Οι «ερυθρόλευκοι» του Πύργου

Στην εξαετία της συνεχούς παρουσίας στην Α’ Εθνική την ερυθρόλευκη φανέλα του συλλόγου φόρεσαν εξαιρετικοί ποδοσφαιριστές όπως ο Μαρίνος Ουζουνίδης, ο Κώστας Νεμπεγλέρας, ο Μπέρνταρ Μπάρνιακ. Στο πέρασμα του χρόνου όμως ο Πανηλειακός ακολούθησε το δρόμο και των υπόλοιπων σημαντικών ομάδων της Πελοποννήσου, όπως της Παναχαϊκής, και της Καλαμάτας. Σήμερα, επτά μόλις χρόνια έπειτα από την τελευταία αναλαμπή στους μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου, βολοδέρνει στην Τρίτη κατηγορία.

Ετος ίδρυσης: 1957

Εδρα: Δημοτικό Στάδιο Πύργου (6.750 θέσεις)

Συμμετοχές στην Α’: 7

Αγώνες: 230. Νίκες: 66. Ισοπαλίες: 51. Ηττες: 113

Τέρματα υπέρ-κατά: 261-358

Μεγαλύτερη εντός έδρας νίκη: 4-0 Καλαμάτα (1996-97), Εδεσσαϊκός (1996-97), Προοδευτική (1999-00)

Μεγαλύτερη εκτός έδρας νίκη: 4-0 Παναχαϊκή (7/2/1998)

Μεγαλύτερη ήττα εντός: Πανηλειακός-Ολυμπιακός 0-5 (3/5/1997), Πανηλειακός-Καλλιθέα 0-5 (17/4/2004)

Μεγαλύτερη ήττα εκτός: Παναθηναϊκός-Πανηλειακός 7-0 (17/5/1998)

Περισσότερες συμμετοχές

Σπύρος Νούσιας 126, Ξενοφών Μοσχογιάννης 89, Κώστας Νεμπεγλέρας 87, Νίκος Κυζερίδης 82, Κώστας Κολοσκόπης 80, Αγγελος Γεωργίου 80

Σκόρερ

Πρέντραγκ Μπάρνιακ 17, Νίκος Κυζερίδης 16, Μίλτος Σαπάνης 14 Γιώργος Στράντζαλης 13,Παναγιώτης Ζιάκας 13, Θοδωρής Αρμίλαγος 12

ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο Πανηλειακός ιδρύθηκε το 1957 από τη συγχώνευση τεσσάρων ομάδων του Πύργου (Εθνικός, Ηρακλής, Α.Ε.Κ., Απόλλων) σε εποχή που το ποδόσφαιρο δεν είχε αναπτυχθεί επαρκώς στην περιοχή. Ηταν τόσο… ερασιτεχνικά τα δεδομένα τότε που δεν υπήρχε καν Ενωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων στο νομό Ηλείας γι αυτό και μέχρι το 1971 ο σύλλογος συμμετείχε στο πρωτάθλημα Αχαϊας. Εκείνη τη σεζόν, όπως και την επόμενη, συμμετείχε στη Β΄ Εθνική. Ο υποβιβασμός, ωστόσο, κράτησε την ομάδα εννέα χρόνια εκτός της δεύτερης τη τάξει κατηγορίας στην οποία επανήλθε 1981 αλλά μόνο για μία χρονιά. Από τότε αρχίζει η καθοδική πορεία του Πανηλειακού. Μέχρι το 1986 «ανήκει» στη Γ' Εθνική. Τα χειρότερα ήρθαν δύο χρόνια αργότερα όταν έφτασε να παίζει στην Α’ Κατηγορία του τοπικού πρωταθλήματος στην Ηλείας.

