Περί του δυστυχήματος
Το ατύχημα στο φαληρικό στάδιο το 1981 έχει πολλές πτυχές και δεδομένα τα οποία φάνηκαν από την δεκαετία του 70΄
Συγκεκριμένα κατά την δεκαετία του 70΄ είχε γίνει δύο φορές ακόμα ατύχημα στην θύρα 7 λόγω υπεράριθμων σε αγώνες με τον ΠΑΟΚ και τον Άγιαξ με τραυματίες , που ήταν σίγουρα πάνω από 7.000. Το φτηνό εισιτήριο στη συγκεκριμένη θύρα έφερνε πολύ κόσμο.
Από κει και πέρα σύμφωνα με μαρτυρία πολιτικού μηχανικού το κλιμακοστάσιο της συγκεκριμένης θύρας ήταν κακοφτιαγμένο ενώ και ο Αττικάρχης Γιώργος Παντελάκης είχε επισημάνει την ακαταλληλότητα του γηπέδου για μεγάλα ματς αφού είχε εντοπίσει κατασκευαστικά λάθη.
Σε ότι αφορά τους υπευθύνους κανείς δεν έχει λογοδοτήσει για την απίστευτη αυτή τραγωδία.
Μάλιστα τα προβλήματα παρουσιάστηκαν από τις ανακρίσεις καθώς πολλοί μάρτυρες δεν προσήλθαν σε κατάθεση, παραπέμπονται σε δίκη 6 αστυνομικοί και 5 θυρωροί
Οι 5 φύλακες της Θύρας 7 , που πρωτόδικα είχαν καταδικασθεί σε φυλάκιση 10 ετών και 100δρχ πρόστιμο, αθωώθηκαν από το Τριμελές Εφετείο Πειραιά στις 22 Σεπτεμβρίου του 1986. Η συγκεκριμένη απόφαση έφερε την οργή των συγγενών
Η δίκη κράτησε 28 ημέρες, κατέθεσαν 100 μάρτυρες και αγόρευσαν 16 συνήγοροι
Ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά , ότι δεν ήταν ανοιχτές οι πόρτες και ότι ήταν κλειστά δύο τουρνικέ, ότι έφεραν ευθύνες κατασκευαστές, αστυνομία και θυρωροί ωστόσο τίποτα δεν αποδείχτηκε.
Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το κομμάτι των αποζημιώσεων.
Οι αρμόδιοι φορείς, η Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων, στην οποία ανήκε το στάδιο Καραϊσκάκη, ο επίσημος Ολυμπιακός και βεβαίως οι συγγενείς των 21 θυμάτων συναντήθηκαν στο γραφείο του τότε γ.γ. αθλητισμού, Κίμωνα Κουλούρη, με σκοπό να συζητήσουν και να καταλήξουν στις αποζημιώσεις που θα δίνονταν στις οικογένειες. Τον Ολυμπιακό εκπροσωπούσε ο πρόεδρός του, Σταύρος Νταϊφάς. Ο Κίμων Κουλούρης μιλώντας στο Hot Doc και θυμάται ότι «όταν ρώτησα τι προτίθεται να προσφέρει ο Ολυμπιακός, ο Νταϊφάς άνοιξε ένα άδειο συρτάρι στο γραφείο του και σχολίασε: ‘’Τα συρτάρια του Ολυμπιακού είναι άδεια’’».
Αργότερα αποφασίστηκε να υπάρξει μια αύξηση της τάξεως των 30 δραχμών στις τιμές των εισιτηρίων όλων των αγώνων της πρώτης εθνικής προκειμένου να αποζημιωθούν οι οικογένειες. Η απόφαση ήταν προϊόν συμβιβασμού με τους αντιδίκους, δηλαδή την πολιτεία και τον Ολυμπιακό, και η υπόθεση δεν οδηγήθηκε τελικά στο αστικό δικαστήριο.
Το ποσό που τελικά εισέπραξαν οι συγγενείς των νεκρών σε βάθος χρόνου και σε δόσεις ήταν περίπου 120 εκατομμύρια δραχμές, δηλαδή 5.714.603 κάθε οικογένεια.