Θα μας λείψουν…

Δέκα ποδοσφαιριστές των οποίων το πέρασμα από την Ελλάδα για κάποιο λόγο αποκλείεται να ξεχάσουμε…

Ίσμαελ Μπλάνκο: Φεύγει και αφήνει στην ΑΕΚ παρακαταθήκη τα 72 γκολ, που πέτυχε σε όλες τις διοργανώσεις στην 4ετία που αγωνίστηκε με τα χρώματά της. Ήρθε στην Ελλάδα με τη φήμη του πρώτου σκόρερ στα πρωταθλήματα της Β΄ κατηγορίας Αργεντινής.

Δανεικός τον πρώτο χρόνο, περιουσιακό στοιχείο της «Ένωσης» στη συνέχεια (το οποίο δεν αξιοποιήθηκε). Κορυφαίος σκόρερ την σεζόν 2007-08 με 19 γκολ και της σεζόν 2008-09 με 14. Θα τον θυμόμαστε πάντα ως τον μασκοφόρο Ζορό, που πέρασε από τα γήπεδά μας.

Σέρχιο Κόκε: Η ζωή του από λιμάνι (Μασσαλία) σε λιμάνι (Θεσσαλονίκη). Στον Άρη έριξε κάβο το 2006 και θα ήταν δεμένος εκεί μέχρι το 2013, αν δεν έμπαινε στον πειρασμό των δολαρίων και αναχωρούσε για την Αμερική για να παίξει στην Χιούστον Ντάιναμο.

Στην πρώτη του χρονιά με τα 10 γκολ, που σημείωσε βοήθησε τους νεοφώτιστους τότε στην Σούπερ Λιγκ «κίτρινους» να τερματίσουν στην 4^η θέση. Αγαπήθηκε από τον κόσμο του Άρη και χρίστηκε αρχηγός της ομάδας. Φέτος είχε ξεχάσει τι πάει να πει γκολ. Θα θυμόμαστε πάντα το τεμπέλικο και αρχοντικό συνάμα στυλ του.

Μάρις Βερπακόφσκις: Ο πιο δημοφιλής Λετονός ποδοσφαιριστής, πρώτος σκόρερ της εθνικής της χώρας του με 28 γκολ, αποκτήθηκε από τον Εργοτέλη το 2009 ως δανεικός από την Ντιναμό Κιέβου. Η αλήθεια είναι ότι δεν τον είδαμε και πολύ στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Σε δυο χρόνια έκανε 41 εμφανίσεις (τις περισσότερες ως αναπληρωματικός) και πέτυχε μόλις 7 γκολ, δείχνοντας ότι οι μέρες της δόξας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί για αυτόν. Θα τον θυμόμαστε πάντα ως το «μινκ» που δεν απογειώθηκε.

Ανρί Καμαρά: Το περασμένο καλοκαίρι, στα 33 του, αποφάσισε να αφήσει τα αγγλικά γήπεδα και να δοκιμάσει την τύχη του στα ελληνικά. Ο Γιώργος Δώνης με καλές διασυνδέσεις στο νησί, τον είχε κλείσει πολύ πριν τελειώσει η σεζόν.

Στον Ατρόμητο, ο Σενεγαλέζος εξτρέμ, μέλος της εθνικής που έκανε το μπαμ στο Μουντιάλ 2002, ήταν βασικός και αναντικατάστατος (28 συμμετοχές στο πρωτάθλημα), χωρίς όμως να κάνει ένα σούπερ παιχνίδι. Θα τον θυμόμαστε με ξυρισμένο το κρανίο και επάνω του το Νο 7, όπως εμφανίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου.

Τάσος Κατσαμπής: Στα 38 του, ο δυναμικός αλλά πεντακάθαρος στόπερ, αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του. Υπηρέτησε τον Ηρακλή επί 9 χρόνια και η μοίρα το έφερε έτσι ώστε το «αντίο» του να συνδυαστεί με το «αντίο» της ομάδας στην Σούπερ Λιγκ.