Η εξαετία της Α’ Εθνικής

Το καλοκαίρι του 1988, μια ομάδα φιλάθλων πείθει τον Σάκη Σταυρόπουλο να ηγηθεί της διοίκησης. Εκείνος πείθεται και οι καλύτερες μέρες εμφανίστηκαν άμεσα. Ο Πανηλειακός ανεβαίνει στην Δ΄ και το 1989 στην Γ' Εθνική έχοντας προπονητή τον παλιό παίκτη και αργότερα προπονητή του Παναθηναϊκού, Χουάν Ραμόν Ρότσα. Μετά από παρουσία τριών χρόνων στον νότιο όμιλο της τρίτης κατηγορίας, επανέρχεται στην Β' Εθνική έπειτα από 13 περιόδους. Το τραίνο είχε πάρει φόρα και δεν σταμάτησε παρά μονάχα όταν το Μάιο του 1995, όλη η πόλη πανηγύριζε για τον τίτλο του πρωταθλήματος της Β’ Εθνικής και συνάμα την άνοδο στα «μεγάλα σαλόνια» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Βασικά στελέχη εκείνης της ομάδας ήταν οι Κυριακούλης, Κολοσκόπης, Λιγνός, Αλέμης, Αρμίλαγος, Γιαννακόπουλος, Τζόρτζεβιτς. Οι δύο τελευταίοι χρειάστηκαν μόλις ένα χρόνο παρουσίας με τη φανέλα του συλλόγου για να γίνουν περιζήτητοι. Τελικά άλλαξαν μόνο πόλη και όχι φανέλα καθώς αμφότεροι αποκτήθηκαν από τον Ολυμπιακό.

Στην παρθενική σεζόν αποκτήθηκαν καλοί ποδοσφαιριστές όπως οι Σέρβοι Ιλιτς, Μένταν ο Σωτήρης Μαυρομμάτης, ο Νίκος Κυζερίδης, Ο Ζήσης Τσέκος και ο Γιώργος Στράντζαλης. Η εμπειρία τους, όπως και του προπονητή Αντώνη Γεωργιάδη, βοήθησε τους ερυθρόλευκους του Πύργου να παραμείνουν σχετικά εύκολα στην κατηγορία τερματίζοντας ατη 12η θέση. Η επόμενη σεζόν ήταν και η πλέον επιτυχημένη του κλαμπ στην Α’ Εθνική. Προφανώς μοναδικός στόχος ήταν η άνετη παραμονή καθώς στις επτά τελευταίες αγωνιστικές πήρε μόλις ένα βαθμό! Ο Πανηλειακός ήταν μια σφιχτή και οργανωμένη ομάδα στα χέρια του Βασίλη Δανιήλ. Εγιναν καλές μετεγγραφές όπως του Μπάρνιακ, του Τασίδη, του Μπάντοβιτς, του Τοχούρογλου. Το Δεκέμβριο του 1996 αποκτήθηκε ο Σπύρος Νούσιας από τη Νάουσα, ο μοναδικός που έμεινε τόσα χρόνια στον Πύργο ώστε σήμερα να έχει τον τίτλο του ρέκορντμαν συμμετοχών. Τελικά ο Πανηλειακός τη σεζόν 1996-97 πήρε την 7η θέση, υψηλότερη στα επτά χρόνια παρουσίας του στην «μεγάλη» κατηγορία.

Ο Δανιήλ φεύγει για τον Παναθηναϊκό, αναλαμβάνει ο Ραβούσης, από το Νοέμβριο τον διαδέχεται ο Κυράστας. Η επιστροφή του Κυζερίδη από τη Νάουσα και η ευχέρεια του Μπάρνιακ στο σκοράρισμα δίνουν τα απαραίτητα γκολ και οι Πελοποννήσιοι κάνουν μία ακόμη άνετη σεζόν τερματίζοντας στη 12η θέση. Από τους νέους ξεχώρισαν ο Γεωργίου, ο Νεμπεγλέρας, ο Τασιόπουλος και ο Σαπάνης. Το Δεκέμβριο προστέθηκαν στο ρόστερ ο Περουβιανός επιθετικός Ροσάλες και ο αμυντικός χάφ Τόγιας από τον Προοδευτική. Ιδια πορεία και την επόμενη χρονιά. Οι αρκετοί βαθμοί του πρώτου γύρου έδωσαν άνεση στο δεύτερο μισό, 12ος ο Πανηλειακός στο +6 από την γραμμή του υποβιβασμού. Η σεζόν 1998-99 άρχισε με τον Κυράστα, τελείωσε με τον Τεννέ. Ελάχιστες οι προσθαφαιρέσεις, πλην της εμπροσθοφυλακής όπου αποκτήθηκαν ο Ζιάκας και ο Παπανδρέου κι απ’ τους «παλιούς» είχε μείνει μόνο ο Ροσάλες. Τερματίζει στη 13η θέση. Την ίδια ακριβώς πήρε και την περίοδο 1999-2000 Το πιο «βαρύ» όνομα εκείνης της ομάδας ήταν ο Μαρίνος Ουζουνίδης εν ενεργεία διεθνής, ο οποίος μόλις είχε επιστρέψει από τη Χάβρη. Στην Ηλεία αγωνίστηκε για ένα χρόνο και ο Τάκης Γκώνιας, όπως και ο Σάκης Αλμανίδης.

