Οι 10 μεγάλες επιστροφές! Από τον Πελέ και τον Τζόρνταν στον Μπρέιντι (videos+photos)

Ο θρύλος του NFL, Τομ Μπρέιντι, είναι ένας από τους κύριους λόγους που το αμερικανικό ποδόσφαιρο (ποτέ δεν θα χωνέψουμε γιατί το συγκεκριμένο άθλημα ονομάζεται έτσι) άρχισε να αποκτά φανς τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα.

Τον περασμένο Ιανουάριο είχε ρίξει τη «βόμβα» αποχώρησής του από την ενεργό δράση μετά από 7 κατακτήσεις του Super Bowl με τους Νιου Ίνγκλαντς Πάτριοτς (2000-19) και Τάμπα Μπέι Μπάκανιερς (2020-21), με τις πέντε εξ αυτών να συνδυάζει την κατάκτηση του πρωταθλήματος με τον τίτλο του MVP.

Ωστόσο, τα ξημερώματα της Δευτέρας (14/3) ο κορυφαίος quarterback στην ιστορία του NFL ενθουσίασε τους φίλους του σπορ ανακοινώνοντας πως επιστρέφει για μία τελευταία σεζόν στην Τάμπα.

«Αυτούς τους δύο μήνες συνειδητοποίησα πως η ζωή μου είναι στο γήπεδο και όχι στις κερκίδες. Αυτή η στιγμή θα έρθει αλλά όχι τώρα. Αγαπώ τους συμπαίκτες μου και την υποστηρικτική μου οικογένεια. Αυτοί τα κάνουν όλα πιθανά. Επιστρέφω για την 23η μου σεζόν στην Τάμπα. Κάτι έχω αφήσει μισοτελειωμένο...».

Το OnSports έψαξε και παρουσιάζει 10 αθλητές που είχαν ανακοινώσει την αποχώρησή τους από την ενεργό δράση, αλλά επέστρεψαν και μάλιστα οι περισσότεροι με δυναμικό τρόπο.

1. Μάικλ Τζόρνταν

Το πρώτο όνομα που έρχεται στο μυαλό όλων μας, όταν μιλάμε για αθλητικές επιστροφές. Ο «Μιχαλάκης» αποχώρησε πρώτη φορά από την ενεργό δράση σε ηλικία μόλις 30 ετών, το 1993 για να βγάλει τα... απωθημένα του στο μπέιζμπολ. 17 μήνες αργότερα κατάλαβε πως δεν μπορεί χωρίς το μπάσκετ και το μπάσκετ δεν είναι ίδιο χωρίς αυτόν και επέστρεψε στους Μπουλς, με τους οποίους κατέκτησε ακόμα τρία πρωταθλήματα και αποχώρησε το 1998. Τρία χρόνια αργότερα, το 2001, επέστρεψε στο ΝΒΑ σε ηλικία 38 ετών, φορώντας τη φανέλα των Γουίζαρντς. Ο χρόνος είχε αφήσει τα σημάδια πάνω του, αλλά έπαιξε καλύτερα από πολλούς νεότερους αστέρες για δύο ακόμα χρόνια και το 2003 αποσύρθηκε οριστικά.

2. Πελέ

Το 1974 ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής εκείνης της εποχής και ένας από τους καλύτερους στην ιστορία αποφάσισε να σταματήσει το ποδόσφαιρο και να αποχωρήσει από τη Σάντος, έχοντας αποσυρθεί λίγο νωρίτερα και από την εθνική Βραζιλίας. Ο Πελέ, όμως, δεν κατάφερε να συνηθίσει τη ζωή μακριά από το χορτάρι και μόλις έξι μήνες αργότερα επέστρεψε στη δράση και υπέγραψε στους Cosmos της Νέας Υόρκης. Εκεί, μαζί με τον Φραντς Μπεκενμπάουερ, κατέκτησε έναν ακόμα τίτλο, το πρωτάθλημα της Βόρειας Αμερικής.

3. Αλέν Προστ

Το «κακό παιδί» της Formula 1 έμεινε εκτός αθλήματος για έναν χρόνο, όταν στο τέλος της σεζόν το 1991, η Ferrari αποφάσισε να μην του προσφέρει νέο συμβόλαιο, λόγω των προβλημάτων που είχε δημιουργήσει στην ομάδα με τις συχνές κόντρες του. Ο Γάλλος οδηγός, όμως, δεν είχε πει την τελευταία του λέξη και επέστρεψε το 1993, αυτή τη φορά στο τιμόνι της Williams-Renault και κατέκτησε το 4ο πρωτάθλημα οδηγών της καριέρας, πριν αποχωρήσει οριστικά, μιας και η Williams είχε συμφωνήσει για την επόμενη χρονιά με τον «μεγάλο του εχθρό», Άιρτον Σένα. Αξίζει να σημειωθεί ωστόσο πως στον τελευταίο αγώνα της καριέρας του Προστ, στο γκραν πρι της Αδελαΐδας, επήλθε η συμφιλίωση ανάμεσα στους δύο μεγάλους οδηγούς. Ενώ βρίσκονταν στο πόντιουμ, όπου συνήθως κοίταζαν προς διαφορετικές κατευθύνσεις για να μη διασταυρωθούν τα βλέμματά τους, ο Σένα απροσδόκητα τράβηξε στο βάθρο της πρώτης θέσης μαζί του και αγκάλιασε τον Προστ. Μια κίνηση που ο Γάλλος είπε αργότερα ότι του προκάλεσε έκπληξη. Λίγους μήνες αργότερα, στην κηδεία του Σένα, ο Προστ θα ήταν ανάμεσα στους φίλους που θα κουβαλούσαν το φέρετρό του. Όπως είπε μετά από χρόνια σε μια συνέντευξη, με το θάνατο του Σένα πέθανε κι ένα δικό του κομμάτι.

