Οι προάγγελοι του Κοστάντσο

Ο Σάχα της 10ετίας του 1970 ήταν ο Νέστορ Μάρτιν Ερρέα. Με το που πρωτοάνοιξαν (το 1972) τα ελληνικά σύνορα για τους ξένους παίκτες, ο 31χρονος τότε πορτιέρο άφησε την Μπάνφιλντ για να δοκιμάσει την τύχη του στην Ελλάδα.

Έχοντας αγωνιστεί στις Εστουδιάντες και Μπόκα Τζούνιορς στην Αργεντινή και στη Σάντος στην Βραζιλία, ο Ερρέα είχε πολύ καλό όνομα στα νοτιοαμερικάνικα γήπεδα. Γραφτό του ήταν να έρθει στην Ελλάδα και να ριζώσει.

Στην ΑΕΚ έπαιξε δυο χρόνια, τις σεζόν 1972-73 και 1973-74 υπερασπίζοντας την εστία της σε 42 αγώνες. Μετά πήγε στον γειτονικό Απόλλωνα, όπου έμεινε άλλα δυο χρόνια (36 εμφανίσεις). Με τον χαρακτήρα του κέρδισε φίλους, απ' όπου κι αν πέρασε.

Οι συμπαίκτες του στην ΑΕΚ τον θυμούνται να προσέρχεται στις προπονήσεις φορώντας φανελάκι με στάμπα τον Τσε Γκεβάρα. Κίνηση πολύ extreme εκείνη την εποχή στην Ελλάδα, η οποία ζούσε ακόμη υπό καθεστώς δικτατορίας.

Μετά το τέλος της καριέρας του ο Ερρέα δεν έφυγε από τη χώρα μας. Εδώ άφησε και την τελευταία του πνοή, στις 3 Ιουνίου 2005, από ανακοπή καρδιάς. Ήταν 66 χρονών.

Σχεδόν ταυτόχρονα με τον Ερρέα έκανε το ταξίδι από την Αργεντινή στην Ελλάδα, ο Εντουάρντο Λίσσα. Νιόπαντρος με την Ανδριάνα, ο ψιλόλιγνος «Εδουάρδος» φόρεσε τη φανέλα του ΠΑΣ Γιάννινα πριν καλά-καλά αδειάσει τη βαλίτσα του.

Το πρωί στις 22 Ιουλίου 1972 πάτησε το πόδι του στην χώρα μας, το βράδυ ο προπονητής Φαρία τον έβαλε να παίξει στο φιλικό με τον Παναθηναϊκό. Η πρώτη γνωριμία του με το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, υπήρξε τραυματική.

Με το σκορ στο 1-1 οι παίκτες τσακώθηκαν και ο Λίσσα που έμπλεξε στον καυγά, έσπασε το χέρι του, με αποτέλεσμα να μείνει εκτός δράσης για τρεις περίπου μήνες. Όταν γύρισε στα γήπεδα, κανείς δεν μπόρεσε να τον κουνήσει κάτω από τα γκολπόστ του ΠΑΣ.

Η φιγούρα του έγινε γρήγορα πολύ οικεία στην πόλη, στην οποία έμεινε 7 χρόνια, βοηθώντας τον «Αγιαξ της Ηπείρου» να ανέβει στην Α΄ Εθνική αλλά και να πρωταγωνιστήσει εκεί. Το τέλος του δεν ήταν και το καλύτερο.

Στον αγώνα με τον Ολυμπιακό, που έγινε στις 11 Μαρτίου 1979, η διοίκηση της ομάδας κατήγγειλε απόπειρα δωροδοκίας προς τον Λίσσα. Ο παίκτης εκδιώχτηκε από το ξενοδοχείο και η υπόθεση πήρε το δρόμο της δικαιοσύνης.

Ο Λίσσα τότε πήρε την οικογένειά του, και γύρισε στην Αργεντινή, για να συνεχίσει την καριέρα του στη παλιά του ομάδα, «Κομουνικασιόνες». Να συνεχίσει τις σπουδές του (στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο) δεν υπήρχε χρόνος.

Σήμερα ζει και δραστηριοποιείται επαγγελματικά στο Μπουένος Αϊρες με τη γυναίκα και τα τρία παιδιά του, από τα οποία τα δυο είναι Ελληνόπουλα και το τρίτο Αργεντινός, αφού γεννήθηκε μετά την επιστροφή του στην πατρίδα.

Ένας άλλος Αργεντινός τερματοφύλακας που θήτευσε στο ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά δεν μακροημέρευσε ήταν  ο Χοσέ Φαμπιάν Ραμίρεζ. Τον πήρε ο Ιωνικός στις χειμερινές μεταγραφές του 2007, μήπως τον βοηθήσει να αποφύγει τον υποβιβασμό.

Ο Ραμίρεζ φόρεσε τα γάντια του σε 12 παιχνίδια αλλά στο τέλος της σεζόν αποχώρησε, καθώς η ομάδα έπεσε κατηγορία. Πήγε στην Παραγουάη, όπου κόλλησε τα τελευταία ένσημα της καριέρας του.

Mετά την σκυτάλη πήρε ο Σεμπάστιαν Σάχα. Το καλοκαίρι του 2008 η ΑΕΚ έψαχνε για τερματοφύλακα. Καθώς είχε ανοίξει δίαυλο με την Αργεντινή δεν άργησε να «πέσει» πάνω στον Σάχα, τον 29χρονο τερματοφύλακα της Σαν Λορέντσο, που με την σειρά του αναζητούσε μια ευκαιρία να επιστρέψει στην Ευρώπη.

Αυτή τη φορά, όμως, για να μείνει. Διότι τούτο το ταξίδι το είχε ξανακάνει πέντε χρόνια πριν δίχως επιτυχία. Έχοντας πραγματοποιήσει εξαιρετική σεζόν με την Σαν Λορέντσο έφτασε μέχρι την εθνική Αργεντινής και από εκεί ήταν εύκολο να ανοίξει τα φτερά του.

Στην αρχή (2003) πήγε στην ιταλική Μπρέσια, μετά στις ισπανικές Βαγιεκάνο και Κόρντομπα πριν περάσει τον Ατλαντικό για να παίξει στην μεξικανική Αμέρικα. Όμως, ούτε εκεί στέριωσε και γύρισε στα γνωστά λημέρια του στην Σαν Λορέντσο.

Φόρτισε τις μπαταρίες του για ένα χρόνο και μετά ξανά στο δρόμο. Επόμενος προορισμός η Γκρέμιο του Πόρτο Αλέγκρε. Αδιέξοδο κι εκεί. Οπότε ξανά πίσω στη Σαν Λορέντσο. Όχι για πολύ, όμως, γιατί η ΑΕΚ καραδοκούσε. Εδώ βρήκε την Ιθάκη του...