεις για όλα και κινούνται σε ένα όριο που είναι λεπτό σαν μία κλωστή. Ο αναβάτης τους είναι ενεργό μέρος τους και αν δεν είναι όλα τέλεια δεν αποδίδουν.

Μήπως εδώ έχουμε μία απάντηση στο αρχικό μας ερώτημα γιατί η Ducati δεν κερδίζει; Έχουμε δύο πολύ γρήγορους αναβάτες: Από τη μία πλευρά ο Κέισι Στόνερ με το ταλέντο να προσαρμόζεται στη μοτοσικλέτα και από την άλλη έχουμε τον Βαλεντίνο Ρόσι που θέλει τη μοτοσικλέτα να είναι προσαρμοσμένη πάνω του.

Ο Στόνερ οδηγεί φέτος για την Honda η οποία φημίζεται για τις ουδέτερες σχεδόν συμβατικές μοτοσικλέτες που κατασκευάζει. Έτσι ο Κέισι Στόνερ… απλά οδηγεί όσο πιο γρήγορα μπορεί και αν κάτι αλλάξει στις συνθήκες προσαρμόζεται. Οκτώ νίκες και 9 poles είναι η απόδειξη.

Ο Ρόσι οδηγεί για την Ducati η οποία έχει μία μοτοσικλέτα με δικό της «χαρακτήρα» χωρίς να είναι προσαρμοσμένη σε κανένα (αναβάτη) και με τον Ιταλό superstar να πρέπει να την φέρει στα μέτρα του εξελίσσοντας την χωρίς το πλεονέκτημα των ενδιάμεσων δοκιμών. Όλα αυτά ενώ χιλιάδες συμπατριώτες του περιμένουν από αυτόν το… φάρμακο / φίλτρο της νίκης. Φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι γι’ αυτόν καθώς σε ηλικία (32 ετών) και με 9 παγκόσμιους τίτλους (οι 7 στη μεγάλη κατηγορία) να προσπαθεί να κάνει ότι έκανε όταν ήταν 22 και έπρεπε να καθιερωθεί…

Φωτογραφίες MotoGP.com