Το ποδοσφαιρικό ντέρμπι που ήταν η αφορμή για τον εμφύλιο στη Γιουγκοσλαβία (video+photos)

«Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξει γέλασε», αναφέρει το γνωστό τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου, μια κατάσταση που πριν από 30 χρόνια επιβεβαιώθηκε στο έπακρο καθώς με... αφορμή έναν ποδοσφαιρικό αγώνα ξέσπασε ένας εμφύλιος πόλεμος με απίστευτη αγριότητα, που διέλυσε μια ολόκληρη χώρα και την έκανε... κομμάτια στην κυριολεξία... 

Όλα άρχισαν στις 13 Μαΐου 1990  από το Ζάγκρεμπ. Από τον αγώνα στον οποίο ξεκίνησε επί της ουσίας ο εμφύλιος πόλεμος που διέλυσε τη Γιουγκοσλαβία και έφερε στη δίνη του πολέμου στους Σλάβους για περισσότερο από μια δεκαετία.

Τότε, πολλοί θεώρησαν πως η «φωτιά» του πολέμου είχε ανάψει από τη «σπίθα» που πετάχτηκε στο «Μάξιμιρ». Στο ντέρμπι του πρωταθλήματος της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας μεταξύ Ντινάμο Ζάγκρεμπ και Ερυθρού Αστέρα. Ανέκαθεν Κροάτες και Σέρβοι είχαν διαφορές, ακόμα κι όταν αποτελούσαν πολίτες του ίδιου κράτους. Σε εκείνο το παιχνίδι, οι οργανωμένοι της Ντινάμο (BBB), και οι οργανωμένοι του Αστέρα (Delije) φανέρωσαν και τον πολιτικό τους ρόλο. Οι μεν, μαχόμενοι για την ανεξαρτησία της Κροατίας, οι δε, για την «εθνοκάθαρση» στη Σερβία.

Τα τρομερά επεισόδια που ξέσπασαν, είχαν ως αποτέλεσμα τη διακοπή του αγώνα. Όμως, είχαν καθαρά πολιτικό χρώμα με σημαίες της Κροατίας από τη μία πλευρά και συνθήματα κατά της ανεξαρτησίας της από την άλλη. Η αστυνομία, αποτελούμενη από Σέρβους και Βόσνιους στην πλειοψηφία της, ανέλαβε δράση μόνο στην κερκίδα των οπαδών της Ντινάμο και αυτό εξαγρίωσε ακόμα περισσότερο τους Κροάτες. Στο «Μάξιμιρ» επικράτησε χάος, η αποστολή του Ερυθρού Αστέρα φυγαδεύτηκε με αεροπλάνο και η σκηνή που έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό όλων, έχει ως πρωταγωνιστή τον μετέπειτα σταρ της Μίλαν, Ζβόνιμιρ Μπόμπαν.

Ο τότε 21 ετών αρχηγός της ομάδας του Ζάγκρεμπ, ήταν από τους λίγους ποδοσφαιριστές που δεν είχαν τρέξει στα αποδυτήρια. Μάλιστα, όταν είδε έναν αστυνομικό να χτυπά αλύπητα έναν Κροάτη οπαδό, πήρε φόρα και… κλώτσησε το όργανο, για να βοηθήσει τον συμπατριώτη του. Η κλωτσιά αυτή, έγινε ως και σύμβολο της ανεξαρτησίας της Κροατίας στα πρώτα χρόνια του οδυνηρού πολέμου. Ενός πολέμου που «άναψε» από τη σπίθα που του πρόσφερε ένας ποδοσφαιρικός αγώνας. Ο απολογισμός, τραγικός. Περισσότεροι από 2 εκατ. άνθρωποι «ξεριζώθηκαν» από τα σπίτια τους, 150.000 έπεσαν νεκροί και η Γιουγκοσλαβία χωρίστηκε σε έξι κομμάτια. Αν βάλουμε στη «σούμα» και το Κοσσυφοπέδιο, θα πάμε στα επτά…

Ευχή όλων, είναι να μην βρουν κάποιοι αφορμή να μετατρέψουν σε «σπίθα πολέμου» οποιοδήποτε ποδοσφαιρικό γεγονός... Να μην γίνει ξανά ο αθλητισμός, κυρίως το ποδόσφαιρο όπως συνήθως συμβαίνει, αφορμή για να ξεσπάσουν διαμάχες που αφορούν άλλα πράγματα. Να μην υπάρξει ποτέ ξανά ένας νέος κύκλος αίματος στη «γειτονιά» μας, αλλά και σε όλο τον πλανήτη, που θα έχει φρικιαστικές συνέπειες…