4. Μπιορν Μποργκ

Ο ξανθομάλλης με την κορδέλα στο κεφάλι, αποτελεί μια από τις πιο χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες του τένις. Με την καριέρα του να βρίσκεται στο ζενίθ, με 6 κατακτήσεις του Ρολάν Γκαρός και 5 του Γουίμπλαντον και μόλις έναν αποκλεισμό σε 9 Γκραν Σλαμς μέσα σε μία τριετία, σε ηλικία 26 χρόνων και ενώ δεν είχε συμπληρώσει ούτε δεκαετία ως επαγγελματίας τενίστας, ο Μποργκ σόκαρε τον κόσμο του τένις ανακοινώνοντας την απόσυρσή του από την ενεργό δράση. Πρώτα το είπε στην οικογένεια, τους φίλους και τον προπονητή του, στα τέλη του 1982. Μάλιστα, ο αιώνιος αντίπαλός του, Τζον Μάκενρο, προσπάθησε να τον μεταπείσει, αλλά τον Ιανουάριο του 1983 ανακοίνωσε δημόσια ότι σταματά το τένις. Ωστόσο, ο Μποργκ από τη μοναχική, αυστηρή και πλήρως πειθαρχημένη καθημερινότητα, πέρασε στην ασυδοσία και την επιπολαιότητα. Επένδυσε μεγάλα χρηματικά ποσά στο χρηματιστήριο, ασχολήθηκε ανεπιτυχώς με τις επιχειρήσεις και ενεπλάκη σε ερωτικά σκάνδαλα. Τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα τον ανάγκασαν να επιστρέψει στο τένις το 1991, χρησιμοποιώντας μάλιστα τις ξύλινες ρακέτες του. Απέτυχε παταγωδώς, όμως, χάνοντας και στα δέκα τουρνουά που έλαβε μέρος μέχρι το 1993.

5. Μοχάμεντ Αλι

Ο Μοχάμεντ Άλι έγραψε ιστορία στην πυγμαχία και έκανε πραγματικότητα το μοτο «Τίποτα δεν είναι αδύνατο». Μετά την κατάκτηση του τίτλου του παγκόσμιου πρωταθλητή, για μια ακόμα φορά, στις 15 Σεπτεμβρίου του 1978 από τον Λέον Σπινκς, ο Μοχάμεντ Αλι ένιωσε πως δεν είχε κάτι άλλο να δώσει και ανακοίνωσε την αποχώρησή του. Για δύο χρόνια δεχόταν συνεχώς προκλήσεις για να επιστρέψει στα ρινγκ, αλλά δεν το έκανε. Τελικά, το 1981, ενέδωσε και επέστρεψε για έναν ακόμα αγώνα, που ήταν και ο τελευταίος του. Απέναντι στον τότε παγκόσμιο πρωταθλητή Λάρι Χολμς και σε ηλικία 39 ετών ηττήθηκε στον 11ο γύρο και ολοκλήρωσε την τεράστια καριέρα του.

6. Μίκαελ Σουμάχερ

O επτά φορές παγκόσμιος πρωταθλητής Γερμανός πιλότος της Formula 1, Μίκαελ Σουμάχερ είναι ένας από τους κορυφαίους στην ιστορία του αθλήματος. Έγραψε ιστορία με τη Ferrari και το 2006, μετά τη νίκη του στο Γκραν Πρι της Μόντσα ανακοίνωσε ότι θα ολοκληρώσει την καριέρα του στο τέλος της σεζόν. Όπως και έκανε αναλαμβάνοντας ρόλο συμβούλου στην σκουντερία για την επόμενη διετία. Ωστόσο, δεν κατάφερε να προσαρμοστεί στη ζωή μακριά από τους αγώνες και την αδρεναλίνη και το 2010 επιστρέφει ξανά στις πίστες, αυτή τη φορά για λογαριασμό της Mercedes, ωστόσο μέχρι το 2012 που αποσύρθηκε οριστικά δεν κατάφερε να σημειώσει ούτε μια νίκη, ούτε να πάρει κάποια pole position, έχοντας στις τελευταιες 3 σεζόν του μόνο ένα πόντιουμ να επιδείξει.