Στην καριέρα του ευτύχησε, ωστόσο, να σηκώσει δυο τρόπαια. Το Κύπελλο του 1998 με τον Πανιώνιο και το Κύπελλο του 2001 με τον ΠΑΟΚ. Το μεγάλο του ρεκόρ, ωστόσο, ήταν άλλο. Ότι δεν αποβλήθηκε ποτέ στην 18χρονη καριέρα του. Θα τον θυμόμαστε πάντα ως τον «ράμπο» με το μπανταρισμένο κεφάλι…

Αντώνης Νικοπολίδης: To «τοτέμ» των Ελλήνων τερματοφυλάκων, αποχαιρέτησε τους αγωνιστικούς χώρους έχοντας πατημένα τα 40, με την τροπαιοθήκη του να μην χωρά άλλα τρόπαια. Αναδείχτηκε 11 φορές πρωταθλητής, 9 Κυπελλούχος, 1 φορά πρωταθλητής Ευρώπης.

Υπήρξε ο ποδοσφαιριστής, που  φούντωσε τη κόντρα των «αιωνίων» με τη μεταγραφή του το 2004 στον Ολυμπιακό, όπου έφτασε να γίνει αρχηγός της ομάδας και μέλος του Ερασιτέχνη. Θα τον θυμόμαστε πάντα ως σωσία του Τζορτζ Κλούνεϊ  με άσπρα μαλλιά…

Ζιλμπέρτο Σίλβα: Στην Αγγλία τον βάφτισαν «αόρατο τείχος». Στην Ελλάδα μπορεί να μην βρήκε κάποιο… νονό, βρήκε όμως πολύ κόσμο -και όχι απαραίτητα παναθηναϊκό- να τον αγαπήσει για τον χαρακτήρα και το ήθος του.

Ήταν παγκόσμιος Πρωταθλητής με τη Βραζιλία το 2002, αλλά δεν του… φαινόταν. Στα 3 χρόνια, που έπαιξε στην Ελλάδα, δίδαξε στους συναδέλφους του το σαβουάρ βιβρ του επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Θα τον θυμόμαστε πάντα να δακρύζει, αποχαιρετώντας το κοινό στο ματς με τον ΠΑΟΚ.

Μπόσκο Μπάλαμπαν: Μετά την Αγγλία και το Βέλγιο ο Κροάτης επιθετικός είπε, στα 31 του, να ξενητευτεί γι' άλλη μια φορά κι έτσι ανταποκρίθηκε στην πρόταση που του έκανε ο Πανιώνιος τον Ιούνιο του 2009 να έρθει στην Ελλάδα.

Υπήρξε μέγας σκόρερ στα νιάτα του, αλλά στη Ν. Σμύρνη δεν μπόρεσε να βρει τον καλό εαυτό του. Σε 50 αγώνες σημείωσε μόλις 12 γκολ. Μερικά, ωστόσο, ήταν πολύ εντυπωσιακά. Θα τον θυμόμαστε πάντα με την χαίτη του να ανεμίζει, καθώς έπαιρνε φόρα για να εκτελέσει τα φαρμακερά του φάουλ.

Ντιέγκο Κιντάνα: Πώς πέρασαν 6 χρόνια. Σαν χτες μας φαίνεται που ο μικροσκοπικός Αργεντινός ήρθε στην Ξάνθη από τη Μπαρτσελόνα. (Όχι τη γνωστή, αλλά του Εκουαδόρ). Με μπόι 1μ.60 δεν γέμιζε το μάτι κανενός. Κι όμως όσο μπόι του έλειπε, τόση ψυχή είχε.

Με την Ξάνθη αγωνίστηκε σε 158 αγώνες κλέβοντας την καρδιά των οπαδών, των οπαδών και της διοίκησης. Γι' αυτό και έμεινε 6 χρόνια σε μια ομάδα που αλλάζει τους ξένους παίκτες σαν τα πουκάμισα. Θα τον θυμόμαστε πάντα ως ένα «καριμπού» των γηπέδων.

Ολουμπάγιο Αντεφέμι: Δεν πρόλαβε να μακροημερεύσει στα ελληνικά γήπεδα, καθώς στις 18 Απριλίου σκοτώθηκε σε τροχαίο κοντά στη Καβάλα. Ήταν μόλις 25 χρονών και ετοιμαζόταν να παντρευτεί. Η Ξάνθη τον είχε αποκτήσει το περασμένο καλοκαίρι ελεύθερο από τη γαλλική Μπουλόν.

Ο Νιγηριανός, ο οποίος με την εθνική της χώρας του είχε αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, πρόλαβε να παίξει 24 ματς με την Ξάνθη και να πετύχει δυο γκολ. Θα τον θυμόμαστε πάντα ως το γελαστό παιδί με το… σιδερένιο σαγόνι.