Το πείραμα του τεχνικού διευθυντή
Ο προπονητής και ο τεχνικός διευθυντής σε μια ομάδα είναι όπως ο σκύλος με τη γάτα σε μια φάρμα. Μπορεί και να συνυπάρξουν για μια μεγάλη περίοδο αλλά το πιο πιθανό είναι να αρπαχτούν στην πρώτη ευκαιρία.
Το ποιος θα επικρατήσει σε αυτή την περίπτωση είναι γνωστό εκ των προτέρων. Ο τεχνικός διευθυντής φυσικά, ως ο κολλητός του κάθε προέδρου, εκτός… Εκτός κι αν ο προπονητής είναι τόσο μεγάλη προσωπικότητα, που μπορεί να περάσει το δικό του.
Η περίπτωση του Χόρχε Βαλντάνο και του Ζοσέ Μουρίνιο στη Ρεάλ Μαδρίτης είναι ενδεικτική. Ο Αργεντινός, ήταν επί χρόνια το «δεξί χέρι» του προέδρου Φλορεντίνο Πέρεθ, μέχρι που ο «εκλεκτός» ζήτησε να κοπεί διότι, λέει, δεν ταίριαζαν οι φιλοσοφίες τους.
Κάποιος έπρεπε να «πληρώσει το μάρμαρο» για τη φετινή αποτυχία της Ρέαλ στο πρωτάθλημα και στο Τσάμπιονς Λιγκ και επειδή ήταν αδύνατο να το πληρώσει ο καλύτερος (και πιο ακριβοπληρωμένος) προπονητής στον κόσμο, ο… λογαριασμός στάλθηκε στον Βαλντάνο.
Ο Πέρεθ «χρύσωσε το χάπι» στον συνεργάτη του, λέγοντας δημόσια πως ο Μουρίνιο δεν επέβαλε καμιά απόφαση, απλά ζήτησε την αυτονομία του και την άδεια να εφαρμόσει στη Ρεάλ Μαδρίτης το μοντέλο, που εφαρμόζουν οι αγγλικές ομάδες με τον προπονητή-μάνατζερ.
Αυτή ήταν η εκδίκηση των προπονητών κατά του Βαλντάνο, ο οποίος από το πόστο του τεχνικού διευθυντή στις δυο θητείες του στην «βασίλισσα» (1998-2005, 2009-2011) είχε «φάει 7 τεχνικούς (αλλά πάλι αυτός ήταν που πριν τους είχε «στρώσει το τραπέζι».
Οι Γκους Χίντινκ, Τζον Τόσακ, Βιθέντε Ντελ Μπόσκε, Κάρλος Κεϊρόζ, Χοσέ Αντόνιο Καμάτσο, Βαρντελέι Λουξεμπούργκο, Μανουέλ Πελεγκρίνι αποδείχτηκαν αναλώσιμοι μπροστά στον παντοδύναμο (με τις πλάτες του Πέρεθ) Αργεντινό όταν ήρθε η ώρα της κρίσης.
Ο Βαλντάνο «βρήκε τον μάστορά του» με τον Μουρίνιο, ο οποίος με τη σειρά του είχε πέσει θύμα (έστω και εκούσιο) της κόντρας του με τον τεχνικό διευθυντή, Αβραμ Γκραντ, όταν ήταν στην Τσέλσι, με αποτέλεσμα να πάρει το καπελάκι του και να φύγει από το «Στάμφορντ Μπριτζ».
Ο Ισραηλινός δεν ήταν ο μόνος τεχνικός διευθυντής με τον οποίο ο Πορτογάλος συγκρούστηκε στην Τσέλσι. Είχε προηγηθεί ο Φρανκ Άρνσεσεν. Αλλά τότε η σχέση του Μουρίνιο με τον Ρομάν Αμπράμοβιτς βρισκόταν ακόμη στο μήνα του μέλιτος, γεγονός που οδήγησε τον Ολλανδό στην έξοδο.