Η επιστροφή στη Β’

Ο Πανηλειακός δεν κατάφερε στο πέρασμα αυτής της εξαετίας να αναδείξει ταλέντα από την περιοχή, οι καλοί παίκτες έφευγαν, οι περισσότεροι αποδείχθηκαν λεγεωνάριοι, ελάχιστοι έμειναν παραπάνω από δύο σεζόν. Επόμενο ήταν πως θα ερχόταν το πλήρωμα του χρόνου προς την αντίστροφη μέτρηση. Η επιστροφή στη Β’ Εθνική συνέβη στο τέλος της περιόδου 2000-01. Ο υποβιβασμός ήρθε με περιπετειώδη τρόπο καθώς η ΕΠΟ αποφάσισε αρχές Ιουνίου να πέσουν τέσσερις ομάδες στη Β’. Οι «ερυθρόλευκοι του Πύργου» τερμάτισαν στην 14η θέση, έδωσαν αγώνες κατάταξης με την Παναχαϊκή και εν τέλει ήταν μία από τις ομάδες που πήραν το δρόμο για την δεύτερη τη τάξει επαγγελματική κατηγορία. Δύο χρόνια αργότερα επέστρεψε, με τον Σάκη Τσιώλη στον πάγκο, αλλά μόνο για μία σεζόν. Με μόλις τέσσερις νίκες σε σύνολο 30 αγωνιστικών δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη πορεία από την προτελευταία θέση. Από εκείνο το χρονικό σημείο και έπειτα άρχισε η οδύσσεια των διοικητικών. Ο Σταυρόπουλος έψαχνε αγοραστή των μετοχών, το σίριαλ κράτησε δύο χρόνια, εν τέλει ο Πανηλειακός έφτασε στο παρά πέντε να διαλυθεί. Συνέπεια όλων των οικονομικών προβλημάτων ήταν ο σύλλογος να κατρακυλήσει ως τη Δ’ Εθνική, εκεί όπου αγωνιζόταν ως πέρσι. Ανέβηκε στη Γ’, έμεινε με πολύ κόπο, ωστόσο η αγωνιστική ανάκαμψη δεν συμβαδίζει διόλου με αντίστοιχη πρόοδο στα διοικητικά. Οι έχοντες και κατέχοντες στον Πύργο δεν ρισκάρουν, αυτή την εποχή σε οικονομικά ανοίγματα με συνέπεια ο σύλλογος να αναζητεί απεγνωσμένα σανίδα επιβίωσης.

Σάκης Σταυρόπουλος: «Ανέλαβα, πέτυχα, κουράστηκα»

Ο Σάκης Σταυρόπουλος ήταν ο παράγοντας που συνδύασε το όνομά του με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Πανηλειακού. Μιλώντας στο Onsports, θυμήθηκε πως τον… έμπλεξαν με το ποδόσφαιρο: «Δεν ήταν επιλογή μου να μπλεχτώ με το ποδόσφαιρο. Όταν όμως έπεσε ο Πανηλειακός στο τοπικό δεν •αναλάμβανε κανένας. Τότε όλοι μου ζήτησαν να βγω μπροστά, παλιοί παράγοντες, ο δήμαρχος, ο νομάρχης. Ένα Σάββατο θυμάμαι• με ξενύχτησαν για να με πείσουν. Το επόμενο Σαββατοκύριακο ξανασυναντήθηκα μαζί τους και τελικά είπα το ναι. Δέχτηκα να συνεισφέρω οικονομικά, αλλά συμφωνήσαμε να μην ασχοληθώ με τα διοικητικά. Εδωσα λοιπόν ένα αρκετά μεγάλο ποσό, όπου αποκτήθηκαν παίκτες, πληρώθηκαν χρέη σε ΙΚΑ και τρίτους. Υστερα από έξι μήνες υπήρξαν διαφωνίες, τα μέλη του Δ.Σ. παραιτήθηκαν. Ακολούθησαν πολλές συνεδριάσεις και λύση δεν βρισκόταν. Μου ζήτησαν να αναλάβω τη διοίκηση, μάλιστα υπήρξε πίεση από τον κόσμο. Μέσα μου λειτούργησε το συναίσθημα και το… πατριωτικό μου. Εντέλει δέχτηκα να πάρω προσωρινά τα ηνία της ομάδας. Όμως αποδείχτηκε ότι ουδέν μονιμότερον του προσωρινού…».