7. Γιόχαν Κρόιφ

Ο θρύλος του ολλανδικού ποδοσφαίρου και ένας από τους κορυφαίους όλων των εποχών, αποφάσισε να βάλει πρόωρο τέλος στην καριέρα του, το 1978 σε ηλικία 31 ετών. Λίγους μήνες αργότερα, όμως, μετά από μια καταστροφική επένδυση αναγκάστηκε να επιστρέψει στη δράση. «Έχασα εκατομμύρια στη φάρμα κι αυτός ήταν ο λόγος που αποφάσισα να γίνω και πάλι ποδοσφαιριστής», είχε αποκαλύψει αρκετά χρόνια αργότερα. Αγωνίστηκε με τη φανέλα των Λος Άντζελες Άζτεκς στην επιστροφή του, ενώ εν συνεχεία γύρισε στην πατρίδα του, την Ολλανδία, έχοντας πετυχημένες θητείες σε Άγιαξ και Φέγενορντ, προτού σταματήσει οριστικά το ποδόσφαιρο, το 1984.

8. Πολ Σκόουλς

Μια από τις πιο αθόρυβες και επιτυχημένες επιστροφές στην αγωνιστική δράση, στην Αγγλία. Το καλοκαίρι του 2011, έχοντας κατακτήσει το πρωτάθλημα με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ανακοίνωσε ότι κρεμάει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και ανέλαβε άμεσα θέση στο επιτελείο του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Μόλις έξι μήνες μετά, με τους κόκκινους διαβόλους να αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα τραυματισμών, ο Σκόουλς επέστρεψε στη δράση σε ένα ντέρμπι του Μάντσεστερ με τη Σίτι, χωρίς κανείς να γνωρίζει τη μεγάλη επιστροφή! Η Γιουνάιτεντ τερμάτισε στη δεύτερη θέση, πίσω από τη συμπολίτισσα Σίτι, με τον Σκόουλς να «γράφει» συνολικά 21 εμφανίσεις. Έπαιξε και την επόμενη σεζόν, βοηθώντας τη Γιουνάιτεντ να επιστρέψει στο θρόνο της και να κατακτήσει το πρωτάθλημα και το καλοκαίρι του 2013 αποσύρθηκε οριστικά από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Ωστόσο, τον Αύγουστο του 2018 έπαιξε ένα ακόμα παιχνίδι, με την ομάδα του γιου του, Ρόιτον Τάουν, στο τοπικό πρωτάθλημα του Μάντσεστερ (ήττα με 1-0).

9. Ντάρα Τόρες

Η Αμερικανίδα κολυμβήτρια έχει γράψει τη δική της ξεχωριστή ιστορία στο άθλημα. Αποσύρθηκε δύο φορές από τις πισίνες, για να επανέλθει ισάριθμες φορές και όλες με τεράστια επιτυχία. Αρχισε σε ηλικία 15 ετών, κάνοντας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, ενώ τα πήγε εξαιρετικά τη δεκαετία του ’80 κατακτώντας δύο χρυσά, ένα ασημένιο και ένα χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984, του 1988 και του 1992. Στη συνέχεια αποσύρθηκε για 7 χρόνια από την ενεργό δράση, αλλά επέστρεψε στο Σίδνεϊ το 2000, όπου ως γηραιότερο μέλος της αμερικανικής αποστολής κατέκτησε πέντε μετάλλια και αποσύρθηκε εκ νέου. Το 2006 γέννησε την κόρη της Τέσσα και λίγο αργότερα ανακοίνωσε την επιστροφή της στο άθλημα. Το 2008, στο Πεκίνο, κατέκτησε ακόμα τρία ολυμπιακά μετάλλια και έφτασε τα 12 στη συλλογή της.

10. Κάρλος Ρόα

Θέση στη 10άδα κερδίζει και ο παλαίμαχος Αργεντινός τερματοφύλακας, ο οποίος έχει από τις πιο ενδιαφέρουσες ποδοσφαιρικές ιστορίες και επιστροφές στη δράση. Ο Ρόα ήταν ένας εξαιρετικός τερματοφύλακας, έχοντας συμμετοχές και διακρίσεις με την εθνική Αργεντινής, αλλά και με ομάδες της Ισπανίας. Ήταν εκ των κορυφαίων της χώρας του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, έφτασε τον τελικό του Copa del Rey και του Κυπέλλου Κυπελλούχων, ενώ κατέκτησε και το ισπανικό Σούπερ Καπ με τη Μαγιόρκα! Ωστόσο, λίγο πριν το 2000 σταμάτησε το ποδόσφαιρο για θρησκευτικούς λόγους και συγκεκριμένα επειδή πίστευε πως με την αλλαγή της χιλιετίας θα ερχόταν και το τέλος του κόσμου! Αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Μαγιόρκα λίγο αργότερα, καθώς είχε συμβόλαιο για έναν χρόνο, συνέχισε για μια διετία στην Αλμπαθέτε, αλλά διεγνώσθη με καρκίνο στους όρχεις και έμεινε για έναν χρόνο εκτός δράσης. Έγινε καλά, και επέστρεψε ξανά στα γήπεδα την Ολίμπο ντε Μπαχία Μπλάνκα, στην Αργεντινή, πριν κρεμάσει οριστικά τα γάντια του το 2006.