Όταν σώθηκε το μέλι (μαζί με τις επιτυχίες της ομάδας), ο Ρώσος δισεκατομμυριούχος άλλαξε ρότα και βρέθηκε απέναντι στον Μουρίνιο, παίρνοντας το μέρος του Γκραντ.
Γρήγορα όμως κατάλαβε ότι το νέο μοντέλο διαχείρισης της ομάδας δεν ήταν τόσο αποτελεσματικό και ξαναγύρισε στην παλιά συνταγή προσλαμβάνοντας τον Κάρλο Αντσελότι στον οποίο έδωσε τις εξουσίες του προπονητή-μάνατζερ.
Η αλήθεια είναι ότι στο βρετανικό ποδόσφαιρο η δομή είναι τέτοια, που το φρούτο του τεχνικού διευθυντή δεν βρίσκει χώρο να ευδοκιμήσει δίπλα στον μάνατζερ της ομάδας, ο οποίος για πάνω από 100 χρόνια έχει μάθει να τα κάνει όλα.
Κι όταν υπάρχουν τα ζωντανά παραδείγματα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και του Αρσέν Βενγκέρ στην Άρσεναλ, πολύ δύσκολα θα αλλάξει κάτι, ακόμη και υπό την κυριαρχία Αμερικανών, Ρώσων, Αράβων κλπ επενδυτών στην Πρέμιερ Λιγκ.
Παρεμπιπτόντως στην Πρέμιερ Λιγκ ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα πρόσωπα τεχνικού διευθυντή είναι ο Νταμιέν Κομολί, ο οποίος από το 2005 έως το 2008 δούλεψε στην Τότεναμ και από πέρσι μέχρι σήμερα εργάζεται στην Λίβερπουλ.
Ο 39χρονος σήμερα Γάλλος, μετά την αποχώρησή του από το «Γουάιτ Χαρτ Λέιν», κατηγορήθηκε για την μεταγραφική του πολιτική. Ο Χάρι Ρέντναπ έχει πει ότι αγόραζε παίκτες δίχως να έχει ένα πλάνο με αποτέλεσμα τα κομμάτια να μην ταιριάζουν μεταξύ τους.
Όμως, από την άλλη, 6 παίκτες από εκείνους που έφερε ο Κομολί στην ομάδα ο Ρέντναπ τους χρησιμοποίησε στην βασική 11αδα της Τότεναμ στη νίκη-ορόσημο επί της Μίλαν στο «Σαν Σίρο» για τη φετινή διοργάνωση του Τσάμπιονς Λιγκ.
Μια σαφώς πιο διάσημη βερσιόν του Κομολί, είναι ο Ραμόν Ροντίγκεζ Μόντσι στη Σεβίλλη. Ο Μόντσι θεωρείται ο δημιουργός της ομάδας, που οδήγησε ο Χουάντε Ράμος στην κατάκτηση 5 τίτλων μέσα σε δυο χρόνια και ο άνθρωπος, που έφερε πάνω από 60 εκ ευρώ στο ταμείο του συλλόγου.
Στη γειτονική Πορτογαλία, όλοι γνωρίζουμε τον σημερινό τεχνικό διευθυντή της Μπενφίκα, που δεν είναι άλλος από τον παλιό διεθνή, Ρούι Κόστα αλλά ουδείς γνωρίζει τον τεχνικό διευθυντή της Πόρτο, της πιο επιτυχημένης ομάδας της χώρας και μια από τις πιο επιτυχημένες στην Ευρώπη.
Εδώ στην Ελλάδα, όπου η διοίκηση της πλειοψηφίας των ομάδων είναι προεδροκεντρική, το πείραμα με τον τεχνικό διευθυντή βρίσκεται ακόμη σε αρχικό στάδιο. Από αυτή την άποψη θα έχει ενδιαφέρον να δούμε την πορεία του Μαθία στον Ολυμπιακό και του Βρύζα στον Παναθηναϊκό.