Η προστασία από τη διαιτησία

Οι στόχοι του ισχυρού άνδρα της ΠΑΕ, ήταν αντίστοιχοι της επαγγελματικής ιδιότητάς του. Μεγαλεπήβολοι και κερδοφόροι. «Εφόσον εγκλωβίστηκα στον Πανηλειακό, αποφάσισα να τον οδηγήσω πιο ψηλά.΄Ηθελα, παράλληλα, να προσφέρω και στην ανάπτυξη του νομού. Εκτός από την Ολυμπία, δεν είχε τίποτα άλλο να επιδείξει. Διέθεσα πολύ χρόνο και χρήμα για να ανέβει η ομάδα στην Α’ Εθνική. Αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες, κυρίως με το παρασκήνιο. Ο περισσότερος χρόνος μου καταναλωνόταν στο να προστατεύσω την ομάδα από τη διαιτησία. Για να καλύψουμε αυτή την αδυναμία, ξόδεψα πολλά λεφτά να φέρω παίκτες και προπονητές αξίας. Υπήρχε τότε ενθουσιασμός από τον κόσμο. Ηταν ωραία εποχή, υπήρχε ανάπτυξη στο νομό, οικονομική και αθλητική. Χαρακτηριστικά σας λέω πως έδινα 30.000.000 εκατ. δραχμές το χρόνο για τα ενοίκια των σπιτιών των παικτών. Ο Μητροπολίτης Ηλείας, σε προσφωνήσεις σε εκδηλώσεις, όταν έφτανε σε μένα, έλεγε: «κύριε Σταυρόπουλε, πρόεδρε του Πανηλειακού, μας έβγαλες έξω από τα όρια του νομού και να συνεχίζεις να το κάνεις». Αυτό είναι ενδεικτικό της αναγνώρισης της προσφοράς μου στην περιοχή. Η ομάδα κατά τη διάρκεια της θητείας μου, δεν χρώσταγε σε κανέναν και αυτό ήταν γνωστό».

Ο κορεσμός

Όλα τα ωραία έχουν πάντα ένα τέλος και ο Σάκης Σταυρόπουλος κουράστηκε κυρίως ψυχικά. Από το 2004 και έπειτα έψαχνε τον τρόπο της αποχώρησης. «Κουράστηκα, βαρέθηκα και αγανάκτησα από την κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι οπαδοί είχαν κορεστεί. Χόρτασαν από την Α’ Εθνική και υπήρχαν απαιτήσεις για έξοδο στην Ευρώπη. Για να απεμπλακώ από την ομάδα πέρασε καιρός, καθώς παρότι έδινα δωρεάν τις μετοχές, δεν βρισκόταν κάποιος σοβαρός επιχειρηματίας να αναλάβει. Τελικά βρέθηκε μια ομάδα από 50 επιχειρηματίες, στους οποίους έδωσα δωρεάν τις μετοχές μου, αξίας 900.000 ευρώ, καθώς και 300.000 ευρώ για τα πρώτα έξοδα, μαζί βέβαια με τις εγκαταστάσεις. Ωστόσο δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα, και δεν τους κακίζω γι’ αυτό, δεν μπορούσαν να διατηρήσουν την ομάδα σε υψηλό επίπεδο και γι’ αυτό ήρθε η κάμψη. Πλέον θεωρώ επιτυχία για τον Πανηλειακό να καταφέρει να σταθεροποιηθεί στη Γ’ Εθνική».

Συνεργάστηκε η Σοφία Λυσιόβα